Η αριστερή διαχείριση της αγροτικής γης…

Η άγρια φορολόγηση οδηγεί στην οικονομική εξαθλίωση και την αρπαγή περιουσίας από πολυεθνικές-κολοσσούς

Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφάλα

Την επιβολή ενός σταδιακά κλιμακούμενου φόρου στα αγροτεμάχια και την αύξηση του φόρου των αστικών ακινήτων μέσω της φορολογίας της συνολικής οικογενειακής περιουσίας σχεδιάζει η κυβέρνηση. Το 2009, εποχή που οι μισθοί και οι συντάξεις ήταν αυξημένα κατά 30% σε σχέση με σήμερα, όταν η ανεργία βρισκόταν σε χαμηλά επίπεδα, η φορολογία των ακινήτων ανερχόταν μόλις σε 500.000.000 ευρώ. Αντιθέτως, σήμερα, σε συνθήκες οικονομικής καταστροφής, η φορολογική επιβάρυνση των ακινήτων ανέρχεται περίπου σε 3,5 δισ. ευρώ, αποφέρουσα το 2,5% των φορολογικών εσόδων στο κράτος, τα οποία είναι πέντε φορές υψηλότερα από τα αντίστοιχα φορολογικά έσοδα στη Γερμανία.

Καθίσταται λοιπόν αυταπόδεικτο ότι η φορολογική επιβάρυνση των ακινήτων αποσκοπεί στην οικονομική εξόντωση της μεσαίας τάξης με σκοπό τη μεταφορά της ιδιωτικής περιουσίας στους ξένους δανειστές. Επί παραδείγματι, οικογένεια Ελλήνων με δύο εργαζομένους, διαμένουσα σε διαμέρισμα 100 τ.μ. αντικειμενικής αξίας άνω των 200.000 ευρώ, υποθηκευμένο στην τράπεζα, και έχουσα σπίτι στο χωριό ή εξοχικό, σήμερα πληρώνει ΕΝΦΙΑ περίπου 1.000 ευρώ τον χρόνο, ώστε να μπορεί να κατέχει στη χώρα όπου γεννήθηκε αυτή τη μικρή περιουσία.

Σε περίπτωση που και τα δύο μέλη της οικογένειας μείνουν άνεργα και δεν έχουν σημαντικές αποταμιεύσεις, η περιουσία τους σύντομα είτε θα δημευθεί από το κράτος ή την τράπεζα λόγω αδυναμίας πληρωμής του ΕΝΦΙΑ ή του δανείου είτε θα αναγκαστούν οι ίδιοι να την εκποιήσουν αντί ευτελούς τιμήματος. Ετσι, λοιπόν, η κυβέρνηση των «κοινωνικώς ευαίσθητων» πολιτικών, που μοιράζει επιδόματα ελεημοσύνης, αφαιρεί από τους Ελληνες πολίτες το βασικό δικαίωμα της στέγης και της αξιοπρεπούς διαβίωσης, για να τα παραχωρήσει ως επί το πλείστον σε αλλοδαπές εταιρίες διαχείρισης ακινήτων. Και ενώ η «δουλειά» με τα αστικά ακίνητα έχει ήδη τελειώσει χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, το καλά κρυμμένο και φυλασσόμενο μυστικό των «αριστερών κοινωνιστών» έχει να κάνει με τη διαχείριση και τη διάθεση της αγροτικής γης.

Πριν από περίπου δύο χρόνια τηλεοπτική εκπομπή του γερμανικού σταθμού Deutsche Welle είχε ως θέμα την αρπαγή της γεωργικής γης στη Ρουμανία από γερμανικούς πολυεθνικούς κολοσσούς. Οι δημοσιογράφοι παρουσίασαν τις πρακτικές των διεφθαρμένων Ρουμάνων πολιτικών, όπου μέσω του κατάλληλου νομοθετικού, φορολογικού και οικονομικού πλαισίου κυριολεκτικώς δήμευσαν την αγροτική γη των μικροϊδιοκτητών, για να τη μεταβιβάσουν ακολούθως αντί ενός ευτελούς τιμήματος σε γερμανικές εταιρίες. Στα υπερμεγέθη αγροκτήματα που δημιουργήθηκαν μετά τη δήμευση της αγροτικής γης οι πρώην μικροϊδιοκτήτες είχαν δύο επιλογές. Η πρώτη ήταν να ανταγωνιστούν με τους εισαγόμενους μετανάστες για τα ευτελή ημερομίσθια, ενώ η δεύτερη επιλογή τους ήταν να εγκαταλείψουν τον τόπο όπου γεννήθηκαν και να εγκατασταθούν στις φτωχογειτονιές του Βουκουρεστίου.

Ετσι, ολόκληρες γεωγραφικές περιοχές εκκενώθηκαν από τους αυτόχθονες, με αποτέλεσμα όχι μόνο τη σίγουρη βιολογική εξαφάνισή τους, αλλά και τη διαγραφή της ιστορικής μνήμης του «χώρου και του χρόνου», η οποία κατοχυρώνει τους τίτλους ιδιοκτησίας μέσω της πολιτισμικής συνέχειας.

Ταυτόχρονα, οι ίδιες πολυεθνικές εταιρίες ανέλαβαν όχι μόνον την επεξεργασία των τροφίμων, αλλά και τη διανομή τους στον πληθυσμό. Στον δρόμο της ίδιας αγροτικής διαχείρισης πορεύεται και η χώρα μας, η οποία μέχρι πρότινος αποτελούσε ευνομούμενο έθνος-κράτος.

Σήμερα το πολιτικό σύστημα εξουσίας την έχει μετατρέψει εντέχνως σε νεωτερικό πολυεθνικό οικονομικό χώρο-φαβέλα με φεουδαρχικές δομές, όπου στα σχεδιαζόμενα πολυεθνικά «Latifundia-Μανωλάδες» θα εργάζονται οι έποικοι-μετανάστες. Μετά την επιλεκτική και χυδαία φορολόγηση και την ουσιαστική δήμευση της αστικής περιουσίας έπεται και η άγρια φορολόγηση της αγροτικής γης, ώστε η σίγουρη οικονομική εξαθλίωση της αγροτικής τάξης να ακολουθηθεί σύντομα και από την εκχώρηση της γεωργικής γης στους πολυεθνικούς κολοσσούς.

* Ο Αλκιβιάδης Κεφάλας είναι Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
“Δημοκρατία”