Ορισμένα… χρήσιμα διδάγματα από τη διαγραφή Αντώναρου
Του Λάζαρου Καλλιανιώτη…
Το τελευταίο Σαββατόβραδο που περάσαμε, ο “πυρετός” είχε ονοματεπώνυμο: Ευάγγελος Αντώναρος.Γνωστός δημοσιογράφος, με μακρά, αυτόνομη διαδρομή στην Ένωση Ξένων Ανταποκριτών,
και μεταξύ άλλων, εκπρόσωπος των κυβερνήσεων Καραμανλή στην τελευταία περιόδο της διακυβέρνησης 2004-2009, μετά την αποχώρηση του Θεόδωρου Ρουσόπουλου.
Η επιθετική φρασεολογία Αντώναρου, με στόχο τον Άδωνη Γεωργιάδη, οδήγησε στην τηλεγραφική διαγραφή του με απόφαση Κυριάκου Μητσοτάκη. Βράδυ Σαββάτου. Πυρετός…Από την πρώτη στιγμή, ήταν προφανές ότι, με την καρατόμηση Αντώναρου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήθελε να στείλει μήνυμα στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, και να αποτρέψει αντίστοιχες κινήσεις αμφισβήτησης του διορισμένου από τον σημερινό πρόεδρο του κόμματος, αντιπρόεδρο.
Κάτι εύλογο και αυτονόητο, καθώς η Νέα Δημοκρατία καλείται να δώσει συντεταγμένα τη μάχη υπεράσπισης των στελεχών της, πάνω από όλα όμως, της ιδεολογικής και ιστορικής παρακαταθήκης της.
Η διαγραφή του Ευάγγελου Αντώναρου ωστόσο, προσφέρει πληθυντικά χρήσιμα συμπεράσματα, και διδάγματα. Περί… ετεροπροσδιορισμού προσωπικοτήτων.
Ο Ευάγγελος Αντώναρος, δεν εκπροσωπούσε κανέναν άλλο, πέραν του εαυτού του. Φυσικά, και πάνω από όλα, δεν εκπροσωπούσε τον Κώστα Καραμανλή, καθώς τα τελευταία χρόνια μετακινήθηκε επαγγελματικά, από το γραφείο του πρώην πρωθυπουργού και επί 12 1/2 χρόνια προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
Οι γνωστοί… λάτρεις του Κώστα Καραμανλή βέβαια, δηλαδή “ορφανά του Σημίτη”, νεοφιλελεύθεροι, και λοιπές χαριτωμένες φιγούρες του δημοσίου βίου, εξάντλησαν τα προηγούμενα 24ωρα την ευρηματικότητά τους. Και επιβεβαίωσαν το… πάθος τουςΠροσπερνώντας το αυταπόδεικτο και προφανές: Ότι η ρητορική Αντώναρου και η χρονική εκδήλωσή της, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την πάγια συμπεριφορά και τις προτροπές του Κώστα Καραμανλή, για πολιτική και ψυχική ενότητα, στη βάση και το στελεχιακό δυναμικό της Νέας Δημοκρατίας.
Της παράταξης της οποίας ο ίδιος ηγήθηκε σε εποχές εξαιρετικά δύσκολες, οδηγώντας την στην εξουσία, με την εκλογική επιβράβευση μιας πλατιάς κοινωνικής πλειοψηφίας.
