Δεν παζαρεύουν την ήττα, αλλά το εύρος της

Ο κ. Τσίπρας έχει τρεις επιλογές: Να προκηρύξει τις εκλογές την επομένη της… εξόδου από τα μνημόνια, να το πράξει από το βήμα της ΔΕΘ ή να βαδίσει ολομόναχος προς την συντριβή. Ένας νεοφιλελεύθερος θα επέλεγε την κουρτίνα 3, για να «τελειώνει» πολιτικά με την Αριστερά.
Αυτός είναι ένας καλός λόγος για να κάνει ο κ. Τσίπρας μία από τις άλλες δύο επιλογές.

Αν μιλάγαμε με πιθανότητες, θα λέγαμε ότι οι δύο στις τρεις είναι να γίνουν οι εκλογές το 2018. Μισή πιθανότητα θα δίναμε για την ταυτόχρονη διενέργεια των εθνικών εκλογών και των ευρωεκλογών και άλλη μισή στην προοπτική της εξαντλήσεως της τετραετίας. Στο σενάριο ότι θα βρουν κάποιο παράθυρο στο Σύνταγμα για να παρατείνουν την θητεία τους και πέραν της τετραετίας, κρίνεται ως προβοκατόρικο που μόνο στόχο έχει να δημιουργήσει σύγχυση στις μάζες του λαού και να συκοφαντήσει το Κίνημα.

Ο κ. Τσίπρας έχει να απαντήσει σε ένα βασικό ερώτημα: Μπορεί να επιβιώσει πολιτικά με ποσοστά της τάξης του 15% και του 16%; Κι ο ίδιος γνωρίζει πως όχι. Αντιθέτως, ένα ποσοστό πάνω από το 20% θα τον διατηρούσε στο προσκήνιο για πολλά – πολλά χρόνια ακόμη. Δεν τον πήραν δα και τα χρόνια!

Ο κ Τσίπρας πίστεψε (κι ίσως πιστεύει ακόμη) ότι θα μπορούσε να πετύχει μία εξάμηνη (στην χειρότερη των περιπτώσεων) αναβολή της εφαρμογής του μέτρου της μείωσης των συντάξεων. Προς το παρόν οι Ευρωπαίοι δεν δείχνουν διατεθειμένοι να υποχωρήσουν σε ένα τέτοιο αίτημα. Όχι γιατί δεν θα ήθελαν να το κάνουν αυτή την χάρη στον Αλέξη, αλλά διότι θέλουν να κόψουν την όρεξη στην επόμενη κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη να ζητήσει ανάλογες χάρες!

Μην έχετε αμφιβολίες. Όταν ο κ. Τσίπρας πειστεί ότι δεν υπάρχει πιθανότητα να πάρει την αναβολή, θα πάει άμεσα σε εκλογές. Δεν θα περιμένει ούτε λεπτό.

Θα πάει σε εκλογές, περιμένοντας το στραβοπάτημα του Κυριάκου. Η επόμενη κυβέρνηση δεν θα έχει εύκολο έργο. Έχει φροντίσει γι’ αυτό ο Αλέξης Τσίπρας.

Ως νεοφιλελεύθερος, θα ήθελα την μέγιστη δυνατή φθορά της Αριστεράς. Όσες περισσότερες γρατζουνιές έχει ο κ. Τσίπρας, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να επιστρέψουν σε μονοψήφια νούμερα. Για τα επόμενα δεκαπέντε ως είκοσι χρόνια δεν θα αποτελούν έτσι απειλή. Δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι για την χώρα αν οι εκλογές γίνουν έξι μήνες ή έναν χρόνο αργότερα. Η ζημιά που ήταν να γίνει έχει γίνει. Το αντίθετο, η Αριστερά είναι στην πραγματικότητα ακόμη αλώβητη. Η πτώση στα δημοσκοπικά της ποσοστά είναι απίστευτα μικρή σε σχέση με το αναμενόμενο πολιτικό κόστος των επιλογών της. Η παράταση του χρόνου παραμονής της στην εξουσία μόνο πρόσθετες απώλειες μπορεί να της επιφέρει. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Η ήττα της Αριστεράς και των συμμάχων της (φανερών και αφανών) είναι δεδομένη, η κατάσταση δεν αντιστρέφεται. Η συζήτηση γίνεται για το εύρος της ήττας. Άλλωστε, αυτή θα καθορίσει και τις πολιτικές εξελίξεις στα επόμενα δύο χρόνια.

Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]

πηγη