Ο ΕΓΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΓΕΛΟΙΟΥ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΛΟΙΩΔΕΣΤΑΤΟΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΣΜΟΙ ΤΟΥ

Ο ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΓΚΑΚΙΣΤΕΣ ΠΑΛΑΒΟΜΑΡΕΣ ΤΟΥ

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός

 Ωραίο, φρικτό και απέριττο τοπίον!

Ελαιογραφία μεγάλου διδασκάλου.

Αλλά του λείπει μια σειρά ερειπίων

κι η επίσημος αγχόνη του Παγκάλου

K. Καρυωτάκης

Δεν μου αρέσει να γράφω εναντίον συγκεκριμένου ανθρώπου, όμως «όταν μου πειράζουν πατρίδα και θρησκείαν, θα μιλήσω» και θα γράψω. 

Δεν μπορεί ο κάθε φιλόκοπρος να προσβάλλει όσια και ιερά. Τώρα που θέλουν οι προδότες που μας κυβερνούν, να θάψουν την Μακεδονία, όποιος “βάζει πλάτες” οφείλουμε να απαντούμε και να στηλιτεύουμε την ξεφτίλα του.

«Θεόδωρος Πάγκαλος: τι ενδιαφέρον όνομα!», συνήθιζε να λέει ο ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης. Βεβαίως αναφερόταν στον παππού του σημερινού Παγκάλου.

 Ο Καβάφης, με την διακριτική δηκτικότητά του και την νόστιμα καρυκευμένη ειρωνεία του, μεμφόταν τον βίο και την πολιτεία του πολύπλαγκτου στρατηγού Θεόδωρου Πάγκαλου, ο οποίος, επιβεβαίωσε τον αείχλωρο αρχαίο λόγο «προς γαρ το τελευταίο εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται». 

Δηλαδή: ένα συμβάν, το τελευταίο, καθορίζει και την προηγούμενη ζωή σου. Πολλοί άνθρωποι έχασαν την υπόληψη και την αξιοπρέπειά τους, βυθίστηκαν στην ντροπή, λέρωσαν το καλό όνομά τους, εξαιτίας μιας πράξης. Η πράξη αυτή ήταν και η τελευταία τους, έκτοτε χάθηκαν, λοιδορούμενοι.

Ο στρατηγός Θεόδωρος Πάγκαλος, πριν από το «τελευταίο εκβάν», διακρίθηκε ως αξιωματικός στους Βαλκανικούς Πολέμους, ακραιφνής βενιζελικός, προσχώρησε στο Κίνημα της Θεσσαλονίκης.

Σχετική εικόνα

Μετά τις καταστρεπτικές εκλογές του Νοεμβρίου του 1920 και την επάνοδο του βασιλιά Κωνσταντίνου, αποστρατεύτηκε. Το 1922 έλαβε μέρος στην Επανάσταση των Πλαστήρα, Γονατά και του αντιπλοιάρχου Φωκά, επανελθών στην ενεργό υπηρεσία. 

Τον Δεκέμβριο του 1922 τοποθετήθηκε αρχιστράτηγος της συγκροτηθείσης τότε Στρατιάς του Έβρου. Εκεί με υπεράνθρωπες προσπάθειες κατόρθωσε να συγκροτήσει, εν μέσω ερειπίων και καταστροφής, αξιόμαχο στράτευμα. Τούτο συνετέλεσε τα μέγιστα στην σύναψη της συνθήκης της Λωζάννης. Λειτούργησε, η στρατιά του Έβρου, ως ανάχωμα στις ορέξεις του αιμοσταγούς Κεμάλ. 

Μέχρι το 1925, ο Θεόδωρος Πάγκαλος αναλαμβάνει, την ταραγμένη εκείνη περίοδο, διάφορα υπουργεία. Στις 4 Ιανουαρίου του 1926, πρωθυπουργός ων, κήρυξε την δικτατορία, ενώ στις 5 Απριλίου του 1926 εξελέγη και πρόεδρος της Δημοκρατίας, διατηρώντας ταυτόχρονα και την πρωθυπουργία. 

Έμεινε στην εξουσία ως τις 22 Αυγούστου του 1926, τον ανέτρεψε ο Κονδύλης, ενώ ο ίδιος παραθέριζε στις Σπέτσες. Ο Πάγκαλος συνελήφθη, προφυλακίστηκε στο φρούριο Ιτζεδίν της Κρήτης, μέχρι τον Ιούλιο του 1928. (Τον αποφυλάκισε ο Βενιζέλος). 

Από τότε ως το 1952 που πέθανε στην Κηφισιά, δεν ασχολήθηκε με τα κοινά, ξεχάστηκε η όποια προσφορά του, πριν από την δικτατορία του. (Τα πριν υπάρξαντα). Τους λίγους μήνες όμως που… δικτατόρευσε, πρόλαβε να πράξει και αρκετά σπουδαιογελοία. 

Εκτός του γνωστού «ελληνοβουλγαρικού επεισοδίου», το οποίο, αν και κόστισε, έδωσε λαμπρό μάθημα στους Κομιτατζήδες Βούλγαρους, κάποια μέτρα που έλαβε για να «αναμορφώσει» και να σώσει από τον «ηθικό κατήφορο» την κοινωνία (γνώρισμα όλων των… εθνοσωτήρων) προκάλεσαν την θυμηδία του λαού, διασκεδάζοντάς τον, τρόπον τινά, κατά τα δύστυχα εκείνα χρόνια.

«Η δικτατορία του Πάγκαλου» γράφει ο Αλέξανδρος Σβώλος, λίγα χρόνια μετά την ανατροπή της, «εγελοιοποίησεν εαυτήν διά των ανερμάτιστων και αλλοπρόσαλλων της πράξεων, αλλά εζημίωσεν όσον ηδύνατο την χώραν, διότι, όπως συνήθως συμβαίνει εις τας δικτατορίας διέφθειρε τα πολιτικά ήθη».

(Αλλοπρόσαλλος, ανερμάτιστος, σπασμωδικός, «η περιφρόνησή του προς τις συμβουλές των διπλωματών και οι σπασμωδικές προσωπικές του παρεμβάσεις αποτέλεσαν εγγύηση αποτυχίας» σημειώνεται στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, της εκδοτικής Αθηνών, στον ΙΕ’ τόμο, σελίδα 294, και εξηγεί κάποια «χαρίσματα» με τα οποία είναι προικισμένος και ο… προκομμένος εγγονός).

Στην ιστορία όμως έμεινε το διαβόητο μέτρο του για τις φούστες των γυναικών. Διαβάζουμε: «Κατόπιν διαταγής του Προέδρου της Κυβερνήσεως, καταρτίζεται και υποβάλλεται εις το υπουργείον Εσωτερικών, προς έγκρισιν, αστυνομική διάταξις δι’ ης απαγορεύονται αι κονταί φούσται των γυναικών. 

Το κατώτατον άκρον της φούστας δέον να απέχη από του εδάφους 30 εκατοστά του μέτρου. Εις τον περιορισμόν τούτον υπάγονται άπασαι αι γυναίκες από του 12ου έτους και άνω. Αι παραβάτισσες θα παραπέμπωνται εις το επ’ αυτοφώρω πταισματοδικείον, συνυπεύθυνοι θα είναι και οι γονείς αυτών.