Ένα Πρωτοχρονιάτικο μήνυμα Αφύπνιση-Ανυπακοή –- Για την Ελλάδα μας ρε γαμώτο

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα…
                                                                                                     
«Η “αριστερά”, έχοντας μετατραπεί σε ουραγό ή σφογγοκωλάριο του αμερικανισμού, δεν αντλεί πλέον από ό,τι ζωντανότερο είχε η μαρξιστική παράδοση, δηλαδή την ανελέητη απομυθοποίηση των
φιλελεύθερων ιδεολογημάτων, αλλά τρέφεται από μιαν κοινωνική θεωρία που εν μέρει αντικατοπτρίζει  και εν μέρει συγκαλύπτει εξιδανικευτικά τις πραγματικές σχέσεις ισχύος  μέσα στην δυτική μαζική δημοκρατία»
                                                                                                                           Παναγιώτης Κονδύλης
Κατωτέρω θα προσπαθήσουμε να αποκωδικοποιήσουμε περιληπτικά τα λόγια του Παναγιώτη Κονδύλη και την σημασία τους.
Στον χώρο που εκτείνεται από την Βαλτική έως την Μέση Ανατολή, η κύρια αντίθεση στη σημερινή εποχή του πολυπολικού κόσμου, αφορά την σύγκρουση Αμερικής – Ρωσίας και των εκατέρωθεν συμμάχων τους.
Η σύγκρουση αυτή στόχο έχει τον στρατηγικό έλεγχο των πηγών και των αγωγών του πετρελαίου και φυσικού Αερίου, οι οποίες καθορίζουν και εξασφαλίζουν, στην παρούσα φάση, τις παγκοσμιοποιημένες αγορές.
Συνεπώς διαρκής και συνεπής στόχος της σύγκρουσης είναι η κατάκτηση, διατήρηση και εκμετάλλευση του μεγαλύτερου δυνατού μέρους της παγκοσμιοποιημένης αγοράς από μια παγκόσμια πολιτική και οικονομική ολιγαρχία, για την συσσώρευση πλούτου.
Στα πλαίσια αυτά όλες οι χώρες και τα κόμματα, που είχαν και έχουν ή θεωρούνται από τους δυτικούς ότι έχουν σχέση οποιασδήποτε μορφής, (θρησκευτικής, πολιτιστικής, εμπορικής, κυρίως στρατιωτικής και ενεργειακής (υδρογονάνθρακες) κ.λπ) με την Ρωσία πρέπει να αποδυναμωθούν παντοιοτρόπως, αποσταθεροποιηθούν, συρρικνωθούν ή καταστραφούν, όπως συνέβη πρώτα με το Ιράκ, κατόπιν με την πρώην Γιουγκοσλαβία και μετά με την Λιβύη και την Συρία, πριν από την επέμβαση της Ρωσίας στην τελευταία κ.λπ. Χώρες δηλαδή που διατηρούσαν φιλικές και συμμαχικές σχέσεις με την Ρωσία. Παράδειγμα η Ελλάδα και η Κύπρος, τις οποίες θεωρούν ως «Δούρειους Ίππους της Ρωσίας στην Ευρώπη», κατά δήλωση του Τζορτζ Σόρος. Αντικειμενικός στρατηγικός σκοπός είναι να μην υπάρχει στο ορατό και αόρατο μέλλον οποιαδήποτε, έστω και δυνητική προσέγγιση προς την Ρωσία, που οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ βλέπουν ως την κύρια απειλή αμφισβήτησης των συμφερόντων τους στην περιοχή. Αυτό ισχύει και για την Ελλάδα, στην οποία εφαρμόζεται το μακροχρόνιο σχέδιο επαναχάραξης και αλλαγής συνόρων (βλ. ονομασία των Σκοπίων), μέσω της αλλαγής  (επικαιροποίησης) της συνθήκης της Λωζάννης.

Για τον ρόλο αυτόν ανέδειξαν κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης, για να μην πάμε και στο απώτερο παρελθόν, κυβερνήσεις υποτακτικές στα σχέδιά τους, συμμαχώντας με την ντόπια οικονομική και πολιτική ολιγαρχία. Τον ρόλο αυτόν έπαιξαν απαξάπαντες οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης και φυσικά και η σημερινή, διαπλεκόμενη με τα ντόπια και ξένα συμφέροντα, για να νέμεται την εξουσία και τα προνόμιά της ως αυτοσκοπό. Το θέμα της Ελλάδας και της Κύπρου είναι κυρίαρχα και αποκλειστικά θέμα εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας και όχι πρωταρχικά οικονομικό. Απ’ αυτές τις δύο προϋποθέσεις εξαρτώνται οι πάντες και τα πάντα.
Εξαρτάται φυσικά από τις ελληνικές και κυπριακές κυβερνήσεις να εκμεταλλευτούν τις ευνοϊκές γεωστρατηγικές συνθήκες της περιοχής της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Όμως οι κυβερνήσεις της Ελλάδας ήταν πάντοτε, εκτός από  την περίπτωση της κυβέρνησης του Ιωάννη Καποδίστρια και ορισμένων μικρών εξαιρέσεων ετεροκαθοριζόμενη και ετεροπροσδιοριζόμενη. Οι ελληνικές κυβερνήσεις και τα ελληνικά κόμματα αλληθώριζαν άλλα προς την Δύση και άλλα προς την Ανατολή. Ποτέ δεν ήταν αυτοπροσδιοριζόμενα και αυτόφωτα και συνεπώς ανεξάρτητα
Η στρατηγική της καταστροφής του έθνους –κράτους, των ανοιχτών συνόρων, του πολυπολιτισμού, της υπεράσπισης δήθεν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της «διεθνιστικής αλληλεγγύης» της αυτοαποκαλούμενης αριστεράς ταυτίζεται απόλυτα με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των συντηρητικών κομμάτων και με  τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις των δυτικών δυνάμεων, από διαφορετικές αφετηρίες, αλλά προς τον ίδιο στόχο. Στα πλαίσια αυτά οι πρωταρχικοί λόγοι, πού θέτουν σε κίνηση τη διαδικασία της εθνικής εκποίησης, όπως είναι τώρα η ονομασία των Σκοπίων, είναι ενδογενείς και ανάγονται στη λειτουργία του εξαρτημένου πολιτικού συστήματος, κυρίως από τις ΗΠΑ και τους λοιπούς «άσπονδους φίλους και συμμάχους μας»,  με αντάλλαγμα την ανάδειξή τους στην κυβέρνηση και την προσωπική και κομματική νομή της εξουσίας σε βάρος των εθνικών συμφερόντων
Η σχεδιασμένη ανάδειξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝ.ΕΛ. από τις ΗΠΑ στην εξουσία,  (ουραγοί ή σφογκοκωλάριοι κατά Κονδύλη) υπηρετεί τα συμφέροντα αυτά, τα οποία δεν θα ήταν και δεν θα είναι εύκολο, και χωρίς κλυδωνισμούς και κινδύνους, να υλοποιηθούν από τις συντηρητικές δυνάμεις, οπότε πιθανόν θα υπήρχε αντίδραση και ανεξέλεγκτη εξέλιξη.
Είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ότι κυβέρνηση και αντιπολίτευση και ορισμένα κόμματα –παραφυάδες, είναι αποφασισμένες σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις των κομμάτων τους, να αναγνωρίσουν τα Σκόπια με σύνθετη ονομασία, σύμφωνα με τις επιταγές των ΗΠΑ και των «συμμάχων μας».
Με το θέμα των Σκοπίων ωστόσο δίνεται στην Ελλάδα η μοναδική ευκαιρία να εκμεταλλευτεί την επιτακτική ανάγκη που έχει η Αμερική να εντάξει τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ και να θέσει ως προϋπόθεση για την λύση του προβλήματος την μη παραχώρηση του ονόματος «Μακεδονία» στο γειτονικό κράτος. Οι συνέπειες μόνο θετικές θα είναι και ποτέ αρνητικές.
Οι Αμερικανοί καίγονται  κυριολεκτικά να εντάξουν τα Σκόπια στη νατοϊκή συμμαχία, για να γλυτώσουν από την δημιουργία ενός ακόμα μετώπου στα Βαλκάνια από τους Ρώσους, οι οποίοι παίζουν γερό παιχνίδι παντού και αυτή τη φορά και στα Βαλκάνια, προσπαθώντας να επαναθεμελιώσουν την συμμαχία τους με τους Σέρβους, τους οποίους ενισχύουν στρατιωτικά, και προσεταιριστούν τα Σκόπια στον δικό τους χώρο επιρροής.
Πρέπει όλοι οι Έλληνες, να δράσουν για να αποτρέψουν αυτήν την καταστρεπτική εξέλιξη, που θα αποτελέσει μετά την Μικρασιατική και κυπριακή την τρίτη μεγάλη εθνική καταστροφή και ενός κακού δοθέντος μύρια έπονται.
Οι εθνικοί μειοδότες είναι πέρα από βέβαιο ότι με την γκαιμπελίστικη προπαγάνδα τους θα αποδώσουν στη πλειοψηφία των Ελλήνων εθνικιστική ρητορική και υστερία, για λυγίσουν το πατριωτικό τους φρόνημα.
 Όμως το πρόβλημα των Σκοπίων δεν έχει καμία σχέση με την οικονομική και γενικότερη κρίση στην Ελλάδα, για να δικαιολογεί τάχα κάποια εθνική υποχώρηση, για να αποφύγει η Ελλάδα τάχα τα χειρότερα, γιατί χειρότερα δεν υπάρχουν, αλλά μόνο με το φρόνημα του ελληνικού λαού, που πρέπει να διαλέξει, ανάμεσα στην υποταγή ή την εθνική του αξιοπρέπεια και ελευθερία.