Απεχθής ιδεολογική τρομοκρατία!

Του Θανάση Κ.

Θλιβερό αυτό που έγινε προχθές στην Ομόνοια, όπου ένας επίδοξος ληστής κοσμηματοπωλείου σκοτώθηκε…
Πολύ πιο θλιβερός ο θόρυβος που ξεκίνησε αμέσως μετά – και συνεχίζεται ακόμα…

Ο θύτης που έγινε θύμα, τελικά κατέληξε και… «ήρωας»!
Γιατί προσπάθησε να ληστέψει ένα μαγαζί; Όχι!
Γιατί ήταν ομοφυλόφιλος λέει και «ακτιβιστής» και «οροθετικός» λέει (φορέας του ΑΙDS), και γνωστό μέλος της «κοινότητας των ΛΟΑΤΚΙ» λέει…
Προφανώς, όσα άτομα έχουν κάποιες από τις ως άνω «ιδιότητες» μπορούν να ληστεύουν ανεμπόδιστα – και αλίμονο σε όποιον διανοηθεί να τους αντισταθεί…
Αυτό μας λένε…

Και καλά οι φίλοι του φωνάζουν και διαμαρτύρονται. Αναμενόμενο…
Γι’ αυτούς δεν έχω να πω απολύτως τίποτε…

Αλλά, δυστυχώς, δεν είναι μόνον οι «φίλοι» του. Είναι και μέρος της λεγόμενης «πνευματικής ηγεσίας» που έσπευσε να τον «ηρωοποιήσει»!
Κι εδώ αρχίζουν να δημιουργούνται πολύ σοβαρά προβλήματα και να «επωάζονται» πολύ σοβαρότερα δεινά…

* Πρώτον η κοινωνία μας μένει – και νιώθει – πλέον ανεκπροσώπητη!
Η περιοχή της Ομόνοιας είναι πια χωρίς αστυνόμευση. Εντελώς! Η αστυνομία έχει «παρουσία» – βρίσκεται εκεί, ενίοτε. Αλλά δεν κάνει τίποτε!
Πράγμα που σημαίνει ότι πραγματικός «ήρωας» είναι όποιος διατηρεί ακόμα μαγαζί στην περιοχή. Και σίγουρα του έχουν σπάσει τη βιτρίνα ή τον έχουν ληστέψει κάμποσες φορές. Χώρια που ζει με το φόβο κάθε μέρα. Ενώ ξέρει ότι και οι δυνητικοί πελάτες του ζουν κι αυτοί με το φόβο. Γι’ αυτό και «αραιώνουν» σιγά-σιγά…
Το «μήνυμα» που έδωσε όλη αυτή η υπόθεση είναι: όσοι επιμένουν ως τώρα να διατηρούν μαγαζιά στην περιοχή να τα μαζέψουν και να φύγουν!
Αλλιώς κινδυνεύουν να βρουν τον μπελά τους. Και αυτοί…
Ώστε να ερημώσει εντελώς – χωρίς κανένα περιθώριο ανάταξης – και αυτή η περιοχή…
Που ήδη ερημώνει, εξ άλλου…

* Δεύτερο, όσοι απλοί άνθρωποι κυκλοφορούν ακόμα στην Αθήνα, κι όχι μόνο στην Ομόνοια, είναι ψυχολογικά με αυτούς που αντιστάθηκαν στον επίδοξο ληστή! Όχι με τον ληστή…
Ο θάνατος ενός ανθρώπου είναι εξαιρετικά λυπηρό πράγμα, αλλά μην ξεχνάτε ότι όσοι απλοί άνθρωποι κυκλοφορούν ακόμα στην Αθήνα έχουν έλθει πολλές φορές αντιμέτωποι με τέτοια άτομα. Που απειλούν περαστικούς και τους ληστεύουν για «τη δόση τους»…
Τις προάλλες, ένα γνωστό μου τον έπιασε ένα τέτοιος τύπος με βελόνα λίγα χιλιοστά από το λαιμό του:
–Δώσε το πορτοφόλι σου, του λέει επιτακτικά, γιατί είμαι φορέας του AIDS και θα σου χώσω τη βελόνα…
Ο γνωστός μου έδωσε αμέσως ότι είχε: 40 ευρώ…
Το επεισόδιο έγινε στη Μασσαλίας, ανάμεσα στο Πανεπιστήμιο και στο Πνευματικό Κέντρο, μέρα μεσημέρι. Πολύ πιο «ψηλά» από τον Ομόνοια. Και πολύ πιο κοντά στο Σύνταγμα…
Στο ίδιο σημείο, παρόμοια έχουν συμβεί σε πολλούς. Ιδιαίτερα νεαρούς και έφηβους. Όχι τυχαία, ασφαλώς…
Όσοι έχουν νιώσει τέτοια εμπειρία – κι είναι πολλοί – αλλά κι όσοι φοβούνται μήπως αγαπημένα τους πρόσωπα έχουν τέτοιο «κακό συναπάντημα» – κι αυτοί είναι ακόμα περισσότεροι – νιώθουν κατά βάθος «ταύτιση», με εκείνους που – έστω μια φορά – αντιστάθηκαν στους ληστές.
Μπορεί να είχε «πονεμένα παιδικά χρόνια». Μπορεί να είναι ακτιβιστής. Μπορεί να είναι ο,τιδήποτε. Αλλά για όποιον δέχεται την επίθεση είναι κακούργος!
Όλοι αυτοί οι απλοί άνθρωποι νιώθουν σήμερα απελπιστικά ανεκπροσώπητοι. 

* Κι όλοι οι καταστηματάρχες ή οι υπάλληλοί τους που έχουν υποστεί επιθέσεις! Για να τους ληστέψουν…
Κι είναι πολλοί, για την ακρίβεια είναι πια δεκάδες χιλιάδες – και νιώθουν  «αλληλέγγυοι» με αυτούς που αντιστάθηκαν στην ληστεία.
Για να τα λέμε τα πράγματα με το όνομά τους…
Κι όλοι οι καταστηματάρχες που δεν υπήρξαν ως τώρα οι ίδιοι θύματα ληστείας, αλλά φοβούνται πως μπορεί να τύχει και στους ίδιους αυτό που έχει συμβεί σε τόσους συναδέλφους τους, νιώθουν κι αυτοί «ταύτιση» με εκείνους που αντιστάθηκαν. Κι αυτοί είναι πλέον εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι…
Κι όλοι αυτοί, ασφαλώς, είναι εντελώς ανεκπροσώπητοι πια.

* Κι όχι μόνον ανεκπροσώπητοι. Αλλά και πολύ οργισμένοι…
Διότι όταν ακούμε ότι… «λίντσαραν» τον επίδοξο ληστή, το πράγμα αγριεύει.
Μπήκε με μαχαίρι να ληστέψει. Κι ύστερα κλείστηκε μέσα και δεν μπορούσε να βγει. Κι ύστερα έσπασε τα κρύσταλλα για να βγει. Και δεν τον άφηναν να βγει. Και ύστερα πήρε ένα κομμάτι κρύσταλλο ο ίδιος στο χέρι και τους απειλούσε. Και τελικά τον τραυμάτισαν θανάσιμα και κατέληξε.
Δύο άτομα αντιστάθηκαν! Κι ο ίδιος απειλούσε ως την τελευταία στιγμή που προσπαθούσε να διαφύγει με τα κλεμμένα.
Λιντσάρισμα θεωρείται όταν όχλος επιτεθεί σε κάποιον άοπλο και τον σκοτώσει. Εδώ ένας επιχείρησε να ληστέψει και δύο του αντιστάθηκαν κι ως το τέλος ο ληστής ήταν οπλισμένος και τους απειλούσε. Που είναι το «λιντσάρισμα»;
Δεν θέλω να γράψω άλλα σχετικά. Γιατί κινδυνεύουμε να… «δικάσουμε»                              εδώ και από εδώ!
Αλλά δυστυχώς αυτό κάνουν οι ηλίθιοι που βγαίνουν και φωνάζουν για «λιντσάρισμα». Και κάπως πρέπει να απαντηθούν όλες αυτές οι σκοπούμενες «υστερίες»…

Το μόνο που μπορώ να πω είναι να ρωτήσω:
–Αν ο πατέρας του 15χρονου κοριτσιού που, πριν μερικά χρόνια, στην Πάρο,  πολτοποίησε το κεφάλι του ένας λαθρομετανάστης κι ύστερα το βίασε – αν ο πατέρας ή ο αδελφός αυτού του κοριτσιού, έπιανε στα χέρια του τον δράστη λίγο αργότερα, ξέρετε τι θα του έκανε;
Αυτό που θα του κάνατε κι εσείς αν, ό μη γένοιτο, βρισκόσασταν θέση του…
Έτσι, για να μη λέμε μαλακίες…

Όποιος αναγκάζεται στα καλά καθούμενα να αμυνθεί για τη ζωή του ή για αγαπημένα του πρόσωπα ή για την περιουσία του – στην περίπτωσή μας για το βιός και το μεροκάματό του – απέναντι σε ένα οπλισμένο ληστή, δεν ξέρει αν ο δράστης είναι… ομοφυλόφιλος ή ακτιβιστής ή οροθετικός ή αν είχε ταραγμένα παιδικά χρόνια.
Μπορεί και ο ίδιος που πέφτει θύμα ληστείας να είχε κι αυτός εξ ίσου ταραγμένα παιδικά χρόνια, και «τραυματικά βιώματα»…
Εκείνη τη στιγμή βλέπεις τη ζωή σου να περνάει μπροστά στα μάτια σου κι είτε παγώνεις από το φόβο σου τρέμοντας – είτε χύνεσαι μέσα σε όλα, κι ό,τι βγει.
Αυτό δεν ονομάζεται «αυτοδικία» – ηλίθιοι!
Αυτό ονομάζεται αυτοάμυνα!
Αυτοδικία είναι πολύ μετά το εγκληματικό περιστατικό, να βρεις αυτόν που το έκανε ή που νομίζεις ότι το έκανε και επειδή δεν τιμωρείται όπως εσύ νομίζεις «σωστό», να αναλάβεις να «καθαρίσεις» εσύ. Να πάρεις το νόμο στα χέρια σου…
Αυτό είναι αυτοδικία: «Αποδίδεις δικαιοσύνη» ο ίδιος κατά πώς σου αρέσει. Και εγκληματείς κι εσύ…
Αυτοάμυνα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό: τη στιγμή που τελείται κακουργηματική πράξη σε βάρος σου, να αμυνθείς ή να βοηθήσεις τον φίλο σου που αμύνεται. 
Την αυτοδικία την απαγορεύει ρητά το Ποινικό Δίκαιο.
Την αυτοάμυνα, αντίθετα, την «προστατεύει» (άρθρο 22 του ΠΚ)…

Το αν ήταν «ευάλωτος» ο επίδοξος ληστής είναι κάτι που το θύμα του δεν είναι υποχρεωμένο να γνωρίζει και συχνά δεν μπορεί να διαπιστώσει.
Ιδιαίτερα οι τοξικομανείς που έχουν στερητικό σύνδρομο φαίνονται πολύ «αδύναμοι», αλλά αποδεικνύονται εξαιρετικά βίαιοι. Και αποφασισμένοι για όλα…
Αυτά τα ξέρουν οι άνθρωποι που κυκλοφορούν στην Ομόνοια (και στο μισό κέντρο της πόλης πλέον), γιατί τους βλέπουν καθημερινά. Δεν τα ξέρουν προφανώς διάφοροι και διάφορες, που τους κουνάνε το δαχτυλάκι από την ασφάλεια των Βορείων Προαστείων…
Κι άμα έχεις μαγαζί και σου φύγει ο ληστής με εμπόρευμα αξίας 100 χιλιάδων ευρώ στην τσέπη, τότε γίνεσαι κι εσύ «αποφασισμένος για όλα». Γιατί δεν θα συνέλθεις ποτέ από τέτοιο «κτύπημα». Και θα αναγκαστείς να το κλείσεις, το ρημάδι.
Εδώ δεν προστατεύεις την περιουσία σου ως…«πλουτοκράτης». Προστατεύεις το μεροκάματό σου και το ψωμί της οικογένειάς σου. Πράγμα πολύ σημαντικότερο από την όποια αξία του εμπορεύματος που σου… «απαλλοτριώνει» ο ληστής.

Δεν θέλω να γράψω κι εγώ τα συνηθισμένα – που είναι απολύτως σωστά και απολύτως δικαιολογημένα για την περίπτωση: Πως όλοι αυτοί οι «πνευματικοί άνθρωποι» – τρομάρα τους – που «ολοφύρονται» σήμερα για τον επίδοξο ληστή (τον «τρυφερό» και «ευαίσθητο» κλπ κλπ. – που πήγε με μαχαίρι να ληστέψει!) δεν είχαν βγει να πουν τίποτε για το αποτρόπαιο έγκλημα της Μαρφίν το 2010!
Ούτε για τον πρόσφατο βιασμό 22χρονης στο Ζεφύρι.
Ούτε για την 19χρονη μαθήτρια που της κατέστρεψαν το πρόσωπο με φωτοβολίδα στο Αγρίνιο οι διαδηλωτές για το Φύσσα.
Ούτε για τους αστυνομικούς που έχουν σκοτωθεί ή βαρύτατα τραυματιστεί τα τελευταία 20χρονια στα έκτροπα των κουκουλοφόρων. Κι είναι αρκετοί…
Εκεί δεν νοιάζεται κανείς τους. Και καμία τους! Οι δράστες είναι «δικοί τους» – οπότε το έγκλημα είναι σαν να μην έγινε. Κι αυτό είναι το χειρότερο…
Δεν θα ασχοληθώ με αυτό, όμως…

Θα επιμείνω στο ότι από τέτοιες αηδιαστικές «δημόσιες παρεμβάσεις» ένα τεράστιο μέρος της κοινωνίας – πέρα για πέρα πλειοψηφικό, συντριπτικά πλειοψηφικό – νιώθει να προσβάλλεται, να απειλείται, και να τρομοκρατείται!
Αναρωτιούνται οι άνθρωποι, αν θα πρέπει την επόμενη φορά που θα τους ληστέψουν στο δρόμο ή μέσα στο σπίτι τους, να ρωτήσουν διακριτικά για τις… «σεξουαλικές προτιμήσεις» των δραστών ή για το ιατρικό τους «ιστορικό», ή για το πολιτικό τους προφίλ. Να ξέρουν, αν έχουν περιθώρια να αντισταθούν ή όχι…
–Τη μία ακούν τον υπουργό δημόσιας τάξης να τους λέει, αν μπουν ληστές στο σπίτι τους να κάνουν πως… κοιμούνται!
(Κι αν βιάζουν την κόρη τους στο διπλανό δωμάτιο, τι να κάνουν;
Και τότε θα παριστάνουν τους «κοιμισμένους»;)
–Την άλλη βλέπουν πως εγκληματίας που εξέτιε μακροχρόνια ποινή και αφέθηκε ελεύθερος με το νόμο Παρασκευόπουλου, μπήκε σε σπίτι ηλικιωμένων και τους σκότωσε αφού τους βασάνισε…
–Την άλλη βλέπουν ένα μαγαζάτορα που αντιστάθηκε σε ληστεία να βρίσκει χοντρό μπελά και να προπηλακίζεται ακόμα και ο δικηγόρος του!
  Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι η πλειοψηφία της κοινωνίας μας και νιώθουν ταυτόχρονα και ανεκπροσώπητοι και εξοργισμένοι. Και στα όρια…!
Όσοι βγαίνουν και «ηρωοποιούν» τον επίδοξο ληστή σήμερα είναι «χορηγοί» των χειρότερων ακραίων. Αυτοί «επωάζουν το αυγό του φιδιού»!

ΥΓ Ο Σαμαράς καθάρισε το κέντρο! Δεν τα καθάρισε όλα, αλλά το κέντρο το είχε καθαρίσει με τον «Ξένιο Δία». Και με εμφανή – τότε – την παρουσία και την παρέμβαση της αστυνομίας εκεί. Και όταν χρειάστηκε, έλυσε τα χέρια της δικαιοσύνης και μπήκε όλη η ΧΑ φυλακή. Έτσι κάνουν όσοι περιφρουρούν την νομιμότητα. Σπάνε αυγά –προς όλες τις κατευθύνσεις!
Δεν «επωάζουν αυγά». Τα σπάνε!

Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει το ακριβώς αντίθετο. Αφήνει «ανοχύρωτη» την πόλη. Ερημώνει το κέντρο μέρα με τη μέρα. Αφοπλίζει ή παροπλιζει την αστυνομία. Και μπλοκάρει τη δίκη της ΧΑ. Ενώ υπερασπίζεται – ανοικτά πλέον – τους «δικούς του» που παρανομούν. Ή που ασκούν ανοικτή τρομοκρατία σε όσους διαμαρτύρονται.
Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι απόπειρα τρομοκράτησης της κοινωνίας, που διεκδικεί το δικαίωμα της στην ασφάλεια.
Κι όσοι γράφουν δακρύβρεκτα «πονήματα» υπέρ επίδοξων ληστών και ενάντια σε όσους τους αντιστάθηκαν, είναι ουσιαστικά «τρομοκράτες»! Ασκούν ιδεολογική τρομοκρατία σε πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας που απειλείται. Και δημιουργούν οι ίδιοι αυτό το οποίο απεύχονται.
Μ’ άλλα λόγια είναι υποκριτές. Ή απλώς ηλίθιοι..
Πάντως, σίγουρα, «τρομοκράτες»!

loading...

1 thought on “Απεχθής ιδεολογική τρομοκρατία!

  1. Γιαούρτια, πολλά γιαούρτια με το πηλινο μαζι

Comments are closed.