Πώς ο παράγοντας Χρυσόγονος πλήττει το σχέδιο Τσίπρα να «καπελώσει» την Κεντροαριστερά

Ο κ. Χρυσόγονος δεν έφυγε από τον ΣΥΡΙΖΑ μόνος, δεν κινήθηκε ατομικά, αλλά εξέφρασε ένα συλλογικό αίτημα μίας κρίσιμης οντότητας στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Μία οντότητα, οι πασοκογενείς, που οι σκληροί μηχανισμοί του ΣΥΡΙΖΑ, απέκλεισαν από οπουδήποτε μπορούσαν να τους αποκλείσουν

Νέες δυναμικές, τις οποίες απευχόταν με κάθε τρόπο ο Αλέξης Τσίπρας αναπτύσσονται στον ενδιάμεσο χώρο, που διεκδικείται από τον ΣΥΡΙΖΑ και το νέο φορέα της κεντροαριστεράς, που αναμένεται να σχηματιστεί μετά την εκλογή του αρχηγού της.

Ο απρόβλεπτος ή αστάθμητος παράγοντας, που διαταράσσει τις ισορροπίες είναι ο ευρωβουλευτής Κώστας Χρυσόγονος, ο οποίος αποχώρησε, μαζί με τη Σοσιαλιστική Τάση που είχε δημιουργήσει με άλλα πασοκογενή στελέχη, με έναν θεαματικό τρόπο από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο κ. Χρυσόγονος ήταν εδώ και καιρό «ξένο σώμα» στο κυβερνών κόμμα, καθώς είχε διαφωνήσει με πολλές κεντρικές επιλογές του Μεγάρου Μαξίμου και είχε εκ των προτέρων προειδοποιήσει για πολλούς λανθασμένους χειρισμούς, που έκαναν οι κυβερνώντες, χωρίς, αδίκως όπως αποδείχθηκε, να εισακουστεί – παράδειγμα ο περσινός διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες, που τελικά κατέπεσε στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Ωστόσο, η χρονική στιγμή που βγήκε και τυπικά το… διαζύγιο των δύο πλευρών, αποτέλεσε «μαχαιριά» στα πολιτικά σχέδια του πρωθυπουργού για άνοιγμα – και «καπέλωμα» – στον κεντροαριστερό χώρο. Ουσιαστικά ακυρώνει σε μεγάλο βαθμό αυτό τον σχεδιασμό, αφού χτυπά κατευθείαν το Μαξίμου εκεί που πονάει: ο κ. Χρυσόγονος κατήγγειλε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι παραμένει ένα κλειστό κόμμα, που δεν ανοίχτηκε ποτέ στην κοινωνία! Και ότι ουσιαστικά απλώς ανέχτηκε και χρησιμοποίησε τις συμμαχικές δυνάμεις, που συμπορεύτηκαν μαζί του, χωρίς όμως ποτέ να διαμορφώσει μαζί τους μία νέα μεγάλη παράταξη, ευρύτερη του παραδοσιακού χώρου της συγκεκριμένης αριστεράς.

Ο τρόπος δε του διαζυγίου, που ήταν μεταξύ φαρμακερών σχολίων και βελούδινης αποχώρησης, αλλά είχε την πρωτοτυπία του δημοψηφίσματος, ανάμεσα στα μέλη της Σοσιαλιστικής Τάσης, ήταν σαν να έσφαζε με το βαμβάκι όσους από το Μαξίμου αλληθωρίζουν προς την κεντροαριστερά και υπόσχονται σε διάφορους μία νέα… «δημοκρατική παράταξη», με δέλεαρ τη νομή της εξουσίας. Η δε δημοκρατική νομιμοποίηση της επιλογής ήταν αδιαμφισβήτητη. Γι’ αυτό και ουσιαστικά κανείς από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν τόλμησε να ζητήσει από τον ευρωβουλευτή να επιστρέψει την έδρα του στο κόμμα, όπως συμβαίνει σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις αποχωρήσεων και ανεξαρτητοποιήσεων.

Ο κ. Χρυσόγονος δεν έφυγε μόνος, δεν κινήθηκε ατομικά, αλλά εξέφρασε ένα συλλογικό αίτημα μίας κρίσιμης οντότητας στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Μία οντότητα, οι πασοκογενείς, που οι σκληροί μηχανισμοί του ΣΥΡΙΖΑ, απέκλεισαν από οπουδήποτε μπορούσαν να τους αποκλείσουν.

Ακόμη και αν ο κ. Χρυσόγονος ήταν περίπου «τελειωμένος» για το Μαξίμου και χωρίς δυνατότητα επικοινωνίας με τον πρωθυπουργό, ήδη από το 2015, ακριβώς επειδή έκανε από τότε δυσάρεστες διαπιστώσεις και αμφισβητούσε τα όσα έλεγε και έπραττε η κυβέρνηση στο μέτωπο της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές – αργότερα δικαιώθηκαν οι επισημάνσεις του, αλλά ήταν ήδη αργά για τις σχέσεις του με τον κ. Τσίπρα, αφού είχε μπει πια στο περιθώριο.

Ο ήπιος λόγος Χρυσόγονου που στάθηκε ανάχωμα στους ακραίους

Η συμπεριφορά δε των κυβερνώντων απέναντι στον κ. Χρυσόγονο ήταν περίπου ιταμή. Ουδέποτε του αναγνώρισαν τον κρίσιμο ρόλο που διαδραμάτισε την περίοδο 2012-2015, όταν έδωσε στον αντιμνημονιακό αγώνα και την αντιπολιτευτική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ το κύρος, που χρειάζονταν, αλλά και τη διείσδυση σε κεντρογενή τμήματα του εκλογικού σώματος. Με την επιστημονική του κατάρτιση, τον ήπιο και συγκροτημένο λόγο του, διεύρυνε το ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ, μείωσε τους φόβους που προκαλούσαν οι ακραίες φωνές της Κουμουνδούρου στην ευρύτερη κοινωνία και επέτρεψε να κατευθυνθούν προς τον κ. Τσίπρα μετριοπαθείς ψηφοφόροι. Δεν είναι τυχαίο ότι ο κ. Χρυσόγονος, χωρίς κανένα κομματικό μηχανισμό πίσω του, ούτε κάποια ιδιαίτερα προβεβλημένη πορεία στο παρελθόν ή κάποιο ειδικό χαρακτηριστικό, που ίσως είχαν άλλοι συνυποψήφιοί του με τον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές του 2014 κατάφερε να εκλεγεί άνετα, συγκεντρώνοντας 150.702 ψήφους, ξεπερνώντας άλλους πιο γνωστούς ή πιο κομματικούς παράγοντες, όπως ο Στέλιος Κούλογλου, ο Νίκος Χουντής, ο Γιάννης Μηλιός κλπ. Περισσότερο στην περίπτωση του κ. Χρυσόγονου μέτρησε ότι ήταν ένα άφθαρτο πρόσωπο, με ρητορική δεινότητα και πειστικά επιχειρήματα σε κάθε δημόσια εμφάνισή του, ένας πανεπιστημιακός και διανοούμενος, με μεγάλη κατάρτιση στα συνταγματικά θέματα, στα οποία ειδικεύεται. Και έτσι φυσικά αποτέλεσε σημείο αναφοράς για στελέχη και ψηφοφόρους, που προέρχονταν από το ΠΑΣΟΚ και ήθελαν κάποιους επιφανείς να σηματοδοτήσουν τη νέα πορεία που ήθελαν να ακολουθήσουν.

Μάλιστα στις ευρωεκλογές του 2014 ο κ. Τσίπρας αναζητούσε εναγωνίως πρόσωπα, που είχαν απήχηση στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, ώστε να κερδίσει απογοητευμένους ψηφοφόρους του καταρρέοντος τότε Κινήματος. Η αναζήτηση ήταν τέτοια που είχε πέσει ακόμη και το όνομα του Παναγιώτη Κουρουμπλή στο τραπέζι, μόνο που ο νυν υπουργός Ναυτιλίας είχε προτιμήσει την παραμονή του στην εγχώρια πολιτική σκηνή, κάτι που οδήγησε τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε άλλα πρόσωπα, όπως ο κ. Χρυσόγονος, αλλά και ο Γιώργος Κατρούγκαλος – η εκλογή των οποίων δικαίωσε τις προσδοκίες για τη μετακίνηση των πράσινων ψηφοφόρων.

Δεν υπάκουσε στα κελεύσματα περί τυφλής υποταγής στον αρχηγό

Αν και η νίκη στις ευρωεκλογές του 2014 ήταν καθοριστική και τα πρόσωπα είχαν συντελέσει αποφασιστικά, όπως έδειξε η σταυροδοσία, η συνέχεια στις σχέσεις των δύο πλευρών δεν ήταν ανάλογη. Για την ακρίβεια ο κ. Χρυσόγονος αποδείχθηκε ότι δεν ταίριαζε τόσο πολύ με το περιβάλλον της αυστηρής πειθαρχίας και περίπου τυφλής υποταγής, που απαιτούσε η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε, η επιστημοσύνη του ήταν εύκολα αποδεκτή, καθώς συχνά συγκρούονταν με τον αμοραλισμό της εξουσίας, με τον οποίο είχαν εμποτιστεί τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Οι διαφορετικές φωνές, όταν απαιτούνταν ομοφωνία σταλινικού τύπου, η ηπιότητα, όταν ζητούνταν αήθεις επιθέσεις προς τους αντιπάλους, η ευπρέπεια, όταν έπρεπε να δικαιολογηθούν οι εξαλλοσύνες, αλλά και άρνηση συγχρωτισμού με την εθνικιστική λαϊκοδεξιά των ΑΝΕΛ, αποδείχθηκαν «θανάσιμα αμαρτήματα» των πασοκογενών δυνάμεων, του κ. Χρυσόγονου περιλαμβανομένου, κατά την τριετία σχεδόν που κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ με τους Ανεξάρτητους Έλληνες – γι’ αυτό και η επιλογή του διαζυγίου ψηφίστηκε με συντριπτική πλειοψηφία της τάξης του 82% από τα μέλη της Σοσιαλιστικής Τάσης.

Δραστήριος ευρωβουλευτής ο κ. Χρυσόγονος και με διεισδυτικό λόγο, πιστεύει ότι οι αναζητήσεις του προοδευτικού χώρου πρέπει να γίνουν πλέον σε άλλη κατεύθυνση, μακριά από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Από τους πιο δραστήριους ευρωβουλευτές

Τα τρία και πλέον χρόνια, που βρίσκεται στην ευρωβουλή του έδωσαν μία σημαντική εμπειρία. Σε αυτό το διάστημα έκανε άλλωστε αισθητή την παρουσία του: Πήρε το λόγο στην Ολομέλεια του ευρωκοινοβουλίου 599 φορές! Κατέθεσε 295 ερωτήσεις και 145 προτάσεις ψηφίσματος, ήταν εισηγητής 12 Εκθέσεων, ενώ σε άλλες 16 ήταν σκιώδης εισηγητής. Έκανε 5 Γνωμοδοτήσει ως συντάκτης και άλλες 37 ως σκιώδης συντάκτης. Έκανε επίσης 7 Γραπτές δηλώσεις και 263 αιτιολογήσεις ψήφου – απολογισμός που είναι από τους πλουσιότερους στην τρέχουσα ευρωβουλή.

Οι «σταλινικές» μέθοδοι Καρανίκα

Με τα στελέχη της Σοσιαλιστικής Τάσης σχεδιάζει τώρα τα επόμενα βήματα, με κύρια σκέψη τη δημιουργία μίας πολιτικής κίνησης, που θα εκφράζει σοσιαλδημοκρατικές και κεντροαριστερές δυνάμεις. Αυτό είναι και το άγχος του Μαξίμου μάλλον, γι’ αυτό και έσπευσε να τον προκαλέσει ο… Νίκος Καρανίκας! Ο ιδιόμορφος πρωθυπουργικός σύμβουλος έκανε μία δήλωση, που ο ίδιος ίσως τη θεώρησε ειρωνική, αλλά ουσιαστικά έκρυψε εκνευρισμό. «Ας κατέβει στις εκλογές να γελάσουμε» ήταν το σχόλιό του με την απάντηση να έρχεται ακαριαία από τον κ. Χρυσόγονο, ο οποίος καταλόγισε στον κ. Τσίπρα ότι κάνει ό,τι έκανε και ο Στάλιν με τους αντιπάλους του στο κόμμα: «Είναι φανερό πως ο κ. Καρανίκας εκφράζει τον κ. Τσίπρα διότι, διαφορετικά, θα τον είχε ήδη αποπέμψει από τη θέση του συμβούλου του επί του στρατηγικού σχεδιασμού. Άρα, ο στρατηγικός σχεδιασμός του κ. Τσίπρα είναι κατ’ ουσίαν σταλινικής εμπνεύσεως» είπε ο κ. Χρυσόγονος για να θυμίσει τα εξής: «Είναι το ίδιο πράγμα που έκανε ο Βισίνκσι για τον Στάλιν. Το κάνει τώρα ο κ. Καρανίκας για τον κ. Τσίπρα. Δηλαδή, όταν υπήρχε κάποιος αντιφρονών στο κομμουνιστικό κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης, την εποχή εκείνη τη δεκαετία του 1930, ο Βισίνκσι, που ήταν ο δημόσιος κατήγορος, του απήγγειλε κατηγορίες ότι είναι πράκτορας του καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού ότι είναι πράκτορας των Γερμανών ναζιστών και άλλα διάφορα τρελά εκεί, βεβαίως τότε μπορούσαν να χρησιμοποιούν και βασανιστήρια για να αποσπούν ομολογίες από τους κατηγορουμένους και στη συνέχεια τους εκτελούσαν. Τώρα η εκτέλεση δεν γίνεται με πραγματικά πυρά, είναι υπό τη μορφή δολοφονίας χαρακτήρος».

Γιατί ο Χρυσόγονος «χαλάει τη σούπα» του Μαξίμου

Σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από τις εκτιμήσεις που κάνει το Μαξίμου, η παρουσία ενός σχηματισμού ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και την κεντροαριστερά χαλάει τη… «σούπα» του Μαξίμου περί συγγενικών ιδεολογικών και πολιτικών σχέσεων των δύο χώρων και άρα ότι η συνεργασία των δύο χώρων είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων – όταν βέβαια πάψει η συμπόρευση του ΣΥΡΙΖΑ με την ακροδεξιά των ΑΝΕΛ.

Η εμπειρία που προσφέρει στη δημόσια συζήτηση και αναζήτηση η Σοσιαλιστική Τάση του κ. Χρυσόγονου δεν… βοηθά ακριβώς τις δήθεν κινήσεις καλής θέλησης και τα ανοίγματα του κ. Τσίπρα προς τις δυνάμεις αυτές.

Εάν δε, επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις και προβλέψεις ότι η Σοσιαλιστική Τάση θα συζητήσει κάποια στιγμή και τη δική της ένταξη σε ένα νέο, αναγεννημένο φορέα της κεντροαριστεράς, όπως αυτός θα προκύψει από τις διεργασίες που γίνονται σήμερα στο χώρο και την εκλογή του αρχηγού, τότε είναι μάλλον σαφές ότι μειώνονται οι πιθανότητες να βρει ο κ. Τσίπρας ευήκοα ώτα στη νέα κεντροαριστερά.