ΤΟ (ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ) ΓΚΟΛ ΠΟΥ ΕΒΑΛΕ Ο ΛΥΜΠΕ ΣΤΟΝ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ
Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δει κάποιος πώς αντιδρά η κοινωνία στην ασύδοτη προπαγάνδα.
Στα χρόνια του επιβαλλόμενου Μνημονίου δημιουργήθηκαν ευκαιρίες «πώλησης» κρατικών και ιδιωτικών ακινήτων, κινητών, επιχειρήσεων, δικαιωμάτων ή ακόμη και επαγγελματικών ομάδων στο βωμό της μεταρρύθμισης ή του ονομαζόμενου εκσυγχρονισμού του κοινωνικού συνόλου και του κράτους.
Πολλές από αυτές τις ιστορίες νεοφιλελευθερισμού που ήρθαν με το μανδύα λύσεων σε ένα τεχνητό οικονομικό βραχυκύκλωμα – θυμίζουμε πως μέχρι να γίνει κυβέρνηση η ΝΔ το 2012 υποστήριζε με πάθος το σκάνδαλο της επιτηδευμένης πτώχευσης – επιβλήθηκαν και με τρόπο τιμωρητικό και συνάμα ανάλγητο.
Επειδή η πορεία αυτών των μεταρρυθμίσεων ενίοτε πλήττει μαζικά συμφέροντα π.χ. επαγγελματικούς κλάδους όπως των ταξί και της μισθωμένης αυτοκίνησης, επιστρατεύονται όλα εκείνα τα επικοινωνιακά μέσα και μέθοδοι προκειμένου να υποταχθεί ο «εχθρός» και να διαμορφωθεί μία τέτοια κοινή γνώμη, έτσι ώστε κάθε επιβαλλόμενη πολιτική στο τέλος να φαντάζει λύτρωση.
Το παράδειγμα της επέλασης των εταιριών UBER και BEAT στα χρόνια του Μνημονίου, θα αναφέρεται ως ένα από τα case studies που θα διδάσκεται στα βιβλία του νεοφιλελευθερισμού.
Το κόλπο στήθηκε περίτεχνα. Σε τίτλους είχε ως εξής: Απαξίωση του κλάδου των επαγγελματιών της αυτοκίνησης. Ανάδειξη νέων υπηρεσιών ως υποκατάστατων. Δημιουργία εταιρικών κινημάτων με το σεντόνι του κοινωνικού αιτήματος (βλ. διαφήμιση Beat). Και για όλα αυτά υπήρξαν επίσημοι εκφραστές και θεσμικοί χορηγοί επικοινωνίας τα κόμματα της αντιπολίτευσης που αγκάλιασαν την θάνατο πολλών δεκάδων χιλιάδων μελών οικογενειών που ζουν από τη μισθωμένη αυτοκίνηση και τη γέννηση του στρατού οχημάτων που θα κινούνται ρομποτικά από το εξωτερικό.
Το μεγαλύτερο όμως λάθος όλων των εκλεγμένων στη βουλή, ήταν ότι αμφισβήτησαν τη δημοκρατική εντολή που είχε ο αντίστοιχα εκλεγμένος Θύμιος Λυμπερόπουλος ως εκπρόσωπος όλης της χώρας των επαγγελματιών αυτοκινητιστών. Αποκάλεσαν «μειοψηφία» τον δημοκρατικά εκλεγμένο εκπρόσωπο μίας επαγγελματικής τάξης και κατά συνέπεια μιας μεγάλης – πανελλαδικά – κοινωνικής ομάδας.
Οι πρόσφατες εκλογές της ομοσπονδίας των αυτοκινητιστών που επιβεβαίωσαν την ηγετική παρουσία του Θ. Λυμπερόπουλου αποτέλεσαν την ταφόπλακα στα όνειρα των κομμάτων του λεγόμενου (τύποις) ευρωπαϊκού τόξου, ότι θα μπορούσαν να απολύουν τους εκλεγμένους προέδρους συνδικαλιστικών φορέων σύμφωνα με τα προστάγματα των ξένων προς την πατρίδα συμφερόντων.
Ας ξανασκεφτούν πολύ καλά αυτοί που λειτουργούν ως πολιτικοί μεσάζοντες εταιριών, πως με τη στάση τους, προκαλούν την κοινωνία. Τελευταία δε προκαλούν και τα δημοκρατικά αισθήματα, διότι το τελευταίο αποκούμπι ελπίδας του λαού μέσα στη μνημονιακή θηριωδία είναι ότι με την ψήφο του μπορεί να αλλάξει τα πράγματα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως εκπρόσωπος της ελίτ έχασε από τον λαϊκό Θύμιο Λυμπερόπουλο. Άλλη μία ήττα ενός αφηγήματος που στοχεύει στην εξαθλίωση της μικρομεσαίας τάξης υπέρ των πολυεθνικών συμφερόντων.
Οι «λαϊκοί» ταξιτζήδες έδειξαν το δρόμο για τις ανατροπές που θα ακολουθήσουν πέρα και πάνω από κόμματα.
Γιατί το κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε ως σκοπό να υπηρετεί τον άνθρωπο και όχι τους αριθμούς. Και όσοι χρησιμοποιούν τα σύμβολα αυτής της παράταξης για να παίξουν τα δικά τους παιχνίδια θα χαθούν στην συρρίκνωση των δικών τους επιλογών.
Αυτό είναι και το μήνυμα της νίκης του Λύμπε και της ήττας του Μητσοτάκη.
Αυτό είναι το γκολ Δημοκρατίας στα δίχτυα του νεοφιλελευθερισμού!
Υ.Γ.
Το ότι οι εταιρίες που υπερασπίζονται οι ηγεσίες της αντιπολίτευσης έχουν έδρα στο εξωτερικό και από πίσω τους «κρύβονται» πλοκάμια offshore, όπως αποκαλύφτηκε κατά τη συνέντευξη του υπουργού μεταφορών, είναι μία γραφική λογιστική λεπτομέρεια. Εμείς εδώ μπορούμε να συνεχίσουμε να πληρώνουμε φόρους και όταν δεν αντέχουμε που δεν αντέχουμε, να διωκόμαστε.
«Ο Κεντροδεξιός»
https://kentrodexios.wordpress.com
