Οι συνέπειες αναγνώρισης “μακεδονικού Έθνους”

….. ως προπαρασκευαστική οικουμενιστική γεωπολιτική και νομική αυτοδιοικητική κατασκευή της Ηνωμένης Μακεδονίας και ευρωβαλκανοτουρκικής ομοσπονδιοποίησης και η νεοαριστερή αντιεπιστημονική κατάχρηση του αυτοπροσδιορισμού ως αλληλουχία νομοθεσιών από την
απλοποιημένη απόδοση ιθαγένειας επιλογής και την “ταυτότητα φύλου”, στο δώρο προς τα Σκόπια αναγνώρισης “μακεδονικής ταυτότητας”.

Τι μπορεί να επιφέρει γεωπολιτικά η θέση της Ελληνικής Μακεδονίας και η γειτνιάζουσα Νέα Μακεδονία σε σχέση με την αναγνώριση “μακεδονικού έθνους”:

Το κρατίδιο των Σκοπίων είχε εν τη γενέση του ένα εξαιρετικά επικίνδυνο βασικό χαρακτηριστικό επιδίωξης συνένωσης μέσω αποσχίσεων εδαφών γειτονικού κράτος ή κρατών διεκδικώντας κατά την προσάρτηση της ιστορικής πλήρους γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας, και κατά δεύτερον την ανιστόρητη διεκδίκηση διεθνούς αναγνώρισης “μακεδονικού ΄Εθνους” και σε επέκταση προώθηση αναγνώρισης κάποιων τεχνητών μακεδονικών μειονοτήτων στις γειτονικές χώρες των Σκοπίων.

Ο κρατικός τεχνητός εθνοτικός “μακεδονισμός” ως αυτοπροσδιορισμός, δεν είναι απλώς υπόθεση Ελλάδος και Σκοπίων ακόμη και πριν την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, αλλά ένα διπλωματικό  πεδίο συνολικής επιδίωξης αφομοίωσης και ομοσπονδιακής αναδιακατομής περιοχών και περιφεριών όλων των κρατών που συνορεύουν με το κρατίδιο των Σκοπίων για την συνένωση εδαφών μέσω των ανιστόρητων ζητημάτων που εγείρουν οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως “Μακεδόνες”. Το αλυτρωτικό αφήγημα απόσχισης τμημάτων από περιφερειακές χώρες και σύνθεσης της “Ηνωμένης Μακεδονίας” αποτελεί κεντρική πολιτική των Σκοπίων όσον αφορά την προώθηση της τεχνητής ταυτότητα τους.

Η πραγματικότητα γύρω απο από τα Σκόπια σε σχέση με την ομοσπονδιακή  νεομεσσιανική  βάση αλυτρωτισμού  φανερώνεται από το “άτυπο” μέχρι στιγμής όνομα αυτής της ομοσπονδιοποίησης (united macedonia) και όχι από το ίδιο το κρατιδίο στη σημερινή του έκταση. Στην αντίληψη της σλαβοβουλγαρικής προπαγάνδας κάποιου “μακεδονισμού” οι συνένωσεις τμημάτων από γειτονικές χώρες έχει την οπτική αλυτρωτικού απελευθερωτισμού. Η διαφορά ως προς την παρουσίαση της καθιερωμένης εγχώριας και διεθνούς διπλωματίας είναι πως ανάγεται αχνά εσφαλμένα η ιδεολογική βάση του “μακεδονισμού” σε “εξτρεμισμό”, παρότι η αλυτρωτική αντίληψη απελευθερωτισμού των “μακεδονικών” εδαφών” και προσάρτηση τους σε ένα μακεδονικό κράτος είναι από κοινού χαρακτηριστικό του κομμουνιστικού κόμματος vmro και των αυτοπροσδιοριζομενων εθνοτικά “Μακεδόνων”, και του σχισματικού ιερατείου, χωρίς  διαφοροποιήσεις δεδομένου πως η αναγνώριση “Μακεδονικού ΄Εθνους” αποτελεί την  εξίσου ανιστόρητη ανακατανομή προσάρτησης των ιστορικών εδαφών του Μακεδονικού τοπικού ή μεγάλου Μακεδονικού κράτους.

Η πραγματικότητα γύρω από το κρατίδιο των Σκοπίων και τα δυνητικά αποτελέσματα αποκρύπτονται από την εγχώρια και διεθνή διπλωματία. Αποκρύπτονται και απομονώνονται από τη διπλωματία παράμετροι ως προς τα δυνητικά αποτελέσματα των πολιτικών αυτοπροσδιορισμού και αναθεώρησης υπηκοοτήτων και ιθαγένειας, σχεδόν ανάλογες, ή συμπληρωματικές να σημειωθεί των οδηγιών πολιτικής από διεθνείς επιτροπές δικαιωμάτων σε κάθε χώρα για τους αυτοπροσδιορισμούς ατόμων της ομοφυλοφιλικής κοινότητας όπως έγινε γνωστό θέμα προσφάτως με τον νόμο δήλωσης φύλου και τον απλοποιημένο νόμο για την ιθαγένεια (σε παράνομους μετανάστες) κατά την σύγχρονη συνένωση δικαίου αποικιοκρατικών δικτύων και σύγχρονων “ανοικτών δημοκρατιών”.

Tο κρατικό μόρφωμα των Σκοπίων ως αναφορικό σημείο, καθώς και ολόκληρη η αρχαία περιοχή της Μακεδονίας και συνεπώς το ελληνικό γεωγραφικό διαμέρισμα Μακεδονία,  αποτελούν σε σχέση με τον “μακεδονισμό” έναν ευρύτερο διεθνή σχεδιασμό δομής μιας μακροσκελής νομικής πολυετούς κατασκευής βαλκανικής ομοσπονδίας που εκκολάπτονταν τουλάχιστον για μισό αιώνα κάτω από κομμουνιστική καθεστωτική πρόνοια ως εθνοτικό αναγνωρισμένο τμήμα της Γιουγκοσλαβίας.  Αυτή η επιβούλευση πέρασε με άλλα προσχήματα πέραν κάποιου πανσλαβισμού και σοβιετικής επιρροής, στη σύγχρονη αγγλοσαξονική και νατοϊκή κυρίως εξωτερική πολιτική κατά το πέρας των ιστορικών εξελίξεων. Αποδεικνύεται πως σε καμία περίπτωση δεν είναι μια περιστασιακή κατάσταση που αξιώνει στατικά ως προς τη γεωγραφική του έκταση κάποια ταυτότητα. Ο γεωγραφικός προσδιορισμός ως προς την ονοματοδοσία όχι απλώς δεν εξασφαλίζει την παύση αλυτρωτικών διεκδικήσεων των Σκοπίων, αλλά προδιαγράφει την προπαρασκευαστική αναφορική γεωγραφική ανακατανομή και σύνθεση της ομοσπονδιοποιημένης Μακεδονίας με αποσχίσεις και ενώσεις εδαφών  γειτονικών κρατών.

Οι αλυτρωτισμοί των σκοπιανών σε έναν αλληλένδετο συνδυασμό της γεωπολιτικής επιδίωξης εδαφικής ανακατομής για την ίδρυση Ηνωμένης Μακεδονίας έχουν σαφώς αναπομπή στην αρχαία τοπική μακεδονική επικράτεια και στην κατάληψη αυτών των εδαφών. Επίσης ένα τέχνασμα που ακολουθούν οι Σκοπιανοί είναι η προπαγανδιστική απόδοση της ιδιότητας των κατοίκων και των φύλων του Μακεδονικού μεγάλου Βασιλείου, ή του ιστορικού τοπικού Βασιλείου, σε σύγχρονη απαίτηση υπηκοότητας και εθνότητας περιγραφόμενη μέσω του δυτικού τύπου δημοκρατίας.

Σαν επισήμανση, η ονομασία “Μακεδόνες” εμπεδώθηκε με την άνοδο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Οι Σλάβοι των Σκοπίων και κάποιες κοινότητες Βούλγαρων που θέλουν να αυτονομάζονται Μακεδόνες υποστηρίζουν πως αναμείχθηκαν αργότερα με τα μακεδονικά φύλα.  Έκτοτε από το πέρας της Τσαρικής Ρωσίας, των σοσιαλιστικών δημοκρατίων και όψιμα της μεταβατικής υποστήριξης του δυτικού κυρίως παράγοντα συμφερόντων, θέλουν να προσδιορίζονται ως «Μακεδονικό Έθνος» βασισμένα σε μια προπαγανδιστική υπερδιόγκωση «μακεδονικής» υποτιθέμενης προσδιοριστικής ομοιογένειας στα Σκόπια διεκδικώντας  μέσα από διεθνείς φορείς εθνοτικό και εθνικό αυτοπροσδιορισμό. Οι Σλάβοι και κάποιοι Βούλγαροι που θέλουν να λέγονται μακεδόνες (με κάποιες διαφοροποιήσεις από αλβανόφωνους, και τους Αλβανούς κυρίως του Τετοβο) υποστηρίζουν πως αναμείχθηκαν αργότερα (6 αιώνα Μ.Χ.) με τους “Μακεδόνες”.

Η νεοφανή “ιδιοτυπία” κάποιου αναγνωρισμένου αυτοπροσδιορισμού “μακεδονικού έθνους” και  άρα της συνένωσης “μακεδονικών μειονοτήτων”  θα δημιουργήσει εκ του μηδενός τετελεσμένα ενώ μεσοπρόθεσμα  η κατοχύρωση παραγώγου με τον όρο Μακεδονία για τα Σκόπια θα ενεργοποιήσει τον γενικότερο σχεδιασμό ανακατανομής που προπαρασκευαστικά εδράζεται στην οικονομία, την πολιτική, την τρέχουσα σύσταση πληθυσμού (και πληθυσμού διαμονής) των χωρών και τον χειρισμό τους αναφορικά και με τους αυτοπροσδιορισμούς, τις τοπικές αυτοδιοικήσεις και τις αποφάσεις που λαμβάνονται.

Ποία είναι τα θέματα και οι παράγοντες που μπορεί να επιφέρουν κάτι τέτοιο: Oικονομικά και υπογενητικότητα Ελληνορθόδοξων στην περιφέρεια της Μακεδονίας με μακροπρόθεσμη αλλαγή και ανταγωνιστική αντικατάσταση πληθυσμού που τμήματα του θα  δήλωναν και θα αυτοπροσδιορίζονταν με τέτοιο τρόπο ώστε να εισέλθουν στην επιρροή των Σκοπίων, της τεχνητής δηλαδή “μακεδονικής ταυτότητας”, ή της Τουρκίας.
Εξάλλου η ουσιαστική διένεξη για το θέμα αυτοπροσδιορισμού αντικατοπτρίζει την καθιέρωση της επίπλαστης «συνεκτικότητας» των νεώτερων σχηματιζόμενων πολυεθνικών κοινωνικών και ανατρεπόμενων καθεστώτων ιθαγένειας στις “Ανοικτές δημοκρατίες” καθιστώντας την ως υποδεέστερη ιδιότητα επιλογής και τυχάρπαστου αυτοπροσδιορισμού.
Η αναγνώριση “μακεδονικού έθνους” έχει ακριβώς αυτό το αντικείμενο ως επιβεβαίωση και επιπλέον κατοχύρωση της διεθνούς πολιτικής με τον παράλληλο χειρισμό αλλοδαπών πληθυσμών στις ζώνες οικονομίας, κυρίως αλλοδαπών πληθυσμών που χρησιμοποιούνται στις ζώνες οικονομίας.
 Στην αρχαιότητα η τακτική πολιτικής του Μακεδονικού κράτους – Βασιλείου ήταν η προσάρτηση εδαφών στα πρότυπα ομοσπονδίας, και οι κατοχυρώσεις ισοπολιτείας για τους υπήκοούς. Μέσω της σύγχρονης βαλκανικής γεωπολιτικής και υπο την πίεση διεθνών παραγόντων με διάφορα προσχήματα, όπως του “εθνοτικού μακεδονισμού”, μεθοδεύεται μια παραλλαγή ευρασιατικής-ευρω-βαλκανο-τουρκικής ομοσπονδιοποίησης.

Η περίσταση γειτνίασης της Ελληνικής περιφέρειας της Μακεδονίας και των Σκοπίων εάν λάβει ως όνομα ΄ή ως συνθετικό  όρο  το “Μακεδονία”, και ο “μακεδονισμός” σύμφωνα με τον αυτοπροσδιορισμό τίθεται  πλέον ως πρόταση προσδιορισμού πολιτών κάποιας ομοσπονδίας και στατους κουό αναπροσαρμοσμένα για τη σύγχρονη γεωπολιτική και οικονομική επιρροή με πληθυσμούς από ανατολικά εδάφη που στην αρχαιότητα προσαρτήθηκαν στο Μακεδονικό Βασίλειο. Το μεγάλο μακεδονικό Βασίλειο-κράτος σε σύγχρονη παραλλαγή στατους κουο Ευρασίας-ευραραβίας αποδίδει την παράδοση Ελληνικών περιφερειών κυρίως σε τουρκική επιρροή σε σχέση με τον ύποπτο επιπρόσθετο παράγοντα και νέο δεδομένο του εθνοτικού μακεδονικού προσδιορισμού ως εργαλείο για τους οποιουσδήποτε παράλληλα με τις αποδιδόμενες ελευθερίες για το Ισλαμικό θρήσκευμα.
Άλλα παρεμφερή δεδομένα που προκύπτουν:
 -Ενέργειες από την τοπική αυτοδιοίκηση της περιφέρειας στον πολιτιστικό τομέα και την διαχείριση αλλοδαπών και διάφορων συλλόγων και ενώσεων.  Ως γνωστόν, στην  Φλώρινα τα μέλη της οργάνωσης “Ουράνιο Τόξο” δηλώνουν “Μακεδόνες, εθνικής μακεδονικής συνείδησης, πολίτες της Ελλάδος», οι οποίοι συνεργάζονται με οργανώσεις του Τζωρτζ Σώρρος και με εκπροσώπους της κοινότητας των ομοφυλόφιλων lgbtq,  για τα ανθρώπινα, καθώς και για εθνικά πολιτικά και πολιτιστικά δικαιώματα της “μακεδονικής εθνικής μειονότητας στην Ελλάδα”, αναπαράγοντας την εδαφική αλυτρωτική προπαγάνδα των Σκοπίων,  και υποστηρίζοντας την αναγνώριση “τουρκικής ένωσης Ξάνθης”. Ζητούν επίσης να εισαχθεί στην εκπαίδευση η τεχνητή και κατασκευασμένη «μακεδονική» γλώσσα.
 -Σχηματισμός πληθυσμού εντός στην Ελλάδος που θα δηλώσει εθνοτικό “Μακεδονικό αυτοπροσδιορισμό”, έχοντας Ελληνική Ιθαγένεια, στην ίδια βάση που κάποιο τμήμα πληθυσμού θα δήλωνε ισλαμικό θρησκευτικό προσδιορισμό με τους ανάλογους κινδύνους προσεταιρισμού από Τουρκία, έχοντας και την Ελληνική Ιθαγένεια. Είναι εξαιρετικά πιθανό γεγονός, αφού ένα μετρήσιμο ποσοστό αποκτήσει Ελληνική Ιθαγένεια, μπορεί να υποβάλει κάτω από διάφορες πολιτικές συνθήκες αξίωμα επί μέρους μακεδονικού αυτόπρσδιορισμού, εκτός ή παραλλήλως του Ισλαμικού.
Η αναγνώριση του αυτοπροσδιορισμού “μακεδονικής εθνότητας και μειονοτήτων” σε σχέση με τους άνωθεν παράγοντες θα αποτελέσει προβλεπόμενα μοχλό πίεσης για την ανακατανομή εδαφών προς τη σύνθεση ομοσπονδιακού κράτους με παράλληλη εκμετάλλευση εσωτερικών θεμάτων και προβλημάτων εντός Ελληνικού Κράτους, που σε αυτά, όπως και στην απόκρυψη των αστάθμητων παραγόντων, βασίζεται η σύγχρονη γεωπολιτική υπερδυνάμεων που επιδιώκουν ανακατατάξεις στα Βαλκάνια ενώ με αφορμή πιθανές αποσταθεροποίησεις προσχηματικά θα πατήσουν σε τετελεσμένα μη αναστρέψιμα προβλήματα ώστε να παρουσιαστούν ολέθριες λύσεις.

Προφανώς αδύνατον κάτι τέτοιο να προταθεί από Ελληνορθόδοξους και να υπάρξει τέτοια κατεύθυνση όσον αφορά το θρήσκευμα, όχι όμως από τους επί τω πλείστων παράνομους μετανάστες των οικονομικών ζωνών έχοντας λάβει ή βρίσκονται σε διαδικασία απόκτησης Ελληνικής Ιθαγένειας. Το κίνητρο αναπομπής για όλα αυτά εδράζεται στην “σπόνδα” της αναγνώρισης από τους διεθνείς οργανισμούς μακεδονικής ιθαγένειας, ταυτότητας και μακεδονικού έθνους σε γειτνιάζον κράτος.
Γίνεται περισσότερο αντιληπτό το αποδομητικό φαινόμενο  της παράνοιας των ανιστόρητων και αντιεπιστημονικών αυτοπροσδιορισμών ως αλληλουχία πολιτικής νομοθεσιών.  Από την επιλογή φύλου στα 15 έτη ηλικιακά αναιρώντας μέσω ενός ψηφίσματος την ίδια φύση,  η κυβέρνηση προχωρεί μειοδοτικά στις διεθνείς αναγνωρίσεις τεχνητών και κατασκευασμένων εθνοτικών μειονοτήτων και τις αποδόσεις ιθαγένειες επιλογής. Κοινός παράγοντας καθόλου τυχαία ο πλουρεαλισμός του διεθνούς “ουράνιου τόξου” της “ταυτότητας φύλου”, των θρησκευτικών υπερελευθεριών  και της κατασκευασμένης “μακεδονικής ταυτότητας” όσον αφορά τις τελευταίες εξελίξεις. Μέσω της αναγνώρισης κάποιου “μακεδονικού” εθνοτικού πολιτιστικού και τεχνητού γλωσσικού αυτοπροσδιορισμού δημιουργείται άλλο ένα εξαιρετικά αποσταθεροποιητικό τεχνητό δεδομένο νομικής κατασκευής παραλλήλως διάφορων άλλων πολιτιστικών, θρησκευτικών εθνοτικών προσδιορισμών.

ΑΝΤΙ Μ Π