Στον ίλιγγο της απαξίωσης η κυβέρνηση

Το παλιό πολιτικό σύστημα, που τόσο αρέσκεται να κατακεραυνώνει ο πρωθυπουργός απαξιώθηκε βιαίως λόγω της χρεοκοπίας, μετά όμως από 40 χρόνια κυριαρχίας. Η ΝΔ της μεταπολιτευτικής εποχής, σταθεροποίησε τη δημοκρατία, και άντεξε εφτά χρόνια, πριν
υποταχθεί στην ορμητική επέλαση του Αντρέα, ενώ κατά διαστήματα επανήλθε στην εξουσία. Το ΠΑΣΟΚ με αυξομειώσεις αξιοπιστίας, οργής, απαξίωσης και εκ της στάχτης του αναγέννησης, άφησε θεσμικό έργο που θα μνημονεύσει η ιστορία. Και τα δύο κόμματα άργησαν να απομειωθούν στην συνείδηση του λαού, καθώς το έργο τους υπερτερούσε των σκοτεινών τους σκιών.

Εν αντιθέσει ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε δυόμισι μόλις χρόνια, κατόρθωσε ώστε το ισοζύγιο να είναι συντριπτικά αρνητικό. Το «ηθικό πλεόνασμα» που έγραψε και ο Καρανίκας (κληρονομημένο και όχι κατακτημένο), διαρρέει επιταχυνόμενο. Η κυβέρνηση το βλέπει, το κατανοεί, αγωνιά, αλλά δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει. Ο πρωθυπουργός μέχρι και τον Παπασταύρου «ξέθαψε», για να αντισταθμίσει τις χείριστες εντυπώσεις που αφήνει η διάβρωση της εικόνας και η διάψευση των ελπίδων, που είχε καλλιεργήσει.

Σκόρπια ερανίσματα:

Οι τελευταίες μέρες και μόνο, είναι η ακτινογραφία της κυβερνητικής απαξίωσης. Πιάστηκε π.χ. από την offshore της κας Μητσοτάκη, για την οποία η δικαιοσύνη έχει αποφανθεί, προσπαθώντας να ποινικοποιήσει μια διαδικασία που οι ηγεμονικές τάξεις του πλανήτη χρησιμοποιούν νομίμως – και αδίκως, αλλά αυτό ας το δουν οι λαοί. Η υπόθεση ήταν γνωστή, και ακριβώς γι’ αυτό ο πρωθυπουργός προετοίμασε το κλίμα με διάγγελμα, εν είδει παγκόσμιου αναμορφωτή κατά των paradise paper! Θα δικαιολογείτο ένα τέτοιο διάγγελμα μόνο αν η Ελλάδα είχε κατηγορηθεί και αυτή ως παραδεισένια έδρα off shore.

Και επ’ αυτής της καταγγελίας ωστόσο καμία αντίρρηση, έστω και αν η κοινή λογική λέει πως αν κάτι θα ήταν επιλήψιμο, θα ήταν το ενδεχόμενο φοροδιαφυγής, και αυτό θα έπρεπε να ελεγχθεί. Όμως να καταγγέλλει η κυβέρνηση την απλή συμμετοχή σε offshore, είναι η πιστοποίηση της λαϊκής ρήσης «δε μιλάνε για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου». Είναι σουρεαλιστικό ο ΣΥΡΙΖΑ να ποινικοποιεί τις σχετικές εταιρίες, όταν μέτοχος της κομματικής εφημερίδας «Αυγή», είναι εταιρία offshore. Και μάλιστα το κυβερνητικό κόμμα αρνείται πεισματικά να αποκαλύψει το φυσικό πρόσωπο που βρίσκεται πίσω της! Γιατί άραγε; Και αφού οι offshore είναι τόσο δεκτικές, ώστε να γίνονται και μέτοχοι αριστερών εφημερίδων, της ριζοσπαστικής μάλιστα Αριστεράς, προς τι η άστοχη επικοινωνιακή δαιμονοποίηση, που εν τέλει αποβαίνει  μπούμερανγκ και κονιορτοποιεί την κυβερνητική αξιοπιστία;

ο πρωθυπουργός δήλωσε στην Κ.Ο. ότι η αξιολόγηση θα κλείσει χωρίς πρόσθετα μέτρα (φυσικά τα μελλοντικά της μείωσης συντάξεων και αφορολόγητου είναι μεταχρονολογημένα, αλλά όχι πρόσθετα!), ενώ υποστήριξε ότι το καλό κλίμα των διαπραγματεύσεων δεν έρχεται λόγω ασύντακτων υποχωρήσεων!
Ω της αναγκαιότητας, όμως: Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος στην παρέμβασή του έκρουσε κώδωνα του κινδύνου για τα κόκκινα δάνεια που μπορεί να κάνουν τις τράπεζες να βρεθούν στο κόκκινο, και προβάλλει ο κίνδυνος νέας ανακεφαλαιοποίησης. Πρόσθετο άγχος η αποχή των συμβολαιογράφων από τους πλειστηριασμός που θέτει σε κίνδυνο την τρίτη αξιολόγηση. Γι’ αυτό και στο υπουργείο Δικαιοσύνης επεξεργάστηκαν μέτρα! Μεταξύ άλλων η αυτεπάγγελτη δίωξη για τους πρώην συντρόφους της ηρωικής εποχής του Δεν πληρώνω, και του κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη.

Προσθετικά αυτά στην προθυμία ενώπιον του «διαβολικού» Trump που προσπαθεί για το καλό, η αναβάθμιση των F-16, για την οποία είναι αδιευκρίνιστο και το ποσό που θα χρειαστεί και η ύπαρξη αντισταθμιστικών και ποιων. «Τρύπα» στην εξωραϊσμένη εικόνα της «άμεμπτης» κυβερνητικής θητείας η  κρυφή εναέρια μυστική παράκαμψη για  Παρίσι του Πρωθυπουργού, και οι ακόμη άγνωστοι συνεπιβάτες του, οι συναντήσεις εκεί και ο σκοπός τους. Το ίδιο και το παλαιότερο ταξίδι του κ. Ν. Παππά στη Βενεζουέλα, με δικηγόρο – μύστη των offshore, όπως και τα τηλέφωνα του συγκυβερνήτη Πάνου στον ισοβίτη Γιαννουσάκη.

Τελευταίο επεισόδιο η υπόθεση πώλησης πυρομαχικών στη Σαουδική Αραβία. Έχει μπροστά πολλή… άμμο να τρέξει στην κλεψύδρα της ειδησεογραφίας, της πολιτικής διαμάχης και της κυβερνητικής απαξίωσης.

«Σύμβολα εμείναμε καιρών που πάνω μας βαραίνουν» που θα έλεγε και ο ποιητής.

Του Γιάννη Σιδέρη