Ὁ Τσίπρας εἰς τόν ρόλον τοῦ Χότζα.

Ο  ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ  ΓΡΑΦΕΙ ….

       Τήν Ἱστορίαν τοῦ χωρικοῦ μέ τόν Χότζα τήν γνωρίζομεν καί δέ τήν ἐπαναλαμβάνομεν. Ἡ παρούσα ἀπευθύνεται πρός Ἕλληνας καί μάλιστα τῶν Ἑλλήνων τῶν πέντε νησιῶν τοῦ ἀρχηπελάγους ἀλλά καί γενικῶς πρός τούς Ελληνας πού δέν ἐπιθυμεῖ οἱ Ἕλληνες νά ὑποπέσουν εἰς
τό ἐπίπεδον τοῦ ταλαίπωρου χωρικοῦ πού εὐγνωμονοῦσεν τόν Χότζα ὅταν τοῦ ἔβγαλεν τά ζῶα πού τοῦ εἶχεν βάλλει εἰς τό φτωχικό του δωμάτιο, νά μήν ὑποπέσουν εἰς τό ἐπίπεδον νά ὑμνολογοῦν τόν  ΤσίπροΧότζα ἐπειδή  θά τούς μειώσει τό Φ.Π.Α. καί μάλιστα ὅταν αὐτό γίνεται ὡς ἀντάλλαγμα ἐπιστροφῆς λαθρομεταναστῶν ἀπό τήν Γερμανία, προερχομένην ἀπό  τήν ἄσβεστον  καί ἐνδόμυχον ἐπιθυμίαν τοῦ Τσίπρα νά γεμίση τήν Ἑλλάδα μας μέ λαθρομετανάστες. Βεβαίως καί ἐσεῖς εἴσαστε ὑπεύθυνοι πού γέμισαν τά νησιά μας μέ λαθρομετανάστες, διότι ὑποκείψατε εἰς τά ἀνθελληνικά Μ.Μ.Ε πού μοίραζαν βραβεία Νόμπελ φιλοξενείας σέ ὅποιον βάλλει λαθρομετανάστη εἰς τήν οἰκίαν του, καί ἐσεῖς προστρέξατε νά πάρετε τό βραβεῖον. Τώρα τό τί πείρατε τό ξέρετε.
 Καί λέγομεν τοῦτο, διότι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες τοῦ 99,5% εἴμεθα οἱ ἀπόγονοι, τά παιδιά τῶν μεγαλυτέρων ἡρώων καί φιλοσόφων. Τόν Τσίπρα καί τούς σύν αὐτῶ δέν τούς κατατάσσομεν εἰς τό 99,5%
Παρακαταθήκη τοῦ μεγαλυτέρου ποιητή ὅλων τῶν ἐποχῶν τοῦ Ὁμήρου.
«αἰὲν ἀριστεύειν καὶ ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων,μηδὲ γένος πατέρων αἰσχυνέμεν»
   Ὅταν οἱ Πέρσες εἶχον εἰσβάλλει εἰς τήν Ἑλλάδα διά νά τήν κατακτκτήσουν μέ ἕναν πολυάριθμον στρατόν ἀποτελούμενον  ἀπό 45 ἄλλα μισθοφορικά Ἔθνη, ὁ <ἀρχηστράτηγος> Μαρδόνιος πληροφορεῖται ὅτι οἱ Ἕλληνες γυμνάζονται καί ὡς ἔπαθλον εἰς τήν Ὀλυμπίαν κερδίζουν ἕνα στεφάνι ἀπό ἐλιά, τότε ὁ <ἀξιωματικός»> Τριτανταίχμης ἀναφωνεῖ  καί λέγει «Παπαί, Μαρδόνιε, κοίους ἐπ᾽ ἄνδρας ἤγαγες μαχησομένους ἡμέας, οἳ οὐ περὶ χρημ:άτων τὸν ἀγῶνα ποιεῦνται ἀλλὰ περὶ ἀρετῆς». Δηλ. Ἀλίμονον Μαρδόνιε μέ ποίους ἄνδρας μᾶς ἔφερες νά πολεμήσωμεν οἱ ὁποῖοι δέν ἀγωνίζονται διά τά χρήματα ἀλλά διά τήν ἀρετήν.
  Ἕνα ἄλλο μεγάλο πνεῦμα τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί θεμελιωτή τῆς Ἰατρικῆς ἐπιστήμης εἶναι ὁ Ἰπποκράτης, τόν ὅρκον τοῦ ὁποίου δίδουν καί οἱ σημερινοί ἰατροί. Ὁ Ἱπποκράτης εἶναι ὁ μέγας  ἰατρός καί μέγας Ἕλλην. Τοῦτο τό διαβάζομεν γραμμένον εἰς τό κατά ΣΩΡΑΝΟΝ «ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ ΓΕΝΟΣ ΚΑΙ ΒΙΟΣ» ἐκδόσεις  <ΚΑΚΤΟΣ>: «ἀφιλάργυρος δέ καί τοῖς τρόποις σεμνός καί φιλέλλην ὑπῆρχεν, ὅτι καί τούς ὁμοεθνεῖς ἐθεράπευε συμπάσῃ σπουδῇ(μέ κάθε προθυμία), ὡς καί λοιμῶν ὅλας ῥύσασθαι (ἔσωσεν) πόλεις, καθάπερ εἴρηται (ὅπως ἀκριβῶς λέγεται). Ὅθεν καί λαμπρῶν ἔτυχε τιμῶν οὐ παρά Κῲοις μόνον, ἀλλά καί Ἀργείοις καί Ἀθηναίοις».  σελίς 220.
     Μήπως καί οἱ σημερινοί ἰατροί ὀφείλουν νά μάθουν ἀπό τόν σοφόν  πατέρα τους καί διδάσκαλο τους Ἱπποκράτη τούς ὁμοεθνεῖς νά θεραπεύουν καί ὄχι τούς ἀλλοεθνεῖς.
— Εἰς τό στράτευμα τοῦ μέγα Βασιλέως Ἀρταξέρξου εἶχεν πέσει μία ἐπιδημία, ἐπληροφορήθει τήν φήμη τοῦ Ἱπποκράτους ὡς ἀρίστου ἰατροῦ καί διατάσει τόν ὕπαρχον τοῦ Ἑλλησπόντου ‘Υστάνει νά βρῆ τόν Ἱπποκράτην καί νά τοῦ ἀναγγείλη τά κάτωθι, ἀπό τό βιβλίον <ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ ΑΠΑΝΤΑ 17> τῶν ἐκδόσεων ΚΑΚΤΟΣ σελίς 28 ἕως 32 διαβάζομεν:
  Βασιλεὺς βασιλέων μέγας Ἀρταξέρξης Ὑστάνει Ἑλλησπόντου ὑπάρχῳ χαίρειν.
Ἱπποκράτους ἰητροῦ Κῴου ἀπὸ Ἀσκληπιοῦ γεγονότος καὶ ἐς ἐμὲ κλέος ἀφῖκται τῆς τέχνης. Δὸς οὖν αὐτῷ χρυσὸν ὁκόσον ἂν βούλη ται, καὶ τὰ ἄλλα χύδην ὧν σπανίζει, καὶ πέμπε ἐς ἡμέας. Ἔσται γὰρ ἰσότιμος Περσέων τοῖς ἀρίστοις· καὶ εἴ τις ἐστὶν ἄλλος ἀνὴρ κατ´ Εὐρώπην ἀγαθὸς, φίλον οἴκῳ βασιλέως τίθεσο μὴ φειδόμενος ὄλβου· ἄνδρας γὰρ εὑρεῖν δυναμένους τι κατὰ συμβουλίην οὐ ῥηΐδιον. Ἔῤῥωσο.
 –Ὁ Ὑστάνης συναντᾶ τόν Ἱπποκράτη καί τοῦ λέγει:
 4. Ὑστάνης ὕπαρχος Ἑλλησπόντου Ἱπποκράτει Ἀσκληπιαδῶν ὄντι ἀπογόνῳ χαίρειν.
Βασιλεὺς μέγας Ἀρταξέρξης σοῦ χρῄζων ἔπεμψε πρὸς ἡμέας ὑπάρχους, κελεύων σοι ἀργύριον καὶ χρυσὸν καὶ τὰ ἄλλα χύδην ὧν σπανίζεις καὶ ὅσα βούλει διδόναι, καὶ πέμπειν πρὸς ἑωυτὸν ἐν τάχει· ἔσεσθαι γὰρ Περσέων τοῖς ἀρίστοις ἰσότιμον. Σὺ οὖν παραγίνου ξυντόμως. Ἔῤῥωσο.
–Ὁ Ἱπποκράτης ἀπαντᾶ εἰς τόν μέγα βασιλέα λέγοντας.
5. Ἱπποκράτης ἰητρὸς Ὑστάνει Ἑλλησπόντου ὑπάρχῳ χαίρειν.
Πρὸς τὴν ἐπιστολὴν, ἣν ἔπεμψας φάμενος παρὰ βασιλέως ἀφῖχθαι, πέμπε βασιλεῖ ἃ λέγω γράφων ὅτι τάχος, ὅτι καὶ προσφορῇ καὶ ἐσθῆτι καὶ οἰκήσει καὶ πάσῃ τῇ ἐς βίον ἀρκεούσῃ οὐσίῃ χρεόμεθα. Περσέων δὲ ὄλβου οὔ μοι θέμις ἐπαύρασθαι, οὐδὲ βαρβάρους ἄνδρας νούσων παύειν, ἐχθροὺς ὑπάρχοντας Ἑλλήνων. Ἔῤῥωσο.
–Ὁ Ἱπποκράτης γράφει εἰς τόν φῖλον του Δημήτριον:
6. Ἱπποκράτης Δημητρίῳ ὑγιαίνειν.
Βασιλεὺς Περσέων ἡμέας μεταπέμπεται, οὐκ εἰδὼς ὅτι λόγος ἐμοὶ σοφίης χρυσοῦ πλέον δύναται. Ἔῤῥωσο. Δηλ. ὁ Βασιλεύς τῶν Περσῶν μέ προσκαλεσεν, ἀλλά δέν γνωρίζει ὅτι δ΄ἐμέ ἡ σοφία ἔχει μεγαλυτέραν δύναμιν ἀπό τόν χρυσόν.
–Ὁ Ὑστάνης ὕπαρχος Ἑλλησπόντου δίδει τήν ἀπαντησιν τοῦ Ἱπποκράτους εἰς τόν Ἀρταξέρην.
7. Βασιλεῖ βασιλέων τῷ ἐμῷ μεγάλῳ δεσπότῃ Ἀρταξέρξῃ Ὑστάνης Ἑλλησπόντου ὕπαρχος χαίρειν.
Ἣν ἔπεμψας ἐπιστολὴν, λέγων πέμψαι Ἱπποκράτει ἰητρῷ Κῴῳ ἀπὸ Ἀσκληπιαδῶν γεγονότι, ἔπεμψα, καὶ παρ´ αὐτοῦ δὲ ἐκομισάμην ἀπόκρισιν, ἣν γράψας ἔδωκε καὶ ἐκέλευσεν ἐς σὸν οἶκον πέμπειν. Φέροντα οὖν ἀπέστειλά σοι φάναι Γυμνάσβην Διευτύχη. Ἔῤῥωσο.
 — Ὅταν ὁ Βασιλεὺς βασιλέων μέγας Ἀρταξέρξης λαμβάνει τήν ἀπάντησιν τοῦ Ἱπποκράτη ἐξοργίζεται ἀπειλεῖ καί ἐκβιάζει τούς Κώας λέγοντας:
8. Βασιλεὺς βασιλέων μέγας Ἀρταξέρξης Κῴοις τάδε λέγει.
Δότε ἐμοῖς ἀγγέλοις Ἱπποκράτην ἰητρὸν κακοὺς τρόπους ἔχοντα καὶ εἰς ἐμὲ καὶ εἰς Πέρσας ἀσελγαίνοντα. Εἰ δὲ μὴ, γνώσεσθε καὶ τῆς πρώτης ἁμαρτίας τιμωρίην τίσοντες· δηϊώσας γὰρ τὴν ὑμετέρην πόλιν καὶ νῆσον κατασπάσας εἰς πέλαγος, ποιήσω μηδὲ ἐς τὸν ἐπίλοιπον χρόνον γνῶναι, εἰ ἦν ἐπὶ τούτῳ τῷ τόπῳ νῆσος ἢ πόλις Κῶ.
–Καί οἱ Κῶες ἀπαντοῦν εἰς τόν Ἀρταξέρην λέγοντας:
9. Ἀπόκρισις Κῴων.
Ἔδοξε τῷ δάμῳ ἀποκρίνασθαι τοῖς παρὰ Ἀρταξέρξου ἀγγέλοις, ὅτι Κῷοι οὐδὲν ἀνάξιον πράξουσιν οὔτε Μέροπος οὔτε Ἡρακλέους οὔτε Ἀσκληπιοῦ, ὧν ἕνεκεν πάντες οἱ πολῖται οὐ δώσουσιν Ἱπποκράτεα, οὐδὲ εἰ μέλλοιεν ὀλέθρῳ τῷ κακίστῳ ἀπολεῖσθαι. Καὶ γὰρ Δαρείου καὶ Ξέρξου ἀπὸ πατέρων ἐπιστολὰς γραψάντων γαῖαν καὶ ὕδωρ αἰτεόντων, οὐκ ἔδωκεν ὁ δᾶμος, ὁρέων αὐτοὺς ὁμοίως τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις θνητοὺς ἐόντας· καὶ νῦν τὰν αὐτὰν ἀπόκρισιν διδοῖ. Ἀπὸ Κῴων ἀναχωρεῖτε, ὅτι Ἱπποκράτην οὐ δίδοντι ἔκδοτον. Ἀπαγγέλλετε οὖν αὐτῷ οἱ ἄγγελοι ὅτι οὐδ´ οἱ θεοὶ ἀμελήσουσιν ἁμέων.
   Ὁ Περικλῆς εἶναι ἡ μεγαλυτέρα πολιτική φυσιογνωμία ὅλων τῶν ἐποχῶν καθ΄ ὅτι ἡ περίοδος διακυβερνήσεως του ὀνομάζεται «χρυσοῦς αἰών τοῦ Περικλέους». Τά ἔργα του ἔρχονται νά τά θαυμάσουν ἀπό ὅλον τόν πλάνήτη Γῆ. Μᾶς ἔχει διασωθεῖ μία ὀμιλία του γνωστή ὡς «ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ» διά νά ἀποδώση τιμάς εἰς τούς νεκρούς πού ἐθυσιάσθησαν διά νά εἶναι ἡ Πατρίδα του ἐλεύθερη. Ἀρχίζει τήν ὁμιλίαν του λέγοντας: «῎Αρξομαι δὲ ἀπὸ τῶν προγόνων πρῶτον· δίκαιον γὰρ αὐτοῖς καὶ πρέπον δὲ ἅμα ἐν τῷ τοιῷδε τὴν τιμὴν ταύτην τῆς μνήμης δίδοσθαι. τὴν γὰρ χώραν οἱ αὐτοὶ αἰεὶ οἰκοῦντες διαδοχῇ τῶν ἐπιγιγνομένων μέχρι τοῦδε  ἐλευθέραν δι’ ἀρετὴν παρέδοσαν. καὶ ἐκεῖνοί τε ἄξιοι ἐπαίνου καὶ ἔτι μᾶλλον οἱ πατέρες ἡμῶν·
Καί ἐμεῖς ὁφείλομεν νά τιμῶμεν τούς σοφούς προγόνους μας.
     Διά νά δώσωμεν διέξοδον εἰς τό ἀδιέξοδον πού ἔχομεν περιέλθει ἐπιστροφή εἰς τάς ρίζας μας, ἐπιστροφή εἰς τά μεγάλα ἰδανικά μας, τῆς σοφίας, τῆς φιλοπατρίας, τῆς ἀποδόσεως τῶν τιμῶν εἰς τούς νεκρούς μας, τῆς ἀρετῆς, τῆς ἀνδρείας, τῆς δικαιοσύνης, τῆς εὐμάθειας, τῆς μαγαλοπρέπειας, τοῦ ἤθους, τῆς ἀληθείας, τῆς Πατρῖδος, τῆς Θρησκείας, τῆς οἰκογένειας, τῆς μνήμης διά νά ξαναφωνάξωμεν τό ξεχασμένον ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ.
                                                                                 

loading...