ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΔΙΕΘΝΟΛΟΓΟ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΗΦΑΙΣΤΟ, ΠΕΡΙ ΟΗΕ, ΠΕΡΙ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΚΥΠΡΟΥ

Κύριοι Βουλευτές,

Κατωτέρω αποσπάσματα από το εξαιρετικά κατατοπιστικό άρθρο του Καθηγητή Παναγιώτη Ήφαιστου.

Που δεν αφορούν μόνον την Κύπρο, αλλά κυρίως την Ελλάδα

Που ο Καθηγητής Παναγιώτης Ήφαιστος μας θυμίζει όσα ωραία και πομπώδη συχνά ακούμε, περί διεθνούς δικαίου, δικαιωμάτων μας που προκύπτουν εξ αυτού κτλ.

Χωρίς για διαφόρους λόγους, να τα υλοποιούμε. Με αποτέλεσμα η τουρκία εκτός από την ΑΟΖ της Πάφου της Κύπρου (Καστελόριζο, διαχρονική προδοσία των «Ελληνικών» κυβερνήσεων να μην την κατακυρώσουν στον ΟΗΕ την Ελληνική ΑΟΖ) να έχει εκείνη, ως λέγεται, κατακυρώσει στον ΟΗΕ ως δική της ακόμα και την ΑΟΖ της Κρήτης.

Μας θυμίζει επίσης ο Καθηγητής Ήφαιστος τον «ρόλο» του ΟΗΕ και ότι το αμυνόμενο κράτος, η Κύπρος, πρέπει να το κάνει σημαία, την απόφαση του ΟΗΕ (Συμβούλιου Ασφαλείας που σπάνια εκδίδει λόγω απαιτούμενης ομοφωνίας παρόμοιες αποφάσεις) για εισβολή και κατοχή

Ευριπίδης Μπίλλης

ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΔΙΕΘΝΟΛΟΓΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΗΦΑΙΣΤΟ, ΠΕΡΙ ΟΗΕ, ΠΕΡΙ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΚΥΠΡΟΥ

ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ: «Αλλαγή στρατηγικής για το Κυπριακό: Διεθνής και ευρωπαϊκή νομιμότητα. Επανατοποθέτηση του Κυπριακού στην βάση της διεθνούς και Ευρωπαϊκής νομιμότητας και το «Διαπραγματευτικό κεκτημένο», https://www.huffingtonpost.gr/entry/allaye-strateyikes-yia-to-kepriako-diethnes-kai-eeropaike-nomimoteta_gr_5bf29914e4b0757388204a95?utm_hp_ref=gr-homepage»

ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΠΕΡΙ ΕΚΠΛΗΡΩΣΗΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΩΝ ΤΟΥ ΟΗΕ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΟΥ ΑΠΕΜΠΟΛΗΣΕ ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ ΤΗΣ ΟΠΛΟ
Ως προς αυτά, ένα κρίσιμο ζήτημα για ένα κράτος είναι η ηγεσία και η κοινωνία να κατανοεί ορθολογιστικά και σωστά τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ)»

«Η αποστολή και οι σκοποί του ΟΗΕ εκπληρώνονται, εάν και όταν στο Συμβούλιο Ασφαλείας δεν τεθεί βέτο από κάποιο μόνιμο μέλος, κάτι συμβαίνει πολύ σπάνια.

Εξ ου και το επιχείρημα ότι όταν πολύ σπάνια συμβαίνει, δηλαδή να υιοθετείται θετικό ψήφισμα του ΣΑ για την διεθνή τάξη (ΩΣ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ) κατά των παράνομων τετελεσμένων, όπως στην περίπτωση άσκησης παράνομης βίας και δημιουργίας παράνομων τετελεσμένων στην κυρίαρχη Κυπριακή Δημοκρατία

Το αμυνόμενο κράτος πρέπει να το κάνει σημαία.

Στην δε περίπτωση της Κυπριακής Δημοκρατίας να μην αφήνει περιθώρια μεταγενέστερων ερμηνειών ή καταγραφών, που αντίκεινται στον Καταστατικό Χάρτη, με τρόπο που νομιμοποιεί την παρανομία ή ακόμη και καταργεί ένα κυρίαρχο κράτος.

Παρόμοια, είναι ασυγχώρητο να νομίζει κανείς ότι οι συνομιλίες για μια διακρατική διένεξη, δημιουργούν νομικές δεσμεύσεις οποιουδήποτε είδους.

Η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η νομιμοποίηση των τετελεσμένων, πάντως, θα είναι τραγική εξέλιξη

ΛΟΙΠΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΚΑΤΑΤΟΠΙΣΤΙΚΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΗΦΑΙΣΤΟΥ (ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ)

Μια νέα αφετηρία εθνικής στρατηγικής εκπλήρωσης των ιεραρχημένων εθνικών συμφερόντων απαλλαγμένη των ανορθολογισμών της μεταπολιτευτικής περιόδου απαιτεί κρατική ισχύ και συμμαχίες αλλά και αποφάσεις απαλλαγμένες νομικισμού και προσαρμοσμένες στις ιδιομορφίες της σύγχρονης διεθνούς πολιτικής και του στρατηγικού περιβάλλοντος όπως αυτό εξελίσσεται.

Στην Ελλάδα συχνά, απόρροια κυριαρχίας μιας νομικίστικης θέασης του διεθνούς συστήματος, δίνεται η εντύπωση ότι δεν είναι κατανοητό το γεγονός πως η διακρατική τάξη πραγμάτων καμιά σχέση δεν έχει με την ενδοκρατική τάξη η οποία, διαθέτει συνεκτική κοινωνία.

Κάθε ανεξάρτητη κοινωνία είναι ή πρέπει να είναι προικισμένη με κοινωνικοπολιτικό σύστημα σμίλευσης της νομιμοποιητικής διανεμητικής δικαιοσύνης, των κριτηρίων πολιτικής ηθικής που συνάδουν με την ετερότητά της, των νόμων και των προϋποθέσεων ευνομίας και ευταξίας.

Τίποτα από όλα αυτά δεν έχουμε διακρατικά. Αυτό γιατί απουσιάζει μια παγκόσμια κοινωνία, ένα παγκόσμιο κοινωνικοπολιτικό σύστημα και μια παγκόσμια πολιτική ηθική, εξ ου και διεθνή τάξη μόνο μπορούμε να έχουμε.

Τόσο απλό και ολοφάνερο πλην αθέατο σε πολλούς.

Την διεθνή τάξη την ορίζουν οι Συνθήκες συνήθως μετά τον τελευταίο πόλεμο και λάθη δεν επιτρέπονται γιατί το δικαστήριο των εθνών είναι η ιστορία. Εξ ου και δεν υπάρχει αντικειμενικό κριτήριο για το τι είναι δίκαιο ή σε τι συνίσταται η δικαιοσύνη στην οροθέτηση των συνόρων.

Ως προς αυτά, ένα κρίσιμο ζήτημα για ένα κράτος είναι η ηγεσία και η κοινωνία να κατανοεί ορθολογιστικά και σωστά τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ).

Κυρίως την αποστολή του και τους έσχατους σκοπούς του, τα όρια των αρμοδιοτήτων των οργάνων του και των αντιπροσώπων του και την ιεράρχηση της σπουδαιότητας και σημασίας των ψηφισμάτων, των αποφάσεων και των δηλώσεων.

Πρωτίστως επίγνωση του γεγονότος ότι αποστολή και υπέρτατος σκοπός του ΟΗΕ είναι η διεθνής τάξη και ασφάλεια του καθεστώτος κρατικής κυριαρχίας και των κυρίαρχων κρατών-μελών και με κανένα τρόπο η ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις των κρατών.

Εξ ου και η σημασία σωστής κατανόησης των πολιτικών όψεων του σύγχρονου διεθνούς συστήματος του οποίου το καθεστώς είναι η κρατική κυριαρχία

Κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο για την σωστή κατανόηση των Συνθηκών, των Συμβάσεων και του ρόλου των διεθνών θεσμών, ιδιαίτερα των Υψηλών Αρχών

Που αποτυπώνονται στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ στο Άρθρο 2 του Κεφ. Ι.

Δηλαδή την διακρατική ισοτιμία, την μη επέμβαση στα εσωτερικά των κρατών, την μη άσκηση παράνομης βίας, την μη δημιουργία παράνομων τετελεσμένων, την αποδοχή της διεθνούς τάξης όπως ορίζεται στις Συνθήκες και την έσχατη λογική της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής κυριαρχίας (εθνικής ανεξαρτησίας) των κρατών-μελών.