Να κάνω παιδι, κανένα πρόβλημα. ΑΛΛΑ, μόνο με κάποιον που αξίζει και καταλαβαίνει τι σημαίνει να είσαι σύζυγος και πατέρας.

Όχι κάποιος που περιμένει να του έχω έτοιμο σπίτι, φαί, ρούχα και να “βάζω τα παιδιά σε ταξη” γιατι τον εχοχλουν όταν βλέπει μπάλα. Όταν κύριοι μαθετε να ΣΕΒΕΣΤΕ τη γυναίκα που έχετε δίπλα σας, όχι μόνο σαν άνθρωπο αλλά και σαν εργαζόμενο επαγγελματία και ΜΟΝΟ όταν καταλαβετε επί ουσίας τι σημαίνει ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΙ
την ευθύνη και τις εργασίες ενός σπιτιού τότε το συζητάμε. Μέχρι τότε καθηστε στις μανάδες σας που σας νταντευουν μέχρι να πεθανουν και αφήστε την κάθε γυναίκα υσυχη. Και όχι, η γνώμη μου δεν πηγάζει από ψευτοφεμινιστικες ιδεολογίες. Πηγάζει από την πράγματικοτητα που βλέπω στη χώρα εξωτερικού που διαμενω εδώ και χρόνια. Γιατί λοιπόν να κάνω οικογένεια με κάποιον από τη χώρα μου που μεγαλώνει με αναχρονιστικές ιδέες περί του ρόλου της γυναίκας στην κοινωνία, που δεν θα με σεβεται και θα με θεωρεί κατώτερη?

αναγνωστης