Πράγματα που οι γυναίκες δεν μπορούσαν να κάνουν πριν το 1920 στην Αμερική

Το έτος 1920 σηματοδότησε την αυγή μιας νέας εποχής ελευθερίας για τις γυναίκες-επικυρώθηκε η 19η τροπολογία, η οποία έδωσε το δικαίωμα ψήφου και την είσοδο σε μια νέα δεκαετία κοινωνικής απελευθέρωσης.

Αλλά όσο προοδευτικά και να ήταν τα βήματα αυτά για τα δικαιώματα των γυναικών, ήταν ακόμα ελάχιστα σε σύγκριση με την κατάσταση των δικαιωμάτων των γυναικών σήμερα. Ακόμη και τώρα, όταν τα hasttags όπως #WomenAgainstFeminism είναι τοπ θέματα, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι το κίνημα για τα δικαιώματα των γυναικών μας έφερε το πιο βασικό από τα δικαιώματα.
Και ενώ ακόμα αγωνιζόμαστε για την ισότητα, αυτοί ήταν οι κανόνες για τις γυναίκες πίσω στη δεκαετία του ’20:

1. Οι περισσότερες παντρευόντουσαν σε πολύ νεαρή ηλικία. Το 2010, ο μέσος όρος ηλικίας για να παντρευτεί μια γυναίκα ήταν 26. Πίσω στο 1920, η μέση νύφη ήταν μόλις 21 ετών.
Embed from Getty Images

2. Οι γυναίκες έκαναν παιδιά σε πολύ μικρότερη ηλικία. Στη δεκαετία του 1950, ο μέσος όρος ηλικίας της γυναίκας, για τη γέννηση του πρώτου παιδιού, ήταν μόνο 22. Αυτό σημαίνει ότι το ήμισυ του συνόλου των Αμερικανίδων ήταν μητέρες πριν από τα 22α γενέθλιά τους και επομένως εμπλεκόντουσαν σε μια ζωή μητρότητα και νοικοκυριού, πριν από την ευκαιρία να σκεφτούν τι θα ήθελαν να κάνουν με τη ζωή τους.

3. Τα αντισυλληπτικά χάπια δεν υπήρχαν. Δεν είναι άξιο απόρίας που οι γυναίκες είχαν παιδιά τόσο πολύ νωρίτερα. Το αντισυλληπτικό χάπι δεν είχε εγκριθεί από τον FDA μέχρι το 1960. Και υπήρξαν μερικά σοβαρά χτυπήματα στο δρόμο για την έγκρισή του: Η Margaret Sanger, πρωτοπόρος στο κίνημα ελέγχου των γεννήσεων, συνελήφθη πολλές φορές για την ίδρυση της πρώτης κλινικής ελέγχου γεννήσεων της χώρας. Αλλά αυτή η έγκριση του 1960, ακόμα δεν δίνει σε όλες οι γυναίκες πρόσβαση στο χάπι. Χρειάστηκαν 12 χρόνια ακόμη, έως ότου η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου του 1972, Baird ν. Eisenstadt, για τον έλεγχο των γεννήσεων να είναι προσιτή σε όλες τις γυναίκες, ανεξάρτητα από την οικογενειακή κατάστασή τους.
Embed from Getty Images

4. Το χάπι της επόμενης ημέρας. Η επείγουσα αντισύλληψη δεν είχε εγκριθεί από τον FDA, μέχρι τα τέλη του έτους 1998! Αλλά η πρόσβαση στο χάπι της επόμενης ημέρας, το οποίο πρέπει να ληφθεί αμέσως μετά τη σεξουαλική επαφή για να είναι αποτελεσματικό, δεν ήταν εύκολη για όλες τις γυναίκες: Χρειαζόταν ιατρική συνταγη!

5. Θα μπορούσε να απολυθεί λόγω εγκυμοσύνης. Η καριέρα των εργαζόμενων γυναικών θα έβλεπαν τη σταδιοδρομία τους να συντομεύει αν έμεναν έγκυες, μέχρι την ψήφιση του αντίστοιχου νόμου.

6. Δεν θα μπορούσε να μηνύσει για σεξουαλική παρενόχληση. Το 1964 ψηφίστηκε, ο νόμος για την εξάλειψη των διακρίσεων λόγω φύλου στο χώρο εργασίας. Αλλά τα δικαστήρια δεν αναγνώριζαν τη σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας μέχρι το 1977. Αυτό ίσως επειδή ο ορισμός της σεξουαλικής παρενόχλησης ήταν ακόμα σκοτεινός μέχρι το 1980, όταν ο όρος ορίστηκε επίσημα από την Equal Employment Opportunity Commission.

Embed from Getty Images

7. Οι γυναίκες δύσκολα θα έπαιρναν πιστωτική κάρτα. Οι ανύπαντρες γυναίκες αντιμετώπιζαν σοβαρό πρόβλημα στο να πάρουν πίστωση, με τις τράπεζες να επιτρέπεται να απορρίπτον τις αιτήσεις αποκλειστικά για λογούς οικογενειακής κατάστασης μέχρι τη δεκαετία του 1970. Η παντρεμένη γυναίκα θα μπορούσε τυπικά να πάρει μια πιστωτική κάρτα, μόνο αν ο σύζυγός της ήταν πρόθυμος να συνυπογράψει. Δεν υπήρχαν τα νομικά μέτρα που έχουν θεσπιστεί για την εξάλειψη της πρακτικής αυτής μέχρι το 1974, με το νόμο Equal Credit Opportunity Act.

8. Ο οικογενειακός βιασμός δεν ποινικοποιούνταν. Οι βιασμοί εντός των ορίων του γάμου δεν αναγνωρίζονταν ως έγκλημα σε όλες τις 50 πολιτείες της Αμερικής μέχρι το 1993. Κατά βάση οι γυναίκες δεν μπορούσαν να αρνηθούν το σεξ με το σύζυγό τους ή να αντεπιτεθούν νομικά αν υπήρχε βιασμός.
Embed from Getty Images

9. Κάποια πανεπιστήμια δεν δεχόντουσαν τις γυναίκες. Μία ελίτ εκπαίδευση δεν ήταν επιλογή για ακόμα και τις πιο λαμπρές γυναίκες. Το Πανεπιστήμιο Cornell και το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια άρχισαν να δέχονται τις γυναίκες το 1870 και το 1876, αντίστοιχα. Άλλα πανεπιστήμια δεν ακολούθησαν το παράδειγμά τους μέχρι περισσότερες από δύο δεκαετίες μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα Yale και Princeton άρχισαν να δέχονται φοιτήτριες το 1969, και τα υπόλοιπα μέσα στα επόμενα 12 χρόνια.

10. Δεν υπήρχαν γυναίκες στο στρατό. Το πρώτο μισό του 20ού αιώνα είδε δύο μεγάλους πολέμους, αλλά και οι δύο από αυτές τις επικές συγκρούσεις δεν είχαν γυναίκες στη μάχη. Το 1948, το Κογκρέσο ψήφισε τον νόμο Women’s Armed Services Integration Act, ο οποίος επέτρεπε στις γυναίκες να υπηρετούν στο στρατό και να κερδίζουν οφέλη βετεράνων.

11. Νόμιμες αμβλώσεις δεν υπήρχαν. Μέχρι την μνημειώδη απόφαση του Roe v. Wade το 1973, μια γυναίκα που αντιμετώπιζε κάποιες σοβαρές κυρώσεις όταν ήθελε τον τερματισμό της εγκυμοσύνης και πολλές φορές οδηγούνταν σε επικίνδυνα παράνομες διαδικασίες.
Embed from Getty Images

12. Υπήρχανσοβαρές διακρίσεις στο χώρο εργασίας. Οι γυναίκες μπορεί να παίρνουν 77 σεντς, αντί για ένα δολάριο κάθε άνδρα σήμερα. Οι αριθμοί όμως ήταν πολύ χειρότεροι τότε, όταν οι γυναίκες έπαιρναν περίπου 59 σεντς, αντί για ένα δολάριο κάθε άνδρα το 1963. Αλλά η ελλειμματική αμοιβή δεν ήταν το μόνο πρόβλημα που αντιμετώπιζαν οι γυναίκες που εργάζονταν. Αντιμετώπισαν επίσης σεξουαλική παρενόχληση και σε ορισμένα επαγγέλματα, περιορισμούς στα ρούχα και στο βάρος τους.

13. Σε πολλά κράτη, οι γυναίκες δεν θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως ένορκοι. Χρησιμοποιώντας τη δικαιολογία ότι δεν θα πρέπει να ζητείται από τις γυναίκες να εγκαταλείπουν το σπίτι ή ότι οι ευαισθησίες τους ήταν πάρα πολύ λεπτές για να ακούσουν τις φρικιαστικές λεπτομέρειες κατά τη διάρκεια μιας δίκης, οι γυναίκες σε πολλά κράτη δεν μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως ένορκοι μέχρι το 1973.

Και φυσικά:

14. Δεν είχε δικαίωμα ψήφου. Ενώ το Σύνταγμα πoτέ δεν απαγόρευε στις γυναίκες την ψηφοφορία κατά το παρελθόν, το πέρασμα της 19η τροπολογίας έκανε το δικαίωμα πρότυπο για τις γυναίκες σε ολόκληρη τη χώρα. Κατά ειρωνικό τρόπο, οι γυναίκες μπορούσαν να κατέχουν δημόσια αξιώματα και η πρώτη γυναίκα μέλος του Κογκρέσου εξελέγη το 1917, αλλά δεν μπορούσε καν να ψηφίσει τον εαυτό της για να κερδίσει τη θέση.

loading...