Τρομοκρατικό χτύπημα αλλά όχι από ακραίους Ισλαμιστές φοβούνται οι αρχές

Του Μάνου Χατζηγιάννη

«Ο ψυχολογικός σκοπός της τρομοκρατίας είναι η δημιουργία ενός κλίματος αβεβαιότητας και ανησυχίας στις μάζες, το οποίο θα αυξήσει την επιρροή μας σε αυτές και θα επιτρέψει, με την κατάλληλη χειραγώγηση τους, να μας αποδεχτούν σαν λύση».
Τη φράση την ξεσηκώσαμε από ένα τρομοκρατικό εγχειρίδιο του Guerin-Serac, βασικού καθοδηγητή και εκπαιδευτή παρακρατικών και ακροδεξιών οργανώσεων στην περίοδο της πορτογαλικής δικτατορίας

Ενώ όλων η ανησυχία εστιάζεται σε πιθανό τρομοκρατικό χτύπημα στην Αθήνα από ακραίους ισλαμιστές, η εγχώρια τρομοκρατία στέλνει τα δικά της ..εορταστικά μηνύματα.

Από το χτύπημα στον Λουκά Παπαδήμο φάνηκε πως δεν μιλάμε πια για βόμβες σε γραφεία και γκαζάκια αλλά για αναβαθμισμένη απειλή.

Πριν από λίγες ημέρες σύμφωνα με αστυνομικές πηγές συνέβη ένα περίεργο περιστατικό όταν αστυνομικοί στην Κουμουνδούρου, όπου βρίσκονται τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, σταμάτησαν ύποπτο όχημα για έλεγχο αλλά ο οδηγός δεν ήταν και ιδιαίτερα συνεργάσιμος αφού σύμφωνα με τις προαναφερθείσες πληροφορίες εξαφανίστηκε με μεγάλη ταχύτητα και υλικές ζημιές στον περιβάλλοντα χώρο.

Το περιστατικό σύμφωνα με τις αρχές έχει άρωμα εγχώριας τρομοκρατίας.

Σε μια συγκυρία που τα πάντα μοιάζουν διαλυμένα θα δηλώσει πάλι παρούσα η Λερναία Ύδρα της εγχώριας τρομοκρατίας;

Σε μια συγκυρία με μια κυβέρνηση ανακόλουθη και βάρβαρη, μια αξιωματική αντιπολίτευση ανεπαρκή και γενικά ένα πολιτικό σύστημα πλήρως απαξιωμένο ποιον θα εξυπηρετούσε η διαμόρφωση ενός κλίματος ανασφάλειας;

Μετά το κρεσέντο των κουκουλοφόρων από την επέτειο του Πολυτεχνείου μέχρι τα “Δεκεμβριανά” του Γρηγορόπουλου θα έχουμε και επανεμφάνιση της τρομοκρατίας εν μέσω των κρισιμοτέρων στιγμών στην εσωτερική πολιτική σκηνή της χώρας;

Πλέον έντονη ανησυχία επικρατεί στις αρχές για την περίοδο των εορτών καθώς δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκτιμούν πως ενδέχεται να υπάρξει τρομοκρατικό χτύπημα. Άλλωστε η τρομοκρατία έχει συνηθίσει να “γιορτάζει”…εκρηκτικά. Ουκ ολίγες είναι οι περιπτώσεις που τρομοκρατικές οργανώσεις έχουν επιλέξει ημέρες των εορτών για να φωνάξουν παρών.

Οι επίφοβες ημερομηνίες λοιπόν βάσει παλιότερων χτυπήματων είναι οι εξής:

23 Δεκεμβρίου 1975 – Η τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη» δολοφονεί τον σταθμάρχη της CIA στην Αθήνα Ρίτσαρντ Γουέλς, 45 ετών, με τρεις σφαίρες σχεδόν εξ επαφής. Το περιστατικό συνέβη στις 22:00 έξω από την οικία του Γουέλς στο Ψυχικό, μόλις είχε επιστρέψει με τη σύζυγό του και το παιδί του από τη δεξίωση του Αμερικανού πρέσβη Κιούμπιτς στο Χίλτον. Τυπικά είχε το τίτλο του α΄ γραμματέα της αμερικανικής πρεσβείας. Ήταν το πρώτο χτύπημα της 17 Ν.

23 Δεκεμβρίου 2008- – Αθήνα, η τρομοκρατική οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας εξαπέλυσε βομβιστική επίθεση με δύο καλάσνικοφ εναντίον 17 αστυνομικών της διμοιρίας Α-524 που επέβαιναν σε υπηρεσιακό λεωφορείο στη περιοχή Γουδί.

24 Δεκεμβρίου 1989 – Μέλη της οργάνωσης 17 Νοέμβρη εισέρχονται κρυφά στο στρατόπεδο Συκουρίου της Λάρισας και αφαιρούν δεκάδες αντιαρματικές ρουκέτες.

30 προς31 Δεκεμβρίου 2004. Δολοφονία Χαράλαμπου Αμανατίδη. Ο ειδικός φρουρός Χαράλαμπος Αμανατίδης εκτελούσε υπηρεσία σκοπού στην οικία του βρετανού στρατιωτικού ακολούθου συνταγματάρχη Βlatherwick Μark στη συμβολή των οδών Θήρας 25 και Καρπάθου στην ΚηφισιάΟι δράστες παίρνουν το αυτόματο όπλο του ΜΡ5.

5 Ιανουαρίου 2009: Ο 21χρονος αστυνομικός των ΜΑΤ Διαμαντής Μαντζούνης, που είχε σκοπιά κοντά στην πίσω πύλη του υπουργείου Πολιτισμού, τραυματίζεται βαριά από πυρά τρομοκρατών. Οι δράστες γάζωσαν τη διμοιρία των ΜΑΤ με ένα καλάσνικοφ και ένα ΜΡ5, ενώ έριξαν και μία χειροβομβίδα. Την ευθύνη της επίθεσης ανέλαβε ο «Επαναστατικός Αγώνας». Ο αστυνομικός ανάρρωσε έπειτα από έναν μήνα νοσηλείας.

12 Ιανουαρίου 2007 Επίθεση με ρουκέτα εναντίον της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα

Το μόνο σίγουρο είναι πως με ένα ακόμη τρομοκρατικό χτύπημα θα βρεθεί γόνιμο έδαφος για ανατρεπτικές θεωρίες αφού λυγίζοντας από το βάρος της απόγνωσης όλο και περισσότεροι πολίτες συμφωνούν ή τουλάχιστον ανέχονται ακραίες δράσεις.

Κι ένας φοβισμένος νους ποδηγετείται ευκολότερα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι δολοφονίες της Μαρφίν, που φόβισαν τον απλό πολίτη και δεν ξανακατέβηκε στους δρόμους.