Θα ηρεμήσουν άραγε ποτέ τα Βαλκάνια από την αστάθεια;

Η «επικίνδυνη» και η «επωφελής» διείσδυση στα Βαλκάνια, οι μουσουλμάνοι, οι αλυτρωτισμοί και η ατμόσφαιρα που μυρίζει μπαρούτι

Οι ευχές Αμερικανών και Ευρωπαίων, πολιτικών και αναλυτών, εστιάζονται στην επιθυμία να καταστούν ειρηνικές και ασφαλείς οι βαλκανικές χώρες. Δεν είναι τυχαίο βεβαίως, ότι επί πολλές δεκαετίες δεν επεδείκνυαν το ίδιο ενδιαφέρον, αλλά τότε ίσχυε το μορατόριουμ με τη Ρωσία, και δεν είχε αναδυθεί η φοβία της ρωσικής διείσδυσης στη Βαλκανική.

Το ερώτημα, γιατί είναι επικίνδυνη η ρωσική διείσδυση, ενώ η διείσδυση των Δυτικών είναι επωφελής, δεν απαντήθηκε, επειδή απλούστατα δεν τέθηκε. Στην ουσία, οι βαλκανικοί λαοί, μετά της Ελλάδος, δεν έχουν δυνατότητα να επιλέξουν ποιος θα… διεισδύσει εντός τους. Περίπτωση να αφεθούν να ζήσουν άνευ διεισδύσεως, δεν εξετάζεται. Άρα, πρόκειται μόνον περί επιλογής… διεισδυτή!

Από την στιγμή λοιπόν, που επιζητείται η ηρεμία στα Βαλκάνια, συνάγεται ότι αυτά ευρίσκονται σε κίνδυνο. Αυτό υποστηρίζει και με άρθρο υπό τον τίτλο “Τα Βαλκάνια σε κίνδυνο”, ο Αμερικανός αναλυτής γεωστρατηγικής, Ντάνιελ Σέρβερ, που θεωρείται γνώστης των προβλημάτων της περιοχής. Σημειώνει τον κίνδυνο επανεμφάνισης της βίας και της πολιτικής αστάθειας, στα δυτικά Βαλκάνια, και παρατηρεί ότι οι δεκαετίες απόπειρας συμφιλίωσης και οικονομικής ανάκαμψης, μετά τις παρεμβάσεις των ΗΠΑ στη δεκαετία του ’90, έχουν ξεθωριάσει και σε ορισμένες περιοχές υπάρχει οπισθοδρόμηση.

Ο Σέρβερ αναφέρεται στον κίνδυνο της ριζοσπαστικοποίησης των μουσουλμάνων των Βαλκανίων, αλλά αποφεύγει να πει, ότι η Δύση φρόντισε να γεμίσουν με μουσουλμάνους τα Βαλκάνια, με σκοπό την αποτροπή των Ρώσων να… διεισδύσουν εκμεταλλευόμενοι τους Ορθόδοξους Βαλκάνιους [που καθίστανται μειονότητα, οσημέραι].

Επιβεβαιώνει αυτό έχει γραφεί επανειλημμένως σ’ αυτήν τη στήλη, ότι κατά τα τελευταία χρόνια, οι Ηνωμένες Πολιτείες, ρίχνοντας το βάρος τους στη Μ. Ανατολή και Ασία, προσπάθησαν να μειώσουν τις δεσμεύσεις τους προς τα Βαλκάνια [και Λατινική Αμερική] και να παραχωρήσουν τα ηνία στην Ευρωπαϊκή Ένωση -στην Γερμανία, δηλαδή-, αλλά η ΕΕ έχει αναστείλει την επιθυμία της για διεύρυνση. Ο Σέρβερ πιστεύει, ότι οι έκρυθμες καταστάσεις δεν θα οδηγήσουν τις βαλκανικές χώρες σε ένοπλες συγκρούσεις.

Κανείς δεν στοιχηματίζει, ότι δεν θα συμβούν, πάντως η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι. Η κατάσταση ενδιαφέρει άμεσα την Ελλάδα, και ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς, έχει ήδη προ καιρού προδιαγράψει την ακολουθούμενη πολιτική έναντι των γειτόνων.

Πώς έχει η κατάσταση σήμερα. Τα δυτικά Βαλκάνια διολισθαίνουν (εκ νέου) στους αλυτρωτισμούς και στην αποσταθεροποίηση. Η Βοσνία-Ερζεγοβίνη είναι περίπου ένα αποτυχημένο κράτος. Αλβανία, Κοσσυφοπέδιο και Σκόπια μαστίζονται από φαινόμενα διαφθοράς και φτώχειας, με την πρώτη να θεωρείται ναρκο-κράτος, με τον Ράμα φανερά στριμωγμένο.

Οι Σέρβοι της Βοσνίας προλειαίνουν το έδαφος για τυχόν απόσχιση, ενώ οι αντίστοιχοι του Κοσσυφοπεδίου συμμετέχουν στην κυβέρνηση Χαραντινάι, τον οποίο το Βελιγράδι θεωρεί εγκληματία πολέμου. Σήμερα, η προοπτική ένταξης στην Ε.Ε. (ως μαξιλάρι ασφάλειας στην αναζωπύρωση των εντάσεων και στη θεσμική εναρμόνιση) μοιάζει όλο και πιο μακρινή. Οι δε ΗΠΑ φαίνεται να επιχειρούν να καλύψουν το κενό, υπό τον φόβο της ρωσικής διείσδυσης, αν και Αυστρία και Γερμανία δείχνουν τελευταία αυξανόμενο ενδιαφέρον για την περιοχή, όπως άλλωστε και η Βουλγαρία.

Ο Κωνσταντίνος Φίλης, διευθυντής ερευνών του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων, είχε γράψει ότι υπάρχει σύμπνοια απόψεων μεταξύ Αθήνας – Ουάσιγκτον – Βρυξελλών, ως προς τις κινήσεις της Τουρκίας, η οποία εμφανίζεται στην περιοχή ως προστάτιδα δύναμη, και προσπαθεί να ενσταλάξει την τουρκική συνείδηση στις μουσουλμανικές μειονότητες όλων των χωρών των Βαλκανίων, με προφανή διάθεση εργαλειοποίησής τους.

Υπάρχει το ερώτημα, που απηύθυνα και άλλοτε. Πού στηρίζεται ο Ράμα και ακολουθεί τέτοια επιθετική πολιτική. Στον Ερντογάν; Ο Κ. Φίλης υποστηρίζει, ότι εδώ ίσως βρίσκεται και το κλειδί της έσχατης επαναδραστηριοποίησης της Αθήνας: στην ανάσχεση της τουρκικής επιρροής, η οποία ενισχύεται όσο παραμένουν σε εκκρεμότητα ευαίσθητα για εμάς θέματα, η λύση των οποίων, όμως, δεν εξαρτάται μόνο από εμάς.

Εξάλλου, έχοντας ταυτόχρονα πολλά μέτωπα ανοιχτά στην εξωτερική μας πολιτική, έχουμε μικρότερη ευχέρεια κινήσεων. Μετεξελισσόμενοι σε εμπορικό και ενεργειακό κέντρο, μπορούμε να συμβάλουμε στην οικονομική ανασύνταξη της Βαλκανικής, εντούτοις, απαιτούνται πιο αποφασιστικά βήματα προκειμένου να αποκτήσουμε ουσιαστικό ρόλο και λόγο στις περιφερειακές εξελίξεις.

Μακεδών
Πηγή Voria