ΙΔΟΥ ΠΩΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΝ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΟΙ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Ο ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ 

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος

Το Ισραήλ, έχοντας μετατρέψει τα προβλήματα του σε ευκαιρίες, ενώ εμείς οι Έλληνες τις ευκαιρίες σε προβλήματα, κατόρθωσε να… κατακτήσει μία κορυφαία θέση στη γεωργία, καθώς επίσης στην τεχνολογία διαχείρισης υδάτινων πόρων και αφαλάτωσης – αντίθετα, η ελληνική πολιτική θέλει να ξεπουλήσει τα νερά και την ενέργεια αδιαφορώντας για τον πρωτογενή μας τομέα, για να μείνει ανέπαφο το πελατειακό κράτος.

Ανάλυση 

Η γεωργική παραγωγή στην Ελλάδα έφτανε μέχρι πρόσφατα στο 6,5% του ΑΕΠ ή στα 12,1 δις € – ενώ από τα 132.000.000 στρέμματα της συνολικής επιφάνειας της χώρας αντιστοιχεί στο 25,78% ή στα 34.037.000 στρέμματα (εξαιρούνται τα βοσκοτόπια). 

Οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις είναι της τάξης των 800.000, με μέση έκταση τα 44 στρέμματα – ενώ η αξία του τομέα των κτηνοτροφικών προϊόντων ανέρχεται στο 15% της γεωργικής παραγωγής. Το εργατικό δυναμικό που απασχολείται στη γεωργία έχει μειωθεί κάτω του 16%, από 28% το 1981 – ενώ μόνο το 10% των αγροτών είναι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες. 

Εξαιρετικά σημαντικό είναι το γεγονός ότι το σπουδαιότερο, η μεταποίηση της αγροτικής παραγωγής, έχει φθίνουσα πορεία – με αποτέλεσμα να διευρύνεται συνεχώς το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου αγροτικών προϊόντων. 

Το αγροτικό εισόδημα στην ΕΕ το 2006 είχε ως εξής (πηγή: Αρχοντής):

 Κράτος       Ποσοστά      Κράτος     Ποσοστά   Κράτος    Ποσοστά 

Ολλανδία      17,6%      Ουγγαρία   4,5%           Ισπανία      0,3% 

Γαλλία          8,6%          Πολωνία 4,0%            Βρετανία     0,2% 

Αυστρία       6,6%         Λουξεμβούργο 4,0%      Σλοβακία   -0,8% 

Λιθουανία    6,5%             Βέλγιο       2,6%          Σλοβενία -2,7% 

Τσεχία       6,4%                Κύπρος    2,0%              Ιταλία      -4,2% 

Δανία        5,8%              Ελλάδα    1,7%           Εσθονία        -4,4% 

Γερμανία  5,1%            Σουηδία      1,2%           Μάλτα          -5,5% 

Λετονία    4,9%        Πορτογαλία    1,2%     Φινλανδία       -6,2% 

                                                                             Ιρλανδία   -10,2% 

                                                                        ΕΕ συνολικά 2,6% 

Περαιτέρω, ο πλανήτης έχει εισέλθει σε μία νέα αγροτική εποχή, με την έννοια πως για να καταφέρει ο σύγχρονος αγρότης να παράγει, θα πρέπει να χρησιμοποιήσει πολλές υπηρεσίες και εφόδια που στο παρελθόν δεν ήταν απαραίτητα – ενώ διαμορφώνουν, μαζί με την εργασία και με όλα τα υπόλοιπα, το τελικό κόστος των προϊόντων. 

Δυστυχώς όμως τα περισσότερα από αυτά εισάγονται στην Ελλάδα από άλλες χώρες, με αποτέλεσμα για κάθε 1 ευρώ που λαμβάνουν από την πώληση των προϊόντων τους οι αγρότες, τα 0,90 € περίπου να οδηγούνται εκτός της χώρας – όπως για παράδειγμα τα παρακάτω (πηγή: Ν. Χρυσίνας): 

(α) Σπόροι: Εισάγονται σχεδόν στο σύνολο τους από Ολλανδία, ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ισραήλ, Ιταλία, Γαλλία. 

(β) Φυτοχώματα: Εισαγωγές από Λιθουανία, Γερμανία, Ολλανδία, Φινλανδία. 

(γ) Αγροτικά μηχανήματα και ανταλλακτικά: Εισάγονται από Ιταλία, Γερμανία, Ολλανδία, ΗΠΑ. 

(δ) Αυτοματισμοί και συστήματα ελέγχου περιβάλλοντος: Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία. 

(ε) Λιπάσματα: Γερμανία, Ισραήλ, Ιταλία, ΗΠΑ. (στ) Θερμοκήπια: Εισάγονται κατά ένα μεγάλο μέρος τους από Ολλανδία, Ισραήλ, Γαλλία, Ιταλία, ενώ διαθέτουμε ελάχιστα (30.000 στρέμματα, όταν μόνο η Almeria στην Ισπανία, με τη μισή έκταση της Πελοποννήσου, 680.000). 

(ζ) Δίχτυα σκίασης: Ιταλία, Ισραήλ 

(η) Συγκροτήματα άντλησης, προϊόντα προστασίας φυτών, τεχνικός εξοπλισμός, επαγγελματικά οχήματα και άλλα μέσα μεταφοράς, υλικά συσκευασίας, εξοπλισμός άρδευσης, ζυγοί, συσκευαστήρια, ψυγεία, ζωοτροφές, ζωικό κεφάλαιο αναπαραγωγής κοκ. – σχεδόν στο σύνολο τους εισαγόμενα από άλλες χώρες. 

Ακόμη και η μισθωτή εργασία στη γεωργική παραγωγή είναι εισαγόμενη, αφού απασχολούνται συνήθως μετανάστες από την Αλβανία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τα Σκόπια, το Πακιστάν, την Ινδία, το Ιράκ, την Αίγυπτο κοκ.- «εξάγοντας» ένα μέρος των εισοδημάτων τους εις βάρος της οικονομίας μας. 

Ένα από τα μεγάλα προβλήματα δε των αγροτών που είναι ανίκανο να επιλύσει το κράτος είναι το ότι, οι περισσότεροι μετανάστες δεν έχουν χαρτιά και δεν μπορούν να δηλωθούν νόμιμα, οπότε πληρώνονται με μαύρα χρήματα – με αποτέλεσμα το δημόσιο να χάνει τεράστια ποσά, ενώ οι αγρότες να φορολογούνται υψηλότερα, αφού το κέρδος τους είναι θεωρητικά μεγαλύτερο λόγω των δήθεν μικρότερων εξόδων. 

Ως εκ τούτου, όταν αυξάνεται το ΑΕΠ από τις εξαγωγές, κλιμακώνεται το εμπορικό έλλειμμα της χώρας (γράφημα), με αποτέλεσμα να μην προσφέρουν τίποτα – όπως συμβαίνει επίσης με τον τουρισμό (ελλείμματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών), αφού η ελληνική παραγωγή καλύπτει μόνο το 15% των αναγκών του, όταν η ιταλική το 75%.

Με τον τρόπο αυτό η χώρα βρίσκεται σε αδιέξοδο – αφού η επιζητούμενη ανάπτυξη της προκαλεί μεγαλύτερες ζημίες, από τη στασιμότητα!