ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΗΤΑΜΕ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ

ΟΙ ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΔΕΝ ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Το δημοψήφισμα.

Δημοψήφισμα γιά το αν θα δώσουμε το όνομα “Μακεδονία” (σκέτο, ή με καρυκεύματα) στη Φυρόμπουρδα, ΔΕΝ πρέπει να γίνει επ’ ουδενί

. Αδιάφορο κι αν το προτείνει το οποιοδήποτε σοβαρό άτομο.

Γιατί;

Διότι πρώτον, δεν συζητάμε αυτονόητα πράγματα. (Τί να θέσουμε προς συζήτηση; Αν η Ελλάδα -καί οποιοδήποτε κομμάτι της- είναι η Ελλάδα; Γιά τρελλούς ψάχνετε; )

Δεύτερον, υφίστανται λόγοι αρχών: Το γελαδογλειμμένο έδειξε ήδη μία φορά πως τα δημοψηφίσματα τα γράφει εκεί που δεν πιάνει το μελάνι. Άρα, τώρα δεν είναι να το εμπιστεύεται κανείς λογικός άνθρωπος.

Επίσης, έδειξε καί κάτι άλλο, απείρως σοβαρώτερο – που δυστυχώς, δεν το πήρε κανείς χαμπάρι: ότι στην αστική δημοκρατία τύπου σημερινής Ελλάδας, δεν είναι μόνο οι νομικές πράξεις προερχόμενες από διαφόρους πονηρούς των στοών (πχ ο ΕΝΦΙΑ). Είναι καί οι παραλείψεις!

Τα συνταγματικά καί νομικά κενά είναι τέτοια, που ΔΕΝ καλύπτονται – καί δεν γίνεται καμμία προσπάθεια ούτε κάν από τους προς τούτο αρμόδιους να καλυφθούν.

Μ’ άλλα λόγια, ο πολίτης είναι παντελώς ανίσχυρος μπροστά στα νομοθετικά σκατά, που μαγειρεύει καί του σερβίρει το διεθνές πλέγμα των συνωμοτών γκάνγκστερς.(Δες καί  πρόσφατη περίπτωση Ιταλίας.)

Ως παράδειγμα στα καθ’ ημάς, η ταύτιση υπηκοότητας καί ιθαγένειας υφίσταται από την εποχή των Βαυαρών. Ουδείς, δέ, νομοθέτης ή νομομαθής φρόντισε να τη διορθώσει. (Καί γεμίσαμε με «ιθαγένειες» τα λαθρόσκατα. Αντί γιά υπηκόοτητα – κι αυτή, υπό αυστηρότατες προϋποθέσεις.)

Εκείνο, δέ, το περίφημο ακροτελεύτειο άρθρο του Συντάγματος αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα της νομοθετικής μασωνομαλακίας!!! Διότι μας λέει ότι πρέπει μέχρι κι ο τελευταίος Έλληνας να γνωρίζει καί να κατανοεί νομικές έννοιες, που δεν τις ξέρουν ούτε οι ειδικοί!

 Κι αφού πλακωθεί στο διάβασμα νομικών εννοιών πχ ο καφετζής της Άνω Ραχούλας, καί διαπιστώσει ότι παραβιάζεται το Σύνταγμα, “έχει υποχρέωση”, λέει, να κατεβεί στη Βουλή με τη μαγκούρα, καί να τα σιάξει τα πράγματα – ου μήν να σιάξει καί την καμπούρα των επιόρκων βουλευτών καί υπουργών.

Σοβαρά; Μωρ’ τί μας λές;!!!

Η εν λόγωι σοβαροφανής σαχλαμάρα φάνηκε καθαρά πόσο παπατζηλίκι είναι, πόσο ηχηρή πορδή στον καθαρό αέρα είναι, με το δημοψήφισμα του 2015· ή με διάφορες περιπτώσεις, όπου Σύνταγμα καί νόμοι κατάντησαν πατσαβουρόχαρτα. Στην πράξη, δεν μπορεί να ισχύσει κανένα “ακροτελεύτειο” άρθρο.

Αντιθέτως, ισχύει η διαρκής καί απαραβίαστη ατιμωρησία των πολιτικάντηδων γιά όποιο έγκλημα κι αν διαπράξουν – ακόμη καί εθνική προδοσία! Αν θέλουμε να μιλάμε σοβαρά, το ίδιο το Σύνταγμα έπρεπε να έχει διατυπωμένη σαφέστατη ποινή γιά όποιον το παραβιάζει, τουλάχιστον στις εξόφθαλμες περιπτώσεις.

Κι αν θέλετε να σας την πω εγώ την ποινή, είναι το να μπαίνει στη Βουλή ο φρούραρχος καί να φοράει στους επιόρκους χειροπέδες – γιά να οδηγηθούν είτε σε κάθειρξη, είτε στο εκτελεστικό απόσπασμα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ