Ο ΦΟΒΟΣ ΠΟΥ ΦΥΛΑΕΙ ΤΟΥΣ ΔΩΣΙΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΣΕ ΕΡΗΜΗ ΧΩΡΑ…

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΤΑΝ «ΜΗΝ ΤΥΧΟΝ» 


του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

«Βλέπω τον εαυτό μου να πέφτει. Είναι σαν να πέφτω σ’ ένα σκοτεινό υπόγειο, όπου θα είμαι για πάντα μόνη.
Εκείνος με σπρώχνει σ’ αυτό το άθλιο υπόγειο, κι η πόρτα θα κλείσει πίσω μου, κι εγώ θα μείνω μόνη. Εντελώς μόνη. Για πάντα μόνη, σ’ ένα σκοτεινό υπόγειο».

Είναι η βιωμένη μαρτυρία μιας νέας γυναίκας εγκλωβισμένης στην Οριακότητα της ίδιας, αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας, που αποφεύγει τις στενές γνήσιες σχέσεις, προτιμώντας να είναι μόνη, παρά να υποστεί, γι’ ακόμη μια φορά, την απώλεια.

Ένας διαρκής Φόβος, με το Φ κεφαλαίο, αναζητά μανικά, σαν ένα ενσωματωμένο ραντάρ, την επιβεβαίωση της απώλειας του Άλλου. Ένας παπαγάλος στον ώμο είναι εκεί, συνοδεύει και υπενθυμίζει το «μην τυχόν».

Ακόμη και η ελάχιστη δυσαρέσκεια, η στιγμιαία δυσφορία, ερμηνεύεται ως ατράνταχτη απόδειξη της εγκατάλειψης. Μια κοινωνία ολόκληρη θα ανιχνεύσει μανιωδώς, θα επικρίνει λυσσαλέα, ακόμη και τα ήσσονα, θα εντοπίσει ελλείψεις και μόνον.

Και σαν μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, οι σχέσεις που συστήνουν εν τέλει την ίδια τη συλλογικότητα, θα εκπέσουν σε θυελλώδεις ρήξεις, θυελλώδεις συμφιλιώσεις, ξανά θυελλώδεις χωρισμούς, ξανά θυελλώδεις επαναβεβαιώσεις και φτου κι απ’ την αρχή. Μια ολόκληρη κοινωνία παγιδευμένη στο σπιράλ μιας, σχεδόν δεκαπεντάχρονης, ερωτικής σαχλαμάρας.

Από την αρχή κάθε σχέσης, η προσκόλληση στον Άλλο, από τα πολιτικά κόμματα μέχρι τις στενές διαπροσωπικές σχέσεις, από τον Τσίπρα έως την «Ελληνίδα μάνα» κι από τον ΓΑΠ του 44% μέχρι την πιο συνηθισμένη «γκομενοκατάσταση» των πιτσιρικάδων, καλλιεργεί την εντύπωση της Απώλειας. Η κάθε σχέση, ακόμη και με τον ίδιο μας τον εαυτό, είναι ένα θερμοκήπιο «μην τυχόν».

Καμιά σχέση δεν είναι ποτέ αρκετά δυνατή, όλες έχουν εμβολιαστεί με την πιθανότητα της εγκατάλειψης. Αντιληπτής ή πραγματικής εγκατάλειψης, δεν έχει και τόση σημασία. Νιώθουμε τόσο μόνοι και τόσο χαμένοι, που στην αρχή τουλάχιστον, ταυτίζουμε ολόκληρη τη ζωή μας με «αυτή τη σχέση». Κι η αφομοίωση μας είναι -στην αρχή- ολοκληρωτική, διοχετεύοντας τεράστια αποθέματα ενέργειας για να την συντηρήσουμε με κάθε τρόπο.

Μας ελκύει η Ευρώπη με τον ίδιο τρόπο που, συχνά, μας προσελκύουν εκείνοι οι σύντροφοι που συγκεντρώνουν τις περισσότερες πιθανότητες να μας εγκαταλείψουν. Μας συναρπάζει ό,τι μας δημιουργεί ένα ανάμεικτο αίσθημα ελπίδας και αμφιβολίας. Ένας γκόμενος ΣΥΡΙΖΑς.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ

loading...

1 thought on “Ο ΦΟΒΟΣ ΠΟΥ ΦΥΛΑΕΙ ΤΟΥΣ ΔΩΣΙΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΣΕ ΕΡΗΜΗ ΧΩΡΑ…

  1. οχι ρε δεν θα διαβασουμε τη συνεχεια στο ΟΙΜΟΣ – ΑΘΗΝΑ

Comments are closed.