Η «ΧΑΡΤΙΝΗ ΓΡΟΘΙΑ» ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
ΧΑΡΤΟΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕ ΤΟΝ
ΓΚΑΙΜΠΕΛΙΣΚΟ*
Σκίτσο Νίκου Ροβάκη
Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης
*Γκαιμπελίσκος : Χαρακτηρισμός που αποδίδεται σε άνθρωπο ο οποίος προπαγανδίζει μία γνώμη / άποψη / ιδέα με ύπουλα μέσα, χρησιμοποιώντας ψεύτικα…
στοιχεία και την τακτική της επανάληψης συνεχώς των ίδιων πραγμάτων, για να πείσει όλο και περισσότερους («πες, πες, κάτι θα μείνει»).
Τα τελευταία εικοσιτετράωρα παρακολουθούμε ένα πραγματικό χαρτοπόλεμο δηλώσεων αλλά και κωμικοτραγικών καταστάσεων σε σημείο που πραγματικά δεν ξέρει κανείς αν πρέπει να ανησυχήσει πάρα πολύ ή απλά να γελάσει.
Η σοβαρότητα της Τουρκικής, Ερντογανικής, Δημοκρατίας σε όλα ανεξαιρέτως τα επίπεδα, βρίσκεται πλέον στα τάρταρα με αποτέλεσμα αυτά που διατυμπανίζει με τον πιο επίσημο και πομπώδη τρόπο να απολαμβάνουν ελάχιστης ή μηδενικής αξιοπιστίας!
Να θεωρούνται περίπου σαν ανέκδοτα και να λαμβάνουν ενίοτε τόσο σκληρές (λεκτικές) απαντήσεις που καταρρίπτουν συνεχώς νέα ρεκόρ στην κλίμακα της διεθνούς διπλωματίας!
Η διαχρονική στρατηγική της Τουρκίας, την οποία υποστηρίζουν τρία από τα τέσσερα κόμματα που βρίσκονται στο Τουρκικό κοινοβούλιο, συνοψίζεται σε ένα απροκάλυπτο επεκτατισμό σε βάρος των γειτόνων της.
Ο επεκτατισμός αυτός χρησιμοποιεί διάφορες κάλπικες δικαιολογίες βάζοντας σαν ασπίδα την γεωπολιτική και στρατηγική αξία της Τουρκίας ώστε να ξεπεραστούν οι εκάστοτε παραλογισμοί του.
Η διαχρονική αυτή τακτική υπήρξε εξαιρετικά αποδοτική για την Τουρκία, ιδίως όταν εφαρμόστηκε από πολιτικούς που είχαν ιδιαίτερους δεσμούς με την Δύση όπως ο Μπουλέντ Ετσεβίτ και εξαιρετικά επικίνδυνη για τους γείτονες της όταν την υπηρέτησαν πολιτικοί με ιδιαίτερα «ποιοτικά» χαρακτηριστικά όπως ο Τουρκούτ Οζάλ αλλά και ο Αχμέτ Νταβούτογλου.
Οι κάλπικες δικαιολογίες του Τουρκικού επεκτατισμού διαμορφώνονται ανάλογα με την κάθε περίπτωση:
Η εισβολή στην Κύπρο έγινε (δήθεν) για να «προστατευτεί» το 12% του πληθυσμού του νησιού (το 82% ήταν Έλληνες και το 6% διάφοροι ξένοι υπήκοοι), δημιουργώντας ένα case study κατεξευτελισμού της διεθνούς «νομιμότητας» με την ξεδιάντροπη «συμμετοχή» της Αγγλίας.
Η εισβολή στο Ιράκ έγινε για να εξουδετερωθούν «οι τρομοκράτες του ΡΚΚ» που βρίσκουν καταφύγιο στο Ιρακινό έδαφος – με τις ευλογίες Αμερικής και Ρωσίας.
Η εισβολή στην Συρία έγινε για να «εξουδετερωθεί ο κίνδυνος δημιουργίας Κουρδικής κρατικής οντότητας στα σύνορα με την Τουρκία», γεγονός που θα «απειλούσε μελλοντικά την ασφάλεια της Τουρκίας», με την ανοχή Ρώσων και Αμερικανών.
