Μια εκτυφλωτική Αλήθεια (σε πέντε νούμερα…)

Του Θανάση Κ….

 
    Μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει τις στατιστικές και τους δείκτες για να υποστηρίξει ό,τι θέλει!

    Αυτό υποστηρίζουν κάποιοι – και δεν έχουν και πολύ άδικο, εδώ που τα λέμε…

    Κάποιοι άλλοι – περισσότεροι κυνικοί, ίσως – λένε πως οι στατιστικές είναι ο «επιστημονικός» τρόπος θα πεις τα μεγαλύτερα ψέματα!

    Συχνά επαληθεύονται και αυτοί…

    Υπάρχουν, όμως, και περιπτώσεις όπου σε ένα πίνακα λίγων αριθμών,

    μπορεί κανείς συμπυκνωμένα να διαβάσει την πιο εκτυφλωτική ΑΛΗΘΕΙΑ!

    Ένας τέτοιος Πίνακας δημοσιεύτηκε πρόσφατα από την Παγκόσμια Τράπεζα (World Bank).

    Είναι η ετήσια έκθεση Doing Business Report που παρουσιάζει την παγκόσμια κατάταξη όλων των χωρών του κόσμου (190 περίπου) από πλευράς ανταγωνιστικότητας.

    Κι επειδή περιλαμβάνει την ανταγωνιστικότητα από πολλές πλευρές (και μετρούμενη με πολλούς σταθμισμένους δείκτες) θωρείται – και είναι – εξαιρετικά αξιόπιστη.

    Και κάθε χρόνο παρουσιάζεται η σχετική κατάταξη της ανταγωνιστικότητας κάθε χώρας διεθνώς την περασμένη χρονιά.

    Δηλαδή το 2017, που βρισκόταν κάθε χώρα το 2016 κοκ

    (Η φετινή κατάταξη του 2017 είναι η τελευταία – ως καταγραφή για το έτος 2018)…

    Ποια είναι λοιπόν, η «Ιστορία» που μας λέει έτσι συμπυκνωμένα η Έκθεση αυτή;

    Ότι η Ελλάδα πριν από την κρίση βρισκόταν περίπου στην… 101 θέση διεθνώς!

    Και τα δύο πρώτα χρόνια της κρίσης εξακολουθούσε να βρίσκεται εκεί περίπου: στην 100η θέση (το 2011).

    Κι ύστερα άρχισαν τα άλματα:

    –Το 2012 εκτοξεύθηκε στην 78η θέση (δημοσιευμένα στοιχεία του 2013)!

    –Το 2013 ανέβηκε κι άλλο: στην 72η θέση (δημοσιευμένα στοιχεία του 2014)…

    –Και το 2014 νέο άλμα στην 61η θέση (δημοσιευμένα στοιχεία του 2015)!

    Ύστερα έμεινε στάσιμη εκεί γύρω, και τώρα… «ξανακύλησε» στην 67η θέση!

    Αυτά! Πέντε νούμερα (101-78-72-61-67) που τα λένε όλα…

    Πρώτο συμπέρασμα: Η θέση της Ελλάδας στη διεθνή κατάταξη ανταγωνιστικότητας βρισκόταν σε απελπιστικό σημείο πριν την κρίση.

    101η θέση σε 190 συνολικά σημαίνει μακράν τελευταία στην Ευρωζώνη, τελευταία και στην Ευρώπη (πλην της… Μολδαβίας, ίσως) και πίσω από τις περισσότερες τριτοκοσμικές χώρες.

    Συγκρίσιμη μόνο με χώρες τις… υπο-Σαχάρειας Αφρικής.

    Φρίκη…

    (Τώρα είναι και προφανώς γιατί οδηγηθήκαμε στην κρίση) 

    Δεύτερο συμπέρασμα: Τα πρώτα χρόνια της κρίσης – στο πρώτο μνημόνιο – η κατάσταση δεν βελτιώθηκε αισθητά. Διότι έτσι κι αλλιώς οποιαδήποτε αλλαγή και να έγινε τότε, δεν προλάβαινε να φανεί στους δείκτες της Διεθνούς Τράπεζας. Κι ακόμα γιατί το πρώτο Μνημόνιο δεν περιλάμβανε και πολλές «διαρθρωτικές αλλαγές» πέρα από γενικόλογα ευχολόγια. Ήταν κι αυτό ένα σημείο που επέκρινε με δριμύτητα τότε ο Σαμαράς από τη θέση της Αντιπολίτευσης…

    Τρίτο συμπέρασμα: το μεγάλο άλμα γίνεται το 2012 (καταγεγραμμένη την επόμενη χρονιά, το 2013). Η Ελλάδα πηδάει κυριολεκτικά από τη θέση 100 στη θέση 78! Άλμα 22 μονάδων!

    Ήταν η χρονιά που σηματοδοτήθηκε από τον κυβέρνηση Παπαδήμου τους πρώτους τέσσερις μήνες, όταν ψηφίστηκαν πολλές μεταρρυθμίσεις με τη στήριξη και της ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά, και από την συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου (και Κουβέλη τότε), το δεύτερο εξάμηνο της χρονιάς εκείνης, όταν εφαρμόστηκαν οι μεταρρυθμίσεις που είχαν ψηφιστεί προηγουμένως και κάμποσες ακόμα που ψηφίστηκαν το φθινόπωρο του 2012.

    Άλμα 22 θέσεων στη διεθνή κατάταξη σε ένα μόνο χρόνο ήταν πάντως πρωτόγνωρο. Διεθνώς…

    Τέταρτο συμπέρασμα: Τα άλματα δεν σταματάνε το 2012. Συνεχίζονται και το επόμενο και το μεθεπόμενο έτος (καταγεγραμμένα αντίστοιχα στις εκθέσεις που δημοσιεύονται το 2014 και το 2015)

    Έτσι η Ελλάδα ανεβαίνει στην 72η θέση της διεθνούς κατάταξης ανταγωνιστικότητας το 2013 και στην εκείθεν στην 61η θέση το 2014!

    Συνολικά από το 2011 ως τα 2014 η Ελλάδα ανεβαίνει 39 με 40 θέσεις!

    Μέσα σε μόλις δυόμιση χρόνια! Δεν έχει ξαναγίνει ποτέ…

    Αυτό και μόνο καθιστά την κυβέρνηση Σαμαρά την πιο μεταρρυθμιστική που έχει υπάρξει στην Ελλάδα για πολλές δεκαετίες – και από τις πιο μεταρρυθμιστικές που έχουν υπάρξει διεθνώς.

    Και πάντα μιλάμε όχι για «μεταρρυθμίσεις» γενικά, αλλά για μεταρρυθμίσεις που προάγουν την ανταγωνιστικότητα…

    (Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με την άλλη μεγάλη διεθνή κατάταξη ανταγωνιστικότητας που συντάσσει ο ΟΟΣΑ, τα άλματα της Ελλάδας ανάμεσα στο 2012 και το 2015 είναι ακόμα πιο εντυπωσιακά – κοντά στις 50 θέσεις!)

    Πέμπτο συμπέρασμα: Θυμάστε όλους αυτούς που έλεγαν ότι, Εντάξει, αλλά και ο Σαμαράς στο τέλος – δηλαδή στο δεύτερο εξάμηνο του 2014 – τα «παράτησε»! «Κουράστηκε» ή «φρέναρε» τις μεταρρυθμίσεις κι αυτός…

    Σας έλεγα ότι δεν προκύπτει κάτι τέτοιο.

    Σας έφερνα και παραδείγματα για μεγάλες «τομές» που έγιναν τότε ακριβώς, στο τέλος του 2014 («μικρή» ΔΕΗ, «Ελληνικό», ασφαλιστική κάλυψη ανασφάλιστων, λειτουργική ενοποίηση ασφαλιστικών ταμείων, περιφερειακά αεροδρόμια κλπ.)…

    Τώρα αποδεικνύεται και με στοιχεία:

    Μόνο μέσα στο 2014 η Ελλάδα βελτίωσε την ανταγωνιστικότητά της κατά 11 θέσεις!

    Κι αναρωτιέται κανείς, που οφείλεται άραγε, όλος αυτός ο «μύθος», ότι τάχα την τελευταία χρονιά ο Σαμαράς «φρέναρε» τις μεταρρυθμίσεις;

    Αφού προφανώς, ΔΕΝ φρέναρε…

    Μάλλον τον επικαλούνται – ως «άλλοθι», εκ των υστέρων – όσοι δεν τον στήριξαν τότε! Εντός κι εκτός…

    Κι ίσως και κάποιοι που τον υπονόμευσαν τότε. Επίσης εντός κι εκτός…

    (Κι επιμένω για να χει το νου του ο Κυριάκος.

    Τέτοιοι «καλοθελητές» υπάρχουν πάντα…)

    Έκτο συμπέρασμα: Από τότε ως τώρα – δηλαδή επί Τσίπρα – τι έγινε;

    Στην αρχή η κατάσταση σταθεροποιήθηκε (γύρω στην 60η θέση διεθνούς κατάταξης), αλλά φέτος η Ελλάδα έδειξε να κατρακυλά ξανά….

    Έπεσε πάλι στην 67η θέση το 2017!

    Ο Σαμαράς κατάφερε το άλμα προς τα πάνω.

    Ενώ όταν ήλθε ο Τσίπρας, η ελληνική ανταγωνιστικότητα έκανε ξανά «βουτιά» τα κάτω…

    Τελευταίο συμπέρασμα: Θυμάστε κι όλους αυτούς που μας ζάλισαν τελευταία ότι ο Τσίπρας «κάνει τη δουλειά» και «τους περνάει τα πάντα»;

    Ναι, αλλά σε μεταρρυθμίσεις (που είναι πια το πιο κρίσιμο μέρος του Προγράμματος) δεν περνάει τίποτε! Ξεθεμελιώνει κι αυτές που έγιναν πριν…

    Και πάντως δεν εφαρμόζει όσα ψηφίζει…

    Θυμάστε που επέμενα ότι ο Τσίπρας εξάντλησε την χρησιμότητά του ψηφίζοντας τα χειρότερα (μερικές φορές και τα αχρείαστα), αλλά χαλάει όσα ήδη είχαν γίνει και δεν μπορεί πια να εφαρμόσει τίποτε;

    Να τη και η απόδειξη:

    Η Ελλάδα μετά από τόσες θυσίες και τόση προσπάθεια (και τόσα δανεικά) υποχωρεί πάλι στη διεθνή κατάταξη… 

    Καθαρά και μετρημένα πλέον…

    Και η Παγκόσμια Τράπεζα (ΠΤ) που εκδίδει αυτή την έκθεση είναι «αδελφός οργανισμός» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ).

    Με αποτέλεσμα να επηρεάζονται οι αποφάσεις του ΔΝΤ από τις εκθέσεις της ΔΤ…

    Αυτά τα στοιχεία μπορείτε να τα βρείτε και μόνοι σας, αν googlaρετε.

    Και πιο αναλυτικά, αν θέλετε.

    Υπάρχουν και πολύ πιο εντυπωσιακά, όπως για παράδειγμα, ότι ανάμεσα στο 2011 και στο 2013, στον κρίσιμο για την διεθνή ανταγωνιστικότητα ειδικό δείκτη «Έναρξης Νέων Επιχειρήσεων», η Ελλάδα επί Σαμαρά έκανε άλμα 111 θέσεων! Από την 147 στην 36η.

    (Σήμερα έχει υποχωρήσει μια μόνο θέση προς τα παρόν)

    Μπορεί επί Τσίπρα να μας… υποθήκευσαν τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια, μπορεί να μας έβαλε σε δύο νέα Μνημόνια (και «επιτροπεία» για δεκαετίες), αλλά η μεγάλη βελτίωση ανταγωνιστικότητας που υπήρξε επί Σαμαρά, παρά την κατρακύλα επί Τσίπρα, κρατάει ακόμα…

    Κάτι είναι κι αυτό…

    Πέντε αριθμοί – μια εκτυφλωτική αλήθεια!

    ΥΓ Θα την προβάλουν, άραγε, τα μέσα ενημέρωσης;

    Δεν ξέρω. Μην παίρνετε κι όρκο…