“Αποτεφρώσεις” του Κώστα Χρονόπουλου (Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)

Κώστα  Δημ  Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)

Στο Λαύριο είχαμε προσκλητήριο νεκρών,
εκ μέρους (πολιτικά) ζωντανών – νεκρών,
οι οποίοι αναμένουν την δική τους τεφροαναγέννηση
μέσα από την φρικαλέα -στο Μάτι -κατάσταση.

Άνοιξαν τις ντουλάπες με τους αραχνιασμένους σκελετούς,
θαρρείς και θέλανε τη βοήθεια τους για να θάψουν τις σορούς!
Ένα μακάβριο ανατριχιαστικό σκηνικό,
ίσως για να … τιμήσουν τον κάθε αδικοχαμένο νεκρό!

Οιμώζουν και ολοφύρονται, σαν επαγγελματίες μοιρολογίστρες κλαίνε.
Ισχυρίζονται πως οι προηγούμενοι για όλα φταίνε.
Απόδειξη οι τόσοι νεκροί και η κακή συγκυρία η καιρική.
Κάτι που οδηγεί -πονηρά – στην δική τους απαλλαγή.

Επομένως δεν υπάρχει λόγος η υπόθεση περαιτέρω να ερευνηθεί,
 δεδομένου ότι όλες οι υπηρεσίες ενήργησαν τα δέοντα απ’ την αρχή.
Βέβαια ένα ερώτημα αναπάντητο έχει παραμείνει:
Μήπως η ασυνεννοησία μεταξύ Αστυνομίας και Πυροσβεστικής
φέρει και τη μεγαλύτερη ευθύνη;

Στάχτες, μπούρμπερη κι’ αποκαΐδια,
αποφορά πτωμάτων, μια απ’ τα ίδια.
Κάθε τόσο άνθρωποι, περιουσίες, δάση καίγονται.
Στο καμίνι των υπευθυνοανεύθυνων αρμοδίων θυσιάζονται.

Οι κρατούντες ούτε ανησυχούν, ούτε ταράσσονται
επειδή η “πρώτη φορά  Αριστερά “ταλανίζεται.
Προφανώς σε κάτι άλλο ελπίζουν/προσδοκούν;
Ίσως (όπως το αρχαίο πτηνό Φοίνικας) ότι μες’ από τις στάχτες τους
θα αναγεννηθούν.

Φαντάζομαι πως φαντασιώνονται πράγματα εξωπραγματικά:
ότι θα έρθει η “Δεύτερη φορά Αριστερά” συντομότερα τελικά.
Πως θα συμβεί μετά από έναν αιώνα, ώστε και η ρήση τους να πληρωθεί:
“Τέτοιος ηγέτης μόνον κάθε 100 χρόνια μπορεί (Σ.Σ ή επιτρέπεται;) να εμφανιστεί”.

ΥΓ Οι κομματοτσοπαναρέοι  μας  θα πρέπει να κατανοήσουν κάποτε τα προφανή.
      Να συνειδητοποιήσουν ότι δεν εκλέγονται για να επαγγέλλονται τον ερευνητή, τον ντεντέκτιβ, τον δικαστή.
      Αλλά για να προσφέρουν καλές υπηρεσίες στο σύνολο το κοινωνικό, ατενίζοντας  το μέλλον  και το παρόν.
      Όχι να κοιτάζουν μονίμως το  παρελθόν.

loading...