Αυτά είναι τα 10 πιο περίεργα αγωνίσματα από την αρχαιότητα (φωτό)

Μερικά από τα αγωνίσματα που ασκούνταν τότε υπάρχουν μέχρι και σήμερα. Οι αθλητικοί αγώνες αποτελούσαν έναν από τους πιο ενδιαφέροντες και πολυσύνθετους θεσμούς στην αρχαία Ελλάδα, καθώς επίσης και σε άλλους αρχαίους πολιτισμούς.

Μερικά από τα αγωνίσματα που ασκούνταν τότε υπάρχουν μέχρι και σήμερα, ενώ άλλα μετεξελίχθηκαν ή… «εξαφανίστηκαν» εντελώς λόγω της βαρβαρότητάς τους.

Δείτε παρακάτω δέκα από τα πιο περίεργα, σκληρά (και βάρβαρα πολλά από αυτά) αγωνίσματα του αρχαίου κόσμου.

Παγκράτιον: Αγώνισμα των αρχαίων Ελλήνων που συνδύαζε την πάλη και την πυγμαχία.

Υπήρχαν μόνο δύο κανόνες: οι αθλητές δε μπορούσαν να δαγκώνουν ο ένας τον άλλο και να… βγάλουν ο ένας τα μάτια του άλλου!

Δεν υπήρχε χρονικός περιορισμός ή διάρκεια στο αγώνισμα, εκτός από σπάνιες περιπτώσεις μετά από παρέμβαση διαιτητή.

Ο αγώνας διαρκούσε μέχρι ένας από τους δύο αθλητές να… εγκαταλείψει (με ανάταση του χεριού ή ενός δακτύλου), ή να… πεθάνει!

Η ονομασία του αγωνίσματος προέρχεται από τις λέξεις «παν» + «κρατείν», δηλαδή νικητής γινόταν αυτός που «κυριαρχεί απόλυτα».

Η μυθολογία θέλει το άθλημα να προέρχεται από το Θησέα, που επιστράτευσε συνδυασμό πάλης και πυγμής για να καταβάλει τον Μινώταυρο. Σύμφωνα με άλλη ανάλογη εκδοχή, ο Ηρακλής κατέβαλε με τον τρόπο αυτό το λιοντάρι της Νεμέας.

Με τις εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου το Παγκράτιο διαδόθηκε στην Ινδία. Πιστεύεται πως από εκεί έφτασε στις χώρες της Άπω Ανατολής και αποτέλεσε τον πρόγονο όλων των ανατολικών πολεμικών τεχνών, αναφέρει η Wikipedia.

Κονταρομαχία του ψαρά (Fisherman’s Joust): Φανταστείτε δύο ομάδες μέσα στις βάρκες τους να κωπηλατούν στο Νείλο και να προσπαθούν να… «τσακίσουν» η μία την άλλη με τα κουπιά και τα καμάκια τους.

Τους αγώνες παρακολουθούσαν συχνά οι Φαραώ και πολλές φορές οι αιματοχυσίες προσέλκυαν… κροκόδειλους και ιπποπόταμους μέσα στο νερό, οι οποίοι ρίχνονταν επίσης στη «μάχη»!

Ναυμαχίες: Οι Ρωμαίοι γέμιζαν αρένες με νερό, έβαζαν μέσα πλοία και… αναπαριστούσαν σπουδαίες ναυμαχίες. Πολλές φορές αυτές κατέληγαν σε αιματοχυσίες, με αιχμαλώτους πολέμου ή όσους είχαν καταδικαστεί σε θάνατο να αναγκάζονται να παλεύουν μεταξύ τους.

Venatio: Κυνήγι και δολοφονία άγριων ζώων. Οι Ρωμαίοι γιόρτασαν τα εγκαίνια του Κολοσσαίου ρίχνοντας στη «μάχη» σκλάβους απέναντι σε περισσότερα από 9.000 άγρια ζώα, τα οποία σκότωναν.

Βέβαια, δεν ήταν λίγες οι φορές που οι άνθρωποι είχαν την ίδια… μοίρα με τα ζώα, καθώς ρίχνονταν στην αρένα χωρίς όπλα απέναντι σε πεινασμένα λιοντάρια ή αρκούδες. Οι άγριες εκτελέσεις ήταν μια μορφή «διασκέδασης» για το λαό.

Μάχη με ξύλα (Nguni Stick Fighting): Είναι ένα αγώνισμα που ασκείται ακόμη και στις μέρες μας. Οι Ζουλού ρίχνονταν στη μάχη χρησιμοποιώντας δύο ξύλινες ράβδους, η μία για άμυνα ή άλλη για επίθεση.

Παρότι οι μάχες κατέληγαν σπάνια σε θάνατο, οι συμμετέχοντες τραυματίζονταν σοβαρά και αποκτούσαν σημάδια και ουλές, οι οποίες όμως ήταν τα «παράσημα» τους.

Φλεγόμενο χόκεϊ επί χόρτου (Pelota Purepecha): Θα μπορούσε να το αποκαλέσει κανείς και χόκεϊ επί χόρτου για… πυρομανείς. Στον αρχαίο μεσοαμερικανικό πολιτισμό υπήρχε ένα αγώνισμα, στο οποίο οι αθλητές χρησιμοποιούσαν μια φλεγόμενη μπάλα.

Κλωτσιές στην κνήμη (Shin Kicking): Στο αγώνισμα αυτό συμμετείχαν δύο αθλητές. Οι αντίπαλοι κρατούσαν ο ένας τον άλλο από το λαιμό και προσπαθούσαν να κλωτσήσουν ο ένας τον άλλο στην κνήμη.

Νικητής ανακηρυσσόταν εκείνος που έριχνε τον αντίπαλο στο έδαφος. Στις μέρες μας υπάρχει μέχρι και παγκόσμιο πρωτάθλημα Shin-Kicking.

Άλματα επάνω από καμήλες (Camel Jumping): Οι άνδρες της αρχαίας φυλής Zaraniq της Υεμένης συνήθιζαν να πηδούν επάνω από καμήλες. Όσο πιο πολλές, τόσες περισσότερες οι πιθανότητες να ανακηρυχθείς νικητής.

Pato: Το επίσημο άθλημα της Αργεντινής αρχικά παιζόταν με μια ζωντανή… πάπια. Μετά από αρκετές κυβερνητικές παρεμβάσεις οι συμμετέχοντες δέχτηκαν να χρησιμοποιούν αντί για πάπιες, μπάλες. Πρόκειται για ένα αγώνισμα που συνδυάζει το έφιππο πόλο και το μπάσκετ.

Buzkashi: Το εθνικό σπορ του Αφγανιστάν είναι κάτι σαν έφιππο πόλο και σε αυτό συμμετέχουν αρκετοί παίκτες, οι οποίοι δίνουν σκληρή μάχη με το πτώμα μιας… αποκεφαλισμένης κατσίκας.

xorisorianews.gr

loading...

3 thoughts on “Αυτά είναι τα 10 πιο περίεργα αγωνίσματα από την αρχαιότητα (φωτό)

  1. Ανώνυμος7 Σεπτεμβρίου 2018 – 6:39 μ.μ.
    Mad Dog27 Αυγούστου 2018 – 2:22 μ.μ.
    Εδώ αυτό που ανακάλυψε μαλάκα σκαλίζοντας την κωλοτρυπίδα της μάνας σου.

    ———————————————-

    Ανώνυμος7 Σεπτεμβρίου 2018 – 4:24 μ.μ.
    Mad Dog7 Σεπτεμβρίου 2018 – 11:03 π.μ.
    Πάλι ο γερος, πάλι οι προφητείες για καταστροφές (όλες οι προφητείες
    είναι για λοιμους και καταστροφές) πάλι φοβέρες και δισυδαιμόνια!

    Χέζω την αντιανθρώπινη θρησκευτική σας στραβομάρα
    ρε κατώτερα όντα, που τολμάτε να λέγεστε Έλληνες!

    Ντροπή σας ρε εβραιογαμημενοι, φώλιασε ο φόβος στις ψυχούλες σας
    και ο διάβολος μεταμφιεσμένος σε "γέροντας" "παπάς" και
    το μουνί της μάνας τους, σας πάει γαμιώντας, ζώα!

    Άκου είπε ο γέροντας, στα αρχίδια μας τι είπε.

    —————————————————

    Stergios Zaglaras19 Αυγούστου 2018 – 7:27 μ.μ.
    Αλλά μετά διαμαρτύρεσθε όταν σας λέω:
    Με την βοήθεια θα καραπουτάνας παναγίας θα σας γαμήσουμε τον καραπούστη χριστό.

  2. Ψυχοπαθητική προσωπικότητα
    Γράφει: Δημήτρης Σεφεριάδης
    Ψυχοπαθητική προσωπικότητα

    Έχει και άλλες ονομασίες, όπως αντικοινωνική ή αμοραλιστική προσωπικότητα. Συχνότερη στους άνδρες, μέχρι και σε ποσοστό 80% ως προς τις γυναίκες. Χαρακτηριστικά της είναι μια γενικευμένη και επίμονη αποφυγή συμμόρφωσης στους κοινωνικούς κανόνες, εγωκεντρικότητα, ανευθυνότητα, ψευδολογία, παρορμητικότητα και σεξουαλική προκλητικότητα. Η συμπεριφορά βρίσκεται σε κατάφωρη αντίθεση με τους κρατούντες κοινωνικούς κανόνες, προς τους οποίους δεν υπάρχει καμία αίσθηση σεβασμού. Οι ψυχοπαθητικοί είναι άτομα ανίκανα να νιώσουν ενοχή, να προβλέψουν τις συνέπειες των πράξεών τους, να διδαχθούν από την εμπειρία και να αξιολογήσουν την τιμωρία. Ρίχνουν σε άλλους τις ευθύνες των δικών τους πράξεων. Διακατέχονται από χαρακτηριστική συναισθηματική σκληρότητα και αδιαφορία για τα αισθήματα των άλλων, τους οποίους, όταν μπορούν, χρησιμοποιούν ως αντικείμενα. Είναι εξαιρετικά ικανοί να δημιουργούν διαπροσωπικές σχέσεις, τις οποίες, όμως, γρήγορα καταστρέφουν. Δεν ανέχονται την παραμικρή ματαίωση και αντιδρούν σε αυτήν με ευερεθιστότητα και επιθετικότητα, που φθάνει σε επίπεδα σκληρής βιαιότητας. Στα διαγνωστικά κριτήρια περιγράφεται ένας εκτεταμένος τύπος περιφρόνησης και παραβίασης των δικαιωμάτων των άλλων από την ηλικία των 15 ετών, όπως φαίνεται από τρία (ή περισσότερα) από τα παρακάτω:

    1. αδυναμία του ατόμου να συμμορφωθεί με τις κοινωνικές σταθερές αναφορικά με σύννομη συμπεριφορά, όπως φαίνεται από επαναλαμβανόμενες πράξεις που αποτελούν αιτίες σύλληψης,

    2. εξαπάτηση, όπως φαίνεται από επανειλημμένα ψέματα, χρήση πλαστών ονομάτων ή εξαπάτηση άλλων ατόμων για προσωπικό κέρδος ή ευχαρίστηση,

    3. παρορμητικότητα ή αδυναμία να κάνει σχέδια εκ των προτέρων,
    4. ευερεθιστότητα και επιθετικότητα, όπως φαίνεται από επανειλημμένους καβγάδες όπου έρχεται στα χέρια ή βιαιοπραγίες,

    5. απερίσκεπτη περιφρόνηση της ασφάλειας του εαυτού ή των άλλων,

    6. σταθερή ασυνέπεια, όπως φαίνεται από επανειλημμένη αδυναμία να διατηρήσει σταθερή εργασιακή συμπεριφορά ή να εκπληρώσει οικονομικές υποχρεώσεις, και

    7. έλλειψη τύψεων, όπως φαίνεται από το ότι το άτομο είναι αδιάφορο ή εκλογικεύειτο ότι πλήγωσε, κακομεταχειρίστηκε ή έκλεψε από κάποιον άλλον.

    Η συχνότητα αυτής της διαταραχής είναι μεγάλη σε συγκεκριμένους πληθυσμούς, όπως σε άτομα προερχόμενα από διαλυμένες οικογένειες, άτομα με σεξουαλικές ανωμαλίες, χρήστες ψυχοδραστικών ουσιών (Μεταξάς, 1979). Μεγάλο ποσοστό των ατόμων αυτών βρίσκεται σε διαρκή σύγκρουση με τον νόμο, λόγω των υψηλών ποσοστών παραβατικότητας και εγκληματικότητας που παρουσιάζει. Η θνησιμότητά τους είναι υψηλή, κυρίως στις νεανικές ηλικίες, και προκαλείται από τη βίαιη συμπεριφορά, την ανεξέλεγκτη σεξουαλική ζωή, τα ατυχήματα, τις αυτοκτονίες και την κατάχρηση ουσιών. Η αιτιοπαθογένειά της δεν είναι τεκμηριωμένη. Οι περισσότερες μελέτες έχουν γίνει σε πληθυσμούς φυλακισμένων ή αποφυλακισμένων εγκληματιών και αυτό αποτελεί μείζον μεθοδολογικό πρόβλημα, αφού η ψυχοπαθητική προσωπικότητα και η εγκληματικότητα, παρά την αναμφισβήτητη και εκτεταμένη αλληλοκάλυψή τους, δεν ταυτίζονται αναγκαστικά. Η κακοποίηση, η παραμέληση ή η εγκατάλειψη κατά την παιδική ηλικία είναι σημαντικοί παράγοντες που εμπλέκονται στην αιτιοπαθογένεια αυτής της διαταραχής (Luntz & Widom, 1994). Άλλοι παράγοντες, όπως κληρονομικότητα, περιγεννητικοί τραυματικοί παράγοντες ή πρώιμες εγκεφαλικές βλάβες, έχουν ενοχοποιηθεί, και πάντως η διερεύνηση του οργανικού υποστρώματος (Dolan, 1994) πάσχει από ασάφεια και έλλειψη σοβαρής τεκμηρίωσης.

  3. Ε Ο ΖΑΓΚΛΑΡΑΣ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΑΓΩΝΕΣ ΠΗΔΗΜΑΤΟΣ ΣΚΥΛΩΝ ΣΤΗΝ ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ. ΟΣΟΥΣ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΥΣ ΣΚΥΛΟΥΣ ΠΗΔΗΞΕΙ ΕΝΑΣ ΚΤΗΝΟΒΑΤΗΣ ΣΟΥΗΔΟΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΜΕΤΑ ΑΝΑΛΟΓΑ 2-3 ΔΩΡΕΑΝ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΝΑ ΠΗΔΗΣΕΙ ΤΣΑΜΠΑ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΤΟΥ ΖΑΓΚΛΑΡΑ….ΖΑΓΚΛΑΡΟΓΑΜΗΜΑΤΑ ΛΕΓΟΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΥΤΟΙ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΜ ΤΟΥ……

Comments are closed.