«Ἄν δέ μάθομε τί λογῆς μᾶς ἔκανε ὁ Θεός,δέ θά καταλάβομε τί λογῆς μᾶς ἔκανε ἡ ἁμαρτία»

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

«Προφῆται προεκήρυξαν, ἀπόστολοι ἐδίδαξαν, μάρτυρες ὁμολόγησαν καί ἡμεῖς ἐπιστεύσαμεν ὅτι σύ εἶ Χριστέ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ , ὁ Λυτρωτής τοῦ κόσμου».

                Ἔχοντας ὑπ’ὅψιν, τήν ἀγιοπνευματικήν αὐτήν διδασκαλίαν, τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίας μας, ἄς προσπαθήσουμε ἀδελφοί νά διατηρήσουμε άμόλυντη τήν ἀνθρώπινη φύση μας διά τῆς συνεχοῦς μετανοίας καί τηρήσεως τῶν ἐντολῶν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ . Ἐπειδή, ἄν δέν καθαρθεῖ (ἡ φύση μας) ἀπό τό Ἄγιο Πνεῦμα καί δέν γίνει ὅπως ἦταν ἐξ ἀρχῆς, εἶναι ἀδύνατον νά καταστεῖ ἕνα σῶμα καί ἕνα πνεῦμα μέ τόν Χριστό καί τώρα καί κατά τήν μέλλουσα συνάρθρωση τῶν σωζωμένων σ’Αὐτόν.
                 Γιατί ἡ δύναμη τοῦ Πνεύματος πού προκαλεῖ αὐτήν τή συνοχή καί τήν ἕνωση, δέν συνηθίζει νά συμπληρώνει τό νέο χιτῶνα τῆς Χάρης, συρράπτοντας ἕνα κουρέλι παλιωμένο στά πάθη. (Ἄγ.Γρηγόριος ὁ Σιναϊτης, Φιλοκαλία, κεφ.41, σελ.183).                           
                Ἐντούτοις, ὑπάρχουν σήμερα συστήματα καί ὑποτελεῖς σ’αὐτά ἀνθρωπάκια, δικτάτορες τῆς μειοψηφίας πού σπρώχνουν στήν ἀσχημοσύνη, (κατά τόν Ἀπ. Παῦλο) καί στή δυστυχία συνανθρώπους μας, εἴτε μεμονωμένα ἄτομα εἴτε ὁμάδες ἀτόμων, προβάλλοντες ἑνώπιόν μας τήν παραφύσιν ἐξαίρεση ὡς δῆθεν κανόνα καί τρόπο ζωῆς γιά ὅλους !!!                  Δηλαδή, θέλω νά πῶ τίς ἀρρωστημένες, ἀφύσικες, πρακτικές συμπεριφορᾶς καί κουλτούρας.
                  Ἐνῶ ἀντίθετα, τήν φυσική καί  τήν ὑπερ-φύσιν πνευματική βιοτή τῆς πλειοψηφίας τῶν ἀνθρώπων καί τῶν κοινωνιῶν, τή χλευάζουν προκλητικά, τήν ἀδικοῦν καί ἐν πολλοῖς τή θέτουν ὑπό διωγμόν μέ κάθε εἴδους ψευδῆ προπαγάνδα, ὑβρίζοντας τούς ἐν ἀληθείᾳ καί δικαιοσύνῃ σκεπτομένους συνανθρώπους μας.
                  Ἀς γίνει τό λοιπόν γνωστό, ὅτι ὁσονούπω θά λειτουργήσουν φανερά οἱ πνευματικοί νόμοι καί ὁ καθένας θά θερίσει ὅ,τι σπέρνει. Τότε θά δοῦμε ποῦ θά καταλήξουν ὅλοι αὐτοί πού ἐξαιτίας τιποτένιου ψευδοκέρδους, μέ ἄκομψο τρόπο, χωρίς ἐντροπή καί φόβο Θεοῦ, παγιδεύουν δυστυχεῖς ἀσθενεῖς συνανθρώπους μας καί τούς προτρέπουν σέ παραφύσιν καταστάσεις καί μεθόδους, βλασφημῶντες τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, περιφρονώντας τήν ὀμορφιά καί τό Ἴδιον χάρισμα ἑκάστου φύλου, ἄρρενος καί θήλεως καθώς ἐπίσης καί Αὐτόν τοῦτον, τόν Δημιουργόν Τριαδικό Θεόν, μέ τελικό σκοπό καί στόχο τόν ἀφανισμό τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
               Ἐρώτησις: Ἀλήθεια, ἄραγε, δέν γνωρίζουν τό γεγονός, ὅτι ὁδηγοῦνται καί ὁδηγοῦν στήν αὐτοκτονία καί αὐτοκαταστροφή ἑαυτούς καί ἀλλήλους, ἐφ΄ὅσον ἀρνοῦνται τήν γέννηση  ἀπογόνων, τήν χαρά, τήν ἐλευθερία, τήν ἀνάπαυση, τήν ὀμορφιά καί τήν διαιώνιση τῆς οἰκογένειας καί μέσω αὐτῆς, τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων; Χάθηκε καί ἡ στοιχειώδης λογική;
                 Ἐμεῖς προσευχόμαστε γιά  ὅλους αὐτούς τούς ἀδελφούς μας, μέ τούς ὁποίους ἔχουμε συγγένεια αἵματος ἀφοῦ Πατέρας καί Δημιουργός ὅλων ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων εἶναι ὁ Τριαδικός Θεός.
                  Γνωρίζουμε ἐπίσης ὅτι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Χριστός, στήν ἐπίγεια πρώτη παρουσία Του, δέν ἀποστράφηκε κανέναν ἁμαρτωλό, ἀλλά τήν ἁμαρτία.Τί εἶναι ἡ ἁμαρτία; Ὅ,τι ἀντίκειται στούς φυσικούς νόμους πού ὁ ἵδιος ὁ Θεός ἔθεσε γιά τήν ἁρμονική καί  ἀδιατάρακτη διαιώνιση τῆς δημιουργίας Του.Ἀντίθετα συνέφαγε μέ ἁμαρτωλούς καί συνιστοῦσε θεϊκῶ τῶ τρόπῳ, τοῖς πᾶσι  πανταχοῦ μετανοεῖν ἐνῶ στηλίτευσε καί  φαρισαίους καί γραμματεῖς καί τραπεζίτες. Πῆρε μάλιστα στά Πανάγια χέρια Του, μαστίγιο καί σκόρπισε τό ἐμπόρευμα, ἀνέτρεψε τίς τράπεζες, τά καθίσματα πού ἐκάθηντο οἱ τοκογλύφοι ὅπως καί τά κέρματα σάν ἄλλα σκουπίδια, τά πέταξε στά πόδια τῶν συναλλασομένων, ὡς ἄχρηστα, στηλιτεύοντας ἔτσι τήν ἐκμετάλλευση τῶν ὀλίγων βασανιστῶν πρός τούς πολλούς καί τίμιους.
                 Τέλος τώρα, τί νά ποῦμε; Ἀναμένουμε μέ πόνο καί δάκρυα προσευχόμενοι λίγο πρίν τήν δευτέρα ἔνδοξο παρουσία Του, στόν Ἰησοῦ.

     Ζῆ Κύριος ὁ Θεός. Ἔρχεται. Οὐ νυστάξει.
                Ναί , ἔρχου Κύριε Ἰησοῦ. Ἀμήν.

loading...

11 thoughts on “«Ἄν δέ μάθομε τί λογῆς μᾶς ἔκανε ὁ Θεός,δέ θά καταλάβομε τί λογῆς μᾶς ἔκανε ἡ ἁμαρτία»

  1. Η έννοια του ‘θεού’ ως φετίχ της εξουσίας και του κεφαλαίου
     
     
    Γράφει ο Κώστας Λάμπος[1]

    [email protected],
     
     
    ‘Θεοί’ ως εξουσιαστικά εργαλεία
     
    «Και ποιος δημιούργησε τον δημιουργό;»
    Stephen Hawking
     
    «Η ιδέα ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε από θεούς είναι ανοησία»
    Επίκουρος
     
    «Αυτόν τον κόσμο που είναι ο ίδιος για όλα τα όντα, ούτε κάποιος θεός ούτε άνθρωπος τον δημιούργησε, αλλά ήταν πάντα και είναι και θα είναι πυρ αείζωο που ανάβει με μέτρο και σβήνει με μέτρο»
    Ηράκλειτος
     
    Η άγνοια, ως αμάθεια ή ημιμάθεια, όπως οι προλήψεις, οι δεισιδαιμονίες και ο φόβος έδιναν πάντα και συνεχίζουν να δίνουν μορφή και υπόσταση σε ακόμα άγνωστα φυσικά φαινόμενα. Αντικειμενικά ανύπαρκτα δημιουργήματα της ανθρώπινης φαντασίας, όπως ‘θεοί’, ‘θεάνθρωποι’, προφήτες, μεσσίες, ‘άγγελοι’, ‘δαίμονες’, ‘φαντάσματα’, ‘άγιοι’, ‘μοίρες’, ‘βαμπίρ’, ‘στοιχειά’ και ‘νεράϊδες’ απόκτησαν ρόλους που ρύθμιζαν και συνεχίζουν να ρυθμίζουν, πάντα για λογαριασμό των εξουσιών, τόσο τις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους, όσο και τις σχέσεις των ανθρώπων και των κοινωνιών τους με το φυσικό τους περιβάλλον.
     

  2.  

    .
    
Η άγνοια, η αθωότητα και ο φόβος των πολλών, η γνώση, η πανουργία και η δίψα για εξουσία και πλούτη των λίγων, χώρισαν τις κοινωνίες σε θύματα, εξουσιαζόμενους, θρησκευόμενους, πιστούς και ‘ποίμνια’ από τη μια μεριά και σε θύτες, σκοταδιστικά και εξουσιαστικά ιερατεία, από την άλλη. Μάλιστα οι υποτιθέμενες ‘θρησκείες της αγάπης’ χώρισαν, με τον μισογυνισμό[2] τους, τον άνδρα από την γυναίκα για την διασφάλιση της πατριαρχικής ατομικής ιδιοκτησίας και εξουσίας.
    Βέβαια η πρόοδος και ο πολιτισμός έφεραν περισσότερη γνώση και στα θύματα, αλλά η χειραγώγηση των επιστημών[3] και της εκπαίδευσης και ο έλεγχος της πληροφορίας δεν άλλαξε ουσιαστικά τη σχέση μεταξύ θυμάτων και θυτών, γιατί αυτοί, ως καλά οργανωμένες εξουσίες, κατάφεραν αφενός να χειραγωγήσουν τα μυαλά των πολλών και αφ’ ετέρου να κάνουν πιο αφηρημένους τους θεούς αποδίδοντάς τους φανταστικές, μεταφυσικές και υπερφυσικές ιδιότητες και ρόλους διαμεσολαβητή μεταξύ κοινωνίας και εξουσίας. Στην πραγματικότητα οι εκάστοτε κατά τόπους θύτες-εξουσιαστές κατασκεύασαν τους θεούς τους και κρύφτηκαν πίσω από θεούς εργαλεία-ασπίδες των εξουσιών τους. Τα θύματα, οι κοινωνίες, υποτάχτηκαν βίαια στις αντίστοιχες κρατικές θρησκείες συμπληρώματα των εξουσιαστικών ιδεολογιών και μαντρώθηκαν στις άρτια οργανωμένες μυστηριακές εκκλησιαστικές τελετουργίες, στις εξουσιαστικές καρικατούρες της αμεσοδημοκρατικής Εκκλησίας του Δήμου, με μεταχρονολογημένες Υποσχετικές για μια καλύτερη, ξεκούραστη και αιώνια μετά θάνατον ζωή στον ανύπαρκτο παράδεισο που τάχα προσφέρει όλες τις απολαύσεις, από μέλι, γάλα και ατζέμ πιλάφι μέχρι και ουρί για τους σεξουαλικά πεινασμένους άντρες, όσες ακριβώς τα σκοταδιστικά και τα εξουσιαστικά ιερατεία τους στέρησαν στην μια και μοναδική λεηλατημένη ζωή τους.
     

  3. ‘Θεοί’ ως φετίχ των εξουσιών
     
    «Στους ιθαγενείς που μελετήσαμε δεν μπορέσαμε να βρούμε
    ούτε ίχνος πίστης σ’ αυτό που εμείς ονομάζουμε θεότητα
    και δεν βρήκαμε ούτε ίχνη θρησκευτικών τελετών»
    Κάρολος Δαρβίνος
     
    Η έννοια του φετιχισμού αναφέρεται γενικά ως ψευδαίσθηση κάποιου ατομικού ή συλλογικού υποκειμένου που αποδίδει υπερφυσικές ή μεταφυσικές ιδιότητες σε κάποιο φανταστικό ή πραγματικό δημιούργημά του, στο φετίχ, που όχι μόνο δεν μπορεί να τις ελέγξει, αλλά στις οποίες πρέπει μέσω της αυτοπαραπλάνησής του και να υποταχθεί. Κατά περίπτωση η έννοια διαφοροποιείται ελαφρά, χωρίς ωστόσο να διαφοροποιείται επί της ουσίας ως σχέση υποκειμένου προς δημιουργημένο αντικείμενο, ή ακόμα και ως προς κάποια ιδέα του. Έτσι, για φετιχισμό, με την έννοια της θρησκευτικότητας, μιλάνε οι ανθρωπολόγοι-εθνολόγοι, ενώ με την έννοια της ‘ψυχοπαθολογικής ανωμαλίας’ μιλάνε οι ψυχολόγοι, οι ψυχίατροι και οι ψυχαναλυτές-σεξολόγοι.
    Ως φετιχισμός στην οικονομία ορίζεται η δια της εμπορευματοποίησης υποστασιακή αυτονόμηση των δημιουργημάτων της εξαρτημένης εργασίας εναντίον των δημιουργών τους. Μιλάμε για το φαινόμενο κατά το οποίο τα προϊόντα της εργασίας, τα αγαθά, ή οι αξίες χρήσης, τα οποία εμφανίζονται στην αγορά, ως εμπορεύματα ή ως ανταλλακτικές αξίες, σαν μια αντικειμενική πραγματικότητα ξένη και απέναντι από τους ανθρώπους που τα δημιούργησαν, επειδή αυτοί δεν ορίζουν τα μέσα παραγωγής και βρίσκονται σε σχέσεις εξαρτημένης εργασίας. Πρόκειται για το φαινόμενο που συντελείται στο πλαίσιο μιας κοινωνικής παραγωγικής σχέσης κατά την οποία η παραγωγική δραστηριότητα οργανώνεται από τους ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής με σκοπό τον ιδιωτικό πλουτισμό τους, ανεξάρτητα από και ενάντια στις ανάγκες των παραγωγών και της κοινωνίας.
    Ο Καρλ Μαρξ[4], με τη γνωστή θεωρία του για τον ‘φετιχισμό του εμπορεύματος’[5], ορίζει τον φετιχισμό ως διαδικασία απόκρυψης της πραγματικής φύσης συγκεκριμένων κοινωνικών σχέσεων που αναπτύσσονται μεταξύ ανθρώπων, αλλά και εμπράγματων σχέσεων, δηλαδή μεταξύ ανθρώπων και πραγμάτων και προειδοποιεί ότι ο φετιχισμός του εμπορεύματος, που με την πρώτη ματιά φαίνεται σαν ένα κανονικό, αυτονόητο και συνηθισμένο πράγμα, στην πραγματικότητα και μετά από μια σε βάθος ανάλυσή του δείχνει ότι «είναι ένα πολύ στρυφνό πράγμα, γεμάτο από μεταφυσική σοφιστεία και θεολογικές παραξενιές»[6].
    Σ’ αυτήν εδώ την ανάλυση προσεγγίζουμε τον φετιχισμό με την ανθρωπολογική του έννοια, σύμφωνα με την οποία ο πρωτόγονος άνθρωπος, της, κατά Lewis Henry Morgan[7], ‘εποχής της αγριότητας’, η οποία αναφέρεται στην περίοδο του τρωγλοδύτη-τροφοσυλλέκτη-κυνηγού, αντιμετωπίζει την άγνοιά του για τα φυσικά φαινόμενα, καθώς επίσης και τους όποιους απροσδιόριστους φόβους του απέναντι σε άγνωστες δυνάμεις τις συνέπειες των οποίων υφίσταται, με την αυθαίρετη επιλογή του να βάλει συμβολικά στη θέση αυτών των άγνωστων δυνάμεων κάποια σύμβολα που ο ίδιος δημιούργησε αποδίδοντάς τους υπερφυσικές ιδιότητες.
    Προς το τέλος της επόμενης εποχής, της ‘εποχής της βαρβαρότητας’[8], οι άνθρωποι έμαθαν να παράγουν το μεγαλύτερο μέρος της αναγκαίας τροφής τους με την καλλιέργεια της γης και την εξημέρωση των ζώων και να δημιουργούν καταυλισμούς μόνιμης εγκατάστασης, όπου σταδιακά εμφανίζεται, στη θέση της μητριαρχικής, η πατριαρχική οικογένεια. Με τους αιώνες οι καταυλισμοί εξελίσσονται σε κοινότητες και σε δίκτυα κοινοτήτων, όπου, τόσο για τη διαχείριση της καθημερινότητας όσο και για την αντιμετώπιση μεγάλων και κοινών προβλημάτων και για λόγους κοινής ασφάλειας, διαμορφώνεται ένα σύστημα κοινοκτημοσύνης, αυτοδιαχείρισης και ισοκατανομής, στο πλαίσιο του οποίου η συμμετοχή του καθενός στο κοινό έργο είναι ανάλογη των δυνατοτήτων του και στα αγαθά ανάλογη των αναγκών του. Η κοινωνική ζωή ορίζεται άμεσα, συλλογικά και ισότιμα από όλα τα μέλη, χωρίς διακρίσεις, αντιπαλότητες, φυσικές και μεταφυσικές εξουσίες και φετίχ.

  4. ********************************************************************************

    Οι Xριστιανοί, θέλουν να πιστεύουν ότι η Α. Γραφή, έχει ηθικοπλαστικά μηνύματα, εν τούτοις μια απλή ανάγνωση της , καταρρίπτει τον ισχυρισμό αυτό.

    Οι Xριστιανοί, στην συντριπτική τους πλειονότητα, δεν έχουν διαβάσει ποτέ στη ζωή τους, ούτε μια αράδα από το ιερό βιβλίο της θρησκείας τους. Απλώς καταπίνουν αμάσητο, ό,τι τους ταΐζουν, αυτοί που υποτίθεται ότι το έχουν διαβάσει (ιερατείο, θεολόγοι, κατηχητές), οι κατ΄επάγγελμα Xριστιανοί δηλαδή.

    Ας το ανοίξουμε το "Βιβλίο των Βιβλίων"

    Ποιους να σκοτώνετε:
    –Το άτακτο και ανυπάκουο παιδί. Δευτερονόμιον 21: 20-21.[ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των παιδιών δηλαδή]
    –Αυτούς που καταρρώνται ή χτυπούν τους γονείς των. Λευιτικόν 20: 9, Έξοδος 21: 15.
    –Τους λάτρεις άλλων θεών. Δευτερονόμιον 13: 6-11.[ εδώ δεν γλυτώνουν Δωδεκαθεϊστές, ούτε Μουσουλμάνοι, Ινδουιστές, Βραχμάνοι, Βουδιστές. Την γλυτώνουν όμως άθρησκοι και άθεοι!]
    –Τους πνευματιστές και τις μάγισσες. Λευιτικόν 20: 27, Δευτερονόμιον 13: 6-11, Έξοδος 22: 18.

    –Αυτούς που εργάζονται τα Σάββατα. Έξοδος 35: 2 (ο Μωυσής σκότωσε κά­ποιον γι’ αυτόν τον λόγο), Αριθμοί 15: 32-36. [την γλυτώνουν οι Εβραίοι!]
    –Αυτούς που κατηγορούνται από δύο μάρτυρες για κακοήθεια. Δευτερονόμιον 17: 6.
    –Τα παιδιά και τα μωρά των εχθρών. Αριθμοί 31: 17, Δευτερονόμιον 20: 13, Ψαλμοί 136 (ή 137): 9, Λευιτικόν 26: 29.
    [τώρα τί φταίνε τα αθώα αυτά πλάσματα, μόνο η αγάπη του Πανάγαθου ξέρει]

    –Τους Μοιχούς. Λευιτικόν 20: 10.
    –Τους ομοφυλοφίλους. Λευιτικόν 20: 13.
    –Τη γυναίκα που δεν είναι παρθένος όταν παντρεύεται. Δευτερονόμιον 22: 13-21.[εδώ λίγες θα γλυτώσουν!]
    –Αυτούς που έχουν φονικά ζώα. Έξοδος 21: 29.
    –Τους κτηνοβάτες. Έξοδος 22: 19, Λευιτικόν 18: 23, 20: 15-16.
    'Ολους τους παραπάνω κατά τον Πανάγαθο να τους σκοτώνουμε!

    Τώρα ποιούς να μισούμε:
    –Αυτούς που τρώνε καβούρια και γαρίδες. Λευιτικόν 11: 10. [τρέμετε καλοφαγάδες!]
    –Αυτούς που ξαναπαντρεύονται το ίδιο άτομο μετά από διαζύγιο. Δευτερονό­μι­ον 24: 4.
    –Τους ομοφυλοφίλους. Λευιτικόν 18: 22.
    –Τους υπερηφάνους. Παροιμίαι 16: 5.
    –Τις γυναίκες που φοράνε παντελόνια. Δευτερονόμιον 22: 5. [να τ ακούνε κυρίες και δεσποινίδες]
    –Τον άνδρα με μακριά μαλλιά (τον Ιησού άραγε;) Α΄ Πρός Κορινθίους 11: 14, αντί­φαση με: Αριθμοί 6: 5, Α΄ Σαμουήλ (ή Βασιλειών), 1: 11, Κριταί 13: 5.
    [οι φαλακροί να κοιμούνται ήσυχοι!]
    –Αυτούς που αποκαλούν άλλους βλάκες. Ματθαίος 5: 22.

    *****************************************************************
    *************

  5. μιλανε οι 12θεοι νεοπαγανιστες του γυφτου με αλλα ονοματα που πιστευουν σε μια θρησκεια που ο καλυτερος(διας)πηδαγε την αδερφη του(ηρα)εκανε παιδια μαζι της και ειχε γεμισει τον τοπο μουλικα!
    ουστ κοπροσκυλα εβραιοπουλημενα τομαρια

  6. ΓΙΑΤΙ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΣΜΟ ΑΦΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ ΕΠΙΒΗΤΟΡΕΣ?

  7. ####################################################
    2:34 μ.μ.
    1) Βλέπω ότι υιοθέτησες το δικό μου σήμα κατατεθέν, δηλαδή αυτό: *************************

    2) Εσύ δεν διάβασες ποτέ την Καινή Διαθήκη που διαψεύδει όλα αυτά τα περί μίσους της Ορθοδοξίας, τα οποία εσύ γράφεις;

    Να αγαπάς τον πλησίον σου

    Να διψάς για δικαιοσύνη

    Να είσαι ελεήμων

    Να μη φονεύεις

    Να αγαπάς τον εχθρό σου

    Να μην ψευδομαρτυρείς

    Να μη μνησικακείς

    Να μη συκοφαντείς

    Να αγαπάς την αλήθεια

    Να είσαι μεγαλόψυχος και ανεκτικός

    Να υπομένεις τα ελαττώματα των άλλων

    3) Τα ανωτέρω σύμφωνα με τη δική σου ''λογική'' προτρέπουν τον άνθρωπο να μισεί τον άνθρωπο;

    ####################################################

  8. αφου γεννηθηκε ζωο το περιμενεις 4.40 απο ζωα?

  9. #########################################
    2:34 μ.μ.
    1) Οι αναφορές σου στην Παλαιά Διαθήκη είναι παραπλανητικές.
    Αρκεί να αποδείξω την πρώτη αναφορά σου, όπου λες:
    ''Ποιους να σκοτώνετε:
    –Το άτακτο και ανυπάκουο παιδί. Δευτερονόμιον 21: 20-21''

    Αυτά τα περί θανατώσεως του ανυπάκουου και μη επιδεκτικού μαθήσεως παιδιού αφορούν τα ήθη, τα έθιμα και την διαπαιδαγώγηση του ιουδαϊκού λαού, δεν είναι π ρ ο τ ρ ο π ή του Θεού.

    Ιδού το κείμενο που σε διαψεύδει:

    ''Εάν ένας Ισραηλίτης έχη υιόν απειθή, φιλόνεικον και υβριστήν, ανυπάκουον εις τα λόγια του πατρός και της μητρός του και ο οποίος, παρά τας παιδαγωγικάς τιμωρίας εκ μέρους των γονέων του, δεν σέβεται και δεν υπακούει εις αυτούς,

    θα τον πάρουν ο πατέρας και η μητέρα του και θα τον οδηγήσουν εις την γερουσίαν της πόλεως, η οποία ευρίσκεται εις την πύλην της πόλεως, τόπον του δικαστηρίου.

    Εκεί οι γονείς θα είπουν στους πρεσβυτέρους και δικαστάς της πόλεώς των· Αυτός ο υιός μας είναι απειθής, φιλόνεικος και υβριστής, δεν υπακούει εις τα λόγια μας και μεθοκοπάει εις συμπόσια.

    Οι άνδρες της πόλεως θα καταδικάσουν τον απειθή υιόν να εκτελεσθή δια λιθοβολισμού. Κατ' αυτόν τον τρόπον θα βγάλετε τον απειθή υιόν από ανάμεσά σας, οι δε άλλοι υιοί, όταν ακούσουν, θα καταληφθούν από φόβον και θα προσέχουν την συμπεριφοράν των''.

    http://www.imgap.gr/file1/AG-Pateres/AG%20KeimenoMetafrasi/PD/05.%20Defteronomio.htm

    2) Το ανωτέρω κείμενο αποδεικνύει ότι εσύ δεν έχεις διαβάσει ούτε μια αράδα από την Παλαιά Διαθήκη και ότι καταπίνεις αμάσητο ό,τι σου δίνουν. Κάνω λάθος; Σε προκαλώ να απαντήσεις.
    #########################################

  10. 2:34 μ.μ.,
    Εμένα μου έκανε εντύπωση αυτό που λές ''ότι πρέπει να μισούμε Αυτούς που τρώνε καβούρια και γαρίδες. Λευιτικόν 11: 10. [τρέμετε καλοφαγάδες!]''.

    Στην Παλαιά Διαθήκη ο Θεός συμβουλεύει τον Μωησή και τον Ααρών ποια από τα ζωντανά πρέπει να τρώνε και ποια να αποφεύγουν.
    Δεν λέει πουθενά να μισείτε όσους τρώνε καβούρια και γαρίδες !!!

    Ιδού το κείμενο:
    Λευ. 11,9
    Αυτά τα οποία θα φάγετε από τα ζώα των υδάτων είναι τα εξής· Ολα όσα ευρίσκονται, εις τας θαλάσσας και στους χειμάρρους και τα οποία έχουν πτερύγια και λέπια· αυτά ημπορείτε να τα τρώγετε.

    Λευ. 11,10
    Ολα όμως όσα δεν έχουν πτερύγια ούτε λέπια και ζουν εις τα ύδατα, εις τας θαλάσσας και τους χειμάρρους, κάθε ζωντανόν, που προέρχεται από τα ύδατα αλλά δεν έχει πτερύγια και λέπια είναι ακάθαρτον.

    http://www.imgap.gr/file1/AG-Pateres/AG%20KeimenoMetafrasi/PD/03.%20Levitiko.htm

  11. Ρε 12θεο ζωο διαχειριστη στις 2
    30 το πρωι γραφεις ρε κομγραφειςαλακα για να μην σου απαντησει ο αλλος!!!!
    Οουυυυυυυυ να χαθεις ζωοπιθηκα

Comments are closed.