Γιατί ο Πούτιν «ξεγελάει» συστηματικά τον Τραμπ;

Ο Ντόναλντ Τραμπ, είναι ένας εξαιρετικά επιτυχημένος επιχειρηματίας και χάρη στη χειμαρρώδη και συχνά λαϊκίζουσα…προσωπικότητα του, κατάφερε να εκλεγεί Πρόεδρος των ΗΠΑ.
Αναμφισβήτητα, πρόκειται για έναν ευφυέστατο άνδρα. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι προφανώς εξίσου ευφυής και έχοντας ξεκινήσει ως αξιωματικός της KGB, κατάφερε μέσα από μια σειρά σωστών κινήσεων και συμμαχιών, να γίνει ο νέος Τσάρος της Ρωσίας. Η πρόσφατη ιστορία όμως μας έχει δείξει ότι ο Πούτιν έχει καταφέρει να «ξεγελάσει» τον Τραμπ, σε συστηματική βάση. Ο πρώην διευθυντής της CIA, John Edward McLaughlin, δημοσίευσε πρόσφατα σχετικό άρθρο στο Politico, καυτηριάζοντας το θέμα.

Σύμφωνα με τον McLaughlin, όταν η τέχνη της διαπραγμάτευσης συναντά την KGB, η KGB θα κερδίζει πάντα. Αυτό είναι το κύριο συμπέρασμα που έβγαλε από το περίεργο πρόσφατο επεισόδιο όταν ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τράμπ, φάνηκε να πιστεύει ότι ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δεν γνωρίζει στην πραγματικότητα εάν η Ρωσία ανακατεύτηκε στις αμερικάνικες εκλογές του 2016.

Μετά τη συνάντησή του με τον Πούτιν στο Βιετνάμ, ο Τραμπ έδωσε την εντύπωση ότι αποδέχτηκε τις διαβεβαιώσεις του Πούτιν. Ο πρόεδρος προσπάθησε αργότερα να διευκρινίσει ότι συνεχίζει να αποδέχεται την αξιολόγηση των υπηρεσιών πληροφοριών των Η.Π.Α. σχετικά με την εμπλοκή της Ρωσίας στις εκλογές, αλλά πιστεύει τον Πούτιν όταν του λέει πως η χώρα του δεν είχε καμία ανάμειξη. Προφανώς, δεν μπορούν να ισχύουν και τα δύο.

Κατά πάσα πιθανότητα, ο πρόεδρος πιθανότατα πιστεύει πραγματικά αυτό που είπε. Όσο δύσκολο και αν είναι να εφαρμόσουμε λογική στα καμώματα του Τραμπ, ας το προσπαθήσουμε. Εάν πιστεύει πως η κοινότητα των μυστικών πληροφοριών βρισκόταν υπό την ηγεσία «political hacks» και εάν ο πρόεδρος το εννοεί όταν ονομάζει τη διερεύνηση της Ρωσίας ως «φάρσα» (hoax – τον πιο συνηθισμένο χαρακτηρισμό της), τότε είναι λογικό να αμφιβάλλει για την εκτίμηση των υπηρεσιών του και να βρίσκει την άρνηση του Πούτιν πειστική.

Ο Τραμπ είναι είτε αφελής και παραπληροφορημένος, ή ο Πούτιν είναι ένας ικανότατος πρώην πράκτορας της KGB, ή όλα τα ανωτέρω. Ο Τραμπ το 2014, αρνούνταν πως η Ρωσία έχει δυνάμεις στη Κριμαία, παρά το γεγονός πως η αλήθεια προβαλλόταν από τις τηλεοράσεις. Τότε είχε δηλώσει πως η Ρωσία δεν θα προσαρτήσει τη Κριμαία, κάτι που τελικά συνέβη μετά από λίγο. Ένα μήνα αργότερα παραδέχτηκε πως τελικά υπήρχαν ρωσικές δυνάμεις στη Κριμαία και δεν αποκλείεται το ίδιο μοτίβο να επαναληφθεί και στη περίπτωση της ρωσικής ανάμιξης στης αμερικανικές εκλογές, εάν διαπιστώσει πως έχει να κερδίσει πόντους από αυτή την ιστορία. Ο Τραμπ δεν λέει να καταλάβει πως ΠΡΕΠΕΙ να λες στους Ρώσους πως γνωρίζεις ότι ψεύδονται. Δείχνουν περισσότερο σεβασμό όταν ξέρουν πως γνωρίζεις για τι πράγμα μιλάς.

Ο Τραμπ ξεπέρασε τα εσκαμμένα όταν άρχισε τις επιθέσεις εναντίον των προηγούμενων διευθυντών των υπηρεσιών πληροφοριών. Η διαφωνία σε σημαντικά θέματα είναι θεμιτή, αλλά ουδέποτε στην αμερικανική ιστορία ένας Πρόεδρος δεν αποκάλεσε τους επικεφαλείς απατεώνες. Ο Τραμπ έχει αποκαλέσει τους επικεφαλείς των υπηρεσιών πληροφοριών από την εποχή του Ομπάμα-ειδικά, τον James Clapper (διευθυντή της National Intelligence), τον John Brennan (διευθυντή της CIA) και τον James Comey (διευθυντής του FBI), ως «political hacks» (υποτιμητικός όρος που απευθύνεται σε άτομα που αποσκοπούν σε προσωπικό όφελος).

Όσο ο Τραμπ συνεχίζει να να αμφισβητεί την ρωσική εμπλοκή στις αμερικανικές εκλογές, είναι απίθανο ότι θα ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα για να αποφευχθεί κάτι ανάλογο στο μέλλον.

Τέλος, ο Τραμπ έχει δίκιο πως θα πρέπει οι ΗΠΑ να συνεργαστούν με τη Ρωσία στο θέμα της Συρίας, πάνω σε θέματα κοινού ενδιαφέροντος. Η πετυχημένη υπεράσπιση από πλευράς Ρωσίας του καθεστώτος Άσαντ και η εδραίωση του στη εξουσία, έχει δημιουργήσει (αρνητικά) δεδομένα για τις ΗΠΑ που μπορούν να λυθούν μόνο μέσω πολιτικού διακανονισμού. Το πρόβλημα είναι πως για όσο ο Τραμπ θα συνεχίσει να προσεγγίζει τον Πούτιν με αυτό το τρόπο, πολύ λίγοι θα εξακολουθήσουν να τον εμπιστεύονται.