ΟΙ ΗΠΑ και η ισορροπία ΔΥΝΑΜΕΩΝ! Ο Αγώνας για την ΕΠΙΒΙΩΣΗ της ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ και η αλλαγή ΔΟΓΜΑΤΟΣ…

Οι ΗΠΑ είναι μία αυτοκρατορία. Μπορεί να μην είναι παντοδύναμη (πια) σίγουρα όμως δεν είναι χώρα ανίσχυρη. Παρά τα οικονομικά της προβλήματα εξακολουθεί να βρίσκεται στις επάλξεις προστατεύοντας παγκοσμίως τα συμφέροντά της. Τη δε οικονομική της δυσκολία την καλύπτει με τη στρατιωτική της ισχύ που προκαλεί πολιτικές εμπλοκές. Προσπαθεί και καταφέρνει, σε μεγάλο βαθμό, να εκμεταλλεύεται τις τοπικές διαμάχες για να προωθεί τα συμφέροντά της. Σκεφτείτε μόνο το ρόλο που παίζει στα ελληνοτουρκικά και πώς προωθεί τις πωλήσεις όπλων κρατώντας δέσμια την Ελλάδα (και μέχρι πρότινος και την Τουρκία).
Από τη στιγμή που οι ΗΠΑ εγκατέλειψαν το Δόγμα Μονρόε και τον απομονωτισμό τους, μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Αϊζενχάουερ ήταν αυτός που δημιούργησε νέα πολιτική για τη χώρα του στην Παγκόσμια Σκακιέρα.
Βλέπετε το Δόγμα Αϊζενχάουερ το 1957, διαμόρφωσε τη θέση των ΗΠΑ στην περιοχή της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Ας αφήσουμε στην άκρη για λίγο τη Μέση Ανατολή κι ας μείνουμε στα ευρωπαικά ζητήματα.
Ο Αϊζενχάουερ προσομοίωνε την Ευρώπη με ένα μπουκάλι. Το ευρύτερο μέρος της φιάλης το κατελάμβανε η Ρωσία. Η Δυτική Ευρώπη ήταν ο λαιμός της και η Ισπανία το άνοιγμά της. Οι πλευρές της φιάλης αποτελούνταν από τη Βόρεια Θάλασσα και τη Μεσόγειο. Πίστευε ότι ο δυτικός έλεγχος και των δύο πλευρών ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχή υπεράσπιση της Δυτικής Ευρώπης. Ως εκ τούτου, αναβάθμισε την αμυντική σημασία της Μεσογείου στον δυτικό αμυντικό σχεδιασμό και την κατέστησε ισότιμη με τη Βόρεια Θάλασσα, ως μια περιοχή πολύτιμη για τη συγκέντρωση των απαιτούμενων εναέριων και ναυτικών δυνάμεων για την υποστήριξη των χερσαίων δυνάμεων του ΝΑΤΟ στον Ρήνο. Από το 1954, το νατοϊκό αμυντικό σύστημα περιλάμβανε τέσσερα υπο-στρατηγεία, δύο εκ των οποίων σχετίζονταν με τη Μεσόγειο.


Η πολιτική αυτή δεν άλλαξε ιδιαίτερα μέχρι την πτώση του τοίχους του Βερολίνου.
Μπορεί κάθε πρόεδρος να έβαζε τις πινελιές του όπως πχ ο Κένεντι ή ο Ρέιγκαν, ο βασικός όμως άξονας έμενε ο ίδιος.
Η πτώση της ΕΣΣΔ όμως δημιούργησε την ψευδαίσθηση πως οι ΗΠΑ κέρδισαν, ψευδαίσθηση καθώς η διατήρηση μίας αυτοκρατορίας είναι συνεχής αγώνας χωρίς τερματισμό.
Όταν όμως από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 (και φυσικά με την πτώση των Δίδυμων Πύργων το 2001) έγινε σαφές πως οι ΗΠΑ δεν είναι μόνες.
Η Ρωσία ανέκαμψε (και τώρα είναι αντίπαλος ίσος), η Κίνα γιγαντώθηκε ενώ η Ινδία ανεβαίνει (άσχετα που οι Ινδοί πεινούν). Ο τρόπος τους ήταν απλός. Χτύπησαν την αμερικανική οικονομία.
Εκεί πάτησε κι ο Ντόναλντ Τραμπ για να κερδίσει τις εκλογές. Στην ουσία είπε στους Αμερικανούς ψηφοφόρους πως το Δόγμα Αϊζενχάουερ πρέπει να τελειώσει οριστικά και να επιστρέψουμε σε μία μοντέρνα λογική του Δόγματος Μονρόε.
Το εάν θα το πετύχει είναι άγνωστο προς το παρόν. Φαίνεται όμως πως η ιστορία των ΗΠΑ κάνει έναν κύκλο. Οι επιπτώσεις είτε θετικές είτε αρνητικές θα δημιουργήσουν το νέο Παγκόσμιο Πεδίο το οποίο είναι πολύ-πολικό.


Τζουγανάτος Διονύσης
loading...