Η ΜΕΤΕΞΕΛΙΞΗ ΠΡΩΗΝ IMPERIUM ΣΕ Α.Ε. ” ΗΝ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ” ΤΟΥ ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΣΜΟΥ-ΠΑΝΓΕΡΜΑΝΙΣΜΟΥ

ΙΔΡΥΣΗ ΜΙΚΡΟΟΜΟΣΠΟΝΔΙΩΝ ΝΕΟΑΠΟΙΚΙΑΚΩΝ ΚΡΑΤΙΔΙΩΝ ΕΟΖ ΣΑΝ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΑ “ΙΕΡΑ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΑ” “ΕΚΤΆΣΕΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ” ΚΑΙ NWO ΚΑΘΕΣΤΩΤΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ

Ο κρατικός τεχνητός εθνοτικός “μακεδονισμός” ως αυτοπροσδιορισμός, δεν είναι απλώς υπόθεση
Ελλάδος και Σκοπίων, αλλά ένα διπλωματικό  πεδίο συνολικής επιδίωξης ακόμη και πριν την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας αφομοίωσης και ομοσπονδιακής ανακαταδιανομής περιοχών και περιφερειών όλων των κρατών που συνορεύουν με το κρατίδιο των Σκοπίων για την συνένωση εδαφών μέσω των ανιστόρητων ζητημάτων που εγείρουν οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως “Μακεδόνες”.

Με τον όρο “μακεδόνες” οι κάτοικοι των Σκοπίων – οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως Μακεδόνες- και όσοι έχουν συμφέροντα αναγνώρισης μακεδονικής ταυτότητας και κράτους ως “Μακεδονία”, μεταφέρουν και εγκαθιδρύουν την κυριότερη έκφανση παγκοσμιοποίησης εμπορευματοποιημένης εργασιακής ή επιλεκτικής ιθαγένειας που κινείται όσον αφορά τα Σκόπια κυρίως εκ των Σλάβων και Βουλγάρων μεταξύ και Αλβανών που θέλουν να προσδιορίζονται ως ανήκοντες σε κάποιο «Μακεδονικό Έθνος» βασισμένα σε μια προπαγανδιστική  «μακεδονικής» υποτιθέμενης προσδιοριστικής εθνοτικής και γλωσσικής ομοιογένειας στα Σκόπια.

Ένα τέτοιο «Μακεδονικό Έθνος» εάν αναγνωριστεί σε σχέση με την ονομασία της χώρας με παράγωγο που περιέχει σαν όρο «Μακεδονία», θα αποτελέσει σοβαρό κίνδυνο για τα εθνικά μας συμφέροντα μετακινώντας αργά ή γρήγορα μια δυνητική κατάσταση κοσσοβοποίησης και εντός Ελληνικών Εδαφών.
Διεθνείς και εσωτερικοί παράγοντες με το πρόσχημα κάποιας «σταθερότητας στην περιοχή» καθώς και γεωπολιτικά συμφέροντα μεγάλων δυνάμεων προτάσσουν διεθνές δόγμα το οποίο ουσιαστικά καθιερώνει  – και σε σχέση με την μειοδοσία της Ελληνικής διπλωματίας στις διαπραγματεύσεις –  αναγνώριση του “Μακεδονικού εθνικού” αυτοπροσδιορισμού.

Αμφότεροι λειτουργούν για την γεωπολιτική και για τη υπεράνω όλων «σταθερότητα και εξασφάλιση και εδραίωση του κρατικού μακεδονισμού» που συγχέεται εσφαλμένα με την σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Ελλάδος.  Η ουσιαστική διένεξη για το θέμα αυτοπροσδιορισμού αντικατοπτρίζει την καθιέρωση της επίπλαστης «συνεκτικότητας» των νεώτερων σχηματιζόμενων πολυεθνικών κοινωνικών και ανατρεπόμενων καθεστώτων ιθαγένειας καθιστώντας την ως υποδεέστερη ιδιότητα επιλογής και τυχάρπαστου αυτοπροσδιορισμού. Η δημιουργία της δεδομένης πολιτικής και γεωπολιτικής κατάστασης σκιαγραφείται πολύ πίσω στην ιστορία.

Η γενικότερη κατάσταση διοικητικών εναλλαγών και σκοπιμοτήτων από την αρχαιότητα εως σήμερα συνοψισμένα όσον αφορά τον σύγχρονο σχηματισμό και υποβάθρου της Ελληνικής-σκοπιανής διένεξης:

-Η πολιτική των Μακεδόνων απαιτούσε προσάρτηση εδαφών στο αρχικό μακεδονικό κράτος όπως γίνονταν με τις αυτοκρατορίες πριν και μετέπειτα.

-Oι Σλάβοι και  Βούλγαροι που θέλουν να λέγονται μακεδόνες υποστηρίζουν μέσω προπαγάνδας πως αναμείχθηκαν αργότερα με τους “Μακεδόνες” μεταξύ 6-7 αιώνα Μ.Χ.

-Θέλουν ανιστόρητα να προάγουν την μακεδονική καταγώγη σε σύγχρονη εθνοτική αναγνώριση κάποιου “αυτόχθονου ιθαγενούς πληθυσμού” και αναγνώριση ενιαίου κράτους ενώ η πραγματικότητα γύρω από από τα Σκόπια σε σχέση με την ομοσπονδιακή  νεομεσσιανική  βάση αλυτρωτισμού φανερώνεται από το “άτυπο” μέχρι στιγμής όνομα αυτής της ομοσπονδιοποίησης (united macedonia) και όχι από το ίδιο το κρατίδιο στη σημερινή του έκταση.

– Ο “μακεδονισμός” στην περίπτωση διεθνούς αναγνώρισης ανιστόρητων και καταχραστικών δικαιωμάτων επ΄αυτού του ονόματος (ιθαγένεια -αυτοχθονία) δεν γίνεται να περιοριστεί  έστω σαν και τεχνητά κεκτημένο “κληρονομικό δικαίωμα” στην σύγχρονη κρατική έκταση των Σκοπίων ή (κατά το προσωρινό ΠΓΔΜ) δεδομένου πως ως γεωπολιτική κατάσταση πέρασε με άλλα προσχήματα πέραν κάποιου πανσλαβισμού και σοβιετικής επιρροής, στη σύγχρονη αγγλοσαξονική, ευρωπαϊστική και νατοϊκή κυρίως εξωτερική πολιτική επιρροής και συμφερόντων κατά το πέρας των ιστορικών εξελίξεων. Αποδεικνύεται πως σε καμία περίπτωση δεν είναι μια περιστασιακή κατάσταση που αξιώνει στατικά μόνο ως προς τη σύγχρονη γεωγραφική του έκταση κάποια ταυτότητα.

-Η επικράτεια τόσο του τοπικού Μακεδονικού κράτους-βασιλείου πέρασε κάτω από διαφορετικά συστήματα εξουσίας όπως: Ρωμαϊκή αυτοκρατορία-Βυζαντινή αυτοκρατορία-Οθωμανική- και από ακραιφνές κομμουνιστικό πολιτικό καθεστώς (η περιοχή κυρίως της Παιονίας).

-Ο σύγχρονος διεθνιστικός παράγοντας συνεχίζει πάνω σε αλληλουχίες συσχετίσεων από την αρχαιότητα εώς σήμερα ενώ τα εθνικά γεωγραφικά σύνορα και τοπικές εθνικές οικονομίες, αποτελούν εμπόδια.

-Τα ιστορικά imperium αντικαθιστούνται, ή μαλλον συνεχίζουν μέσω διοικητικών σύγχρονων μορφών ομοσπονδιοποιήσεων US- PANEUROPA ( e.u πανγερμανισμός) με υπηκόους βασισμένα σε εμπορικό εταιρικό και ναυτικό δίκαιο (διαχειριστών ελεγκτών).

-Ο “Μακεδονισμός” δεν χρησιμοποιείται για τίποτα άλλο πέραν των ομοιοτήτων του μεγάλου βασιλείου ως μια σύγχρονη ομοσπονδία και ο Μέγας Αλέξανδρος ως αναφορικό πολιτικό και θρησκευτικό και κοσμικό στοιχείο της αρχαίας Ηλιολατρείας, του οποίου η σημερινή έκφανση είναι η πανθρησκεία. (κρατική ηλιολατρεία Βαβυλώνας και Ρώμης – Διόνυσος Μίθρας σε διάφορες εκδοχές μεταξύ Ασίας Μεσογείου Αφρικής).

– Η  πιέση της διεθνούς κοινότητας – από ΟΗΕ – Γερμανία και αλλού – επιδιώκουν να βρεθεί λύση πέραν κάθε ιστορικού δεδομένου με απόδοση του ονόματος μέσω και συμφωνίας γύρω από την αναγνώριση “μακεδονικής ιθαγένειας” και δημιουργίας ενιαίου εθνικού κράτους αδιαφορόντας για τις μεγάλες μειονότητες στο εσωτερικό του κρατιδίου ανήκει εμφανέστατα στα σχεδόν όμοια ύποπτα πλαίσια υπό τη διαιρετική μέθοδο της επιλεκτικής αδιαφορίας και περιορισμού, ή ενίσχυσης δικαιωμάτων αναφορικά με το πολιτιστικό και θρησκευτικό στοιχείο σε ευρωπαϊκά κράτη.

– Ο “Μακεδονισμός” εν τέλει αποδεικνύεται πως είναι εναντίον ή έστω λειτουργικά διφορούμενος και σε σχέση με τον πανσλαβισμό (πέραν της προφανούς γεωπολιτικής τρέχουσας κυριαρχίας των ΗΠΑ και Ε.Ε. στα Σκόπια) και του ενιαίου εθνικού Βουλγαρικού κράτους.*

– Ο  “Μακεδονισμός” παράλληλως ενός ψευδομακεδονικού γλωσσικού ιδιώματος μέσω των διεθνών οργανισμών και πολιτικών κομμάτων εν Ελλάδι χρησιμοποιείται ωστε να αναγνωρίστουν  τα Σκόπια -ΠΓΔΜ  ως «ενιαίο εθνικό κράτος», ενώ ήδη βρίσκεται αυτό το γειτονικό κρατίδιο υπο τις διασπαστικές πιέσεις μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού του, χωρίς οι ίδιοι οι διεθνείς οργανισμοί να ενδιαφέρονται για τις αντιδράσεις των αυτοπροσδιοριζόμενων ως ΜΗ  Μακεδόνων.

-Το θέμα διένεξης Ελλάδος Σκοπίων για την ονομασία αποτελεί εκουσίως μειοδοτική  μεταφορά κατασκευής “τετελεσμένων” ανάλογου κυπριακού θέματος που θα λειτουργήσουν ως νομιμοποίηση προπαρασκευαστικής διευκόλυνσης εποικιστικού υποβάθρου και διεκδικήσεων των Σκοπίων, με την κατάσταση εκουσίως να έχει διαμορφωθεί κατ΄αυτόν τον τρόπο για να υποστηριχθεί αντίστοιχη πρόταση Αναν περί ομοσπονδιοποίησης.

– Ο “Μακεδονικός εθνοτισμός” αποτελεί  σύγχρονη έκφανση υπεραπλοποιημένης απόδοσης υπηκοότητας και Ιθαγένειας, αλλά και παράγοντας εκκούσιας σύγχυσης αυτών των όρων και του περιεχομένου τους σε σχέση με τον αυτοπροσδιορισμό στις λεγόμενες ανοικτές δημοκρατίες.(Ομοιότητες και με την προπαγανδιστική επεκτατική επιρροή της Άγκυρας στη Θράκη)

Σε σχέση με τα παραπάνω, όταν προστίθεται και το πρόβλημα εναλλαγής καθεστώτος αυτοκρατορίας ή πολιτικού καθεστώτος σε άλλη χρονική περίοδο σε ίδια εδάφη τότε σκιαγραφείται μια συνέχεια ανταγωνισμού περιέχοντας τα λογιστικά κίνητρα διεκδίκησης τα οποία δεν αναπέμπονται κατ΄ανάγκη σε ιστορικό υπόβαθρο ούτε  στην εθνική κυριαρχία κρατών. Κατά δεύτερον συναντώνται συνενώσεις εμφανείς ή μη, εξαιρετικά πολύπλοκων συμμαχίων και συνδυασμένων ταυτισμένων παγκοσμιοποιητικών συμφερόντων, που δεν έχουν καμία σχέση με πολιτικούς κοινοβουλευτικούς ιδεολογικούς πολιτικούς διαχωρισμούς.

Μέσω των κοσμοϊστορικών αλλαγών εντός της Ελληνιστικής ιστορικής περιόδου, της Ρωμαϊκής και της Βυζαντινής και μέσω των ενώσεων των κινημάτων του διαφωτισμού και της επιρροής της οθωμανικής Τουρκίας, αλλά και του κομμουνισμού, ο σύγχρονος “μακεδονισμός” και ο νεομεσσιανισμός γύρω από τον Αλέξανδρο αποτελεί την γεωπολιτική σκοπιμότητα αλλά και ένα πρόσχημα της σύγχρονης ανακατανομής “εκτάσεων εταιρίων”.
Αυτές οι εκτάσεις γαιών θεωρούνται “κατειλημένες” από κάποια κράτη, και που επιδιώκεται να αποσχιστούν με κάθε πρόσχημα – όπως με τις αποκαλούμενες ειρηνευτικές διαδικασίες- και να επέλθουν μέσω καντονοποίησης σε έναν άλλο γεωγραφικό “κρατικό” και οικονομικό τομέα και διοικητικές συνθήκες εκμετάλλευσης πριν πέσουν οι γεωγραφικές περιοχές σε άλλα γεωπολιτικά ανταγωνιστικά συμφέροντα βλέποντας η κάθε δύναμη επιρροής τη χρονική εξουσία κατοχής συγκεκριμένων εδαφών.

Παντουρκισμός με κοινή στρατηγική στην περιοχή της Θράκης – Κοσμικό κρατικό μοντέλο – Αμερικανικός Ε-Ε- εταιρικός επενδυτικός κορπορατισμός με βάση “ανοικτής δημοκρατίας” πανευρωπαϊκή ομοσπονδιοποίηση, και σύγχρονη πολιτική αποδόσεων ιθαγένειας – υπηκοότητας καθώς και πανθρησκεία (και σύγχρονη γεωπολιτική έκφραση σαμπαταϊσμού) αποτελούν τα  κυριότερα πλέον NWO συμφέροντα που επιδιώκουν και μεθοδεύουν να παραδοθεί η ονομασία στα Σκόπια για σχετικώς αντικρουόμενα ή κοινά μεταξύ τους συμφέροντα.

Οι κάτοικοι των Σκοπίων-Βαρντάρσκα πίσω από την ψευδαίσθηση του “μακεδονισμού”, δηλαδή ενός εθνοτικού φαντασιακού, που δεν υπήρξε κατ΄αυτόν τον τρόπο που επιδιώκουν ως αναγνώριση ούτε ιστορικά στην αρχαιότητα,  βρίσκονται υπό την συνδιαχείριση μεταξύ του νεοοθωμανισμού – αμερικανισμού και παντουρκισμού (σαμπαταϊστών -φρανκιστών – γαλλικού μοντέλου ανοικτής δημοκρατίας) παραλλήλως των πιέσεων των εσωτερικών αντικρουόμενων μειονοτήτων.
Ο επινοημένος νομικός επίπλαστος αυτοπροσδιορισμός προερχόμενος δια της χρησιμοποίησης ονομαστικών στοιχείων του Μακεδονικού imperium εκκολάπτονταν από τον διεθνή παράγοντα κάτω από διάφορες περιστάσεις ώστε ανιστόρητα να καθιερωθεί το “δοχείο” πειραματισμού του ψευδοκράτους των Σκοπίων-ΠΓΔΜ σε “ενιαίο κράτος”, έχοντας παράλληλη προϋπόθεση επιδίωξης τη ρευστοποίηση των συνόρων της περιοχής προς δημιουργία μίας αυτοδιοικούμενης ομοσπονδιοποιημένης περιφέρειας με αναφορικό σημείο πληθυσμούς που περιέχονται στα Σκόπια-Βαρντάρ και γειτονικών κρατών.

Ως μια ακόμα περιγραφική προσέγγιση, επιδιώκεται να εγκατασταθεί ένα γεωπολιτικό κράμμα ευρώοθωμανικού-πανευρωπαϊκού ή αμερικανικού κορπορατισμού μέσω μιας μικρής γεωγραφικής περιοχής βασισμένα κατά την παρούσα φάση στην νεοαριστερή πολιτική που βασίζεται σε μια σύχρονη ερμηνεία και μετεξελιγμένη απόδοση της εύθραυστης συνεκτικότητας των imperium καθώς και επειδή οι ομοσπονδίες, ή οι εν είδη ομοσπονδίες, αποτελούνταν από υπηκόους αδιαφορόντας να κρατήσουν διασφαλήσεις για συγκεκριμένη υπερπλειοψηφική εθνότητα.

Τι εξυπηρετεί ο αγγλοσαξονικός και πανγερμανικός νεοαποικιακός “μακεδονισμός”:
Όσον αφορά τις εν εξελίξει γεωπολιτικές εκφάνσεις εν Ελλάδι αναφορικά σε σχέση με με την εταιρία που ανέλαβε την εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική, δηλαδή σε μια περιοχή εντός του Ελληνικού γεωγραφικού χώρου της Μακεδονίας, οι αναλογίες αντικατοπτρίζονται στο στάτους κβο του Αγγλικού αποικιακού δικτύου καθώς και στη συνένωση πλέον αποικιακού δικαίου και “ανοικτών” δημοκρατικών μοντέλων.

Αυτό που διαφαίνεται πλέον είναι πως η άλλοτε επιχείρηση “Βιρτζίνια”, που αποτέλεσε και τον πρωταρχικό πυρήνα των ΗΠΑ, εφάπτεται πλέον με τα βόρεια σύνορα της Ελλάδος, με τον δυτικό κυρίως παράγοντα να εκμεταλλεύεται και να συνεχίζει την επίπλαστη “κληρονομιά” που άφησε ο Τίτο και η αναγνώριση κάποιου ” “Έθνους” από τα σοβιετ όπου και η περιοχή προκαθορίστηκε και εφαρμόστηκε και η επικοινωνιακή χρήση συμβόλων και παραπομπών στην αρχαιότητα ώστε να συνδεθεί με τα ανάλογα επιδιωκόμενα γεωπολιτικά και προπαγανδιστικά κίνητρα.

Η αναφορά μπορεί να είναι στον Φίλιππο και τον Μ. Αλέξανδρο για τον εσωτερικό “μακεδονισμό”, δηλαδή ένα στατους κβο που επέβαλλαν ως συνασπισμός στην αρχαιότητα βόρεια φύλα όπως Θράκες, οι Άργειοι που πήγαν στο Βορρά ξεκινώντας από το Άργος, οι Μολοσσοί που εκπροσωπούν κατά το ήμιση την καταγωγή του Αλέξανδρου. Περαιτέρω κατά τη ρωμαϊκή περίοδο εμπεδώνονταν ο χαρακτηρισμός “Μακεδόνες” για τους κάτοικους της Μακεδονίας και τους επίγονους ευγενείς της Ελληνιστικής περιόδου, Πτολεμαίους και Σελευκίδες.
Οι Μακεδόνες ήταν συνασπισμός φύλων επί τοπικού βασιλείου και ευγενών που επεκτάθηκε κατά την βασιλεία των επιγόνων. Ως ένα διαφορετικό μεταγενέστερο σημείο αναφοράς ήταν και οι πολίτες της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου. Γεγονός είναι πως ακόμα και οι εξελληνισμένοι Εβραίοι της Αλεξάνδρειας αυτοπακαλούνταν Μακεδόνες ενώ ο πυρήνας της ιουδαϊκής κοινότητας στη Θεσσαλονίκη είχε προέλθει από την Αλεξάνδρεια.

Από τον Φίλιππο, την ανάληψη ηγεσίας από τον Αλέξανδρο εως τους επιγόνους και ιδίως τους Πτολεμαίους και τις διαφοροποιήσεις με το Ελληνοασυρριακό βασίλειο των Σελευκίδων μεσολάβησαν χάσματα και κοσμοϊστορικές αλλαγές και στάτους κβο που εισήλθε ο παράγοντας ενός εξαιρετικά μεταβλητού στοιχείου  περί της πολιτιστικής συγκρότησης στην Ελληνιστική περίοδο σε σχέση με σύγχρονες αναπομπές περί εθνοτικών-εθνικών προσδιορισμών.
Αυτά όσον αφορά σχετικώς μικροκοσμικά την σύγχρονη αντιεπιστημονική ψευτοαναβίωση μακεδονισμού στο θέμα των Βαλκανίων μέσω των Σκοπίων.

Ωστόσο σε αυτές τις εναλλαγές επιδιώκει ο νεοκορπορατισμός να βρει αποσπασματικά ερείσματα λογιστικής νεοαποικιακής συνέχειας με διεθνείς φορείς και από μερίδα των κατοίκων των Σκοπίων σκιαγραφώντας ένα σύγχρονο αντιδάνειο υπό μορφή κατευθυνόμενου κινήματος ιδιότυπου αυτοπροσδιορισμού χωρίς βέβαια να δύναται να ξεφύγει από τα πλαίσια εμπορικής χρήσης παραγωγής και απόδοσης Ιθαγενειών βάσει αποικιοκρατικού, εμπορικού και ναυτικού δικαίου.
Βάσει του δίκαιου της θαλάσσης αντί του σταθερού νόμου της Γης, τα πάντα αναθεωρούνται ανά πάσα στιγμή και δεν υπάρχει τίποτα βάσιμο και καμία λογική σε ιστορικά δεδομένα για τις ευκαιριακές κατασκευές εμπορικών “Ιμπέριουμ” ή λυστρικών επιδρομών, καθεστώς εποπτείας εργατών σε αποικία, τραπεζικό οικονομικό σύστημα λειτουργία δικαστικού συστήματος.

Αυτά τα χαρακτηριστικά φέρουν δύο όχι απολύτως όμοιοι αλλά με βασικά κοινά χαρακτηριστικά παράγοντες στον πλανήτη όσον αφορά την αντίληψη συγκρότησης Έθνους ή χώρας.
Οι ΗΠΑ κυρίως μετά τον εμφύλιο και η αριστερά υπό τα Ηνωμένα έθνη ως προς τις εσωτερικές ρυθμίσεις μιας χώρας βλέπουν τον εθνοτικό λεγόμενο “μακεδονισμό” ως βάση προσδιορισμού πολιτών κάποιας ομοσπονδίας και στάτους κβο αναπροσαρμοσμένα για τη σύγχρονη διεθνή γεωπολιτική και οικονομική επιρροή.

Όταν άρχισε να παίρνει διαστάσεις το θέμα με την εταιρία που ανέλαβε την εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική, οι αναλογίες εμφαίνονται μέσα από το παλαιό αναπτυσσόμενο αποικιοκρατικό καθεστώς στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού όντας εμφανέστατες οι γεωπολιτικές εξελίξεις ανακατανομών με όλα όσα προβλέπονται από το μνημόνιο και τις υποτιθέμενες επενδύσεις και τις οικονομικές ζώνες ΕΟΖ. Οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες είναι μια σύγχρονη εκδοχή των παλιών αποικιών λειτουργώντας ως κράτος εν κράτη. Κατά συνέπεια μέρος της εδαφικής επικράτειας ενός κράτους εκχωρείται σε ιδιώτες επενδυτές με ειδικό εργασιακό καθεστώς ειδικό φορολογικό καθεστώς και ειδικό διοικητικό καθεστώς. Οι ΕΟΖ τοποθετούνται στρατηγικά κυρίως σε ακριτικές περιοχές νομών της βορείου Ελλάδος μεταξύ Μακεδονίας και Θράκης. Η διοικητική  μεθοδευμένη δημιουργία πολιτικών και κυβερνητικών συνθηκών “συγκυριαρχίας” επί της περιφέρειας της Μακεδονίας με άλλο κράτος και ή εγκατάσταση ξεχωριστών διοικητικών οικονομικών καθεστώτων συνεπάγεται αντιστοίχως και με δημιουργία τετελεσμένων και συνθηκών εις βάρος της Εθνικής κυριαρχίας με επιθετικότερη αμφισβήτηση των Ελληνικών Εθνικών – κρατικών δικαιωμάτων εκμετάλλευσης και κυριαρχίας επί θαλάσσιων εκτάσεων του Αιγαίου.

Σε σχέση με τα άνωθεν οι ολέθριες επιπτώσεις για την Ελλάδα εξαιτίας των συμφωνιών υπέρ του γειτονικού κρατιδίου γίνονται εμφανέστατες. Η νεοφανή αυτή κατοχύρωση κάποιου αναγνωρισμένου αυτοπροσδιορισμού “μακεδονικού έθνους” και  άρα κάποιας συνένωσης μέσω απαιτήσεων “μακεδονικών μειονοτήτων”  θα δημιουργήσει εκ του μηδενός τετελεσμένα ενώ μεσοπρόθεσμα  η κατοχύρωση παραγώγου με τον όρο Μακεδονία για τα Σκόπια θα ενεργοποιήσει τον γενικότερο σχεδιασμό αναδιακατανομής που προπαρασκευαστικά εδράζεται στην οικονομία, την πολιτική, την τρέχουσα σύσταση πληθυσμού  των σχετικών χωρών, κυρίως δε της Ελλάδος, και τον χειρισμό τους αναφορικά και με τους αυτοπροσδιορισμούς, τις τοπικές αυτοδιοικήσεις και τις αποφάσεις που λαμβάνονται.

Συνοψίζοντας, τα θέματα που μπορεί να επιφέρουν κάτι τέτοιο είναι οικονομικά και υπογεννητικότητα Ελληνορθόδοξων στην περιφέρεια της Μακεδονίας καθώς και η μακροπρόθεσμη αλλαγή και ανταγωνιστική αντικατάσταση πληθυσμού που τμήματα του θα  δήλωναν και θα αυτοπροσδιορίζονταν με τέτοιο τρόπο ώστε να εισέλθουν στην επιρροή των Σκοπίων ή της Τουρκίας. Εξάλλου, οι διενέξεις περί αυτοπροσδιορισμών αντικατοπτρίζουν την καθιέρωση της επίπλαστης «συνεκτικότητας» των νεώτερων σχηματιζόμενων καθεστώτων ιθαγένειας που μετατοπίζονται  στην επιλογή εργασιακής κρατικής αναφοράς εξισωμένα με την ατομική αυτοδιάθεση.

Γενικότερα μεταναστευτικοί πληθυσμοί από άλλες χώρες προερχόμενοι κυρίως από παράνομη διακίνηση ασχέτως του προσδιορισμού ισλαμικού θρησκεύματος, ή επιρροής Τουρκίας μέσω Σκοπίων, τους οποίους φέρνουν οι κυβερνήσεις για τις οικονομικές ζώνες (οι κυριότερες προβλέπονται στη Βόρεια Ελλάδα και σε περιοχές του Ελληνικού γεωγραφικού χώρου της Μακεδονίας), θα αποκτούν πιθανώς δικαίωμα και στον μακεδονικό εθνοτικό αυτοπροσδιορισμό μέσα στην Ελλάδα – στην περιφέρεια της Μακεδονίας- αλλά και θα επέρχονται σε αυτό-διοικητικό οικονομικό, πολιτικό, εργασιακό και επενδυτικό καθεστώς το οποίο δεν θα ελέγχεται καθόλου από την κεντρική κυβέρνηση.
Ο έλεγχος θα περάσει ολοκληρωτικά στην αυτοδιοικούμενη περιφέρεια και κατ΄επέκτασιν  στη διοίκηση επί γεωγραφικής έκτασης τείνουσας προς την μορφή ομοσπονδιοποίησης με αναθεώρηση των κρατικών συνόρων ως παρόμοια μεταφορά και γεωπολιτική εγκατάσταση των αρνητικών προτάσεων επί των προτάσεων Αναν στο θέμα διένεξης Κύπρου-Κατεχομένων υπό διαφορετικά προσχήματα και σύνολο καταστάσεων θα αποτελούν προβλεπόμενα μοχλό πίεσης για την ανακατανομή Εδαφών προς τη σύνθεση ομοσπονδιακού κράτους με παράλληλη εκμετάλλευση θεμάτων εντός Ελληνικού Κράτους.

Δεδομένης της εύκολης απόκτησης Ελληνικής Ιθαγένειας και άλλων παράλληλων θρησκευτικών και πολιτιστικών σχέσεων με την Τουρκία, θα δημιουργήσουν τετελεσμένα εξαιρετικά μη αναστρέψιμα σοβαρά πολυπολικά προβλήματα  αποσταθεροποίησης στη χώρα.

Υποσημείωση
Τα δυτικά κράτη εντός της συνομοσπονδίας .Ε.Ε.  μέσω των τοπικών κυβερνήσεων κρατάνε τυπικά τον χαρακτήρα ενιαίου κράτους (unitary state) αλλάζοντας ραγδαία τη σύσταση και τα ποσοστών θρησκευτικής αναφοράς του πληθυσμού. Στο όνομα κάποιου ανιστόριτου εθνοτικού “Μακεδονισμού” (εθνοτισμός χωρίς απολύτως καμία σαφήνεια εθνικού κορμού παραδοσιακής δυτικής εθνικής κρατικής γλωσσικής και πολιτιστικής βάσης, ελλείψει ακόμα και Σλαβικής βάσης παράδοσης) επιδιώκεται η απόκρυψη του χάσματος μεταξύ μεγάλων μειονοτήτων. Εξάλλου  κύριος στόχος της Umo-Ίλιντεν ήταν να εξασφαλίσει την αναγνώριση μακεδονικής μειονότητας στη Βουλγαρία με πολιτιστικές και εκπαιδευτικές εγκαταστάσεις που θεωρήθηκε επικίνδυνο και διασπαστικό για την Βουλγαρία, κάτι όμως που το 2001 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) προσπάθησε να προσβάλει. Η απόκρυψη συγκρουόμενων γλωσσικών και εθνοτικών μειονοτήτων σαν γεγονός χονδροειδούς αναγνώρισης και επικύρωσης θα έρθει για να συγχύσει ακόμα περισσότερο την έννοια και την αξία της Ιθαγένειας και υπηκοότητας όσον αφορά την Εθνική κρατική αντίληψη ευρωπαϊκών Εθνικών Κρατών.

Αυτό το γεγονός και σύνολο πραγμάτων κατά την άποψη του αρθρογράφου και πέραν των συμφερόντων και στρατηγικών “επενδύσεων” του νατοϊκού δυτικού άξονα, είναι και η βαθύτερη αιτία της διεθνούς εκούσιας αποσταθεροποίησης και κίνησης των Ελληνοσκοπιανών διενέξεων, δηλαδή η ενίσχυση του κινήτρου της τουρκικής ανάμειξης στα Βαλκάνια και Θράκη μέσω τετελεσμένων υπέρ Σκοπίων, στρατηγική αναγνώρισης και καθιέρωσης πολιτικού μοντέλου “συνεκτικότητας” υπηκόων ανάλογης περίπου της ίδρυσης του κοσμικού τουρκικού κράτους με ταυτόχρονη επιρροή της Τουρκίας στα Σκόπια και Αλβανία, ενίσχυση του νεοδυτικού κρατικού κοσμικού μοντέλου συνύπαρξης  πολλών θρησκευτικών μειονοτήτων σε έναν συνδυασμό πανευρωπαϊκής ή παλαιοαγγλοσαξονικής αποικιακής εφαρμογής κυβερνητικών και οικονομικών μοντέλων με πειραματικό πεδίο αναφορικά τα Βαλκάνια.

Εμπεδοκλής

loading...

1 thought on “Η ΜΕΤΕΞΕΛΙΞΗ ΠΡΩΗΝ IMPERIUM ΣΕ Α.Ε. ” ΗΝ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ” ΤΟΥ ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΣΜΟΥ-ΠΑΝΓΕΡΜΑΝΙΣΜΟΥ

Comments are closed.