Είναι ώρα λοιπόν, να ειπωθούν μερικές αλήθειες.

Δέκα αλήθειες για τους λαθρομετανάστες που καίνε

Το πρόβλημα με τις «ροές» λαθρομεταναστών στα Ελληνικά νησιά επιδεινώνεται συνεχώς!

Βρίσκεται στο επίκεντρο των διαβουλεύσεων με τους εταίρους. Και επίκεινται κάποιες αλλαγές, γιατί όλοι φοβούνται πια τα χειρότερα. Και πολύ άμεσα.

Πολύ περισσότερο, που η αποτυχία της επίσκεψης Ερντογάν στην Αθήνα έχει αυξήσει ήδη τις ροές από «απέναντι» κι έχει επιδεινώσει τους κινδύνους.

Είναι ώρα λοιπόν, να ειπωθούν μερικές αλήθειες.

* Πρώτον, η κυβέρνηση Τσίπρα άλλαξε (μεταξύ πολλών άλλων) και το νόμο για τη χορήγηση ασύλου. Η νέα ρύθμιση προβλέπει δυνατότητα του «ενδιαφερομένου» να επαναφέρει την αίτηση του τέσσερις φορές (αν του την αρνηθούν τις τρείς προηγούμενες).

Με αποτέλεσμα η διαδικασία να είναι χρονοβόρα και να μην μπορεί να τελειώσει ποτέ. Το επέβαλαν οι «αλληλέγγυοι» και οι ΜΚΟ, που αποδεικνύεται ήδη όργανα των «διακινητών».

(Το ψιλο-κατήγγειλε αυτό και ο ίδιος ο Μουζάλας πια! Και γι’ αυτό οι ΣΥΡΙΖΑίοι θέλουν να τον φάνε. Όλοι οι υπόλοιποι θέλουν να τον διώξουν, γιατί έχει χάσει προ πολλού τον έλεγχο. Οι ΣΥΡΙΖΑίοι, θέλουν να τον διώξουν γιατί λέει και καμιάν αλήθεια πότε – πότε. Αλλά μ’ αυτά και μ’ αυτά, ο Μουζάλας είναι «υπ’ ατμόν» εδώ κι ένα χρόνο περίπου – και η κατάσταση στον τομέα του βρίσκεται εκτός ελέγχου…).

Τώρα λοιπόν, οι Ευρωπαίοι επιμένουν και πιέζουν να αλλάξει ξανά ο νόμος περί ασύλου, ώστε να μπορεί να τελεσιδικούν οι υποθέσεις γρήγορα. Και να ξέρουμε ποιοι δικαιούνται άσυλο και ποιοι όχι.

Ώστε όσοι δικαιούνται άσυλο να επαν-εγκαθίστανται (relocate) σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Κι όσοι δεν δικαιούνται άσυλο, να επιστρέφουν («επανα-προωθούνται») στην Τουρκία.

Πρώτο λοιπόν «αγκάθι», ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να συγκρουστεί με τους δικούς του – αλληλέγγυους ΜΚΟ κλπ.

* Δεύτερον, όσοι έρχονται από «απέναντι», δεν έχουν επίσημα ταξιδιωτικά έγγραφα πάνω τους (διαβατήρια κλπ.) Για την ακρίβεια, τα καταστρέφουν πριν έλθουν ή μόλις πατήσουν το πόδι τους σε ελληνικό έδαφος.

Κατά τις μαρτυρίες των Ελλήνων Λιμενικών το κάνουν μπροστά τους!

Τέτοιο θράσος.

Αυτό και μόνο πρέπει να είναι επαρκές «τεκμήριο δόλου» και να τους αρνούνται κάθε δικαίωμα ασύλου.

* Τρίτον, άσυλο δικαιούνται μόνο όσοι προέρχονται από χώρες που έχουν αναγνωριστεί ως «εμπόλεμες ζώνες» (war zones) ή ως «διαλυμένα κράτη» (failed states). Όχι γενικώς από περιοχές που έχουν πολεμικές επιχειρήσεις.

(Ή όταν υπάρχει τυραννικό καθεστώς και κινδυνεύει άμεσα η ζωή τους ως «αντιφρονούντων» – dissidents. Αλλά αυτό αφορά επωνύμους που μπορούν να αποδείξουν ότι διώκονται πολιτικά. Όχι μαζικό φαινόμενο προσφύγων…).

Έτσι μέχρι πρόσφατα πρόσφυγες θεωρούνταν μόνο από τη Συρία, το Κεντρικό Ιράκ, και τη Λιβύη (Παλαιότερα και από τη Σομαλία).

Τώρα πια και από κάποιες περιοχές της Υεμένης.

Αλλά οι συντριπτικά περισσότεροι που μας έρχονται από την Τουρκία, είναι από χώρες όπως: Το Μαρόκο, η Τυνησία, η Αλγερία, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν και το Μπαγκλαντές. Ακόμα και από χώρες τις Λατινικής Αμερικής…

Όλοι αυτοί ΔΕΝ θεωρούνται πρόσφυγες – δεν παίρνουν «στάτους πρόσφυγα» κατά τη διεθνή νομοθεσία. Είναι πια «παράτυποι μετανάστες».

Ή κατά το κοινώς λεγόμενο «λαθρομετανάστες».

Και οι λαθρομετανάστες πρέπει να επαναπατρίζονται στις χώρες προέλευσής τους!

Ώστε να πάρουν το «μήνυμα» και όσοι βρίσκονται ακόμα εκεί, να σταματήσουν να έρχονται. Όταν γίνει μαζικός επαναπατρισμός λαθρομεταναστών – θα σταματήσουν και οι «ροές»…

* Τέταρτον: κάθε λαθρομετανάστης πληρώνει ένα σεβαστό ποσό στους «διακινητές» για να φτάσει στον προορισμό του –τις χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης: Η «ταρίφα» φτάνει 12-16 χιλιάδες δολάρια (από χώρες όπως το Μπαγκλαντές και το Πακιστάν) μέχρι 8 χιλιάδες δολάρια (από χώρες όπως το Μαρόκο και η Τυνησία. Αυτά τα ποσά όμως, είναι ιλιγγιώδη σε αυτές τις κοινωνίες.

Αντιστοιχούν στο 50πλάσια ή και υπερ100πλάσιο στις δυτικές κοινωνίες!

Τόσο λεφτά κανείς τους δεν έχει εκεί!

Αν είχαν τόσα λεφτά στις χώρες τους, θα ήταν τοπικοί «Κροίσοι»!

Δεν θα είχαν καμία ανάγκη να μπουν σε τέτοιες περιπέτειες.

Που τα βρίσκουν, λοιπόν;

Απλούστατα κάνουν λαθρεμπόριο πάσης φύσεως: από ναρκωτικά ως όπλα ή «αγορασμένες» γυναίκες (και παιδιά – τα οποία μετά τα αφήνουν ως «ασυνόδευτα», όταν δεν καταλήγουν σε φριχτό «εμπόριο οργάνων»)…

–Πέμπτον: Ένα τεράστιο κύκλωμα διακινητών έχει δημιουργηθεί, που τους δίνει την «πραμάτεια», τους καθοδηγεί λεπτομερώς από πού θα περάσουν, που θα τα δώσουν, ποιους «συνδέσμους» θα συναντήσουν στη διαδρομή, που θα απευθυνθούν αν κάτι «στραβώσει» στο δρόμο, πόσα θα κρατήσουν οι ίδιοι για τις ανάγκες τους, που θα παραδώσουν τα υπόλοιπα, που θα καταλήξουν και τι θα κάνουν εκεί μέχρι να «ξεχρεώσουν».

Έτσι εξηγούνται τα ακριβά κινητά που έχουν μαζί τους, το γεγονός πως όπου φτάσουν, ξέρουν με ποιους θα επικοινωνήσουν, ο στρατός των «αλληλέγγυων» που τους περιμένει και τους στηρίζει και τους «ξεσηκώνει» αν χρειαστεί, και τους «συνδικαλίζει» και τους βάζει μπροστά να πιέζουν…

Δεν είναι συμπεριφορά αυτή απελπισμένων ανθρώπων που τρέχουν να σωθούν. Είναι συμπεριφορά οργανωμένων, προστατευόμενων και καθοδηγούμενων.

Ο τζίρος όλης αυτής της «επιχείρησης» έφτασε τα δεκάδες δισεκατομμύρια τα τελευταία δέκα χρόνια!

Μόνο στην Τουρκία – το «μερίδιο» των Τούρκων διακινητών – υπολογίζεται πάνω από 4 δισεκατομμύρια το 2015 ως τις αρχές του 2016 – τη χρονιά της μεγάλης «άοπλης εισβολής» προς την Ευρώπη.

Οι ρυθμοί έπεσαν αργότερα, αλλά τα ποσά εξακολουθούν να είναι ιλιγγιώδη.

* Έκτον, αληθινές οικογένειες, δεν υπάρχουν μεταξύ των λαθρομεταναστών!

Είναι αδύνατο να σηκωθεί ένας 20χρονος με τη δεκαοκτάχρονη γυναίκα του με το δίχρονο παιδί τους να έλθουν από το Αφγανιστάν… με τα πόδια.

Δεν θα φτάσουν ποτέ (τα μωρά δεν πρόκειται να αντέξουν τέτοιες κακουχίες).

Κι είναι αδύνατο να κάνουν και… πρόσθετα παιδιά στο δρόμο!

Όποιος έχει ζήσει αληθινή προσφυγιά τα ξέρει αυτά…

Οι ευρωπαϊκές αρχές έχουν σήμερα τη δυνατότητα να διαπιστώνουν από προέρχεται καθένας.

Ακούγοντάς τον να μιλάει τη γλώσσα του, ξέρουν όχι μόνο ότι πατρίδα του είναι το Πακιστάν (κι όχι το Ιράκ που ισχυρίζεται), αλλά και από ποια συγκεκριμένη περιοχή της χώρας προέρχεται.

Μπορούν λοιπόν, κατά τις συνεντεύξεις στα hot spots να διαπιστώσουν πως κάποιοι που εμφανίζονται ως «οικογένεια» προέρχονται από εντελώς διαφορετικές περιοχές και μιλάνε εντελώς διαφορετικές γλώσσες.

Ο «πατέρας» μιλάει Παστούν από το Πακιστάν, η μητέρα Ιρακινή διάλεκτο της Αραβικής και τα παιδάκια Συριακή διάλεκτο.

Άρα ΔΕΝ είναι οικογένεια. Άρα «κόβονται».

Αγοράζουν στο δρόμο ακόμα και… «οικογένειες» για να το παίξουν «πρόσφυγες». Αλλά τους πιάνουν οι ευρωπαϊκές αρχές στα hot spots.

Κι εκείνοι κάνουν δεύτερη και τρίτη έφεση, υπό τον «καθοδήγηση» των αλληλέγγυων και των ΜΚΟ που ελέγχουν τα hot spots.

Και η υπόθεσή μπορεί να συνεχίζεται επ’ άπειρον…

Αυτό το αίσχος δημιούργησε και διευκόλυνε η νομοθετική παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό τον υποχρεώνουν να αλλάξει τώρα.

Αλλά οι αλληλέγγυοι και οι ΜΚΟ αντιδρούν λυσσαλέα.

Και οι οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ τους συμπαραστέκονται…

Είναι «πολλά τα λεφτά», βλέπετε…

* Έβδομο, πρέπει να πάψουμε να παίζουμε με τις λέξεις. Δεν μπορούμε να μιλάμε για «προσφυγικό», όταν ο Πόλεμος κατά του ΙΣΙΣ στο Κεντρικό Ιράκ και τη Συρία έχει λήξει – και οι αληθινοί πρόσφυγες επιστρέφουν πια στα σπίτια τους.

Εκτός αν το παίζουν «πρόσφυγες» εκείνοι που τα είχαν καλά με το ΙΣΙΣ και φοβούνται να γυρίσουν πίσω, γιατί είχαν ταυτιστεί με τους τζιχαντιστές.

Αλλά τους ηττημένους του ΙΣΙΣ δεν τους θέλουμε να τους φέρουμε στην Ευρώπη ως… «πρόσφυγες»! Έλεος πια…

Έτσι σήμερα πλέον ξέρουμε πως από αυτούς που μας ήλθαν τα δύο τελευταία χρόνια, το 18-20% ήταν αληθινοί πρόσφυγες και οι υπόλοιποι ήταν λαθρομετανάστες.

Αυτά τα νούμερα παραδέχεται πια και ο ταλαίπωρος Μουζάλας.

Επομένως, ΔΕΝ μιλάμε για «προσφυγικό»…

Μιλάμε πια, κυρίως για λαθρο- μεταναστευτικό!

Να εξηγούμαστε. Και να συνεννοούμαστε…

* Όγδοο: Και η Ευρώπη έχει μπερδέψει τους αριθμούς…

Μόνο του 2015-16 πέρασαν στις χώρες της Ένωσης (κυρίως από Ελλάδα και το «Βαλκανικό διάδρομο») περί το 1,5 εκατομμύριο άτομα!

Επισήμως οι Ευρωπαϊκές αρχές παραδέχονται ότι 160 χιλιάδες από αυτούς δικαιούνται ασύλου. Ερώτηση: και οι υπόλοιποι;

Μισό λεπτό, δεν είναι ένας και δύο…

Είναι πάνω από 1,3 εκατομμύρια άτομα που πέρασαν και εγκαταστάθηκαν αλλά δεν δικαιούνται ασύλου, όπως μας λένε.

Θα μας πει κανείς, τι θα γίνει με όλους αυτούς;

Κι ακόμα, από τις 160 χιλιάδες πρόσφυγες που δικαιούνται ασύλου έχουν «τακτοποιηθεί» μέχρι στιγμής καμιά 35αρια χιλιάδες!

Και υπάρχει ανοικτό θέμα «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης» – να υποδεχθούν πρόσφυγες κι όσες χώρες-μέλη δεν τους δέχθηκαν ακόμα.

Μεταξύ των οποίων οι χώρες του Βίζεγκραντ, βεβαίως, αλλά και η Γαλλία (του Σοσιαλιστή Ολάντ προηγουμένως – και του «ευρωπαϊστή» Μακρόν σήμερα) που μας λέει πολλά, αλλά τη δική της «ποσόστωση» ΔΕΝ την έχει πιάσει ακόμα.

Μιλάμε πάντα για τους 125 χιλιάδες πραγματικούς πρόσφυγες που πήραν δικαιωματικά άσυλο και δεν τους δέχεται ακόμα κανείς…

Παιδιά με τους υπόλοιπους – που είναι δεκαπλάσιοι – τι θα γίνει;

Αυτοί που πέρασαν σε ευρωπαϊκές χώρες, δεν πήραν άσυλο, δεν θεωρούνται πρόσφυγες, πού βρίσκονται; Και τι θα απογίνουν;

Πότε θα μας μιλήσει κάποιος γι’ αυτό;

* Ένατο: Το πρόβλημα ΔΕΝ είναι «διαδικαστικό».

Δεν είναι γραφειοκρατικό (μόνο). Δεν είναι νομικό (απλώς)…

Είναι πρωτίστως Πολιτικό!

Θα αποφασίσουν Οι Ευρωπαίοι να επαναπατρίσουν τους λαθρομετανάστες; Θα τους επιστρέψουν στις χώρες προέλευσής τους; Ή όχι;

–Γιατί, αν τους επαναπατρίσουν, τελειώνουν οι «ροές» αμέσως! Κανείς άλλος δεν θα πληρώσει χρήματα εκεί, ούτε θα μπει στην περιπέτεια να έλθει εδώ, για να τον ξαναστείλουν τελικά πίσω…

— Κι αν δεν τους επαναπατρίσουν, τότε δεν θα σταματήσουν οι ροές. Θα διογκώνονται συνεχώς…

Κι ούτε θα βρουν τρόπο να τους «μοιράσουν» ανάμεσα στα κράτη-μέλη.

Απλώς θα διαλύσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση!

Κι όταν μιλάμε για «επαναπατρισμό» των λαθρομεταναστών, δεν εννοούμε, αναγκαστικά, μέσω Τουρκίας.

Μπορούν, αντί να παρακαλάνε την Τουρκία να τους δεχθεί, να τους στέλνουν κατευθείαν πίσω στις χώρες τους.

Η Ευρώπη δίνει κάθε χρόνο σημαντική βοήθεια σε κάθε μία από τις χώρες προέλευσης των λαθρομεταναστών.

Κι έχει τα μέσα να τις «πείσει» να τους δεχθούν πίσω.

Κι αν συμβεί αυτό λύνονται και όλα τα άλλα, σχεδόν αυτομάτως…

* Δέκατο – και τελευταίο: Για να μπορέσει η Ευρώπη να επαναπατρίσει όσους παράνομα της ήλθαν, πρέπει να συγκρουστεί, στο εσωτερικό της, με τα ποικιλώνυμα λόμπι των «διακινητών»:

ΜΚΟ, διεθνείς οργανώσεις «αλληλέγγυων», κυκλώματα που μονοπωλούν στρεβλή ενημέρωση στον Τύπο και στα Social Media, ομάδες πίεσης που οργιάζουν στο Ευρωκοινοβούλιο και σε τοπικά κοινοβούλια.

Αυτή τη σύγκρουση πρέπει να την αποτολμήσει

Γιατί έτσι θα λύσει το πρόβλημα οριστικά…

Αλλιώς, το πρόβλημα αυτό θα τη διαλύσει!

Ή θα το λύσει – ή θα τη διαλύσει…

Τόσο απλά.

thesecretrealtruth.blogspot.com