Πυρκαγιά Μάτι: Αίτημα προς την Ολομέλεια των Εφετών του Εφετείου Αθηνών
Αρ. πρωτ. 11462/3-9-2018
Ενώπιον
Της Ολομελείας των Εφετών του Εφετείου Αθηνών
Δια του Προέδρου του Συμβουλίου διοικήσεως του Εφετείου Αθηνών
Και
του κ. Εισαγγελέως του διευθύνοντος την Εισαγγελία Εφετών Αθηνών
Α Ι Τ Η Μ Α
(κατ΄ άρθρο 29 ΚΠΔ και επ.)
Του Παναγιώτη Σταμάτη του Δημητρίου, αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού ε.α, κατοίκου Αθηνών, ….
Ι.ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η εκατόμβη των νεκρών από την τραγική πυρκαγιά στην Ανατολική Αττική (Μάτι), μεγαλώνει κάθε μέρα και ήδη τα ανθρώπινα θύματα είναι 98.
Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι με εκ περισσού κυνισμό, θεωρούν ότι μια «συγγνώμη» απέναντι στα θύματα και στις οικογένειές τους είναι αρκετή και συνεχώς αναφέρονται στο ότι δεν έγιναν λάθη στο χειρισμό της όλης υπόθεσης.Όμως όλοι αυτοί παρέλειψαν οφειλόμενες ενέργειες, οι οποίες σαφώς ενέπιπταν στο κανονιστικό περιεχόμενο των ιδιαίτερων νομικών τους υποχρεώσεων.
Ειδικότερα δεν λήφθηκαν προληπτικά μέτρα προστασίας και μέτρα σωτηρίας – καταστολής συγκεκριμένου κινδύνου και ως προς τη συντονισμένη κινητοποίηση του μηχανισμού πολιτικής προστασίας για τον έγκαιρο έλεγχο του φαινομένου της πυρκαγιάς και ως προς την αποτελεσματική αντιμετώπιση του κινδύνου, για την προστασία των προστατευτέων έννομων αγαθών, διότι δεν φρόντισαν όταν η πυρκαγιά είχε πάρει ανεξέλεγκτες καταστάσεις, για την εκκένωση του οικισμού και την έγκαιρη διάσωση όσων βρήκαν καταφύγιο στη θάλασσα, με αποτέλεσμα εκτός των όσων απανθρακώθηκαν στα σπίτια, αυτοκίνητα ή στα παρακείμενα οικόπεδα, να υπάρξουν ανθρώπινες απώλειες από πνιγμό ακόμα και αυτών που πρόλαβαν να πάνε στη θάλασσα.
Όλοι οι ανωτέρω είχαν ιδιαίτερη νομική υποχρέωση να προβούν στις παραληφθείσες οφειλόμενες ενέργειες με βάση τις σχετικές διατάξεις περί πολιτικής προστασίας. Αποτέλεσμα των παραλείψεών τους, ήταν η συγκεκριμένη πυρκαγιά να προκαλέσει το θάνατο 98 ανθρώπων και να κατακαύσει χιλιάδες στρέμματα δασικής και χορτολιβαδικής έκτασης, πλήθος ιδιοκτησιών και λοιπών περιουσιακών στοιχείων.
Η αδράνειά τους και οι εγκληματικές τους ανθρωποκτόνες πράξεις και παραλείψεις αποδεικνύονται διότι μία άλλη υπηρεσία δημοτική εφαρμόζει πρόγραμμα επιχειρησιακό που λέγεται “Θεμιστοκλής” και αυτός είναι ο Δήμος Αθηναίων, συγκεντρώνει αμέσως τα πούλμαν που με σύμβαση είχε δεσμεύσει, στέλνει Δημοτική Αστυνομία της Αθήνας, στέλνει τους αρμόδιους που ήταν εκπαιδευμένοι γι’ αυτό το λόγο και προβλέποντας πιθανή πυρκαγιά σε άμεσο χρόνο παίρνουν 721 παιδιά μαζί με 50 πρόσκοπους και τα μεταφέρουν στους γονείς τους. Την ίδια ώρα πιο πάνω και πλησιέστερα της φωτιάς ήταν το Λύρρειο Ίδρυμα όπου και εκεί σώθηκαν οι άνθρωποι. Κάποιοι αρμόδιοι έκαναν αυτό που έπρεπε και άλλοι δεν έκαναν τίποτα και είχαμε 98 νεκρούς.
Είναι γνωστό ότι στους δείκτες επικινδυνότητας 1, 2 και 3 λαμβάνονται τα συνήθη μέτρα, δηλαδή αυτά που λαμβάνονται σύμφωνα με τον επιχειρησιακό σχεδιασμό καθημερινά κατά τη διάρκεια της θερινής περιόδου, στο δεύτερο στάδιο υπάγεται ο δείκτης επικινδυνότητας 4, όπως είχε ανακοινωθεί για τις 23 Ιουλίου 2018, και λαμβάνονται επιπρόσθετα μέτρα που αφορούν, κυρίως, την επάνδρωση όλων των διαθέσιμων πυροσβεστικών οχημάτων, την εκπομπή περισσότερων περιπόλων και περιπολικών οχημάτων ή την αύξηση του χρονικού διαστήματος περιπολίας τους, την επάνδρωση και την αλληλοενημέρωση όλων των εμπλεκομένων και την αυξημένη ετοιμότητά τους.
Οι αρμόδιοι δεν έθεσαν σε μέγιστη ετοιμότητα, επαγρύπνηση και επιφυλακή τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες, για την ευρύτερη κινητοποίηση της πολιτικής προστασίας, όπως επιτάσσουν οι σχετικές διατάξεις περί πολιτικής προστασίας στο δεύτερο στάδιο ετοιμότητας, κατηγορίας κινδύνου 4, ούτε εξασφάλισαν τη συνεχή επαφή μεταξύ τους για την ανταλλαγή πληροφοριών, τη συνεννόηση και τη λήψη αποφάσεων, οι οποίες συμβάλλουν στον καθορισμό των προτεραιοτήτων, στην αντιμετώπιση απρόβλεπτων αναγκών και τελικά στον αποτελεσματικό συντονισμό κατά την αντιμετώπιση των κινδύνων από πυρκαγιά, μέσω των υπηρεσιακών τηλεφώνων, των κινητών τηλεφώνων και των ασυρμάτων.
Άλλωστε, η υποχρέωσή τους αυτή, αλλά και οι υπόλοιπες μέχρι τώρα που αναφέρθηκαν τόσο στο στάδιο της πρόληψης όσο και σε εκείνο της ετοιμότητας για τη λήψη μέτρων, συμπληρώνονται εγγενώς και από το καθήκον τους να λαμβάνουν όλα τα πρόσφορα μέτρα για την προστασία της ανθρώπινης ζωής και των ως άνω λοιπών έννομων αγαθών, ώστε να βρισκόταν κατά τον κρίσιμο χρόνο σε πλήρη ετοιμότητα για την εκπλήρωση του προστατευτικού τους ρόλου, σε περίπτωση που προέκυπτε κατά το χρόνο αυτόν κίνδυνος για τα άνω προστατευτέα έννομα αγαθά.
Και όλα, βέβαια, αυτά που δεν έγιναν, ανήκουν στο πλαίσιο δράσης της πολιτικής προστασίας, που στοχεύει στην προστασία πρωτίστως της ανθρώπινης ζωής αλλά και στην προστασία της περιουσίας και του δάσους και που ουδόλως λειτούργησε ο μηχανισμός, ούτε και στο κρίσιμο αυτό στάδιο αντιμετώπισης του υπαρκτού πλέον κινδύνου.
Αποδείχθηκε περαιτέρω, ότι στους οικισμούς στο Μάτι και του Ν. Βουτζά, δεν έγινε καμία ενημέρωση του κόσμου στους χώρους διαμονής ή στους χώρους εργασίας (χωράφια, κλπ) από τους δημάρχους, περιφερειάρχη, περίπολα της Πυροσβεστικής ή της Αστυνομίας για να εκκενώσουν τη περιοχή, δεν έγιναν ανακοινώσεις από αυτούς ή άλλο φορέα για την εξέλιξή του, και δεν υπήρξαν προειδοποιήσεις έστω με χτύπημα της καμπάνας της εκκλησίας, με ηχητικό τηλεβόα ή με άλλο τρόπο για τον επικείμενο κίνδυνο.
Οι κάτοικοι αντιλήφθηκαν για πρώτη φορά την επικινδυνότητα και την κρισιμότητα της διαμορφωθείσας κατάστασης, από τις οικίες τους ή από άλλα σημεία με καλύτερη ορατότητα, όταν η πυρκαγιά προχωρούσε με ταχύτητα προς το μέρος τους.
Όπως ήταν φυσικό, επικράτησε πανικός, καθόσον ουδέποτε υπήρξε μέριμνα από τους ανωτέρω συναρμόδιους φορείς, ως πρωτογενών φορέων της σχετικής υποχρέωσης, ώστε να ενημερωθούν οι κάτοικοι για τον τρόπο αντιμετώπισης πυρκαγιάς και εν γένει αντίδρασής τους μπροστά σ’ αυτήν που βρισκόταν στο “κατώφλι τους”, για τα μέτρα προστασίας που έπρεπε να λάβουν και ειδικότερα, αν έπρεπε να παραμείνουν στους οικισμούς σε χώρους ασφαλούς συγκέντρωσης ή αν έπρεπε να απομακρυνθούν και προς ποια κατεύθυνση να κινηθούν.
Είναι χαρακτηριστικά εντυπωσιακό το γεγονός ότι ενώ, όπως αναφέρθηκε, ενόψει των δυνατών ανέμων που έπνεαν ήταν προδιαγεγραμμένη η πορεία της πυρκαγιάς άμεσα προς το Μάτι και Ν. Βουτζά και ήταν βέβαιο ότι οι πολίτες των εν λόγω οικισμών, περίκλειστων από πυκνό πευκόφυτο δάσος, θα περιέρχονταν σε άμεσο κίνδυνο ζωής, δεν εμφανίστηκε κανείς από τους αρμόδιους αξιωματούχους, προκειμένου να ενημερώσουν τους κατοίκους για τα μέτρα προστασίας τους και τις οδούς διαφυγής.
Έτσι, χωρίς κανένα σχέδιο αντιμετώπισης του κινδύνου και σωτηρίας των πολιτών, χωρίς καμία ενημέρωση του πληθυσμού και κυρίως, χωρίς κανένα συντονισμό εκ των εμπλεκόμενων επιχειρησιακών δυνάμεων, για την αντιμετώπιση του τοπικού καταστροφικού φαινομένου αλλά και χωρίς κανένα συντονισμό του απαραίτητου δυναμικού και μέσων για την αντιμετώπιση του ιδίου κινδύνου εντός των ορίων των πληττόμενων Δήμων, άρχισε αυτοβούλως η εγκατάλειψη των εν λόγω οικισμών από διάφορες εξόδους τους και η άτακτη κάθοδος προς την παραλία, χωρίς τις οδηγίες των συναρμόδιων φορέων, ώστε οι κάτοικοι να ένιωθαν τη μέριμνα των αρμοδίων για την προστασία τους, που, σύμφωνα και με την κοινή πείρα και λογική, θα τους απέτρεπε από την αυτόβουλη και άτακτη χωρίς καμία πληροφόρηση φυγή τους, που τους οδήγησε στο θάνατο.
Οι προεκτεθείσες παραλείψεις των κρατικών αξιωματούχων, να επιχειρήσουν τις ανωτέρω οφειλόμενες κατά νόμο ενέργειες, σε συνδυασμό και με τις παραλείψεις ενεργειών πρόληψης του κινδύνου, στις οποίες όφειλαν να προβούν σε χρόνο προγενέστερο της επέλευσης των αξιόποινων αποτελεσμάτων, όπως αυτές εκτέθηκαν λεπτομερώς, συνιστούν τους βασικούς παραγωγικούς όρους αφενός επεκτάσεως του εμπρησμού [που προήλθε από τη φωτιά, (που αποτέλεσε την πηγή κινδύνου για τα αντίστοιχα έννομα αγαθά που εβλάβησαν) και την οποία με τη σειρά του δεν αντιλήφθηκε έγκαιρα, αν και όφειλε εκ των καθηκόντων του, ο προεχόντως έχων την υποχρέωση να την αντιληφθεί ο αρμόδιος υπάλληλος της πυροσβεστικής και αμέσως μετά να μεριμνήσει για τη λήψη των αναγκαίων μέτρων προς αποτροπή της περαιτέρω εξέλιξής της σε πυρκαγιά] και αφετέρου του περαιτέρω αποτελέσματος του θανάτου των 98 ανθρώπων, που επήλθε ως συνέχεια αυτόθροη της πυρκαγιάς, οι παραλειφθείσες δε οφειλόμενες ενέργειές τους με πιθανότητα (και μάλιστα υψηλή) που αγγίζει τα όρια της βεβαιότητας, θα συνέβαλαν αποφασιστικά στην αποτροπή του καθ ον τρόπο επήλθε αποτελέσματος των εγκληματικών πράξεων, για τις οποίες είναι υπεύθυνοι, λαμβανομένων υπόψη και των καιρικών φαινομένων, περί των οποίων αρίστη και άμεση γνώση είχαν από την προτεραία του τραγικού συμβάντος, για την αντιμετώπιση των οποίων σχετικές είναι οι προβλέψεις και ρυθμίσεις των σχετικών διατάξεων περί πολιτικής προστασίας, τις οποίες οι εν λόγω αρμόδιοι ουδόλως και ποσώς εφάρμοσαν και τήρησαν, όπως υποχρεούνταν, δυνάμενοι να πράξουν τούτο.
Πλέον τούτων, η παντελής έλλειψη αφενός συντονισμού δράσης των ως άνω εμπλεκόμενων δυνάμεων από τους αρμοδίους και αφετέρου της μεταξύ των συνεργασίας, κυρίως, με την Πυροσβεστική Υπηρεσία (αρμόδιας για τον έλεγχο του φαινομένου και την καταστολή της πυρκαγιάς και τη διάσωση άμεσα κινδυνευόντων) και την Ελληνική Αστυνομία (αρμόδιας για τη ρύθμιση της κυκλοφορίας οχημάτων προς αποφυγή εγκλωβισμού και τη συνδρομή στη διάσωση κινδυνευόντων) και η ανυπαρξία επικοινωνίας τους κατά την αναγγελία της πυρκαγιάς στις 16.45, η έλλειψη σχεδιασμού διάσωσης των κατοίκων των περίκλειστων από το δάσος πληγέντων οικισμών, με αποτέλεσμα την αυτόβουλη ενέργεια καθενός των εμπλεκόμενων φορέων, αγνοώντας το θεσμικό πλαίσιο περί πολιτικής προστασίας, κατέστησαν αδρανή το μηχανισμό πολιτικής προστασίας και συνέβαλαν καθοριστικά στο τραγικό αποτέλεσμα με τον τρόπο που επήλθε, αφενός με την άτακτη φυγή των πανικόβλητων πολιτών, που δεν είχαν ενημερωθεί για μέτρα αυτοπροστασίας και την ασφαλή διαφυγή τους και αφετέρου με την άγνοια εν γένει αντίδρασης μπροστά στον κίνδυνο της πυρκαγιάς αυτών που παρέμειναν στους πληγέντες οικισμούς και βρήκαν επίσης τραγικό θάνατο από την πυρκαγιά, το οποίο αποτέλεσμα, με πιθανότητα (και μάλιστα υψηλή) που αγγίζει τα όρια της βεβαιότητας, θα είχε αποτραπεί αν οι αρμόδιοι κρατικοί αξιωματούχοι επιχειρούσαν τις άνω παραληφθείσες οφειλόμενες ενέργειές τους, όπως και είχαν τη δυνατότητα.
Σύμφωνα, λοιπόν, με όσα αναφέρθηκαν, στοιχειοθετείται η αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση των αξιόποινων πράξεων, οι οποίες επήλθαν από τις συγκλίνουσες συμπεριφορές τους, όπως τα στοιχεία πλήρωσης της υπόστασης (αντικειμενικής και υποκειμενικής) και συγκεκριμένα:α) της ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως, με ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση κατά συρροή, β) της πυρκαγιάς από την οποία μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα, κίνδυνος σε άνθρωπο, με επέλευση θανάτου κατά συρροή γ) της έκθεσης η οποία προκάλεσε τον θάνατο κατά συρροή, δ) της παραβίασης οικοδομικών κανόνων, εξαιτίας των οποίων προήλθε ο θάνατος ανθρώπων και προέκυψε κίνδυνος για ξένα πράγματα και άλλους ανθρώπους, ε) ή και άλλως της παράβασης καθήκοντος, μεταξύ των οποίων (αξιόποινων πράξεων) υφίσταται αληθινή κατ ιδέαν συρροή, όπως και ανάμεσα στις περισσότερες ανθρωποκτονίες υφίσταται αληθινή κατ ιδέαν συρροή.
Ο μεγάλος αριθμός των θυμάτων αποδεικνύει και την «εμπειρικά τεκμηριωμένη επικινδυνότητα» των υπευθύνων κρατικών αξιωματούχων καθώς και την ανικανότητά τους στη πρόληψη και αντιμετώπιση των τραγικών γεγονότων (πλημμύρες, πυρκαγιές, πνιγμούς κ.α.).
Όλοι οι ανωτέρω κρατικοί αξιωματούχοι που είχαν εκ του νόμου ευθύνη αντιμετώπισης καταστροφών, θεώρησαν ότι δεν θα αντιμετωπίσουν ευθύνες κακουργηματικού χαρακτήρα, ακόμα και αν εκτελέσουν πλημμελώς, αυτά για τα οποία ήταν εντεταλμένοι να πράξουν
Υπάρχει προσπάθεια οι κατηγορούμενοι να «πέσουν στα μαλακά», δηλαδή να ισχυριστούν ότι τα αδικήματα που διέπραξαν, με τις πράξεις ή παραλείψεις τους, έγιναν από αμέλεια (πλημμέλημα).
Αρχικά περιέγραψαν τη πυρκαγιά ως κάποιο οργανωμένο σχέδιο πολλαπλών εμπρησμών, με πολλές ταυτόχρονα εστίες, επιστράτευσαν τον Ελληνικό διαστημικό οργανισμό και μας παρουσίασαν (προφανώς αναληθή) στοιχεία από δορυφόρους για να μας πείσουν ότι πρόκειται περί εμπρησμού, για κάποια ασύμμετρη απειλή, από υποτιθέμενο άγνωστο κέντρο συμφερόντων. Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι κυριαρχούμενοι από ιδεοληψίες και συνωμοσιολογικές καταστάσεις, που υπό προϋποθέσεις είναι άκρως επικίνδυνες, προσπάθησαν την ανικανότητα τους να την δικαιολογήσουν ως κάποια οργανωμένη επιχείρηση αποσταθεροποίησης της χώρας. Τα στοιχεία τα οποία φαίνεται να στήριζαν την κυβερνητική θεωρία των «σκόπιμων πυρκαγιών» αποδείχθηκαν από τις έρευνες της Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Εγκλημάτων Εμπρησμού όπως και πραγματογνώμονες εντελώς λανθασμένα.
Η επιτομή της διαστρέβλωσης των τραγικών γεγονότων, είναι ότι το ίδιο βράδυ της φονικής πυρκαγιάς είδαμε τους επικεφαλείς αρμοδίους κυβερνητικούς αξιωματούχους στο κέντρο συντονισμού του επιχειρησιακού μηχανισμού, αν και γνώριζαν τουλάχιστον από τις 21.33 από το Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων Υγείας (ΕΚΕΠΥ) για την ύπαρξη νεκρού και στις 23.15 οι νεκροί ήταν ήδη τέσσερις, να διαβεβαιώνουν τον πρωθυπουργό για μια συνήθη πυρκαγιά υπό έλεγχο.
Και όμως όλοι αυτοί που συμμετείχαν στην σύσκεψη έκαναν σαν να μην γνώριζαν τίποτα. Έλεγαν στους πολίτες πως όλα είναι υπό έλεγχο, ενώ γνώριζαν τον κίνδυνο, τον επερχόμενο θάνατο και τον αποδέχθηκαν ότι δεν θα γίνει.
Την επομένη μέρα, σε άλλη σύσκεψη, εμφάνισαν δορυφορικές φωτογραφίες που έδειχναν πολλές, ταυτόχρονες εστίες της φωτιάς, ώστε να στηριχτεί η θεωρία του εμπρησμού. Και όπως αποδείχθηκε στην συνέχεια αυτές οι φωτογραφίες ήταν «φτιαγμένες». Καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Ένας, εγκληματικά, απρόσεκτος πολίτης ήταν ο υπεύθυνος της καταστροφής.
Κοινός παρονομαστής αυτών των δύο συσκέψεων, ήταν η παραπλάνηση και η εξαπάτηση των πολιτών. Υπήρχε δόλος, υπήρχε σχέδιο, ενώ μια περιοχή του Λεκανοπεδίου (Μάτι) καταστρεφόταν και δεκάδες άνθρωποι έχαναν την ζωή τους, (από εγκαύματα, ασφυξία ή από πνιγμό), οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι αγωνιούσαν όχι για την τύχη όλων αυτών που είχαν εγκλωβισθεί μέσα στις φλόγες και όλων εκείνων που παρέμεναν επί μακρόν μέσα στη θάλασσα, αλλά για την δική τους τύχη. Το μόνο που τους ένοιαζε ήταν η επικοινωνιακή διαχείριση της καταστροφής.
Η οργανωμένη κυβερνητική προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος και η καταστροφή των ιχνών, που οδηγούν στους ενόχους, δεν επιτρέπεται να περάσει. Είναι θέμα Δημοκρατίας και Κράτους Δικαίου. Δημοκρατία χωρίς τον εξοπλισμό του Κράτους Δικαίου δεν νοείται, δεν υπάρχει. Και είναι τόσο ισχυρό το κύμα, που έχει ξεσηκώσει η τραγωδία στο Μάτι που θα σαρώσει ακόμα και τις ένοχες συνειδήσεις.
Η τιμωρία και η αλήθεια είναι θέμα Δημοκρατίας και Κράτους Δικαίου, μια ιστορική εξέλιξη που χρειάστηκε σκληρούς αγώνες πολλών αιώνων.
Εξ αιτίας της σοβαρότητας του θέματος, επιβάλλεται η εισαγωγή της υποθέσεως κατ’ άρθρο 29 ΚΠΔ, στο Δικαστήριο των Εφετών και τον ορισμό Εφέτου Ανακριτή, έρευνα προς τιμωρία των υπευθύνων και παραδειγματισμό, καθόσον είναι πασίδηλη η αδράνεια και οι παραλείψεις των κρατικών αξιωματούχων, οι οποίες ανά πάσα στιγμή μπορεί να επαναληφθούν και να πλήξουν έννομα αγαθά.
Δια τις πράξεις και παραλείψεις των κρατικών αξιωματούχων έχω καταθέσει στον Προϊστάμενο της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών, κ.κ. Αντώνη Λιόγα, Μηνυτήρια Αναφορά με αρ. πρωτ. 26502, τις 30 Ιουλίου 2018, με δήλωση παράστασης πολιτικής αγωγής, στην οποία και έχω θέσει το αίτημα για την εισαγωγή της υποθέσεως κατ’ άρθρο29 ΚΠΔστο Δικαστήριο των Εφετών.
ΙΙ. ΝΟΜΙΚΟ ΜΕΡΟΣ
Σύμφωνα με το άρθρο 29 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας,«Απόφαση του δικαστηρίου των εφετών για την άσκηση της ποινικής δίωξης»:
«1. Το δικαστήριο των εφετών συνεδριάζοντας ως συμβούλιο σε ολομέλεια με την παρουσία και του εισαγγελέα έχει το δικαίωμα να ακούει τις ανακοινώσεις μέλους του (άρθρ. 37) και να παραγγέλλει στον αρμόδιο εισαγγελέα να κινήσει την ποινική δίωξη.
2. Έχει ακόμα το δικαίωμα να διατάξει τον εισαγγελέα εφετών να κινήσει ποινική δίωξη για κάθε έγκλημα και για κάθε υπαίτιο· αν αυτή έχει ήδη ασκηθεί από τον εισαγγελέα πλημμελειοδικών, έχει το δικαίωμα να διατάξει να υποβληθούν τα έγγραφα στον εισαγγελέα εφετών.
3. Και στις δύο περιπτώσεις της παρ. 2 ένας από τους εφέτες, που τον ορίζει η ολομέλεια εκπληρώνει καθήκοντα ανακριτή στην υπόθεση και ή ενεργεί ο ίδιος κάθε ανακριτική πράξη ή αναθέτει την ενέργειά τους στον ανακριτή πλημμελειοδικών. Ο εφέτης που ορίσθηκε από την Ολομέλεια Εφετών ως ανακριτής, ολοκληρώνει την ανάκριση, έστω και αν μετά τον ορισμό του προαχθεί. Το ίδιο ισχύει και για τις υποθέσεις, για τις οποίες η Ολομέλεια του Εφετείου έχει ήδη ορίσει Εφέτη Ανακριτή. Ο εισαγγελέας εφετών έχει όλα τα δικαιώματα και τα καθήκοντα του εισαγγελέα πλημμελειοδικών˙ το συμβούλιο εφετών έχει τα δικαιώματα και τα καθήκοντα του συμβουλίου πλημμελειοδικών και αποφασίζει για την κατηγορία σε πρώτο και τελευταίο βαθμό.
4…
Στις ανωτέρω περιπτώσεις δεν εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 136 στοιχ. ε’ και 137 Κ.Π.Δ».
Επειδή, από όλα τα ανωτέρω που παραθέτω, προκύπτει ότι οι υπεύθυνοι δια Νόμου να αποτρέψουν ή να μειώσουν τους ανωτέρω κινδύνους, ενώ αναμφισβήτητα γνώριζαν το πρόβλημα, αποδέχθηκαν το αποτέλεσμα, αδρανώντας ή παραλείποντας ή εκτελώντας εσφαλμένα και αποδέχθηκαν έτσι το αποτέλεσμα και δη τον ορατό κίνδυνο πυρκαγιάς και την από αυτή κίνδυνο θανάτου ανθρώπων.
Επειδή, ύστατο καταφύγιο τούτη την έσχατη ώρα αποτελεί ο θεσμός της Δικαιοσύνης. Ένας θεσμός πολλαπλώς βαλλόμενος. Ένας θεσμός ενοχλητικός σε εκείνους που έχουν συνηθίσει στην αυθαιρεσία και στο ανέλεγκτο αυτής.
Επειδή, η δικαιοσύνη αποτελεί σ’ αυτούς τους πραγματικά δύσκολους καιρούς την υπέρτατη προσδοκία και ελπίδα του πολίτη, προκειμένου να διασφαλισθεί το αρραγές των αρμών της κοινωνικής μας συνοχής.
Επειδή, ο Ελληνικός λαός προσβλέπει σ’ Εσάς για την ευθυδικία, την τήρηση της νομιμότητας και την αποκατάσταση της κοινωνικής ειρήνης και στην εν λόγω περίπτωση.
Επειδή, οι νόμοι του κράτους μας υπάρχουν για να εφαρμόζονται και όχι να παραμένουν ανενεργοί, σαν «ακάλυπτες νομικές επιταγές».
Επειδή, οι υπαίτιοι εγκληματικών πράξεων πρέπει να ανευρίσκονται και να τιμωρούνται αναλόγως.
Επειδή, έχουν διαπραχθεί ιδιαιτέρως σοβαρά ποινικά αδικήματα, από κυβερνητικούς αξιωματούχους.
ΚΑΤΟΠΙΝ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ
ΑΙΤΟΥΜΑΙ
Την άμεση και χωρίς αναβολή εξέτασης της παρούσης, καθώς επίσης θεωρώ ότι πρέπει να εφαρμοστούν κατά την κρίση Σας, το άρθ. 29 ΚΠΔ και επ., καθώς και ότι άλλο κρίνεται σκόπιμο, εξαιτίας της σοβαρότητας του θέματος, έρευνα προς τιμωρία των υπευθύνων και παραδειγματισμό, καθόσον είναι πασίδηλη η αδράνεια και οι παραλείψεις των αρμοδίων υπευθύνων, οι οποίες ανά πάσα στιγμή μπορεί και πάλι να επαναληφθούν και να πλήξουν έννομα αγαθά.
Συνημμένα (2)
1. Μηνυτήρια Αναφορά μου στον Προϊστάμενο της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών, με αρ. πρωτ. 26502, τις 30 Ιουλίου 2018,
2. Τεχνική Έκθεση Πραγματογνώμονα από 17 Αυγούστου 2018
Αθήνα, 3 Σεπτεμβρίου 2018
Ο Αιτών
Παναγιώτης Δ. Σταμάτης
