Παντρεύτηκα μια συριζαία!

Το ελαβα και το δημοσιευω ετσι, χωρις καμια επεμβαση,
για να κρατησει ολη του τη ζουμερη, σπαρταριστη ζωντανια…
“… Το μόνο που με παρηγορεί ρε παιδιά είναι το ότι, αν οι συριζαίοι κατάφεραν να ξεγελάσουν εκατομύρια ελληνόφωνων ψηφοφόρων, τότε εγώ ίσως να μην είμαι τόσο πολύ μαλάκας, όσο θα έπρεπε να ήμουν, αν όντας εθνικιστής και χρυσαυγίτης, πήγα και παντρεύτηκα μια συριζαία!
Εδώ, οι ροζ συμμορίτες άρπαξαν την εξουσία τάζοντας στους χαχόλους ότι θα τους καταργήσουν τον ΕΝΦΙΑ και θα’ χω τώρα μούτρα να παραπονιέμαι, εγώ – ο Στράτος [με τ’ όνομα] – ότι με έψησε η Πανωραία να την κάμω γυναίκα μου;

Οι συριζαίοι αδερφέ μου Λευτέρη είναι ικανοί να κοροϊδέψουν μητροπολίτη, όχι έναν αγνό και τίμιο πατριώτη, που στο κάτω-κάτω του λαχε να πέσει στο βαζάκι με τον τρελό έρωτα, όπως έπεσε ο κοσμάκης στη λούμπα του “προγράμματος της Θεσσαλονίκης” κι αντί να δει τη 13η σύνταξη, που του ‘χε τάξει ο Τσίπρας, είδε τ’ αρχίδια του Κατρούγκαλου, που του έκοψε και τη 12η και την 11η σύνταξη…
Έτσι στραβώθηκα κι εγώ από το κικί της Πανωραίας, που μου το δωκε μετά βαϊων και κλάδων, μεγαλοβδομαδιάτικα, σε ένα μοτέλ έξω από το Αγρίνιο, όπου είχα πάει τότε για να κάμω Πάσχα με τους δικούς μου και δεν πήρα είδηση ότι η κυρία συντρόφισσα με δούλευε ψιλό γαζί, προκειμένου να με ψήσει και να τελέσω τον γάμο, τιμή και δόξη που λένε, όπως δούλευε η Μάρω Κοντού τον Αντωνάκη στη Μεγάλη εκείνη ταινία, η οποία θα έπρεπε να έχει γίνει το ευαγγέλιο όσων σκέφτονται να νυμφευτούν και να τηνε βλέπουν υποχρεωτικώς 3 φορές την ημέρα πριν κάμουν τη μαλακία και μπούνε στην εκκλησία.

Διότι, κακά τα ψέμματα φίλε μου…
Η παντρειά για ορισμένες γυναίκες, είναι σαν την πρώτη φορά αριστερά. Προτού να μπει η κουλούρα είναι όλο Στρατούλη μου και Στρατάκη μου και “κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη” κι ο κατώτατος μισθός στα 751 και όποτε θες θα σου φτιάχνω σουτζουκάκια και θα σου δίνω και αντίμετρα, αλλά όταν μπει μεγάλε, η κουλούρα τελειώνει η παραμύθα και αρχίζει η αλήθεια [μαζί με την παντόφλα…]

Αλλά θα βγεις τώρα να μου πεις, και με το δίκιο σου – καλά ρε Στράτο κι εσύ τόσο πολύ στραβώθηκες από τον έρωτα που εθνικιστής άνθρωπος, δεν πήρες είδηση ότι η Πανωραία ήταν συριζαία; Τι διάολο; Τόσο καλά στο έκρυβε ή τόσο καλά σου κουνιότανε, που δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις το ροζ από το μπλε;
Και τα δύο, αδερφέ μου Λευτέρη – και τα δύο!
Η Πανωραία, πριν από το γάμο, μου το έπαιζε όπως ο Τσίπρας πριν από το δημοψήφισμα. Όχι μονο μου έκρυβε ότι τα είχε κάμει τάτσι-μίτσι-κότσι με τα συντρόφια και είχε γραφτεί και στην τοπική του συριζα αλλά παρίστανε την οργισμένη κάθε φορά που έβλεπε κανέναν τσόγλανο να καίει την Ελληνική σημαία κι από πάνου, με παραμύθιαζε πως έτσι και την παντρευόμουνα, το γλέντι του γάμου μας θα το κάναμε στου Σφακιανάκη!
Πως τους παραμύθιαζε ρε παιδί μου τους βασιβουζούκους ο Τσίπρας, για το Όχι, που μετά το έκαμε Ναι, έτσι μου την έφερε και η Πανωραία, που με έψηνε ότι θα παντρευόμουνα μια Μπουμπουλίνα και μετά τον γάμο, μου προέκυψε μια Ρόζα Λουξεμπουργκ. Αχχχχ….

Τα σκέφτομαι τώρα και τρελαίνομαι ρε παιδί μου. Διότι πλέον έχω καταλάβει που το πήγαινε η κυρία και τι ζητούσε από μένα. Το μόνο που ήθελε ήταν, μέσω εμού, να ξεφύγει από την κλειστή και άχαρη κοινωνία του Αγρίνιου, όπου εκτός των άλλων την είχανε σταμπάρει και για κάτι πάρε-δώσε που είχε με Αλβανούς εργάτες του θείου της και για κάποιες άλλες βρωμιές που κυκλοφορούσαν, για ξεπέτες με αραπάδες και τα τοιαύτα – άσε δε που κάτι ψιθυρίζονταν και για λεσβιακά, με μια άλλη συριζαία από την τοπική της Αμφιλοχίας….
Ήθελε να γίνει “κυρία” και να έρθει να ζήσει στην Αθήνα, η κυρία και εγώ ήμουν απλώς το μέσον της. Μόνο που άργησα πολύ να τα μάθω όλα αυτά και όταν τα έμαθα ήταν πλέον πολύ αργά…

Αλλά ρε παιδιά, δεν προλάβαμε να βάνουμε την κουλούρα κι ευθύς αμέσως αποκαλύφθηκε. Άσε δε που την ώρα της τελετής κι εκεί που λέγει ο ιερέας: “η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα”, μου πάτησε μια τακουνιά, που με ξενύχιασε. Ίδια η κυρία Κοκοβίκου στην ταινία ρε πούστη μου.
Και δεν φτάνει αυτό αλλά με το που γυρίσαμε στο σπίτι, μου το πέταξε στα ίσα…
– Άκου ‘δω Στρατούλη μου, πιάσε να τηλεφωνάς στη μάνα σου και στο σόι σου, ότι το τραπέζι στου Σφακιανάκη ακυρώθηκε. Το γλέντι του γάμου μας θα γίνει στης Μποφίλιου. Έχω κλείσει τραπέζι από χτες…

Καλά, ε; Έμεινα βούτσης!
Αφού είπα να βάνω επί τόπου το καπελάκι μου και να φύγω αλλά πέσανε απάνω μου συγγενείς και φίλοι…
– Όχι ρε Στράτο… Που θα πας ρε Στράτο; Εξαιτίας της ημέρας, συγκρατήσου ρε Στράτο…
– Τι να συγκρατηθώ ρε συναγωνιστές; Δεν την ακούτε την αρχισυμμορίτισσα; Μποφίλιου, λέει! Ποιος; Εγώ ο Στράτος με τ’ όνομα, στη Μποφίλιου! Ρε αυτή, θα με βάνει να κόψω και το μουστάκι!
Πάλι καλά δηλαδή, που δεν έχω και μουστάκι…

Αλλά το χατήρι της έγινε. Λόγω της ημέρας, δηλαδή, και στη Μποφίλιου πήγα και κάθησα να ακούσω και το κομμαντάντε Τσε Γκεβάρα, μέχρι και βότκα ήπια, ο καψερός! Κι από πάνω κόπηκε και το “μου”, μαζί με το Πανωραία.
– Α, και που είσαι Στράτο… Το Πανωραία κομμένο. Απο δω και μπρος θα με φωνάζεις Πένυ… Και δεν θα λες στους φίλους μας ότι παντρευτήκαμε στην εκκλησία, Σύμφωνο συμβίωσης θα λες…

Και μην φαντάζεστε διόλου ότι η κατάσταση τελείωσε εκεί. Κάθε άλλο. Από την ώρα ρε παιδιά που την “έκαμα κυρία” και ένιωσε πως έδεσε τον γάιδαρο της, τραβούσα των παθών μου τον τάραχο. Διότι αν δεν το έχετε συνειδητοπιήσει ακόμα, να σας το πω εγώ: αυτή είναι η βαθύτερη φύση του συριζαίου.

Μοστράρεται για επαναστάτης και για σοσιαλιστής και για έτσι και για κοκορέτσι, μοναχά όταν έχει σιγουρευτεί πως έδεσε τον γάιδαρο του. Όλα εκ του ασφαλούς και φυσικά για τους άλλους. Ναι, να το παίζουμε μοντέρνοι, με σύμφωνα συμβίωσης και τα τέτοια αλλά να έχουμε εξασφαλίσει και το ότι είμαστε κυρίες, με παπά και με κουμπάρο, να έχουμε μούρη μετά να κυκλοφοράμε στο Αγρίνιο και να μην μας λένε αστεφάνωτες.
Ναι, να το παίζουμε αλληλέγγυες και μεταναστολάγνες και “οι κακόμοιροι οι πρόσφυγες” και οι “Τούρκοι εργάτες τ’ αδέρφια μας” αλλά να κλειδώνουμε πόρτες και παράθυρα στο αυτοκίνητο, όταν περνάμε από την πλατεία Βάθη και να έχουμε κανονίσει να υπάρχουν και κάποιοι μαλάκες που θα πάνε ναν πολεμήσουν για την παρτη μας, ετσι και μας την πεσουνε οι Τουρκομογγολοι.
Αυτές είναι οι συριζαίες ρε παιδιά, μηδεμιάς εξαιρουμένης.
Και σας το λέω εγώ, που τις έχω ζήσει από όσο πιο κοντά γίνεται…

Και πάλι βέβαια θα βγεις και θα μου πεις [και παλι με το δικιο σου] – ενταξει ρε Στρατο, σε καταλαβαινω οτι δεν μπορεις να ζησεις με ενα τετοιο ροζ σουργελο στο πλαι σου αλλα ρε αγορι μου, ενταξει την εκαμες τη μαλακια και τη νυμφευτηκες. Γιατι ρε παιδι μου δεν τη χωριζες στον πρωτο μηνα του γαμου, αφου καταλαβες πια, τι σόι Τατιανα Στεφανιδου εβανες στο τιμιο κεφαλι σου;
Επρεπε να ζησεις μαζι της αλλα 2 χρονια, για να τρεχεις τωρα στους ψυχιατρους, να σε πλακωνουν στα ψυχοφαρμακα;

Αχχχχ… ρε φιλε Λευτερακη, εχεις δικιο που τα λες αυτα, διοτι δεν σου τα εχω πει ολα! Βλεπειςφιλε μου, τη μια ηταν για το “καλο της ημερας”, την άλλη επεσαν απανω μου γονεις και φιλοι… “οχι ρε Στρατο, μην βιαζεσαι τοσο… Κατσε να δεις μπας και σιαξουν τα πραγματα… Μπορει να τη χτυπησε στο κεφαλι που εγινε πρωτευουσιανα και να στο παιζει επανασταση…”. Μετα ηταν κι ο πατερας μου, ο Μιλτιαδης [επισης με τ’ ονομα] ο οποιος ειναι γεννημα – θρεμμα Αγρινιωτης… “Και πως θα κυκλοφορησω εγω στο Αγρινιο γιε μου, που πας να τη χωρισεις ακομα δεν κλεισατε μηνα;”
Κι ειπα να καμω υπομονη…
Στο κάτω-κάτω συλλογιζόμουνα, μπορεί και να καταλαβει το λαθος της, οπως τοσοι και τοσοι κοψοχερηδες που ψηφισαν συριζα και σημερα αυτομουτζώνονται. Δεν μπορεί. Τόσο πολύ ηλίθια είναι που δεν καταλαβαίνει ότι ο αρχισυμμοριτης τους, τους δουλευει ψιλο γαζι;
Κι ετσι αφησα να κυλησει ο χρονος.

Αλλα, ματαια αδερφε μου. Η Πανωραια οχι μονο δεν εδειχνε να μετανιωνει αλλα καθε φορα που εσκαγε και μια καινουρια μαλακια των συριζαιων, αυτη γινοτανε ακομα πιο φανατικια. Κι ας μην ειχε καμια δικαιολογια. Το μονο που γυρναγε να μου πει, ηταν το γνωστο: “μπα και ο Μητσοτακης θαρρεις, θα τα εκαμε καλθτερα;”
Κι αντε τωρα να συνεννοηθεις. Ωστοσο ηρθε η ωρα που καταλαβα γιατι φανατιζονταν ολο και περισσοτερο. Γιατι απλουστατα ειχε καμει τα κονε της με τους συντροφους της, να τη διορισουνε στο δημοσιο!
Ναι φιλε Λευτερακη στο δημοσιο.
Και να δεις που εν τελει τη διορισανε! Υπαλληλο λεει σε εναν οργανισμο που μετραει τα φυκια στη θαλασσα της Νεας Γουϊνεας!
Ε, απο κει και ύστερα η Πενυ το εχασε εντελως…

Τι μπουρδα μπορουσε να σοφιστει αριστερο μυαλο και δεν μου εβγαινε η Πανωραια πρωτη υποστηρικτρια; Μεχρι δηλαδη που έφτασε στο σημειο φιλε, να μου κουβαλησει στο σπιτι κατι συντροφια της, απο το Ουρανιο τοξο, οπου δεν ηξερες απο ποια τρυπα τον παιρνουν και σε ποια τρυπα τον βανουν. Κάτι καραλεσβιες αδερφε μου και κατι αγριοπουστες, να τους βλεπεις τη νυχτα και να νομιζεις οτι βγηκε ο Φρεντυ Κρουγκερ παγανια.
Μωρε ριξαμε κατι καυγαδες τρικούβερτους.
– Τι ειναι μωρη αυτα τα σουργελα που μου κουβαλας στο σπιτι, που ετσι και μας πάρουνε ειδηση στη γειτονια, θα βγαινω εξω και θα μου κρεμανε τα κουδουνια…
– Σωπα καλε… Εισαι ομοφοβικος χρυσε μου και δεν το ηξερα;
Ακου μαλακιες, αδερφε μου να μεινεις μπουταρης…
Και σαν να μην εφτανε αυτό μου το πεταξε και στα ισα…
– Ακου δω κυρ Στρατο [εκει κατεληξε το Στρτατουλη μου] Οι πορτες ειναι ανοιχτες και τα σκυλια δεμενα. Εγω τωρα διοριστηκα στο δημοσιο., Εχω το μισθο μου, που θα σκαει βρεξει χιονισει και σ εχω χεσμενο και σενα και τα λεφτα σου. Απο δω και στο εξης θα ζω οπως μου αρεσει. Και αν γουσταρω να αλλαξω φυλο κι απο Πενυ να με λενε Πανο, λογαριασμο δεν προκειται να σου δωσω. Και το καλο που σου θελω, ψαξου και συ λιγακι μηοως εχεις κρυπτοομοφυλοφιλικες επιθυμιες και δεν τολμας να εκφραστεις…
Και μου προτεινε – αν εχεις τον Θεο σου – να παμε μαζι στο Γκεη παρεηντ του Καμινη!
Ελεος…

Εκει απανω που λες, παιρνω κι εγω την αποφαση να τη χωρισω. Ως εδω και μη παρεκει. Πενυ ή Πανος, μαζεψε τα κυρα μου και τραβα στη μανα σου… Εγω δεν παντρευτηκα γυναικα για να μου βγει Φιντελ Καστρο, στο πιο πουστικο…
Ειχαμε κλεισει μολις 9 μηνες γαμου.

Για το καλο της ημερας, Στρατουλη
Θα μου πεις, γατι δεν τη χωρισες; Δοτι απο αυτα που ακουω, γιατρεια δεν ειχε…
Δεν τη χωρισα ρε φιλε, γιατι μου εσκασε το μεγαλο ακουσμα. Ηταν εγκυος, στον 3ο μηνα….
Ξερω οτι κι εσυ εχεις μια κορη και θα με καταλαβεις. Πως να αποκοψω απο τη ζωη μου, ενα πλασματακι που θα γινονταν ολη μου η ζωη;
Ραγισα ρε φιλε. Μουσκεψε κι η καρδια μου απο το δακρυ, που λεει ο λογος.
Το ειπα και στον Μιλτιαδη και τον επιασε κι αυτον το κλαμα…
– Οχι Στρατο μου… Μην μας χωρισεις εμενα και τη μανα σου απο το εγγονακι μας.
Καταλαβαινεις τωρα; Ειμαι σιγουρος οτι καταλαβαινεις
Και εμεινα κοντα της, να τρωω στη μαπα τους γκεη, τις λεσβιες, την ΕΡΤ, τον Μπουταρη, τον Κορακακη, τον Τσιπρα, τους ρουβικωνες και ολα αυτα τα σουργελα, που αποτελουν το καρκινωμα της Ελλαδας.

Και ξερεις τι συλλογιεμαι καμια φορα ρε φιλε…
Οι παλιοι αριστεροι δεν ηταν ετσι. Ηταν πιο ανθρωπινοι ρε παιδι μου,. Πιο συμμαζεμμενοι. Ακομα και ο κομμουνιστης ειχε μια τσιπα οταν μιλουσε για Πατριδα ή για οικογενεια ή για τιμή. Δεν θυμαμαι εγω τους αριστερους στον καιρο του πατερα μου και του παππου μου να φορανε στρινγκ και να βγαινουν στους δρομους, κουναμενοι και σειναμενοι. Γι αυτο και εβλεπες αγαπημενα ζευγαρια ναν ειναι ο ενας δεξιος η αλλη κομμουνιστρια. Δεν υπηρχε σαν να λεμε τετοιο χασμα μεταξυ των Ελληνων
Αυτο που συνεβη στην Ελληνικη κοινωνια με τους συριζαιους ειναι πρωτοφανες στην ιστορια, ρε γαμωτο.

Ο συριζαιος δεν ειναι απλα ενας αριστερος, πιστος σε καποια ιδεολογια. Οχι. Το πραγμα με δαυτους παει πολυ πιο μακρια. Ο συρζαιος ειναι ενα παραμορφωμενο ψυχικα και σωματικα ανθρωποειδες, που τρεφεται με το να αμφισβητει καθε ειδους ανθρωπινη συλλογικη αξια, απο αυτες που κραταν μια κοινωνια στα ποδια της. Μεχρι δηλαδη που γουσταρουνε τους γυφτους, ο οποιοι μπαινουν στα σπιτια και σιδερωνουν τον κοσμακη για να του παρουν 20 ευρω.
Για τετοια ψυχοσωματικη ανωμαλια σου μιλαω…

Με τη ροζ συμμορια στην εξουσια ρε παιδια, μπηκε μια τομη, χαραχτηκε ενα χασμα αναμεσα στους φυσιολογικους ανθρωπους [που δεν ειναι απαραιτητο να ειναι δεξιοι] και στον “πρωτη φορα αριστερά”
Δεν μας χωριζουν οπως παλια καποιες συγκεκριμενες πολιτικες διαφορες.
Μας χωριζουν τα ξεκαθαρα συνορα δυο διαφορετικων κοσμων, εκ των οποιων ο ροζ κοσμος του μεσου συριζαιου ειναι απλως ενα βαραθρο χωρις κανεναν κωδικα αξιων, χωρις κανενα πατο ανηθικοτητας, χωρις τελος στην ασχημια, στη βρωμια, στη χυδαιοτητα, στο ψεμμα., στην διπλολαλια, στην προσποιηση, στην ψυχικη και σωματικη παρακμη.
Καποτε ναι, μπορουσες να συμβιωσεις με εναν αριστερο γιατι σε συνεδεαν οι κοινες ανθρωπινες αξιες.

Με τους συριζαιους δεν υπαρχει κανενας κοινος τοπος. Εσυ εισαι ανθρωπος κι αυτοι ειναι καρικατουρες, Κατασκευασματα μιας τηλεοπτικης υποκουλτουρας, που ισοπεδωνει τα παντα.
Καθε ειδους συνυπαρξη μαζι τους, ειναι ενα διαρκες βυθισμα στην κινουμενη αμμο του Μηδενος.

Ελα ομως που δεν αντεχα να αφησω μοναχο του το παιδι μου, οντας ακομα στη κοιλια της μανας του [γιατι βλεπεις οι συριζαιοι δεν καταφεραν ακομα να φτιαξουν παιδια που να γεννιουνται απο τον κωλο…]
Και συνεχισα οσο ηταν εγκυος να υπομενω τους διαρκεις εξευτελισμους, την Τατιανα, τον Βουτση και τον Καρανικα.
Το ποτηρι ομως ξεχειλισε οταν γεννηθηκε ο γιος μας.

Οι συντροφισσες
Της το ειχα ξεκαθαρισει πριν απο τον γαμο ακομα…
– Ακου δω Πανωραια μου… Οταν θα γεννηθει ο γιος μας, θελω να τον βαφτισουμε Μιλτιαδη. Το ονομα του πατερα μου…
Δεν μου ειχε απαντησει τοτε ρητα αλλα με αφησε να καταλαβω οτι δεν ειχε αντιρρηση.
Με το που ηρθε ομως ο γιος μας στον κοσμο, επεσε και η πρωτη πιστολια. Γιατι σαν σφαιρα στο στομαχι ηταν αυτο που ακουσα…
– Λοιπον Στρατο, καταληξα. Το παιδι μας θα το βαπτισουμε Ερνεστο. Οπως τον Ερνέστο Τσε Γκεβαρα!

Ειπα να ξηλωσω το ποδι απο το τραπεζι της κουζινας να της το φερω κατακεφαλα.
– Τι ειπες ρε κουνημένο; Δεν συμφωνησαμε να τον βαφτισουμε Μιλτιαδη;
– Σιγα μην βγανω εγω τον γιο μου Μιλτιαδη. Και δεν μου λες… Αν στα δεκαπεντε του αποφασισει να αλλαξει φυλο, οπως θα ειχει καθε δικαιωμα ο Ερνεστος μου, πως θα τον φωναζουμε; Δουλα απο το Μιλτιαδούλα; Ενω το Ερνεστο άνετα γινεται Τινα, απο το Ερνεστινα…

Παιδιά εκεί τελείωσε. Δεν την πλάκωσα στις γρηγορες σεβομενος που ηταν εγκυος γυναικα αλλα πηρα το καπελακι μου και εφυγα.
Κατι που επρεπε να το ειχα καμει πριν απο καιρό.
Κι οταν με επιασε ο Μιλτιαδης και αρχισε να μου παραπονιεται, μα και μου και που εγω περιμενα να μου καμεις εναν νεο Μιλτιαδη, γυρισα και του ξηγηθηκα στα ισα…
– Ασε ρε πατερα… Μ΄αυτην ο Μιλτιαδης μας μπορει να γινει και Μιλτιαδίνα… Ασε… Ρημαξαμε την Ελλαδα με δαυτους, μην ρημαξουμε και τις ζωες μας…

Νομιζω; “

Στράτος Κοροϊδάρας
[Και για την αντιγραφη, Λευτερης Πανουσης]