Το σπουδαιότερο ματς του Ντιέγκο έγινε σε ένα χωριό, σε λασπωμένο γήπεδο, ήταν φιλικό και… πλήρωσε για να παίξει

Επαιξε σε τελικούς Μουντιάλ, κατέκτησε την κορυφή του κόσμου, είναι ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, αλλά το σπουδαιότερο ματς στην καριέρα του Ντιέγκο Μαραντόνα είναι ένα φιλικό σε ένα… χωριό έξω από τη Νάπολη.

Πώς θα σας φαινόταν το να δείτε σήμερα τον Λιονέλ Μέσι ή τον Κριστιάνο Ρονάλντο να παίζουν στο λασπωμένο γήπεδο ενός χωριού, στη μέση της σεζόν, ρισκάροντας ένα σοβαρό τραυματισμό και μάλιστα κόντρα στη θέληση των ομάδων τους ή των ασφαλιστικών εταιριών;

Θα σας φαινόταν φανταστικό, γιατί ένα τέτοιο σενάριο μοιάζει με επιστημονικής φαντασίας. Κι ό,τι είναι επιστημονική φαντασία για τους σημερινούς σταρ του ποδοσφαίρου, ήταν απλά πραγματικότητα για τον μεγαλύτερο σταρ που ανέδειξε ποτέ αυτό το άθλημα. Ο Αργεντίνος, άλλωστε, ποτέ δεν υπέκυπτε σε κανόνες, αλλά λειτουργούσε με το ένστικτο, με αυτό που του έλεγε η καρδιά του. Είτε αυτό ήταν για καλό, είτε για κακό.

Μίλησε η καρδιά του…

Τον Ιανουάριο του 1985, λίγους μήνες μετά τη μεταγραφή του στη Νάπολι, αυτό που του είπε η καρδιά του δεν ήταν απλά καλό, ήταν τέλειο. Και ο Ντιέγκο το έκανε πραγματικότητα, αδιαφορώντας για το αν ήταν και επαγγελματικό.

Η ιστορία μας έχει ως επίκεντρο την Ατσέρα, ένα χωριό στα 15 χιλιόμετρα βόρεια της Νάπολη, έχει για πρωταγωνιστή τον Μαραντόνα και έχει ως «υπόθεση» τη ζωή ενός μικρού παιδιού που κινδύνευε σοβαρά. Ενας κάτοικος της Ατσέρα είχε ενημερώσει τον Πιέτρο Πουτσόνε, αναπληρωματικό επιθετικό της Νάπολι, για το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε ο γιος του, ο οποίος χρειαζόταν να κάνει άμεσα επέμβαση για να παραμείνει στη ζωή.

Ο Πιέτρο ενημέρωσε τους συμπαίκτες του και αποφασίστηκε να διεξαχθεί ένα φιλικό στο τοπικό γήπεδο, μέχρι που αυτό έφτασε στα αυτιά του προέδρου των παρτενοπέι. Ο Κοράντο Φερλαΐνο δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να ρισκάρει τη σωματική ακεραιότητα των παικτών του και πάνω από όλα του καλύτερου και πιο ακριβοπληρωμένου ποδοσφαιριστή του κόσμου.

Και ρίσκαρε και πλήρωσε

Μόνο που αυτός ο ποδοσφαιριστής, θα επέβαλε -και σε αυτή την περίπτωση- το δικό του νόμο. Και το έκανε με τρόπο που δεν βλέπεις πλέον στο σημερινό ποδόσφαιρο: Πλήρωσε από την τσέπη του τα 12 εκατ. ευρώ που προέβλεπε το συμβόλαιο με την ασφαλιστική εταιρία, αποφασίζοντας να ρισκάρει για να είναι εκεί για τον πιτσιρικά που έδινε μάχη για τη ζωή του.

Οι Ιταλοί γράφουν ότι τα ακριβή λόγια του όταν ενημερώθηκε για τις αντιδράσεις της ασφαλιστικής εταιρίας Lloyd στο Λονδίνο, ήταν τα εξής: «Che si fottessero i Lloyd di Londra. Questa partita si deve giocare per quel bambino». Η μετάφραση; «Να πάει να γαμ… η Lloyd. Αυτό το ματς πρέπει να γίνει γι’ αυτό το παιδί». Και έτσι, με τον Ντιέγκο μπροστάρη, τον Ιανουάριο του 1985, σε ένα γήπεδο που ήταν γεμάτο λάσπες, η Νάπολι μπήκε για να παίξει κόντρα στην τοπική ομάδα!

Εκείνο το βροχερό μεσημέρι…

Το τελικό αποτέλεσμα, φυσικά, δεν έχει καμία σημασία, ούτε το γεγονός ότι ο Pibe de Oro έβαλε ένα από τα γνωστά του γκολ, ντριμπλάροντας όποιον βρήκε μπροστά του για να μπει με την μπάλα στα δίχτυα. Το είχε κάνει και με πιο δύσκολους αντιπάλους, άλλωστε. Οχι σε πιο «δύσκολα», σε πιο σημαντικά ματς από αυτό όμως.

Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα παρουσιάζεται αυτές τις μέρες σαν ό,τι χειρότερο, λόγω των προσωπικών αδυναμιών του. Σίγουρα δεν υπήρξε ποτέ «άγιος» ή «τέλειος», αλλά υπήρξε και εξακολουθεί να είναι αυθεντικός και όχι ψεύτικος, ποδοσφαιριστής και όχι επαγγελματίας, άνθρωπος με πάθη και όχι ένα προστατευόμενο ρομπότ… Και αυτό μπορούν να το επιβεβαιώσουν όλοι όσοι ήταν στην περίφραξη (με σύρμα) του γηπέδου εκείνο το βροχερό μεσημέρι του Ιανουαρίου του 1985…

http://www.forzajuve.gr/2018/07/juventus-nea_54.html?m=1

loading...