Δεν πάσχουν οι θεσμοί αλλά τα πρόσωπα και οι πολιτικές…

Ένα από βασικά κεφάλαια της… προβληματικής Ελλάδας είναι η λειτουργία των θεσμών σε συνάρτηση με τους λειτουργούς τους. Δυστυχώς, το μεγάλο σοκ που έχει υποστεί η ελληνική κοινωνία δεν αφήνει πολλά περιθώρια αναζήτησης των αιτίων από τη στιγμή που το πολιτικό σύστημα λειτουργεί με όρους… αρρώστιας και συγκεκαλυμμένης παράκρουσης!

Αν κάνουμε ένα flash back οκτώ χρόνια πίσω και έχοντας μπροστά μας όλα τα δεδομένα, θα μπορούσαμε να αντιληφθούμε πολλά από τα αίτια και τις παθογένειες που μας έφεραν ως εδώ. Αν φυσικά το επιθυμούμε. Γιατί δυστυχώς, ακόμη και σήμερα το μεγαλύτερο τμήμα του ελληνικού λαού δεν έχει καταλάβει ή αδυνατεί να καταλάβει ή δεν θέλει να καταλάβει τις νοσηρές καταστάσεις που μας έφεραν ως εδώ. Ίσως γιατί ήταν και αυτός με τον έναν ή τον άλλον τρόπο συνένοχος σε μια άρρωστη κατάσταση που είχε διαμορφωθεί ως αποτέλεσμα του λαϊκισμού, του τυχοδιωκτισμού, των πελατειακών σχέσεων, του βολέματος, του ωχαδερφισμού, της ανομίας και της παρανομίας.

Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που αποτελούσε το… νέο αποδείχθηκε ότι έχει τα πιο παλιά και σε κάθε περίπτωση ανακυκλώσιμα «υλικά», τα οποία διαιωνίζουν αρρωστημένες νοοτροπίες, προτάσσουν το μίσος και υπερασπίζονται χρεοκοπημένες ιδεολογίες. Έχουν εξελιχθεί δηλαδή στους μεγαλύτερους εκμαυλιστές της ελληνικής κοινωνίας και μάλιστα σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Τοποθέτησαν σε κρίσιμους θεσμούς πρόσωπα αμφιβόλου ποιότητας, μόνο και μόνο επειδή ήταν εγγεγραμμένοι στην κομματική επετηρίδα ή κατάφεραν να κολλήσουν… ένσημα μέσα από μια διαδρομή μίσους, υποκρισίας, λαϊκισμού και τυχοδιωκτισμού.

Η διαφθορά άρχισε να ανθεί κυρίως από τις αρχές της δεκαετίας του ΄80 σε συνδυασμό με τον εκμαυλισμό συνειδήσεων και τη νοοτροπία λαφυραγωγών απ΄ όσους έπαιρναν θέση στο κράτος με τη σημαία του κόμματος. Έτσι αλώθηκαν οι θεσμοί, οι οποίοι «αρρώστησαν» από τα πρόσωπα. Το αποτέλεσμα είναι ότι σήμερα έχουμε μια κοινωνία εθισμένη στην τοξική… ουσία του κρατισμού. Μια κοινωνία που επιδιώκει το βόλεμα και μάλλον συμφωνεί ότι η καριέρα είναι… χολέρα. Κάτι τέτοιο είναι… λογικό και φυσικό να συμβαίνει από τη στιγμή που οι περισσότεροι φοβούνται τον ανταγωνισμό, όπως για παράδειγμα στο Δημόσιο, Όμως,, αν τους ρωτήσεις σχετικά με το ενδεχόμενο να τους… εγχειρήσει ένας μέτριος γιατρός ή να διδάξει τα παιδιά τους ένας κακός και χωρίς αξιολόγηση δάσκαλος, τότε η απάντηση είναι αρνητική.

Η σημερινή συγκυβέρνηση επιτείνει το καθεστώς φαυλότητας, αναξιοκρατίας και συνεπώς ευνοεί την περαιτέρω μετάσταση των… καρκινικών όγκων στους θεσμούς και στη λειτουργία του κράτους ή της οικονομικής δραστηριότητας. Όταν δεν σέβεσαι τους θεσμούς και τους θέλεις να λειτουργούν α λα κάρτ, τότε είναι προφανές ότι έχει γίνει το πρώτο βήμα για να χτυπηθεί η ίδια η δημοκρατία. Πώς; Μετατρέποντας τους πολίτες σε ανόητα όντα που αύριο μεθαύριο μπορεί να προκαλέσουν την… τύχη τους ψηφίζοντας επί της ουσίας τη «ζουγκλοποίηση» της χώρας. Μόνο που μετά την αρρώστια των προσώπων, δεν επέρχεται απλά η αρρώστια των θεσμών. Επέρχεται ο θάνατος μιας ολόκληρης κοινωνίας που δεν μπορεί να έχει αύριο, ούτε να ελπίζει. Γιατί πολύ απλά, όταν δεν λειτουργείς με όρους λογικής σε μια συντεταγμένη πολιτεία είναι σαν να πυροβολείς τα πόδια σου…

του Λουκά Γεωργιάδη