Να απενεχοποιήσουμε τη Δεξιά!

Του Θανάση Κ.  …. 

 –Ωσαννά, ωσαννά, ανεγεννήθη ημίν Κεντροαριστερά! Δεν το εννοώ ειρωνικά. Αν και μπορεί να ακούγεται κάπως έτσι…Θετικό είναι από πολλές πλευρές. Αλλά μετά τα συχαρίκια, να έχουμε και
λίγο το νου μας, έτσι; * Πράγματι, το γεγονός ότι υπάρχει ένα δυνητικά τρίτο κόμμα, ως επιλογή για τους ψηφοφόρους, μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, είναι σημαντικό. Γιατί από το μεγάλη «δεξαμενή» των δυσαρεστημένων του ΣΥΡΙΖΑ (15-17% του εκλογικού σώματος), ένα μέρος ψηφοφόρων που ΔΕΝ θα πάνε ΝΔ μπορούν να πάνε κάπου αλλού (στο νέο φορέα της Κεντροαριστεράς), κι όχι να «επιστρέψουν εκόντες άκοντες» στο ΣΥΡΙΖΑ, ή να κάνουν αποχή.

    Αυτό μπορεί να αποδυναμώσει τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ευελπιστεί ότι θα του γυρίσουν πολλοί από τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους τους.

    Τώρα είναι πιθανό να του γυρίσουν πολύ λιγότεροι απ’ ό,τι έλπιζε…

    * Πράγματι, το γεγονός ότι ο υποψήφιος που κράτησε την πιο απερίφραστα αντί-ΣΥΡΙΖΑ θέση (Ανδρουλάκης) πήγε πολύ καλά και βγήκε δεύτερος με 25%, ενώ ο υποψήφιος που κράτησε την πιο φιλο-ΣΥΡΙΖΑ θέση (Ραγκούσης) πήγε «άπατος» (με σκάρτο 2,5%) δείχνει πως ολόκληρος ο χώρος πήρε «εντολή» για πιο σκληρή αντιπολίτευση στον Τσίπρα.

    Και να παραμείνει «ανοικτός» σε μετεκλογική συνεργασία με τη ΝΔ.

    * Πράγματι, αν στη χθεσινή ψηφοφορία τα πράγματα ήταν διαφορετικά – ας πούμε, αν πήγαιναν κάτω από 100 χιλιάδες να ψηφίσουν, κι όχι 210 χιλιάδες που πήγαν τελικά – τότε ο χώρος αυτός θα ήταν πολύ πιο εύκολο να «αλωθεί» από το ΣΥΡΙΖΑ! Πράγμα που δεν συνέβη!

    Αντί να «αλώσει» πλήρως το χώρο της Κεντροαριστεράς, ο Τσίπρας είδε να δημιουργείται δίπλα του ένα «εχθρικό οχυρό» που «μαζεύει κόσμο».

    Κι αυτό σίγουρα δεν ευνοεί τα σχέδιά του…

    Από την άλλη βέβαια, μην… καβαλήσουμε και το καλάμι της «κεντροαριστεράς»!

    Χρειάζεται προσοχή κι από την πλευρά της ΝΔ…

    Ιδιαίτερη προσοχή…

    Γιατί η ΝΔ εξακολουθεί να απευθύνεται στους ψηφοφόρους που θέλουν να φύγει ο Τσίπρας το συντομότερο – αυτούς που είναι οργισμένοι μαζί του, αυτούς που είναι απογοητευμένοι μαζί του, αυτούς που δεν περιμένουν πια τίποτε από τον Τσίπρα. Και όλοι αυτοί είναι πλέον μια πλειοψηφική δεξαμενή ψηφοφόρων…

    Κανένα από αυτούς δεν τον «χαρίζει» η ΝΔ σε κανένα!

    Ούτε στο «νέο φορέα»…

    Εξακολουθεί η ΝΔ να είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να διώξει το ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία.

    Κι όσοι έχουν ως προτεραιότητα να φύγει ο Τσίπρας (κι είναι παρά πολλοί) εξακολουθούν να έχουν ως καλύτερη επιλογή – αν όχι ως μόνη επιλογή – την ψήφο στη ΝΔ και τον Κυριάκο…

    Δημοσκοπικά η ΝΔ προηγείται αισθητά και σταθερά του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν έχει ακόμα δημιουργήσει δυναμική θριάμβου.

    Έχει υψηλή συσπείρωση, έχει ήδη κέρδη από όλους τους άλλους κομματικούς χώρους, αλλά τα κέρδη της εξακολουθούν να είναι δυσανάλογα μικρά σε σύγκριση με τις μεγάλες απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ. Και από την αυτοδυναμία ακόμα απέχει…

    Ενώ όμως γίνεται συζήτηση συνήθως για το πόσους κερδίζει ή μπορεί να κερδίσει η ΝΔ από τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ (2,5-3% του εκλογικού σώματος) και από τα κεντρώα κόμματα (πριν τη δημιουργία το νέου φορέα, γύρω στο 1,5-2% του εκλογικού σώματος), περισσότερο απ’ όλα αυτά ενδιαφέρει η δεξαμενή των ψηφοφόρων που χάθηκαν για τη ΝΔ ανάμεσα στο Ιανουάριο και το Σεπτέμβριο του 2015!

    Που είναι πολύ μεγάλος αριθμός – 200 χιλιάδες – και για τους οποίους δεν μιλάει κανείς!

    Είναι 200 χιλιάδες πολίτες – κοντά στο 4% του εκλογικού σώματος – που ψήφισαν τον Ιανουάριο Σαμαρά, αλλά δεν ψήφισαν το Σεπτέμβριο ΝΔ του Μεϊμαράκη, προφανώς γιατί δεν τους άρεσε η πολιτική: «ψηφίστε εμάς, για να …συγκυβερνήσουμε με τον ψευταράκο Τσίπρα»!

    Αυτοί έφυγαν από τα δεξιά και δεν πήγαν σε άλλο κόμμα – πήγαν σπίτι τους!

    Κι αυτοί είναι περισσότεροι απ’ όσους περιμένουμε να μας έλθουν  απευθείας από ΣΥΡΙΖΑ και πολύ περισσότεροι απ’ όσους περιμένουμε να μας έλθουν από όλα τα κεντρώα κόμματα μαζί.

    Αυτοί (οι «φυγάδες του Σεπτεμβρίου» του 2015), μαζί με τον «επαναπατρισμό» μεγάλου μέρους των ΑΝΕΛ είναι ουσιαστικά η μεγαλύτερη και πιο προφανής δεξαμενή δυνητικών ψηφοφόρων για τη ΝΔ σήμερα.     

    Αλλά όλοι αυτοί απαιτούν άνοιγμα προς τα δεξιά, όχι «κεντρώα ανοίγματα»…

    Και τέλος υπάρχουν κι όσοι εγκατέλειψαν τη ΝΔ από το 2004 και μετά – κυρίως μετά το 2008, μη μπορώντας να «χωνέψουν» το πώς κάηκε τότε η Αθήνα (από τους κουκουλοφόρους, με την αστυνομία αδρανή απέναντί τους – για να μη ξεχνιόμαστε)!

    Αυτοί (300-500 χιλιάδες) έφυγαν από τη ΝΔ και δεν πήγαν πουθενά – έκαναν αποχή. Εγκατέλειψαν εντελώς το εκλογικό σώμα!

    Κι αυτοί έχουν «σοκαριστεί» σήμερα από την διετία ΣΥΡΙΖΑ και μπορεί ένα μέρος τους να ξανακερδηθεί!

    Αλλά κάτι τέτοιο θέλει –  επίσης – ανοίγματα προς τα δεξιά!

    Όχι «κεντρώα» ανοίγματα.

    Αν όλοι αυτοί ήθελαν «κεντρώα» ανοίγματα, θα ψήφιζαν ήδη κεντρώα κόμματα. Αν ήταν απλώς ακροδεξιοί, θα ψήφιζαν ήδη ακροδεξιά κόμματα.

    Έφυγαν όμως από τη ΝΔ όταν δεν μπόρεσε να σταθεί ως κόμμα του Νόμου και της Τάξης, κάνοντας έκτοτε αποχή!

    Αυτοί κερδίζονται μόνο από τη ΝΔ (αφού τους ενδιαφέρει να ψηφίσουν κόμμα εξουσίας – όχι κομματίδια) και μόνο με πολιτική φιλελεύθερη και συντηρητική, πάντως όχι κεντρο-αριστερή ή αριστερο-κεντρώα ή κεντρο-κεντρώα.

    Αν θέλει να ανοιχθεί σε μια τέτοια τεράστια δεξαμενή η ΝΔ τότε πρέπει να απενοχοποιήσει τη δεξιά!

    Ακριβώς αυτό όπως το ακούτε: Να απενοχοποιήσει τη Δεξιά!

    Χωρίς να υποστείλει ούτε τη σημαία του αντι-κρατισμού, ούτε τη σημαία των φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων.

    Παράλληλα με όλα αυτά, όμως, να σηκώσει και τις σημαίες των διαχρονικών ιδανικών της Πατρίδας, του Εθνικής ταυτότητας (που περιλαμβάνει ασφαλώς και την Ορθοδοξία), της αξιοπρέπειας, της νομιμότητας, της Παιδείας και της κοινωνικής συνοχής.

    –Να θυμίζει σε κάθε στιγμή πως δεν υπάρχει Δημοκρατία χωρίς Νόμο και Τάξη!

    –Να προβάλει ως άμεσο αίτημα να καθαρίσουν όλα τα «άβατα» ανομίας – με πρώτα τα Εξάρχεια και τα μονίμως κατειλημμένα πλέον Πανεπιστήμια.

    –Να προβάλει ως υψίστη προτεραιότητα να κλείσουν τα σύνορα και να ξεκινήσουν οι διαδικασίες για τον επαναπατρισμό των λαθρομεταναστών (όπως είχε αρχίσει να γίνεται και είχε αρχίσει να αποδίδει επί Σαμαρά)

    –Να προβάλει τη μείωση των φόρων και τη μείωση του κράτους παράλληλα, όμως, με την αποκατάσταση των αποδοχών για όσους βρίσκονται «στην πρώτη γραμμή του καθήκοντος»: του αεροπόρους της Πολεμικής Αεροπορίας, τους άνδρες των ειδικών δυνάμεων και των υποβρυχίων, αλλά και τους αστυνομικούς που αντιμετωπίζουν κάθε μέρα τα θρασίμια με τις κουκούλες.

    Δεν είναι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι το ίδιο – και φυσικά δεν είναι όλοι «κηφήνες»!

    Μερικοί αξίζουν πολύ περισσότερα απ’ όσα παίρνουν…

    Και μερικοί άλλοι, βέβαια, δεν χρειάζεται καν να βρίσκονται στο δημόσιο…

    Αυτά κάποιος πρέπει να τα πει κάποτε.

    Και πολλοί είναι έτοιμοι να τα ακούσουν…

    Η προσπάθεια ανασυγκρότησης του «κεντρώου χώρου», πρέπει να υποκινήσει αντίστοιχη ανασυγκρότηση του χώρου της Κεντροδεξιάς.

    Όπου πρέπει – επειγόντως – να απενοχοποιηθεί η Δεξιά!

    Μόνο έτσι η ΝΔ θα παρακολουθήσει τη «μετακίνηση» της κοινωνίας συνολικά, που συμπίπτει με την μετακίνηση όλων των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Προς τα Δεξιά!

    Και να θυμάστε: Μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα (και διεθνώς) ΔΕΝ έκανε μόνο η «Κεντρώα Προοδευτική» παράταξη, όπως είναι το τωρινό «αφήγημά» τους.

    Δεν θέλουμε να τσακωθούμε με τους ανθρώπους, τώρα που πάνε να στηθούν στα πόδια τους, αλλά εσείς να θυμάστε:

    –Πρώτος μεγάλο μεταρρυθμιστής (και μετά το δολοφονημένο Ιωάννη Καποδίστρια βεβαίως) υπήρξε ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος στην Ελλάδα. Μεταξύ άλλων έκανε τη μεγαλύτερη διανομή γης στους ακτήμονες αγρότες (πάνω από 2,5 εκατομμύρια στρέμματα!)

    Αυτός δεν ανήκε σε καμία… «κεντρώα προοδευτική παράταξη»!

    –Επόμενος μεγάλος μεταρρυθμιστής υπήρξε ο Χαρίλαος Τρικούπης. Ούτε κι αυτός μπορεί να καταταγεί σε οποιαδήποτε «κεντρώα προοδευτική παράταξη». Διάδοχός στο Κόμμα του υπήρξε ο Γεώργιος Θεοτόκης (μετέπειτα στο Λαϊκό Κόμμα) και μεγαλύτερος μεταρρυθμιστής πριν τον Ελευθέριο Βενιζέλο…

    –Και τις κοινωνικές ασφαλίσεις (δηλαδή το ΙΚΑ) στην Ελλάδα τις θέσπισε ο Ιωάννης Μεταξάς. Μπορεί να ήταν δικτάτορας, αλλά η δημοκρατία πριν τον Μεταξά είχε επιχειρήσει δύο φορές να το κάνει και δεν τα είχε καταφέρει…

    –Και η σταθεροποίηση της μεταπολεμικής οικονομίας  έγινε το 1953 επί Αλέξανδρου Παπάγου από τον Σπύρο Μαρκεζίνη. Μην το ξεχνάμε κι αυτό…

    (Ο Μαρκεζίνης είχε το «Κόμμα των Προοδευτικών», αλλά κανείς δεν τον κατέταξε ποτέ στο χώρο της… κεντροαριστεράς!)

    –Και η δημοκρατία σταθεροποιήθηκε μετά το 1974 από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Κι από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή μπήκε και στην Ευρώπη (με όλους σχεδόν τους «προοδευτικούς» τότε σφόδρα εναντίον!)

    Επίσης μη το ξεχνάμε όλα αυτά.

    Γιατί οι «κεντρώοι προοδευτικοί» θα μας τρελάνουν με τις ιστορικές τους μονομέρειες. Ακόμα δεν στάθηκαν στα πόδια τους και «καπελώνουν» τα πάντα.

    Για κάντε λίγο κράτει, παιδιά.

    Ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπήρξε αναμφίβολα πολύ μεγάλος μεταρρυθμιστής, φιλελεύθερος και κεντρώος, αλλά μην ξεχνάμε πως τόλμησε να κάνει δύο εθνικές επαναστάσεις στην Κρήτη, δύο Πολέμους το 1912-13 (χάρις στις μεταρρυθμίσεις του Γιώργου Θεοτόκη που είχαν προηγηθεί), ένα «διχασμό» (το 1915-17) και ένα «ιδιώνυμο» κατά του Κομμουνιστικού κινήματος (το 1929)!

    Όπως έκανε ή ενεθάρρυνε και πολλά στρατιωτικά κινήματα κατά την πολυτάραχη σταδιοδρομία του.

    Μπορεί να υπάρχουν ερωτηματικά και αμφιβολίες για πλευρές του έργου του, αλλά το έργο αυτό, στο σύνολό του, είναι εθνικό, είναι μεταρρυθμιστικό, είναι σπουδαίο από κάθε άποψη, και πάντως δεν ανήκει σε καμιά μεμονωμένη πολιτική παράταξη. Όπως και το έργο όλων των μεγάλων μεταρρυθμιστών της χώρας…

    Οι μεγάλοι μεταρρυθμιστές στην Ελλάδα υπήρξαν και φιλελεύθεροι (συχνά) και πατριώτες (πάντα), και δημοκράτες (σχεδόν πάντα) και δυτικόστροφοι (κατά κανόνα) – σίγουρα δεν μονοπωλούνται από καμία παράταξη! Από καμία…

    Και σήμερα πρέπει να συνθέτουμε τις μεγάλες μεταρρυθμιστικές παραδόσεις της Ελλάδας για να δημιουργήσουμε νέα μεταρρυθμιστική δυναμική.

    Όχι να προσκυνάμε τα τοτέμ του «προοδευτικού κέντρου»…

    Όταν η Μέρκελ έχασε 8 μονάδες στις πρόσφατες εκλογές (προς τα δεξιά της), το πρώτο πράγμα που είπε δημόσια ήταν:

    –Χρέος μας είναι αυτούς τους ψηφοφόρους μας που μας εγκατέλειψαν να τους ξαναφέρουμε πίσω στο Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα!

    Δεν είπε:

    –Ωραία μας έφυγαν… οι παλιο-δεξιοί, ώρα τώρα να κάνουμε άνοιγμα στο χώρο του κεντροαριστερού SPD! Προς Θεού…

    Να τους ξαναφέρει πίσω σκέφτηκε και πολύ σωστά…

    Έτσι κάνουν τα κεντροδεξιά κόμματα!

    Ενσωματώνουν στο δημοκρατικό παιγνίδι την «ενδοχώρα» τους, δεν …μετακομίζουν αλλού!

    Να τα θυμόμαστε αυτά, τώρα που οι κεντροαριστεροί, κουτσά στραβά, πάνε να βρουν την περπατησιά τους.

    Μη χάσουμε εμείς τη δική μας!

    Έτσι;