Προς Αναπληρωτή υπουργό Αμύνης Βίτσα: Ενταύθα

Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

ΟΧΙ κύριε σοσιαλιστά υπουργέ! Ο τρόπος της ζωής ενός υπουργού δεν ανήκει στη σφαίρα της «ιδιωτικότητας» και το να θέλουμε να γνωρίζουμε που βρίσκει τα λεφτά που ξοδεύει δεν συνιστά λαϊκισμό.

Αγνοείς τελείως τι σημαίνει λαϊκισμός.
Ο γράφων εδώ και τρεις δεκαετίες διατύπωσε εγγράφως την δημοκρατική, και ηθική αξίωση: «θέλω να γνωρίζω πόσο κοστίζει το σώβρακο  του εκάστοτε πρωθυπουργού, για να συγκρίνω δαπάνες με εισοδήματά του».
Αυτό είναι δημοκρατία και όχι λαϊκισμός!
Σε παραπέμπω στο Θουκυδίδη που έγραφε: «Οι άνθρωποι για να δικαιολογούν τις χυδαίες πράξεις τους αλλάζουν την σημασία των λέξεων» (Γ΄, 82,10).
Κύριε υπουργέ: Η άποψη σου ξεπερνά τα όρια του πιο ακραίου ολοκληρωτισμού!  Ξ ε π ε σ μ ό ς  !
Επειδή, όπως φαίνεται αγνοείς τελείως την ιστορία, σε πληροφορώ ότι στην Αθηναϊκή Δημοκρατία: «Υπήρχε νόμος κατά τον οποίο κάθε άνδρας έπρεπε να δηλώσει την πηγή της απόκτησης των εισοδημάτων με τα οποία ζούσε και έπρεπε να αποδείξει την πηγή τους. Οι παραβάτες τιμωρούνταν από τον Άρειο Πάγο, ενώ για τους αξιωματούχους που διαχειρίζονταν δημόσιο χρήμα υφίσταντο οικονομικό έλεγχο κάθε 36 ημέρες» (βλ. το άρθρο μου: «Απλοί κανόνες για ένα σωστό πόθεν έσχες» στην «Ελευθεροτυπία» τις 12-2-1992, το οποίο έχει ως πηγή το έργο του ελληνιστή D. Mc Dowell: «Το δίκαιο στην Αθήνα των κλασσικών Χρόνων», εκδ. «Καρδαμίτσας», Αθήνα 1986, σελ. 238).
Υπουργέ Βίτσα: Διάβασε λίγη ιστορία να μη λες κοτσάνες και ιδία τον Μαρξ που τον δικαιώνεις στην διαπίστωσή του: «Το τι είναι οι άνθρωποι δεν καθορίζεται από τη συνείδησή τους, αλλά αντίθετα το κοινωνικό τους ΕΙΝΑΙ καθορίζει τη συνείδησή τους» (Πρόλογος στην Πολιτική του Οικονομία του 1859).
Το κατάλαβες υπουργέ;

«Νέα» πολιτικά σχήματα!
Συνεχίζεται η ανακύκλωση των πολιτικών βόθρων. Οι ενδιαφερόμενοι προερχόμενοι να φορούν κατάλληλες μάσκες για αποφυγή της μπόχας.

Αφιερώνεται στους «ηγέτες» της εκκολαπτόμενης κεντροαριστεράς του.. τίποτα και λίγο απ’ όλα!
«Πέντε Έλληνες δέκα αρχηγοί» (Ιταλική παροιμία).
Όσο για τους υποψήφιους οπαδούς τους δεν ντρέπονται όταν ομολογούν: Ήρθε ο καιρός να πούμε αλήθειες στο λαό και να μην δίνουμε αδύνατες υποσχέσεις;
Αυτή η ομολογία τους, που είναι η βασίλισσα των αποδείξεων δεν εξοργίζει τους «πολίτες» τους οποίους εσκεμμένα εξαπατούσαν σαράντα χρόνια;
Λίγη τσίπα εκατέρωθεν δεν βλάπτει!

Δημόσιος βίος των Ελλήνων.
Μπαίνει στη φάση της απόλυτης γελοιότητας για να καταλήξει προσεχώς σε εθνική τραγωδία.