Μετά τον Τρικούπη, και ο Τσίπρας σκέφτεται να πουλήσει το αλάτι

Κάθε φορά που η Ελλάδα μπλέκεται ή φλερτάρει με τον φαύλο κύκλο της χρεοκοπίας, ένα από τα περιουσιακά στοιχεία που πωλείται είναι το αλάτι.

Τους ίδιους λόγους που είχε η χρεοκοπημένη Ελλάδα του Τρικούπη το 1893 να παραχωρήσει τα έσοδα από το κρατικό μονοπώλιο του αλατιού για να εξυπηρετήσει το χρέος της, έχει σήμερα και ο Αλέξης Τσίπρας για το ίδιο ακριβώς προϊόν.

Αν και προς το παρόν δεν κρίνεται σκόπιμο, εντούτοις στις «Στρατηγικές Κατευθύνσεις» που απέστειλε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος προς τη διοίκηση του υπερ-Ταμείου, αναφέρεται, σύμφωνα με πηγές του υπουργείου Οικονομικών, ότι ανάλογα με τις οικονομικές συνθήκες στο μέλλον, θα επαναξιολογηθεί η απόφαση διατήρησης στα τρέχοντα επίπεδα της κρατικής συμμετοχής στην εταιρεία «Ελληνικές Αλυκές Α.Ε.».

Είναι η εταιρεία που κατά 55,19% ελέγχεται από το Δημόσιο, κατά 25% από την εταιρεία «Κάλας», με το υπόλοιπο ποσοστό να ανήκει στους Δήμους όπου και οι αλυκές που διαχειρίζεται ανά την Ελλάδα, με δυναμικότητα 232.000 τόνων αλατιού.

Ενός προϊόντος άρρηκτα συνδεδεμένου με την ιστορία δανείων, χρεών, ελεγχόμενων και ανεξέλεγκτων χρεοκοπιών, και εποπτείας από τους πιστωτές, από την εποχή του Χαρίλαου Τρικούπη το 1893 έως την σημερινή του Αλέξη Τσίπρα, το 2017.

Το 1897, ήταν η συντριπτική ήττα της χώρας στον ελληνο-τουρκικό πόλεμο και η προσφυγή της τότε κυβέρνησης στη διαμεσολάβηση των Μεγάλων Δυνάμεων για να μπει τέλος στις εχθροπραξίες, σε συνδυασμό με την χρεοκοπία που είχε προηγηθεί το 1893, που υποχρέωσε την Ελλάδα να αποδεχθεί τον περίφημο «Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο». Ακρογωνιαίος λίθος της συμφωνίας με την τότε «τρόικα» ήταν η έκδοση ενός δανείου 152 εκατ. φράγκων και η σύσταση επιτροπής απαρτιζόμενης από τους εκπροσώπους των Μεγάλων Δυνάμεων (Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία, Ρωσία), η οποία και ανέλαβε να εξυπηρετεί το χρέος, ελέγχοντας τα έσοδα από τα κρατικά μονοπώλια, ανάμεσα στα οποία και το αλάτι.

Το 2015, ήταν η «περήφανη διαπραγμάτευση» του Αλέξη Τσίπρα που οδήγησε στο 3ο Μμνημόνιο και στο δάνειο των 86 δισ. ευρώ από τον ESM. Ακρογωνιαίος λίθος της τωρινής συμφωνίας με την τρόικα ήταν το δάνειο των 86 δισ. ευρώ και η σύσταση του υπερ-Ταμείου, τα έσοδα του οποίου (50% διατίθενται στο χρέος, 50% για επενδύσεις), αποτελούν την εγγύηση (collateral) του δανείου που συμφώνησε η χώρα τον Αύγουστο του 2015 με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας.

Το 1897, τα έσοδα για την εξυπηρέτηση του χρέους προέρχονταν από το αλάτι, τα σπίρτα, τα τέλη χαρτοσήμου, τη φορολογία του καπνού. Ενάμισι περίπου αιώνα μετά, τα έσοδα θα προέλθουν από την διαχείριση και εκμετάλλευση των κρατικών επιχειρήσεων στις συγκοινωνίες, την ενέργεια, την ύδρευση, την παραχώρηση και την πώληση των ακινήτων του Δημοσίου.

Τότε, όπως και τώρα, το αλάτι ήταν και είναι παρών. Έχει ενδιαφέρον ότι το 1988, ένα περίπου αιώνα μετά το 1897, το χρέος της εποχής του Τρικούπη εξοφλήθηκε, και επί Ανδρέα Παπανδρέου ιδρύθηκε η δημόσια επιχείρηση «Ελληνικές Αλυκές Α.Ε.».

Τριανταδύο χρόνια μετά, επανέρχεται η κουβέντα της μελλοντικής πώλησης ενός ποσοστού από το 55,19% που ελέγχει σε αυτή το Δημόσιο. Είχαν προηγηθεί δύο ακόμη ανεπιτυχείς προσπάθειες, η πρώτη εκ των οποίων, το 2001, όταν και επιχειρήθηκε η μετοχοποίηση της εταιρείας, και η είσοδός της στο Χρηματιστήριο, εγχείρημα που δεν προχώρησε. Τότε η εταιρεία είχε αποτιμηθεί σε αξία μεταξύ 7 και 10 εκατ. ευρώ.

Η δεύτερη προσπάθεια πώλησης έγινε το 2009 επί κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου, για χάρη της μαύρης τρύπας του προϋπολογισμού, και μάλιστα έναντι του ευτελούς ποσού των 7 εκατ. ευρώ.

Τότε είχαν ξεσηκωθεί οι περισσότερες από τις ιδιωτικές βιομηχανίες τυποποίησης αλατιού, προμηθευτής των οποίων είναι και η εταιρεία «Ελληνικές Αλυκές», αντιδρώντας στο πιθανό ενδεχόμενο η υπό κρατικό έλεγχο εταιρεία να περάσει στα χέρια του βασικότερου ανταγωνιστή τους. Δηλαδή της «Κάλας», που κατείχε το 25% των μετοχών της εταιρείας, ποσοστό που ανήκε παλαιότερα στην ΕΤΒΑ και αποκτήθηκε από την «Κάλας» όταν η ΕΤΒΑ πέρασε στον έλεγχο της Τράπεζας Πειραιώς.

πηγή; liberal.gr

loading...