Ο Καρακάλας ήταν ο τελευταίος Ρωμαίος Αυτοκράτορας που είδε τη σορό του Μ.Αλεξάνδρου – Μήπως στην Αμφίπολη;

Γιατί οι Ρωμαίοι να είχαν τόσο ζήλο να σφραγίσουν ένα μνημείο το οποίο μάλιστα δεν ήταν ρωμαϊκό και μάλιστα ήταν συλημένο ;

– Γιατί αν σωζόταν η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας ίσως να είχαμε γραπτές πηγές για το μνημείο; Εχει καμία σχέση με την Αλεξάνδρεια το μνημείο αυτό το οποίο και θα ερμήνευε την ανάγκη καταγραφής του ;

– Γιατί δεν υπάρχει καταγραφή από τους Ρωμαίους αυτού του μνημείου και μάλιστα για την επιχωμάτωση του που ήταν αρκετά επιμελημένη και δαπανηρή, ενώ γνωρίζουμε ότι κατέγραφαν το οτιδήποτε ;

Αυτά τα ερωτήματα μας αναγκάζουν πλέον να εστιάσουμε την προσοχή μας στην Ρωμαϊκή περίοδο. Κάνοντας αυτό παρατηρούμε τα εξής :

– Ο τελευταίος αυτοκράτωρ ο οποίος είδε τον Αλέξανδρο ήταν ο Καρακάλλας και ο Σεπτίμιος Σεβήρος ήταν αυτός που σφράγισε τον τάφο ώστε να μην τον επισκεφτεί ξανά κανείς.

Αυτό εκ πρώτης όψεως δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα, όμως αν προσέξουμε ότι ο Σεβήρος ήταν ο πατέρας του Καρακάλλα τότε προκύπτει ένα παράδοξο. Πως ο Καρακάλλας επισκέφτηκε τον τάφο του Αλεξάνδρου ενώ τον είχε σφραγίσει ο πατέρας του και πως κανείς μετά από αυτόν δεν είδε πλέον τον Αλέξανδρο;

Η αποδιδόμενη στον Ιωάννη τον Χρυσόστομο της ρήσης «Που είναι το σήμα Αλεξάνδρου, δείξον μοι» μήπως υπονοεί ότι το σώμα του Αλεξάνδρου δεν ήταν πλέον στην Αλεξάνδρεια και όχι αυτό που κοινώς του αποδίδεται, ότι εχάθη τότε πλέον η μνήμη του Αλεξάνδρου ;

Ο Καρακάλλας είναι γνωστός για την λατρεία που έτρεφε για τον Αλέξανδρο.
«Οι ιστορικοί συμφωνούν ότι το κύριο –αν όχι μοναδικό– αίτιο για την εκστρατεία του Καρακάλλα εναντίον των Πάρθων πήγαζε από τον απεριόριστο και μάλλον νοσηρό θαυμασμό του για τον Μέγα Αλέξανδρο και όχι από κάποια ιδιαίτερη στρατηγική ανάγκη της εποχής. Άλλωστε η επιθυμία του αυτοκράτορα να μιμηθεί το Μακεδόνα βασιλιά και τα επιτεύγματά του φαίνεται να καθόρισε γενικότερα την όλη πολιτική του»

Μάλιστα στον στρατό του υπηρετούσαν και 16.000 Μακεδόνες.

Ετσι λοιπόν διαμορφώνεται μια άλλη πραγματικότητα που μπορούμε να υποθέσουμε, η οποία είναι η εξής :

Ο Σεπτίμιος Σεβήρος σφραγίζει τον τάφο του Αλεξάνδρου στην Αλεξάνδρεια διότι η σορός του Αλεξάνδρου μεταφέρεται για να ταφεί στον τάφο που εξ αρχής προοριζόταν για αυτόν, στην Αμφίπολη. Ο τάφος αυτός είχε παραμείνει άδειος λόγω του ότι η σορός του Αλεξάνδρου υφαρπάχτηκε από τον Πτολεμαίο και κατέληξε στην Αίγυπτο.

Παρόλα αυτά στον μη χρησιμοποιηθέντα τάφο του στην Αμφίπολη του απεδίδοντο τιμές ήρωα/θεού. Ο τάφος του είχε κατασκευαστεί εξ αρχής με προδιαγραφές επιχωμάτωσης για αυτό και υπήρχαν τα ανοίγματα στους διαφραγματικούς τοίχους και η μαρμάρινη πλάκα που συνδέει τα δύο αυτά ανοίγματα. Θυμίζουμε ότι η προσχεδιασμένη σφράγιση με την χρήση των ανοιγμάτων και της μαρμάρινης πλάκας είχε προβλεφθεί από τις αρχικές ακόμα αναρτήσεις του ιστολογίου.

Οταν λοιπόν εσφραγίσθη ο τάφος στην Αλεξάνδρεια, η σορός μετεφέρθη από τον Σεβήρο ή τον Καρακάλλα στην Αμφίπολη, όπου και ενεταφιάσθη και αμέσως ο τάφος σφραγίσθηκε. Το γεγονός δεν κατεγράφη στα αυτοκρατορικά αρχεία σίγουρα με εντολή του αυτοκράτορα, προφανώς για να μην αποκαλυφθεί τι ακριβώς συνέβη εκεί.

Ο Καρακάλλας συνεπώς προσκυνά τον Αλέξανδρο στην Αμφίπολη τελικά και όχι στην Αλεξάνδρεια και σφραγίζοντας τον τάφο αποκλείει πλέον την επίσκεψη του από οποιονδήποτε άλλο.

Ας σημειωθεί ότι στο σημείο που υπάρχει ο λόφος Καστά ευρέθη ένα μιλλιάριο (οδοδείκτης) του Καρακάλλα.

Ετσι εξηγείται επίσης η ρήση της κας Περιστέρη γιατί αν σωζόταν η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας ίσως να είχαμε γραπτές πηγές για το μνημείο. Διότι πολύ πιθανόν να είχε καταγραφεί εκεί η μεταφορά της σορού του Αλεξάνδρου από την Αλεξάνδρεια στην Αμφίπολη.