ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΒΟΥΛΗΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ

Στη δημοκρατία νόμος είναι η βούληση της πλειοψηφίας. Κάθε τι άλλο δεν είναι δημοκρατία, είναι ελιτισμός.

Δεν έχει εφευρεθεί μέχρι στιγμής μηχανισμός που να επιτυγχάνει ομοφωνία των πάντων. Μακάρι να επιτυγχανόταν ομοφωνία, όμως από τη στιγμή που αυτό δεν μπορεί να γίνει, η βούληση της πλειοψηφίας είναι η αμέσως επόμενη θεμιτή παραδοχή.

Το να θεωρούμε όμως δημοκρατία και πρόοδο την επιβολή κάθε μειοψηφικής άποψης, αυτό είναι ελιτισμός και ενισχύεται από την μαύρη ολιγαρχία, η οποία κρύβει πίσω από το δήθεν μειονοτικό προοδευτισμό τα δικά της συμφέροντα.

Για να μιλάμε όμως για πραγματική δημοκρατία, δεν μπορούμε να περιοριζόμαστε σε μειοψηφικές μεν στο λαό, κοινοβουλευτικές δε “πλειοψηφίες” ελέω εκλογικού νόμου, αλλά θα πρέπει ο λαός να έχει το δικαίωμα να επιβάλει δεσμευτικά δημοψηφίσματα με λαϊκή πρωτοβουλία, τόσο σε ότι αφορά νόμους, όσο και σε ότι αφορά το Σύνταγμα και τα ατομικά δικαιώματα

Στην πραγματική δυναμική και όχι στατική δημοκρατία, σιγά σιγά με την τριβή, το διάλογο, τις ζυμώσεις και φυσικά τις αποφάσεις, ολόκληρος ο λαός ανεβαίνει επίπεδο.

Ανεβαίνει τη σκάλα του πολιτισμού, του ανθρωπισμού, της οικονομικής προόδου και της ευφυΐας. Αντίθετα στις ελιτίστικες μειοψηφικές καταστάσεις δημιουργούνται δύο μεγάλες κοινωνικές τάξεις. Αυτή των ελιτιστών ολιγαρχών και αυτή της τεράστιας απρόσωπης λαϊκής μάζας οικονομικά εξαρτώμενων εξαθλιωμένων και ανασφαλών πολιτών, όπου η μόνη τους προτεραιότητα είναι το κυνήγι καταναλωτικών προτύπων που τους προβάλει η ολιγαρχία.