Ραχόι μπετονόβλακα, κάν’το όπως ο Τσίπρας

Την Κυριακή 1/10/2017, το 90% των Καταλανών ψήφισαν  ναι στην απόσχιση της Καταλονίας από την Ισπανία.
Η αντιμετώπιση του δημοψηφίσματος από τον Ισπανό πρωθυπο
υργό έφερε σαρωτικά νούμερα στο ναι.
Με χουντική καταστολή, με 844 πολίτες τραυματίες, με τους μπάτσους να μπουκάρουν σε εκλογικά τμήματα και να … κλέβουν κάλπες, ο Ραχόι κατάφερε να μετατρέψει το δημοψήφισμα από ναι ή όχι στην απόσχιση, σε δημοψήφισμα για το αν οι Καταλανοί μπορούν ή όχι να έχουν βασικά πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες.
Ο Ραχόι αγνοώντας την παγκοσμίως κλάσης πολιτική πουστιά που περικλείεται στη φράση «Κάν’το όπως ο Τσίπρας», μετέτρεψε την ισχυρή αποσχιστική τάση σε ακλόνητη αποσχιστική βάση, ξυπνώντας μνήμες από Φράνκο.
Και συνέχισε να κάνει μια άσχημη κατάσταση πολύ χειρότερη δηλώνοντας πως “δεν έγινε δημοψήφισμα”.
Τα χθεσινά αίσχη στην Καταλονία μπαίνουν κάτω από το χαλάκι της ΕΕ, η οποία σιχαίνεται ούτως ή άλλως τα δημοψηφίσματα, επεμβαίνει σε εκλογές και συχνά απαξιώνει δημοκρατικές διαδικασίες, αποδεικνύοντας το πόσο η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση έχει διολισθήσει στον ολοκληρωτισμό.
Όπως χιλιάδες Έλληνες σχολιαστές επισήμαναν, αν κάτι τέτοιο συνέβαινε στην Βόρεια Κορέα, στην Βενεζουέλα η στη Ρωσία, όλοι θα μιλούσαν για «καθεστώς», «δικτάτορα», «κυρώσεις» και «επεμβάσεις» προκειμένου να προστατευτούν οι μειονότητες, επικαλούμενοι καταχρηστικά ακόμη και την «υπευθυνότητα να προστατεύουμε» (R2P) που ψηφίστηκε από τον ΟΗΕ το 2005.
Το ΝΑΤΟ όμως δεν σκοπεύει να βομβαρδίσει την Ισπανία όπως έκανε με την Γιουγκοσλαβία. Ο Ραχόι είναι δικό μας παιδί. Βέρος δημοκράτης. Αποδεδειγμένα.
Τα διπλά μέτρα και σταθμά είναι απλά ένα καλός δείχτης της υποκρισίας του ευρωπαϊκού ολοκληρωτισμού που δεν είναι ένας απλός στυγνός ολοκληρωτισμός αλλά έχει πολλά φύκια και μεταξωτές κορδέλες.
Φύκια όπως το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού της τοστιέρας ως καφετιέρα και μεταξωτές κορδέλες όπως το δικαίωμα του μουσακά να αυτοχαρακτηρίζεται ως μπαγκλαβάς γωνία από τα 15  του, όταν σε ολόκληρους λαούς και έθνη απαγορεύεται να αυτοπροσδιορίζονται ως τέτοια. ..
Ο δικαιωματισμός ως αναμενόμενοι αντιπερισπασμός μιας ελληνικής κυβέρνησης που βάπτισε τα μνημόνια έντιμους συμβιβασμούς, την τρόικα θεσμούς και το κρέας ψάρι όταν ο λαός μαθαίνει όλο και περισσότερο να λέει τον ευρωδεσπότη Παναγιώτη και χάνει όλο και περισσότερο την οικονομική του ελευθερία κι ένα σωρό από κάποτε αυτονόητα δικαιώματα.

Θα κλείσουμε με μια υποσημείωση: οι Έλληνες γουστάρουν να ασχολούνται με τα θέματα των άλλων. Γουστάρουν να διχάζονται. Αδυνατώ να θυμηθώ ποια ήταν η τελευταία φορά που η τουρκική κατοχή στην Κύπρο αποτέλεσε αντικείμενο ενασχόλησης της ελληνικής κοινής γνώμης η οποία κινείται αμφιθυμικά ανάμεσα στις κυρίαρχες προπαγάνδες του παρόντος αλλά και του παρελθόντος.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com