IXNHΛΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΗ

Του Στέλιου Τάτση…

Τις τρεις τελευταίες εβδομάδες των καλοκαιρινών μου διακοπών Τις πέρασα στο Εμπόριο Κοζάνης, μια όμορφη Κωμόπολη του Δήμου Εορδαίας στον νομό Κοζάνης, όπου διαμένει μόνιμα η κόρη μου Ειρήνη
με τα τρία μου εγγονια, την Δέσποινα και τον Γιώργο που σπουδάζουν στα Γιάννενα και το Στελάκι που εφέτος άρχισε Γυμνάσιο και μένει μαζί της με παρέα τους την φύλακα ροζίτα ενα πανέμορφο κατατσπρο σκυλάκι που οπότε με βλέπει κλαίει από την χαρά της όπως ο Άργος όταν ανακάλυψε πως ο μεταμφιεσμένος ζητιάνος ήταν ο Οδυσσέας.
Στο Εμπόριο έφθασα μέσω Θεσσαλονίκης στις 18 Σεπτεμβρίου.
Από την επομένη άρχισα τις καθημερινές εξορμήσεις, πότε με την Ειρήνη και πότε με φίλους της τοπικής κοινωνίας. Επισκέφθηκα πολλά μέρη με αετόμορφα βουνά, καρπερούς κάμπους ,κατάφυτους απο οποροφόρα δένδρα και αμπελώνες . Σ´αυτή τη γη που ο Έλληνας  οφείλει  την αντοχή και την επιβίωσή του ανά τις χιλιετηρίδες, αυτή η γη που όμως σήμερα κινδυνεύουμε να την χάσουμε  γιατί πρόβλεψαν οι “δικοί μας” να την καταγράψουν οι εχθροί μας  σαν ενέχειρο έναντι του τεράστιου χρέους. Ήταν βλέπετε το χρέος…….τους προς την Πατρίδα. Η Ελληνική ύπαιθρος είναι παντού όμορφη και αξιοζήλευτη. Θα σας μεταφέρω νοερά  και θα σας ξεναγήσω στούς τόπους που με εντυπωσίασαν, πέραν εκείνων  που ήδη έχω αναφερθεί.
Από την περσινή μου επίσκεψη στην περιοχή είχα ακούσει για τους Πύργους , ένα χωριό στο βορειότερο μέρος του νομού Κοζάνης , όλοι μιλούσαν για τους οπορώνες του και την ευπορία του, έτσι ένα πρωινό ξεκινήσαμε με τον φίλο Κόνα για τους Πύργους. Μετά από μία ώρα διαδρομή αντελήφθηκα ότι πλησιάζαμε . Απέραντοι οπορώνες  από μηλιές και κερασιές  φτιαγμένοι με μεράκι  δέσποζαν και στόλιζαν την  Μακεδονική γη . Η συγκομιδή είχε σχεδόν τελειώσει και μόνο που και που υπήρχαν μερικά κατακόκκινα μήλα που στόλιζαν τις μηλιές και τις έκαναν να μοιάζουν με στολισμένα Χριστουγεννιάτικα  δένδρα. Βλέπεις αυτό το μεγαλείο αυτόν τον πλούτο  που είναι συνδυασμός  ανθρώπου και φύσης και δεν πιστεύεις  στα μάτια σου.
Το χωριό Πύργοι ανήκει στον Δήμο Εορδαίας  και βρισκεται στους δυτικούς πρόποδες της οροσειράς του Βερμίου.Παλαότερα ονομαζότανε  Καστράνιτσα . Σύμφωνα με δηλώσεις τοπικών παραγόντων τους οποίους συναντήσαμε στο κεντρικό καφενείο του χωριού, λέγεται πως τα χρόνια της Τουρκοκρατίας το χωριό ήκμαζε σε τέτοιο βαθμό που το αποκαλούσαν “Κιουτσούκ ινστανμπούλ” (μικρή Κωνσταντινούπολη). Από τους Πύργους καταγόταν  επίσης ο καθηγητής του Εθνικού Καποδηστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Δαμιανός Γεωργίου Δρούσκας και ο Ιωάννης Καραμάτας, ο τελευταίος ήταν σημαντικός παράγοντας της Ελληνικής παροικίας  στην πόλη Ζεμούν της Σερβίας της οποίας υπήρξε και Δήμαρχος .Ήταν ένας από τους Έλληνες μεγαλοεφοπλιστές του Δούναβη οι οποίοι εκείνη την εποχή είχαν στα χέρια τους  με τα ποταμόπλοια όλες τις μεταφορές των παραδουνάβιων πόλεων. Και η πόλη Ζεμούν είναι παραδουνάβια .
Αναφέρω αυτήν την λεπτομέρεια γιατί πέρσι κατά την επίσκεψή μου στο Βελιγράδι με τον φίλο μου τον Θωμά επισκεφθήκαμε την Ζεμούν όπου μετά από αρκετό ψάξιμο βρήκαμε το αρχοντικό της οικογένειας Καραμάτα το οποίον ο Δήμος έχει μετατρέψει σε μουσείο.Στο σπίτι αυτό εφιλοξενήθη ο Αυτοκράτωρ της Αυστρίας Φραγκίσκος Ιωσήφ όταν συναντήθηκε με τον Σουλτάνο για να καταλήξουν σε συμφωνία για τον διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.Ψάχνοντας συναντήσαμε τον τελευταιο επιζώντα απόγονο της οικογένειας Καραμάτα, ο ποίος χάρηκε ιδιαίτερα που μας γνώρισε και μας ξενάγησε στο οικογενειακό αρχοντικό ( σημερινό μουσείο) το οποίον σήμερα θεωρείται  ως ένα Ελληνικό αξιόλογο μνημείο στις όχθες του Δούναβη. Ο ίδιος είναι ανύπαντρος και άνευ απογόνων  και έτσι μια ακόμη αξιόλογη και ιστορική Ελληνική οικογενειακή δυναστεία εις την ξένην βαδίζει προς το τέλος της.Μας έδωσε σε χειρόγραφο την ιστορία της οικογένειας Καραμάτα στη Σερβική γλώσσα που δυστυχώς ακόμη δεν βρήκαμε κάποιον να την μεταφράσει.Μας εξέφρασε την επιθυμία του να επισκεφθεί τους Πύργους και να γνωρίσει τον τόπο καταγωγής των προγόνων  του.
Η άδικη ανθρωπότητα…….συνεχώς  με πολλούς τρόπους αναφέρεται σε ένα ολοκαύτωμα , ενώ μόνο στην Πατρίδα μας έχουμε αμέτρητα ολοκαυτώματα τα οποία το πολιτικό κατεστημένο σιγά σιγά οδηγεί στον χώρο της λησμονιάς. Έχουν και οι Πύργοι το δικό τους ολοκαύτωμα όπως μας είπαν οι θαμώνες του καφενέ.Κατά την διάρκεια του Β´ παγκοσμίου πολέμου στις 24 Απριλίου του 1944, οι χθεσινοί και σημερινοί κατοχικοί δυνάστες μας Γερμανοί, αφού κατέστρεψαν ολόκληρο το χωριό, προέβησαν σε μαζικές εκτελέσεις,
327 τον αριθμούν ανάμεσά τους γυναίκες και παιδιά.Κάθε χρόνο στους Πύρχους τελείται μνημόσυνο για τα θύματα του ολοκαυτώματος  με την παρουσία του εκάστοτε Προέδρου της Δημοκρατίας . Θεωρείται δε το δεύτερο μεγαλύτερο ολοκαύτωμα των ΝΑΖΙ μετά από αυτό των Καλαβρύτων. Ο πληθυσμός τότε ηταν
1302  κατοίκους και σήμερα στους 870.
Συνεχίζοντας το ταξίδι ανάμεσα στους οπορώνες , απολαμβάνοντας τις ομορφιές της Ελληνικής γης φθάσαμε στους Πύργους. Σταθμεύσαμε το αυτοκίνητο σε κεντρικό δρόμο και αρχίσαμε να ψάχνουμε για κανένα καφενείο. Μπροστά μας βρέθηκε μια ξανθιά Βουλγάρα παραφορτωμένη με φυσικούς…….καρπούς…….
η οποία μας καλωσόρισε χαμογελώντας και μας έδωσε οδηγίες για το καφενείο στο κέντρο του χωριού. Ένας πανύψηλος Μακεδόνας, ηλικιομένος μεν αλλά με ευθυτενές και γεροδεμένο κορμί στεκόταν στην είσοδο του καφενείου, ήταν ο ιδιοκτήτης από ότι μας είπε.
Φαίνεστε άγνωστοι για τα δικά μας λημέρια , από που έρχεσθε μας αρώτησε , του εξηγήσαμε από που ξεκινήσαμε και όταν άκουσε ότι είμαι από την Χίο  τρελάθηκε από την χαρά του γιατί όπως μας είπε όταν υπηρετούσε στον στρατό ο καλύτερος φίλος του ήταν από την Χίο τον έλεγαν Βασίλη Γεραζούνη και άρχισε να μας λέγει τα διάφορα κατορθώματα που είχαν κάνει μαζί. Ήθελε δε πολύ να επικοινωνήσει μαζί του και μου έδωσε όλα τα σχετικά του για να τα δώσω  στον Βασίλη ο οποίος είναι και δικός μου φίλος, όπερ και έκανα.  Το όνομα του καφετζή και συνομιλητή μας είναι Ελευθεριάδης Νικόλαος  εαν είχα γνωρίσει τον Πολύφημο της Οδύσσειας θα έλεγα ότι του έμοιαζε πολύ μόνο που εκείνος είχε ένα μάτι ενώ ο Νίκος είχε δυο  και πολύ ανοιχτά……..αφού μετά από τέτοιες χαρές πληρώσαμε εμείς τους καφέδες, ενώ στο Βελβεντό οι Βελβεντούσοι ήταν Κυμπάρηδες…….Καθίσαμε λίγο μαζί του και μας μιλούσε για τους Πύργους με περίσια υπερηφάνεια, ο κόσμος εδώ είναι εργατικός, όλοι είναι νοικοκύρηδες γι’αυτό και είμαστε ένα από τα πλουσιότερα χωριά της Ελλάδας. Αφού ρουφήξαμε και την τζούρα των φλιτζανιών αποχαιρετίσαμε τον Πολύφημο και πήραμε μια βόλτα το χωριο . Μια πινακίδα με φωτογραφία ένα σαμάρι και την λεξη σαγματοποιείον κίνησε την περιέργειά μας και πλησιάσαμε. Ήταν μαγαζί που έφτιαχνε σαμάρια. Ένας νέος συναρμολογούσε ένα σαμάρι που προοριζόταν  για μουλάρι όπως μας είπε. Μας έκανε εντύπωση που ακόμη υπάρχουν τέτοιοι τεχνίτες και πιάσαμε την κουβέντα με το νέο ο οποίος μας εξήγησε  πως είναι οικογενειακή επιχείρηση  αιώνων που παραδίδεται από πάππου προς πάππουν και πως εκείνος ίσως να είναι ο τελευταίος της οικογενειακής παράδοσης , το είπε συγκινημένος γιατί αισθανόταν το βάρος της οικογενειακής κληρονομιάς . Δυστυχώς και τούτη η τέχνη θα χαθεί όπως και πολλές άλλες διότι και πολυ δουλειά δεν υπάρχει ούτε και οι νέοι θέλουν πλέον να δουλέψουν  σε τέτοιες δουλιές. Συγκινηθήκαμε κι’εμείς μαζί του τον αποχαιρετίσαμε και προχωρήσαμε προς το αυτοκίνητο. Ξεσταθμεύσαμε και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής από  από άλλη κατεύθυνση. Περάσαμε μέσα από τα χωριά Φιλώτα και Περδίκα , σε όλη την διαδρομή αραδιασμένοι σε ατέλειωτη γραμμή οι τεράστιες σωλήνες που συναρμολογούνται και τακτοποιούνται για να δεχθουν το ακριβό εμπόρευμα του αγωγού ΤΑΠ από το Αζερμπαιζάν το λεγόμενο αέριο των Αζέρων που διαμέσου της Τουρκίας , της Ελλάδος και της Αλβανίας θα περάσει στη Ιταλία και από εκεί στην Δυτική Ευρώπη.
Όπως βλέπετε οι υποτελείς της Πατρίδας μας δέχονται αδιαμαρτύρητα τις εντολές των αφεντάδων τους οι οποίοι αποβλέπουν να αποκόψουν την Ρωσία από την ενεργειακή αγορά της Ευρώπης χωρίς να λαμβάνουν υπ´όψιν τους πως στο μέλλον θα ακριβοπληρώνουμε την ενέργεια.Τα προσωπικά συμφέροντα και οι καρέκλες ισοπεδώνουν  το γενικόν συμφέρον .Δυστυχώς για πολλοστή φορα επαναλαμβάνω πως μετά την μεταπολίτευση την Ελλάδα πλέον δεν την κυβερνούν Έλληνες.
Κατά την μιά μ.μ φθάσαμε στο Εμπόριο όπου η Ειρήνη είχε ετοιμάσει σαρδέλες στο φούρνο με λαδορίγανη και φρέσκια ντομάτα τις οποίες και απολαύσαμε με σαλάτα από κηπευτικά του χωριού.
Μην χάσετε το επόμενο που θα αναφέρεται στις ομορφιές της Ηπείρου μας.

loading...