Γιατί το Πολεμικό Ναυτικό της Γερμανίας είναι για… κλάματα Εύκολη λεία για τους Ρώσους αν γίνουν πιο επιθετικοί εναντίον των νατοϊκών χωρών της Βαλτικής

Η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το Γερμανικό Πολεμικό Ναυτικό συνοψίζεται με τη γερμανική λέξη «Schande» , δηλαδή ντροπή, για την πλουσιότερη χώρα τη Ευρώπης. Το Γερμανικό Πολεμικό Ναυτικό πρέπει να προχωρήσει αμέσως στην αύξηση του προϋπολογισμού των αμυντικών δαπανών και κατ’ επέκταση των δυνατοτήτων του.

Σε μια χώρα όπου τα θετικά νέα για στρατιωτικά ζητήματα είναι λίγα και καθόλου συχνά, τα τελευταία χρόνια έχουν δείξει το αντίθετο για το Γερμανικό Πολεμικό Ναυτικό. Tα σκάφη του έχουν συμμετάσχει σε συνεργασία με τους νατοϊκούς συμμάχους του σε επιχειρήσεις κατά της πειρατείας, όπως η επιχείρηση ATALANTA που έλαβε χώρα στην Ανατολική Αφρική, ενώ τα πλοία του έχουν λάβει μέρος τόσο σε επιχειρήσεις διάσωσης προσφύγων στη Μεσόγειο Θάλασσα, όσο και σε επιχειρήσεις απαγόρευσης διακίνησης ή μεταφοράς όπλων στις ακτές του Λιβάνου. Οι εικόνες όπου τα γερμανικά σκάφη βοηθούν στη διάσωση των καταπονημένων προσφύγων αντανακλούν το δημόσιο πρόσωπο των Ενόπλων Δυνάμεων (Bundeswehr) με έναν τρόπο που δεν μπορεί να το καταφέρει αντιστοίχως κανένα αεροσκάφος Eurofighter ή τεθωρακισμένο Leopard 2.

Παρά την κοινή αντίληψη, η αποστολή του Γερμανικού Ναυτικού είναι η εκπλήρωση των δεσμεύσεών του εντός ΝΑΤΟ. Δυστυχώς, λόγω τόσο του κακού σχεδιασμού και λήψης αποφάσεων, όσο και της έλλειψης χρηματοδότησης, δεν είναι σε θέση να ικανοποιήσει τις βασικές ανάγκες της αποστολής του. Εάν δεν γίνουν αλλαγές το συντομότερο δυνατό, οι δυνατότητές του θα υποβαθμιστούν ακόμη περισσότερο κατά τα επόμενα χρόνια. Ενώ είναι εύκολο να καταλογίζεται η ευθύνη στις περικοπές του προϋπολογισμού στον συγκεκριμένο Κλάδο των Ενόπλων Δυνάμεων, την ίδια στιγμή υπάρχουν ζητήματα που ξεπερνούν την έλλειψη χρημάτων. Το Γερμανικό Ναυτικό έχει σημαντικά προβλήματα με όλα τα κύρια συστατικά του, δηλαδή τα υποβρύχια, τα πλοία επιφανείας και ό,τι έχει απομείνει από την αεροναυτική ικανότητά του.

Εξι υποβρύχια προς επισκευή

Το Ναυτικό έχει έξι υποβρύχια (U-BOAT) τύπου 212, όμως κανένα δεν είναι λειτουργικό. Παρά το γεγονός ότι η γερμανική βιομηχανία συνεχίζει την πώληση παρόμοιων υποβρυχίων σε όλο τον κόσμο κι ενώ την ίδια στιγμή οι νατοϊκοί σύμμαχοί τους επιχειρούν με αυτά σε αποστολές συλλογής πληροφοριών σε απόμακρα ξένα λιμάνια, εντούτοις το Γερμανικό Ναυτικό με τη μακρά του ιστορία και παράδοση στην ανάπτυξη και λειτουργία υποβρυχίων, πλέον είναι ανίκανο να χρησιμοποίησει έστω ένα υποβρύχιο σε επιχειρήσεις και από ότι φαίνεται θα συνεχίσει να βρίσκεται σε αυτή τη δυσμενή θέση για πολύ καιρό ακόμα.

Ενδεικτικά, το υποβρύχιο U-36 (του προαναφερόμενου τύπου 212) επιχειρούσε στη Νορβηγία, όταν προσέκρουσε σε βράχο, με αποτέλεσμα να προκληθεί ζημιά στα πτερύγια πρύμνης κατά τη διάρκεια κατάδυσης και έτσι να συνοδευτεί πίσω στη Γερμανία από ένα βοηθητικό σκάφος που επέβλεπε την επιχείρηση. Παρά το γεγονός ότι τέτοιου είδους ατυχίες συμβαίνουν, ωστόσο προστίθενται στην ευρύτερη δυσφορία που κυριαρχεί στο γερμανικό πολεμικό ναυτικό, το οποίο ήταν πρωτοπόρο στην ανάπτυξη και λειτουργία των υποβρυχίων. Ακόμα χειρότερα, το υποβρύχιο U-31, το οποίο είναι το πρώτο της σειράς του, παραμένει εκτός λειτουργίας ήδη από το 2014, καθώς βρίσκεται σε στάδιο επισκευής.

Το υποβρύχιο U-32 παρουσίασε βλάβη στη μπαταρία στα μέσα του 2017 και αναμένει έναν χώρο ελλιμενισμού-επισκευής. Έπειτα, το υποβρύχιο U-4 βρίσκεται και αυτό σε σειρά για το επόμενο σημείο ελλιμενισμού, το οποίο αναμένεται να είναι διαθέσιμο στις αρχές του τρέχοντος έτους. Στη συνέχεια, το υποβρύχιο U-33 πρόκειται να ολοκληρώσει τη διαδικασία συντήρησής του στις αρχές του 2018 και θα προχωρήσει στην απαιτούμενη περίοδο κατάρτισης στην περιοχή της Βαλτικής προτού επιστρέψει στην υπηρεσία. Τέλος, το υποβρύχιο U-35, το αδελφό πλοίο του υποβρυχίου U-6, ανατέθηκε στην υπηρεσία του Ναυτικού τον Οκτώβριο του περασμένου έτους, ωστόσο θα είναι λειτουργικό και έτοιμο για επιχειρησιακή χρήση μετά τον Ιούνιο.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου, το πρόβλημα είναι η έλλειψη ανταλλακτικών και ότι «η Γερμανία δεν μπορεί πλέον να αντέξει οικονομικά τα αποθέματα ανταλλακτικών για αυτά τα ακριβά υποβρύχια». Εύλογα κανείς διερωτάται, πως η πλουσιότερη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί οικονομικά να υποστηρίξει ένα στόλο έξι υποβρυχίων.

Τα συγκεκριμένα υποβρύχια έχουν σχεδιαστεί για τη Βαλτική Θάλασσα και λόγω του συστήματος προώθησης με κυψέλες (καυσίμου) υδρογόνου μπορούν να παραμείνουν κάτω από το νερό για ένα χρονικό διάστημα δύο εβδομάδων. Παρόλο που αυτό ακούγεται αρκετά ευνοϊκό για την λειτουργία τους, στις επιχειρήσεις στη Βαλτική οι συνθήκες είναι πιο δυσμενείς αφ’ενός λόγω των ρηχών υδάτων και αφ’ετέρου από το γεγονός ότι οι ανάγκες των αποστολών, για ειρηνικούς σκοπούς, περιλαμβάνουν επικίνδυνες μυστικές επιχειρήσεις για να αποκτήσουν πληροφορίες στα ρωσικά λιμάνια.

Τα υποβρύχια τύπου 212 είναι τα καλύτερα για τέτοιου είδους αποστολές και γι’αυτό το λόγο είναι κρίμα να περιμένουν ελλιμενισμένα περιμένοντας ανταλλακτικά, τα οποία θα έπρεπε να τους ήταν ήδη διαθέσιμα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα υποβρύχια άλλων χωρών να αναλαμβάνουν αυτές τις αποστολές, αφού η Γερμανία δαπανά ελάχιστα για να χρηματοδοτήσει μια επαρκή υποδομή υποστήριξης για αυτά τα υποβρύχια. Πράγματι, κάποιος θα ανησυχούσε σε πολύ μεγάλο βαθμό σκεπτόμενος το χρόνο που θα χρειαζόταν η Γερμανία ώστε να βελτιώσει την ετοιμότητα του μικροσκοπικού στόλου υποβρυχίων της, εάν οι Ρώσοι γίνουν πιο επιθετικοί εναντίον των νατοϊκών χωρών της Βαλτικής.

Μεταχειρισμένα ολλανδικά αεροσκάφη

Το 2010, το τελευταίο γερμανικό αεροσκάφος ναυτικής περιπολίας «Atlantique» αποσύρθηκε. Έτσι, η Γερμανία αποφάσισε το 2005 να αγοράσει μεταχειρισμένα ολλανδικά αεροσκάφη τύπου P-3C, προκειμένου να αντισταθμίσει την έλλειψη που προέκυψε στο δυναμικό της. Παρά τις αντιδράσεις μερικών σχετικά με την αντικατάσταση ενός ακριβού, ως προς τη λειτουργία του, αεροσκάφους με δύο κινητήρες με ένα εξίσου ακριβό αεροσκάφος τεσσάρων κινητήρων, εντούτοις δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι το P-3C είναι ένα πιο ικανό αεροσκάφος από το Atlantique που αντικατέστησε. Παρ’όλα αυτά θα ήταν πιο λογικό να εξεταστεί το πιο σύγχρονο αεροσκάφος τύπου P-8, από τη στιγμή, που όλοι οι σύμμαχοί της στο ΝΑΤΟ αποσύρουν πλέον τα P-3 αεροσκάφη τους.

Ακόμα χειρότερα, σύντομα έγινε φανερό ότι οι υπεύθυνοι για την αγορά των αεροσκαφών δεν αντιλήφθηκαν ότι τα πρώην ολλανδικά αεροσκάφη είχαν πάρα πολλές ώρες πτήσης, με αποτέλεσμα όλα να χρειάζονται νέα πτερύγια και τακτικό σύστημα αποστολών και διοίκησης. Οι κυνικοί ισχυρίζονται ότι αυτός ήταν ο πραγματικός λόγος πίσω από την ολλανδική απόφαση να αποσυρθεί το αεροσκάφος, ενώ ένας γερμανός αξιωματικός του πολεμικού ναυτικού παρατήρησε ότι τα μέρη του έμειναν συνδεδεμένα λόγω της μπογιάς.

Στη συνέχεια, αντί ανταγωνιστούν τις ακριβές αναβαθμίσεις των κατασκευών και των αεροηλεκτρονικών συστημάτων όπως έκανε το Πολεμικό Ναυτικό των Η.Π.Α ή χώρες όπως η Νότια Κορέα, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία, το γερμανικό ναυτικό διάλεξε τον εύκολο δρόμο και επέτρεψε στη βιομηχανία να ηγηθεί της διαδικασίας. Η Lockheed Martin έχει οκταετή αποκλειστική σύμβαση για την εκτέλεση της αναβάθμισης. Το πρόγραμμα της δομικής κατασκευής αποτελείται από οκτώ πακέτα που περιλαμβάνουν το εξωτερικό πτερύγιο, την κεντρική άτρακτο και τον οριζόντιο σταθεροποιητή. Σύμφωνα με τους ειδικούς, σήμερα δεν λειτουργεί κανένα αεροσκάφος P3-C. Δεν υπάρχει κάποιος στο γερμανικό γραφείο προμηθειών που μπορεί να εκτελέσει ανταγωνιστικά προγράμματα αναβάθμισης P-3 όπως και άλλες χώρες ή να κάνει ανάλυση κόστους και οφέλους για να δει εάν η αγορά νέων αεροσκαφών έχει νόημα;

Οι φρεγάτες, κορβέτες

Η κατάσταση του στόλου επιφανείας είναι λίγο καλύτερη, με δέκα φρεγάτες και πέντε κορβέτες να είναι λειτουργικές για επιχειρησιακούς σκοπούς. Η κορβέτα τύπου Κ-130 έχει έναν ιδιαίτερο σχειδασμό καθώς είναι σχετικά μικρή για επιχειρήσεις «εκτός περιοχής» ενώ ταυτόχρονα είναι αρκετά μεγάλη ώστε να είναι ευκίνητη και γρήγορη. Πρόκειται για το αποτέλεσμα ενός συμβιβασμού μεταξύ δύο ομάδων πίεσης, με την πρώτη να προωθεί ένα μικρό πλοίο, γρήγορο και ευέλικτο για παράκτιες επιχειρήσεις στη Βαλτική και τη δεύτερη ομάδα να πιέζει για ένα πλοίο μεγάλου εκτοπίσματος κατάλληλο για επιχειρήσεις όχι μόνο στον Ατλαντικό, αλλά και πιο μακριά.

Έτσι λοιπόν, απόρροια αυτού του συμβιβασμού ήταν ένα πλοίο ογδόντα-εννιά μέτρων και βάρους χιλίων οκτακοσίων τόνων, δίχως την ικανότητα μεταφοράς επανδρωμένου ελικοπτέρου, ένα τεράστιο μειονέκτημα για κάθε είδους επιχείρηση. Επιπρόσθετα, η αντοχή μόνο μιας εβδομάδας δίχως πλοίο υποστήριξης, δεν το καθιστά κατάλληλο για επιχειρήσεις εκτός της Βαλτικής ή της Βόρειας Θάλασσας. Τέλος, οι κορβέτες αυτές παραδόθηκαν με προβληματικά κιβώτια ταχυτήτων και διαρροή αερίων στο χώρο μηχανοστασίου, ενώ η καθεμία κοστίζει στο Πολεμικό Ναυτικό περισσότερο από τις, γερμανικής κατασκευής, φρεγάτες MEKO τύπου Α-200 του Πολεμικού Ναυτικού της Νοτίου Αφρικής. Αξίζει να σημειωθεί όμως, ότι το γερμανικό ναυτικό παραδόξως δεσμεύτηκε για μια ακόμα παρτίδα παράδοσης πέντε ακόμα κορβετών τύπου K-130.

Πρόσφατα, το πρόγραμμα φρεγάτας τύπου F-125 του Γερμανικού Πολεμικού Ναυτικού, είδε το φως της δημοσιότητας, για τους λάθους λόγους όμως, καθώς η νέα φρεγάτα επτά χιλιάδων τόνων, κλάσσης Baden-Württemberg, απέτυχε στα δοκιμαστικά της. Ένα άρθρο στο περιοδικό Wall Street Journal που περιέγραφε τα σχεδιαστικά του προβλήματα έφτασε μέχρι το σημείο να λέει ότι «πραγματικά η φρεγάτα δε λειτουργεί». Εκτός από τα θέματα ναυσιπλοΐας και λογισμικού που υποτίθεται ότι θα λυθούν, έχουν καταφέρει να μετατρέψουν το F-125 σε έναν ωραίο «στόχο» των επτά χιλιάδων τόνων, παραλείποντας να εγκαταστήσουν ένα πυραυλικό σύστημα εδάφους-αέρος , αναφέροντας ότι οι φρεγάτες αυτές θα χρησιμοποιηθούν σε επιχειρήσεις «σταθεροποίησης» ή με άλλα λόγια σε περιπτώσεις διάσωσης προσφύγων και επιχειρήσεις καταπολέμησης πειρατείας, όπου δε θα υφίστανται απειλή από αέρος.

Την απόφαση υπερασπίστηκαν αρμόδιοι με τη δήλωση ότι εάν υπάρχει απειλή από τον αέρα, θα υπάρχει συνοδεία από φρεγάτες F-123 κλάσης Brandeburg ή F-124 κλάσης Sachsen. Μετά από πιέσεις που δέχθηκε επί του θέματος, μια πηγή από το Πολεμικό Ναυτικό ανέφερε ότι θα κατέρριπταν, σε περίπτωση απειλής από αέρος, το εχθρικό αεροσκάφος με το αντιβληματικό σύστημα (RAM). Πράγματι, αυτό το σύστημα είναι καλό για πυραύλους χαμηλού υψόμετρου, αλλά αυτά τα ακριβά σκάφη δεν έχουν απάντηση σε βομβαρδισμούς με έξυπνες βόμβες εκτός της εμβέλειας του αντιβληματικού τους συστήματος , ειδικά δίχως ενεργό ραντάρ ή πηγή θερμότητας. Ακόμα και η ρίψη μη κατευθυνόμενων βομβών διασποράς είναι εφικτή από ένα οποιοδήποτε μοντέρνο αεροσκάφος, με μεγάλο βαθμό ακρίβειας ώστε να καταστρέψει την πλειοψηφία των κεραίων και αισθητήρων, καθιστώντας το πλοίο ανίκανο και ανήμπορο να αμυνθεί από περαιτέρω επιθέσεις.

Η μεταφορά στρατευμάτων

Όσον αφορά την μεταφορά στρατευμάτων, η φρεγάτα F-125, όπως και οι παλιότερες φρεγάτες είναι ικανή για την τοποθέτηση μιας ενισχυμένης διμοιρίας στην ξηρά. Παρά το γεγονός όμως ότι διαθέτει μεγάλη χωρητικότητα για τέσσερα φουσκωτά (RIB) που διευκολύνουν την εισαγωγή αλλά και την απόσπαση δυνάμεων, το έργο τους θα είναι αρκετά δύσκολο μόλις βρεθούν στην ξηρά, καθώς θα είναι ουσιαστικά πεζές.Το γεγονός ότι το ίδιο Πολεμικό Ναυτικό που λειτουργεί τις υπέροχες φρεγάτες κατηγορίας F-123 και F124 και την πολύ χρήσιμη, αν και παλιά κατηγορία F-122, κατέληξε σε σχέδια όπως του K-130 και του F-125, δείχνει την έλλειψη φαντασίας.

Το Γερμανικό Πολεμικό Ναυτικό βρέθηκε στην ίδια θέση την άνοιξη του 1941, όταν ήρθε αντιμέτωπο με τα τορπιλοβόλα αεροσκάφη. Σε ένα γράμμα που έστειλε στη σύζυγό του πριν την πρώτη επιχειρησιακή έξοδο του Bismark, ο σχεδιαστής του πλοίου, Heinrich Schlüter, ήταν οργισμένος με την απόφαση της γραφειοκρατίας του Πολεμικού Ναυτικού να περιορίσει την θωράκιση του Bismark, ουσιαστικά, στην ίσαλο γραμμή του πλοίου, καθιστώντας το ευάλωτο σε τορπίλες που εκτοξεύονται από αέρος και που θα οδηγούσαν στη βύθισή του.

Η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το Γερμανικό Πολεμικό Ναυτικό συνοψίζεται με τη γερμανική λέξη «Schande» , δηλαδή ντροπή, για την πλουσιότερη χώρα τη Ευρώπης. Το Γερμανικό Πολεμικό Ναυτικό πρέπει να προχωρήσει αμέσως στην αύξηση του προϋπολογισμού και των δυνατοτήτων του.

Η αποστολή του σε περίπτωση εχθροπραξιών στη Βαλτική είναι καίριας σημασίας για το ΝΑΤΟ, γεγονός που καθιστά αναγκαία τη χρηματοδότησή του Κλάδου ώστε να είναι σε θέση να εκτελέσει τις αποστολές του στο πλαίσιο της Συμμαχίας και πρέπει να εκσυγχρονίσει τις διαδικασίες προγραμματισμού και προμηθειών. Αρκετοί ελπίζουν ότι ο νέος Μεγάλος Συνασπισμός των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) , των Σοσιαλιστών (SPD) και των Βαυαρών (CSU) λαμβάνει σοβαρά υπόψη το ζήτημα της αναδιάρθρωσης του γερμανικού γραφείου προμηθειών. Στη δεδομένη χρονική συγκυρία, απαιτείται πολύ σοβαρός προγραμματισμός αναφορικά με τι είδους αποστολές θα κληθούν τα πλοία τους να εκτελέσουν σε περίπτωση κρίσης ή πολέμου, να τα καθορίσουν αναλόγως και να αποκτήσουν ρεαλιστικές ποσότητες τόσο σε ανταλλακτικά όσο και σε πυρομαχικά.

Πηγή National Interest, onalert.gr

loading...