Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ, Ο ΦΟΙΝΙΚΑΣ ΚΑΙ Η ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΜΙΑΣ ΥΓΙΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΦΗΣΑΝ ΟΙ«ΦΙΛΟΙ» ΜΑΣ ΝΑ ΑΝΘΙΣΕΙ
ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ
Ο συγγραφέας του άρθρου αν και έχει κάνει εξαιρετική ερευνητική εργασία γύρω από την οικονομική πολιτική του Καποδίστρια…
είναι απλό και πηγαίο «θύμα» του Φίνλεϊ, «φιλέλληνα» αλλά αντικαποδιστριακού, συγγραφέα του βιβλίου «Το Ελληνικό Βασίλειο και το Ελληνικό έθνος » (του Όθωνα δηλαδή) και του
«Δοκίμιο στις τραπεζικές αρχές, εφαρμοστέες υπό του Ελληνικού κράτους»!
Ο Φίνλεϊ είναι τόσο «φιλέλληνας» όσο και ο Max de Rothschild! Ωστόσο ο ενήμερος αναγνώστης που καταλαβαίνει πόσο έχει διαστραφεί η αλήθεια και μέσα από ένα τέτοιο άρθρο καταλαβαίνει την μεγαλοφυία του Καποδίστρια. Ἀλλωστε αν μπορούσαν να τον καταστρέψουν οικονομικά (την Ελλάδα δηλαδή που κυβερνούσε) δεν θα τον σκότωναν…
Ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο φοίνικας και η νομισματική πολιτική του νεοελληνικού κράτους
Γράφει ο Δημήτρης Τζήκας
«Μόνη η [πολιτική] ελευθερία είναι γεννήτρια της αρετής,
επειδή μόνη αυτή γεννά την μητέρα της φιλότητος ισότητα»
Αδαμάντιος Κοραής, Διάλογος δύο Γραικών, Παρίσι 1830
Πλησιάζοντας προς το τέλος του εθνικού επαναστατικού πολέμου, η εικόνα και η πραγματικότητα στην Ελλάδα είναι τραγική. Το άνθος των Ελλήνων έχει χαθεί στη διάρκεια του Αγώνα (σε 140.000 περίπου υπολογίζονται οι απώλειες) και όσοι επέζησαν παλεύουν όπως όπως για να επιβιώσουν.
Η τακτική της καμένης γης που εφάρμοσαν οι Οθωμανοί, οι ανάγκες διατροφής των μαχόμενων επαναστατικών στρατευμάτων, το εκτεταμένο πλιάτσικο των παλικαριών, η απληστία των αρχόντων, η ωμή βία των στρατιωτικών, η πληγή των ληστών και η απελπισία των πεινασμένων χωρικών διαμόρφωναν μια κατάσταση εκτεταμένης ένδειας και ανασφάλειας για μεγάλα τμήματα του πληθυσμού.
Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια της Επανάστασης, ανυπολόγιστες καταστροφές προκλήθηκαν από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ Πασά στην Πελοπόννησο και του Κιουταχή στη Ρούμελη. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι μόνο μέσα σε δυο μέρες, τον Σεπτέμβρη του 1827, οι άνδρες του Κεχαγιάμπεη – οπλισμένοι με τσεκούρια και πριόνια – έκοψαν πάνω από 60.000 συκιές και 25.000 ελαιόδεντρα.
Ανάλογες λεηλασίες και καταστροφές αγροτικού κεφαλαίου έγιναν και σε άλλες περιοχές, χωρίς να υπολογίζουμε τους σωρούς καπνιζόντων ερειπίων σε όλες σχεδόν τις πόλεις και τα χωριά, τις φονικές επιδημίες, τους χιλιάδες ξεσπιτωμένους και τις ούτως ή άλλως άθλιες συνθήκες ζωής των των χωρικών.
Αν και η κατάσταση διαφοροποιείται κατά τόπους (π.χ. στα ορεινά κεφαλοχώρια), η πλειονότητα του μικρού λαού δεν κατέχει ούτε μια φλούδα γης και διαμένει ακόμα σε πλίνθινες καλύβες, μαζί με λιγοστά οικόσιτα ζώα.
loading...
