Ελεύθερη η μαύρη, ανασφάλιστη εργασία και οι παρανομίες γύρω από αυτή Άλλο ένα εγκληματικό βήμα για την κατάργηση κάθε εργατικού δικαιώματος
Μετά τους πανηγυρισμούς του κατάπτυστου πρωθυουργού Τσίπρα και της παρέας του περί “εξοδου από τα Μνημόνια” αλλά και των ανεκδιήγητων δηλώσεων της Υπουργού Εργασίας περί “επαναφοράς των συλλογικών διαπραγματεύσεων”, “αύξησης του κατώτατου μισθού” κτλ,
κατατέθηκε νομοσχέδιο στη Βουλή με το οποίο απαλλάσσονται των ποινών οι παραβάτες για την αδήλωτη/ανασφάλιστη εργασία.
Οι εργοδότες, έχουν δικαίωμα να παρανομούν, να μην δηλώνουν τους εργαζόμενους, αλλά όταν όμως αποκαλυφθούν, πάλι έχουν το δικαίωμα, αντί των προστίμων να προσλάβουν το μισθωτό για τρεις μήνες έως ένα χρόνο και να γλυτώνουν το πρόστιμο!
Αυτό το νομοσχέδιο έρχεται ως συνέχεια όλων των βαθιά αντεργατικών μνημονιακών μέτρων που έχουν ψηφιστεί και που χτυπάνε την καρδιά της ελληνικής κοινωνία: την εργατική τάξη. Μετά την φασιστικού τύπου απόφαση του Αρείου Πάγου, περί νομιμοποίησης της απλήρωτης εργασίας, η άθλια συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επικυρώνει και με νομοσχέδιο την ωμή ληστεία των εργαζομένων.
Η νομιμοποίηση της ανασφάλιστης/μαύρης εργασίας χτυπά απευθείας την έννοια του μισθού των εργαζομένων, καθώς αποτελεί μέρος του. Επίσης πέραν του ότι ο εργαζόμενος θα είναι απλήρωτος, έρμαιο στην όρεξη του κάθε μαυραγορίτη εργοδότη, διαλύεται περαιτέρω η κοινωνική ασφάλιση και τα ασφαλιστικά ταμεία και άρα χτυπιέται ακόμη περισσότερο η δημόσια υγεία και συνολικά το κοινωνικό κράτος (ή αυτό που έχει απομείνει). Συντελείται έτσι ένα έγκλημα και μάλιστα νόμιμο, εις βάρος των εργαζομένων, των νέων, των φτωχών, δηλαδή της συντριπτικής πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας..
Απέναντι σε αυτή την πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα δικά μας χέρια καθώς καμία ξεπουλημένη ηγεσία της ΓΣΣΕ, που εδώ καιρό είναι ταγμένη με το κεφάλαιο και κανένα ΠΑΜΕ που το μόνο που κάνει είναι να διασπά το κίνημα, να τραμπουκίζει και να ξυλοκοπεί εργάτες για να φτιάχνει σωματεία σφραγίδες, δεν μπορούν και δεν θέλουν να κάνουν τους αγώνες που χρειάζονται, την περίοδο που ζούμε.
Εμείς οι εργαζόμενοι πρέπει να φτιάξουμε επιτροπές αγώνα παντού σε κάθε χώρο δουλειάς, όπου και αν βρισκόμαστε και μέσα από έναν ανυποχώρητο αγώνα με όπλα την αλληλεγγύη και τις πλούσιες παραδόσεις του εργατικού κινήματος να αντισταθούμε σε αυτό τον εργασιακό μεσαίωνα, να καταργήσουμε στην πράξη το νέο σύστημα εκμετάλλευσης που επιβάλει τον εργοδότη ως δυνάστη και τον εργάτη δούλο. Να ανακτήσουμε την εργατική μας αξιοπρέπεια γιατί μόνο έτσι μπορούμε να έχουμε ένα καλύτερο μέλλον δίχως μνημόνια, μαυραγορίτες και όλ’ αυτά που μας έχουν ρίξει στο βούρκο.
Αντεπίθεση των Εργαζομένων
Το αρθρο συνεχιζει την ιδια διαλεκτικη της Μαρξιστικης αριστερας αναμασωντας στερεοτυπα μιας αδιεξοδης και ατελεσφορης επιχειρηματολογιας.Απαιτειται μια καθ ολοκληρια νεα οπτικη πανω στα εργασιακα που να μπορει να εξυπηρετει την καθολικοτητα την δικαιοσυνη και οχι τα κομματικα ακροατηρια.Ταυτοχρονα να εξυπηρετει την ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ υπαρξη των μικρων παραγωγικων και ανταγωνιστικων επιχειρησεων.Αλλιως θα συνεχισουμε για δεκαετιες να μιλαμε ξυλινη γλωσσα……Εξεταζοντας το θεμα αν αγνοησουμε τα εμμονικα στερεοτυπα που αναμασωνται απο διαφορους αριστερους εργατολογους και πανεπιστημιακους θα διαπιστωσουμε οτι υπαρχουν βασιμες και καταλυτικες αντινομιες σε ολη την δομη και εκταση του δικαιου αυτου. Αντινομιες και αντιθεσεις οχι μονο με την κοινη λογικη αλλα και με τις βασικες συνιστωσες των Ανθρωπινων δικαιωματων του Ελληνικου Συνταγματος και αυτου ακομα του Διαφωτισμου.Η βασικοτερη νομιζω ειναι η εξης.Συμφωνα με την επιταγη της απλης λογικης αλλα και με την θεωρια της ελευθερης οικονομιας και των ανοιχτων αγορων η αξια της εργασιας (RICARDO,SAMUELSON,KEYNES,SCHUMBERTER ΚΛΠ ΚΛΠ) διαμορφωνεται ως αγαθο-υπηρεσια κατα βασει απο της δυναμεις της αγορας.Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ και η ΖΗΤΗΣΗ δηλαδη καθοριζει ουσιαστικα και προσδιοριζει το υψος της αμοιβης εργασιας.Οι εξαιρεσεις του κανονα αυτου ειναι ελαχιστες και ταυτοχρονα επιβαλλομενες απο το κρατος δικαιου και τις κοινωνικες προνοιες του δημοσιου ως αποδεκτου δεσμου της ανθρωπινης αναγκαστικης συμβιωσης.ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ!!!!!!.Στην Ελλαδα το συνολο του ευρυτερου και στενου δημοσιου τομεα πατωντας πανω σε αυτες καθοριζει ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ και κατα το δοκουν ουσιαστικα τις εργασιακες αμοιβες.Ψελλιζουν βεβαια και τα προσχηματα για τους αφελεις και φιλοτεχνουν αλλοθι για τους ιθαγενεις σκλαβους της ελευθερης οικονομιας…..Ταυτοχρονα στον ιδιωτικο τομεα ουσιαστικα απαγορευονται οι ΑΤΟΜΙΚΕΣ συμβασεις εργασιας οχι αμεσα αλλα εμμεσα λογω της απαξιωσης του θεσμου αυτου απο το επισημο κρατος(διοικηση και δικαστηρια).Ακομα χειροτερα στον ιδιωτικο τομεα θεσμοθετουνται κατα κορο οι συλλογικες συμβασεις με τροπο που περιοριζουν την ελευθερια του συμβαλεσθαι και καθιστουν τις επιχειρησεις ευαλωτες στην συνδικαλιστικη αυθαιρεσια.Στην μεν περιπτωση του δημοσιου οι συνδικαλιστες de facto ακυρωνουν το διευθυντικο δικαιωμα της εκτελεστικης εξουσιας αν δεν συνδιοικουν με αυτη, στο δε ιδιωτικο καταστρεφουν οποτεδηποτε τις επιχειρησεις χωρις δυνατοτητα των ιδιοκτητων να αντιδρασουν.Δεν υπαρχει αντιβαρο στην συνδικαλιστικη κακουργια με μια λεξη.Ενω θα επρεπε.Δεν μπορω να μη σκεφτω οτι αυτο το οφθαλμοφανες γεγονος θεσπιστηκε χωρις δολο και οτι ηταν μια νομικη προχειροκατασκευη ας πουμε.Αυτου του ειδους ο συνδικαλισμος με αυτο το εργατικο δικαιο για μενα εγινε για να στομωσει διοικητικα το κρατος(οπως και τοσα αλλα αλλωστε) και να θεσει σε συνδικαλιστικη ομηρια τις επιχειρησεις!!