ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ Ἐξέλιξις ἤ δημιουργία
Διερωτῶνται οἱ συμμετέχοντες εἰς τά ἐπιστημονικά συνέδρια, ἐάν τό σύμπαν θά εἶχεν κάποια ἀξίαν, ἄνευ τῆς παρουσίας τοῦ ἀνθρώπου ἐπί τῆς Γῆς. Ἐπίσης καί ὁ Ἀριστοτέλης εἰς τά <Εὐδήμια> του γράφει, ὅταν εἶχαν ἐρωτήσει τόν Ἀναξαγόρα:
<τόν μέν οὖν ‘Ἀναξαγόραν φασίν ἀποκρίνασθαι, πρός τίνα διαποροῦντα τοιαῦτ΄ἄττα καί διερωτῶντα τίνος ἕνεκεν ἄν τίς ἕλοιτο γενέσθαι μᾶλλον ἤ μή γενέσθαι τοῦ φάναι θεωρῆσαι τόν οὐρανόν καί περί τόν ὅλον κόσμον τάξιν. Ἐρώτησαν λοιπόν τόν Ἀναξαγόραν, ἐάν θά πρέπει κάποιος νά γεννᾶται ἤ νά μήν γεννᾶται, καί αὐτός ἀπαντᾶ, βεβαίως νά γεννᾶται διά νά θαυμάζη τό σύμπαν, τόν οὐρανόν, τήν τάξιν καί ἀρμονίαν πού ὑπάρχει σέ αὐτό. Τό σύμπαν δέν θά εἶχεν καμίαν ἀξίαν ἄνευ τῆς παρουσίας τοῦ ἀνθρώπου. Κάθ΄ ὅτι μόνον ὁ ἄνθρωπος δύναται μέ τάς νοητικάς του λειτουργίας νά ἀντιληφθῆ νά θαυμάση καί νά ἀπορρήση διά τήν ὕπαρξιν τοῦ σύμπαντος. Οὔτε τό γαϊδουράκι οὔτε ἡ πεταλούδα ποῦ κοσμοῦν τό σύμπαν εἶναι εἰς θέσιν νά ἀντιληφθοῦν τήν παρουσίαν του. Ἀναφέραμεν τήν λέξιν νόησις, ἄραγε τί εἶναι νόησις; Νόησις θά ἡδύνατο νά ὁρισθῆ ὡς μία πολυσύνθετος ἐνέργεια χαρακτηριστική τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία ἐπιτρέπει μέ τήν ἐπικουρίαν τῶν ἀνωτέρων πνευματικῶν λειτουργιῶν συνδεδεμένων καί δ’ ἄλλων ψυχικῶν λειτουργιῶν, (μνήμη, εὐφυΐα, συναισθηματικότης, συνείδησις, προσοχή), εἰς τήν διαμόρφωσιν μιᾶς ἐνδεδειγμένης ἐννοίας τῆς πραγματικότητος, μέ δυνατότητα διά μέσου τοῦ συλλογισμοῦ, τῆς κριτικῆς, καί τῆς φρονήσεως εἰς τήν ἐκπλήρωσιν ἀορίστων ἐννοιῶν ὀρθῶν εἰς τήν σύνθεσιν, τήν ἐκτίμησιν καί τήν πρόβλεψιν φθάνοντας σέ λειτουργικά προγράμματα, ἀποφασιστικούς προσανατολισμούς καί ἐπωφελεῖς ἐκμαθήσεις Manuale di psichiatria
UNIVERSITA DI BOLOGNA
Ὁ ἄνθρωπος παρά τό ὅτι σήμερον διά τῆς ἐπιστήμης <βλέπει> καί <ζυγίζει> τό ἀόρατον ἄτομον τοῦ Δημοκρίτου, δέν δύναται νά δώση ἀπάντησιν μετά παρέλευσιν 2.500 ἐτῶν εἰς τὀ ἐρώτημα τοῦ Ἀριστοτέλους «τί τὸ ὄν, καὶ δὴ καὶ τὸ πάλαι τε καὶ νῦν καὶ ἀεὶ ζητούμενον καὶ ἀεὶ ἀπορούμενον» <ΜΕΤΑ ΤΑΦΥΣΙΚΑ 1028b>
Δηλ. τί εἶναι αὐτό τό ὁποῖον ὑπάρχει, καί διά τό ὁποῖον καί κατά τό παρελθόν καί τώρα ἀλλά πάντοτε θά διερωτώμεθα καί πάντοτε θά ἀποροῦμε. Διό, διά νά δώση ἀπάντησιν εἰς τό ἀέναον ἐρώτημα, τῆς ὑπάρξεως τοῦ σύμπαντος, τοῦ ὁρατοῦ καί ἀόρατου κόσμου ὡς ἐπίσης καί τῆς ἰδίας του παρουσίας κατασκεύασεν δύο θεωρίας. Τῆς ὑλιστικῆς καί τῆς ἰδεαλιστικῆς, τῆς ἐξελικτικῆς καί τῆς δημιουργίας. Καί αἱ δύο θεωρίαι ἀρχίζουν ἀξιωματικά χωρίς νά προσδιορίζουν ποῖος ἔκαμεν τήν ὕλην καί ποῖος τό Θεόν.
Ἡ θρησκεία μας, λέγει ὅτι ὁ Θεός ὑπάρχει πρό πάντων τῶν αἰώνων. Ἡ ἐπιστήμη τείνη νά προσδιορίση τήν παρουσίαν τοῦ σύμπαντος εἰς τά 14.000.000.000 χρόνια μέ τό BIG BANG, καί τῆς Γῆς εἰς τά 4.500.000.000 ὡς διάπυρον οὐράνιον σῶμα. Μετά παρεύλευσιν 1.000.000.000 ἡ ἐπιστήμη λέγει ὅτι ἡ Γῆ ἔλαβεν χονδροειδῶς τήν σημερινήν της μορφήν δηλ, ἐγένοντο ὁ ὑδάτινος καί στέρεος χῶρος.
Ἡ θρησκεία μας λέγει ὅτι ἐν ἀρχῆ ἦν ὁ λόγος. Εἰς τήν συνέχειαν ὁ δημιουργός καί εἰς ἕξ διαδοχικά χρονικά διαστήματα ἐδημιούργησεν τόν ὁρατό καί ἀόρατον κόσμον, μέ ἀποκορύφωμα τήν τελευταίαν ἡμέραν κατά τήν ὁποίαν ἐδημιούργησεν τόν ἄνθρωπον. Δηλ, ὁ ἄνθρωπος ἔτσι ἦταν ἀπό τήν ἐποχήν τῆ δημιουργίας καί ἔτσι ἔχει παραμείνει.
Ἡ γένεσις γραφείσα πρό ἀρκετῶν χιλιάδων ἐτῶν λέγει:
Ἐν ἀρχῆ ἐποίησεν ὁ Θεός τόν οὐρανόν καί τήν γῆν. Ἡ δέ γῆ ἦν ἀόρατος καί ἀκατασκεύαστος, καί σκότος ἐπάνω τῆς ἀβύσσου, καί πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος. Καί εἶπεν ὁ Θεός Γενηθήτω φῶς καί ἐγένετο φῶς…. Καί ἐγένετο ἑσπέρα καί ἐγένετο πρωί ἡμέρα πρώτη.
Καί εἶπεν ὁ Θεός γενηθήτω στερέωμα ἐν μέσω τοῦ ὕδατος…. Καί ἐγένετο ἑσπέρα καί ἐγένετο πρωί ἡμέρα δευτέρα.
….Καί εἶπεν ὁ Θεός Βλαστησάτω ἡ γῆ βοτάνην χόρτου, σπεῖρον σπέρμα κατά γένος καί καθ’ ὁμοιότητα, καί ξύλον κάρπιμον ποιοῦν καρπόν, οὗ τό σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῶ κατά γένος ἐπί τῆς γῆς. Καί ἐγένετο ἑσπέρα καί ἐγένετο πρωί ἡμέρα τρίτη.
Καί εἶπεν ὁ θεός Γενηθήτωσαν φωστήρες ἐν τῶ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ εἰς φαῦσιν τῆς γῆς….καί ἐποίησεν ὁ Θεός τούς δύο φωστήρας τούς μεγάλους, τόν φωστῆρα τόν μέγα εἰς ἀρχάς τῆς ἡμέρας καί τόν φωστῆρα τόν ἐλάσσω εἰς ἀρχάς τῆς νυκτός, καί τούς ἀστέρας… Καί ἐγένετο ἑσπέρα καί ἐγένετο πρωί ἡμέρα τετάρτη.
Καί εἶπεν ὁ Θεός Ἐξαγαγέτω τά ὕδατα ἑρπετά ψυχῶν ζωσῶν καί πετεινά πετόμενα ἐπί τῆς γῆς κατά τό στερέωμα τοῦ οὐρανοῦ καί ἐγένετο οὖτως. Καί ηὐλόγησεν αὐτά ὁ Θεός λέγων. Αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε καί πληρώσατε τά ὕδατα ἐν ταῖς θαλάσσαις, καί τά πετεινά πληθυνέσθωσαν ἐπί τῆς γῆς. Καί ἐγένετο ἑσπέρα καί ἐγένετο πρωί ἡμέρα πέμπτη.
….Καί εἶπεν ὁ θεός Ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ’ εἰκόνα ἡμετέραν καί καθ’ ὁμοίωσιν, καί ἀρχέτωσαν τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καί τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καί τῶν κτηνῶν καί πάσης τῆς γῆς καί πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπί τής γῆς. Καί ἐποίησεν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον, κατ’ εἰκόνα θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καί θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς.
Ἡ Βιοχημεία λέγει ὅτι τό D.N.A εἶναι σταθερόν διά κάθε εἶδος
Ἡ ὑλιστική ἤ ἐξελικτική θεωρία λέγει ὅτι πρό πρό δύο δυσεκτομυρίων ἐτῶν περίπου αἱ φυσικοχημικαί καταστάσεις τῆς τότε γῆς, πλουσία εἰς ἄνθρακα, ὀξυγόνον, ὑδρογόνον κ.λ.π, ἦσαν ἰδανικαί διά τόν σχηματισμόν τῶν πρώτων ἀμυνοοξέων, τοῦ πρώτου κυττάρου, μετά ὁ μονοκύτταρος ἐγένετο πολυκύτταρος καί μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου ἐξελικτικῶς ἔγιναν, τά ζῶα τά φυτά καί ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος κατά τούς πιστευόντας καί διδάσκοντας τήν ἐξέλιξιν, εἶναι ἐξέλιξις τοῦ πιθήκου. Μάλιστα ὡς ἀρχή ἐνάρξεως τῆς ζωῆς ἀναφέρεται τό ὑγρόν στοιχεῖον καί δεῖ οἱ ὡκεανοί.
Ἐάν κατά τούς πιστεύοντας εἰς τήν ἐξέλιξιν καί μεταξύ αὐτῶν εἶναι καί ἀρκετοί ἐπιστήμονες, τότε τίθενται διάφορα ἐρωτιματικά τά ὁποία χρήζουν ἐπιστημονικῆς ἀπαντήσεως. Πρῶτα ἄπ΄ὅλα διά νά ὁμιλοῦμεν ἐπί ἐνός ἐπιπέδου, χρήζει ἐπιστημονικῆς ἀπαντήσεως διά ὁρισμοῦ, ἡ λέξις ἐξέλιξις, τί σημαίνει. Διότι μέ τήν ἀσάφειαν ποῦ ἐπικρατεῖ προσδιορίζεται ὡς προσθαφαίρεσις, καί ἀπό μία κατάστασιν ὄχι καλή διά <ἐξελικτικῶν> διαδικασιῶν περνᾶμε εἰς μίαν κατάστασιν βελτιωμένη. Τότε ἐάν αὐτό συμβαίνει, ὁ πίθηκος ἤ ἄνθρωπος ἐνδεχομένως νά εἶχαν κάποτε 40 πόδια ὡς ἡ σαρανταποδαρούσα ἤ πολυκέφαλος ὡς ἡ Λερναία Ὕδρα καί διά μέσου τῆς ἐξελίξεως ἀπέκτησεν δύο πόδια καί ἕνα κεφάλι. Ἕνα δεύτερο ἐρώτημα ποῦ προκύπτει εἶναι τό ἐξῆς: τί στό καλό σταμάτησαν ἀπό μακροῦ αἱ διαδικασίαι τῆς ἐξελίξεως καί δέν ἀναδύεται κάποιος ἐκ τῆς θαλάσσης ὁμιλόντας τήν Ἀγγλικήν διά νά μᾶς πῆ περιτράνως: ἰδού, ἐγώ εἶμαι τό παιδί τῆς ἐξελίξεως. Οἱ ἐξελικτικοί παρουσιάζοντας τά στάδια τῆς ἐξελίξεως ἀναφέρουν τόν πήθικον ὡς μακρινόν πρόγονον τοῦ ἀνθρώπου καί μάλιστα διά τεκμηρίωσιν τῶν λεγομένων τους καί διά νά πείσουν τούς ἑαυτούς τους καί τούς ἀδαεῖς ἔχουν ζωγραφίσει τήν πιθηκοανθρωπολογικήν ἐξέλιξιν τοῦ ἀνθρώπου μέ τήν ἐξῆς γραφικήν παράστασιν:
Α Β
Εἰς τήν Α εἰκόνα οἱ ἐξελικτικοί, παρουσιάζουν τήν σταδιακήν ἐξέλιξιν τοῦ πιθήκου ποῦ περπατᾶ ἀρχικῶς μέ τά τέσσερα, ἐν συνεχεία τόν ἀνθρωπον ποῦ λαμβάνει τήν σημερινήν του μορφήν καί βαδίζει ὄρθιος, εἰς τά δύο του πόδια. Τονίζουν ὅτι, μία ἀπό τίς ἀγγέλας τῶν πιθήκων ποῦ ζοῦσαν εἰς τό δάσος μερικοί ἦσαν ἐνδεδυμένοι μέ ἰδιαιτέραν εὐφυΐαν, καί μίαν ὡραίαν πρωΐαν εἶπον: ἀπό σήμερα θά περπατᾶμε εἰς τά δύο καί ὄχι εἰς τά τέσσερα καί οὕτως ἔπραξον, ἀνηγέρθησαν εἰς τά δύο πόδια. Εἰς τήν εἰκόνα Β ἐτοποθέτησαν οἱ ἐξελικτικοί τόν ἑαυτόν τους νά κάθεται ἔμπροσθεν ἑνός ἠλεκτρονικοῦ ὑπολογιστή.
Ἐδῶ εὐρίσκεται καί τό μέγα λάθος τῶν ἐξελικτικῶν ποῦ χωρίς νά τό ἀντιληφθοῦν παρουσιάζονται μέ λογικόν χάσμα παρ΄ὅτι δηλώνουν ἐπιστήμονες (ἐπίσταμαι=γνωρίζω καλῶς) καί νοητικήν ἀτοπίαν. Παρουσιάζονται μέ ἕνα χρονικόν κενόν, ἴσως καί μερικῶν δισεκατομμυρίων ἐτῶν. Κάθ΄ ὅτι, ἀπό τήν ὕπαρξιν τῶν ἀτόμων C, H, Ο2 τῶν μορίων H2O, ἔφθασαν αἰφνηδίως καί ἀπροσμένως εἰς τόν πίθηκον. Τί συναίβει σταμάτησεν ἡ ἐξέλιξις; ἔγινεν θαῦμα! Ὅταν τά συμπεράσματα μας εἶναι ἀποτέλεσμα τοῦ πάθους, καί ὄχι τοῦ ὀρθολογισμοῦ τότε εἶναι ἐσφαλμένα, διότι τό πάθος εἶναι ὑπερκείμενον τῆς λογικῆς. Δέν μᾶς ἐνημερώνετε καί δέν μᾶς διευκρινίζετε, πρό τοῦ πιθήκου τί προϋπῆρχεν καί πῶς ἦτο σέ σχῆμα, μορφή, μέγεθος, σύσταση, καί πῶς < ἦταν αὐτό τό πράμα, αὐτό τό μόρφωμα > καί πῶς ἐπολλαπλασιάζετο. Εἰς τάς εἰκόνας ποῦ παρουσιάζετε ὑπάρχει μία σημαντική ἀπουσία. Ὁ πίθηκος ποῦ παρουσιάζετε εἶναι μόνον ὁ ἀρσενικός, ἀπουσιάζει ἡ θηλυκιά πιθηκίνα. Διότι εἰς τήν ἀνωτέρα ὀντολογικήν κλίμακα διά νά πολλαπλασιασθοῦν καί διαιωνισθοῦν τά εἴδη ἀπαιτοῦνται τά δύο φῦλα, τό ἄρρεν καί τό θῆλυ. Καί λέγομεν τοῦτο, διότι διά νά διαιωνισθοῦν καί τά πρό τοῦ πιθήκου <μορφώματα> ἀπαιντοῦνται παρομοίως καί εἰς αὐτά τά ὄργανα ἀναπαραγωγῆς. Καί εἰς τόν τότε πίθηκον ὡς καί τόν σημερινόν, ἀπαιτοῦνται τά ὄργανα ἀναπαραγωγῆς τά ὁποία εἶχεν καί διά αὐτό καί πολλαπλασιάζεται ἕως καί σήμερον. Διά μέν τό θῆλυ τά ὄργανα αὐτά εἶναι μήτρα, σάλπιγγες, ὠοθήκαι κ.λ.π ὡς ἐπίσης προϋπόθεσις ἡ σύνθεσις καί ἔκρισις ὁρμονῶν ἀπό αὐτά, ὕπαρξις τῆς ὑποφήσεως, σύνθεσις καί ἔκρισις ὁρμονῶν ἀπό αὐτήν, τήν ὕπαρξιν ὑποδοχέων εἰς τά κύτταρα στόχους, ὁρμονολογικήν ἀλληλοεξάρτησιν τῆς ὑποφήσεως καί τῶν γεννητικῶν ὁργάνων μέ μηχανισμόν Feed Bach ( δέν εἶναι τοῦ παρόντως νά ἀναφερθῶμεν μέ λεπτομέρειαν). Ἀπό τό θῆλυ τήν παραγωγήν ὠαρίων, ἀπό τό ἄρρεν σπερματωαρίων. Διά τῆς συνευρέσεως, ἐπέρχεται συνένωσις ὠαρίου- σπερματωαρίου εἰς τήν μήτρα. Ἀγκυροβόλησις τοῦ νέου ὀργανισμοῦ εἰς αὐτήν, ἀνάπτυξις αὐτοῦ εἰς τό ἀμνιακόν ὑγρόν. Τροφοδοτεῖται ὁ νέος ὀργανισμός μέ ὀξυγόνον ἀπό τό αἷμα τῆς μητρός καθ΄ὅτι οἱ πνεύμονες του εἶναι ἀνενεργεῖς ἐντός τῆς μήτρας. Μετά παρέλευσιν ἐννεαμήνου γεννᾶται τό νεογνόν, τό ὁποῖον εἶναι τό ὕψιστον κόσμημα τοῦ σύμπαντος καί ἔρχεται σέ γνωριμία μέ τόν νέον καί ἄγνωστον εἰς αὐτόν κόσμον. Τίθονται σέ λειτουργία οἱ ἀεροφόροι ὁδοί καί τάχιστα ἀρχίζουν νά λειτουργοῦν οἱ πνεύμονες, ἀπό μόνος του δέ ἀρχίζει νά ἀναπνέη. Καί εἰς μέν τό ἀρσενικόν τά ὄργανα ἀναπαραγωγῆς εἶναι: ὄρχεις, προστάτης, πέος, σύνθεσις καί ἔκρισις ὁρμονῶν ἀπό αὐτά, ροή αὐτῶν εἰς τό αἶμα, μηχανισμοί feedback μέ τήν ὑπόφυσιν κ.λ.π. Δέον ἐνταῦθα νά γίνη ἀντιλυπτόν ὅτι καί τό ἄρρεν καί τό θῆλυ ὀφείλουν νά ἐμφανισθοῦν συγχρόνως, διότι ἐάν ὑπῆρχεν τό ἕνα καί δέν ὑπῆρχεν ταυτοχρόνως καί τό ἄλλο, δέν θά ὑπῆρχεν ἡ διαιώνισις τοῦ εἶδους.
Ἀγαπητοί ἐξελικτικοί ἐντός τοῦ πολυσυνθέτου χημικοῦ μικρόκοσμου, τοῦ πυρῆνος τοῦ κυττάρου, εὐρίσκονται αἱ νουκλοπρωτεΐναι αἱ ὁποῖαι ὑπεισέρχονται εἰς τήν κατασκευήν τῶν 46 χρωμοσωμάτων τά ὁποία ἀποτελοῦν τόν θεμέλιον λῖθον ἀναπαραγωγῆς καί διαιωνίσεως τοῦ ἀνθρώπου. Αἱ νουκλεοπρωτεϊναι, ἀποτελοῦνται ἀπό μίαν πρωτεΐνην, σηνήθως εἶναι ἡ (πρωταμίνη ἤ ἡ ἰστόνη) καί τό πυρηνικόν ὀξύ. Ὑπάρχουν δύο εἴδη πυρηνικῶν ὀξέων τό, D.N.A (δεσόξυριβονουκλεϊνικόν ὁξύ) καί τό R.N.A (ριβουνουκλϊκόν ὁξύ) ὀνομαζόμενα οὕτως ἀπό τό πεντόζιον ποῦ ὑπεισέρχεται εἰς τήν δομήν των (τό δεσόξυριβόζιο ἤ τό ριβόζιο). Τά πυρηνικά ὀξέα διασπώνται διά ἐνζυμικῶν ἐπιδράσεων εἰς τάς δομικάς μονάδας ποῦ ὀνομάζονται νουκλεοτίδια.
Τά νουκλεοτίδια διασπώνται ἐκ νέου σέ φωσφορικόν ὀξύ καί ἕνα νουκλεοσίδιον. Τό νουκλεοσίδιον ἀποτελεῖται ἀπό ἕνα πεντόζιον καί μίαν ἀζωτοῦχον βάσιν, πουρινικήν ἤ πυριμιδινικήν. Αἱ ἀζωτοῦχαι πουρινικαί βάσεις εἶναι ἡ ἀδενίνη καί ἡ γουανίνη καί αἱ ἀζωτοῦχαι πυριμιδινικαί εἶναι ἡ οὐρακίλη ἡ θυμίνη καί ἡ κυτοσίνη.
Ἔξ αὐτῶν τό D.N.A περιέχει τάς ἐξεῖς τέσσερις βάσεις: ἀδενίνη, γουανίνη, κυτοσίνη, θυμίνη, καί τά νουκλετίδια ὀνομάζονται dA.M.P(Desossiadenosina monofosfato), dG.M.P, dC.M.P, dT.M.P. Τό R.N.A περιέχει τήν ἀδενίνη, γουανίνη, κυτοσίνη, καί τήν οὐρακίλη. Μάλιστα εἰς τόν σχηματισμόν τῆς διπλῆς ἕλικος τοῦ D.N.A ἡ ἀδενίνη ζευγαρώνει μέ τήν θυμίνη καί ἡ γουανίνη μέ τήν κυτοσίνη, Α-Τ, G-C
Καί ὅπως λέγει καί ὁ Ἀριστοτέλης <ὅλαι αἱ οὐσίαι ἀνάλογα μέ τήν φύσιν των εἶναι κάποιες ἀρχές, δι’ αὐτό καί κάθε μία ἠμπορεῖ νά γεννᾶ πολλάς ὁμοίας οὐσίας, ἐπί παραδείγματι ὁ ἄνθρωπος ἀνθρώπους, τό ζῶον γενικῶς ζῶα, καί τό φυτό φυτά>. Καί διατί ὁ κύων νά μήν διασταυρωθῆ μέ τά δένδρο, μέ τό ὁποῖον ἔρχεται πλειστάκις ἡμερησίως εἰς ἐπαφήν διά τήν ἀνάγκην του, σταμάτησεν καί ἐδῶ ἡ ἐξέλιξις, ἡ ὁποία ὡς φαίνεται ἔχει τάσεις ρατσιστικάς.
Ἐντός τοῦ ἀοράτου, διά γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ πυρῆνα τοῦ κυττάρου, τά χρωμοσώματα περιέχουν 3.000.000.000 ζεύγη νουκλεοτιδίων, τά ὁποία ἀποτελοῦν τόν κορμόν τῆς διπλῆς ἕλικος τοῦ D.N.A. (εἰκόνα Α). Ἡ ὁποία παρίσταται σάν μία σπειροειδής ἀνεμόσκαλα, ἡ ὁποία εἶναι αὐτοπερυέλικτος, ὅπως ὅταν ἔγνεθεν τό μαλί ἡ γιαγιά σας στήν ρόκα νά τό κάμη νῆμα καί αὐτό νά τό κάνη κουβάρι. Τά μπράτσα τῆς σκάλας ἀπαρτίζονται ἀπό τό πεντόζιον καί τό φωσφοτικόν ὁξύ, καί τό σκαλοπάτι ἀπό τή βαση Α–Τ ἤ G–C, εἰς ποικάλας ἀρμονικάς διατάξεις. Ἐάν τό D.N.A τό ξετυλίξομεν θά ἔχει μῆκος μεγαλύτερον τοῦ 1 ἑνός μέτρου. Δηλ. τό D.N.A ἑνός κυττάρου, εἶναι σάν μία σκάλα τυλιγμένη σάν κουβάρι μήκους περίπου 1Μ καί ἡ ὁποία ἔχει τρία δισεκατομμύρια σκαλοπάτια ἡ ἐάν προτιμᾶτε τρία δισεκατομμύρια χορδές αἱ ὁποῖαι ὅταν παίζουν βγάζουν μία τέτοια μελωδία ποῦ γεννᾶ τό ἀρμονικότερον ὄν τοῦ σύμπαντος, τόν ἄνθρωπον
D.N.A Νουκλεοτίδια = πεντόζιο+φωσφορικό ὁξύ+ πουρινική ἤ πυριμιδινική βάση
εἰκόνα 1 εἰκόνα 2 
dAMP dTMP
dGMP dCMΡ
Ὥς ἐλέχθει ὅλα τά κύτταρα τοῦ ὁργανισμοῦ ἔχουν 46 χρωμοσώματα, ἐκτός τῶν κυττάρων ἀναπαραγωγῆς: τοῦ σπαρματοζωαρίου καί ὠαρίου τά ὁποία περιέχουν ἀπό 23. Κατά τήν συνεύρεσιν ἐπέρχεται ἡ διείσδυσις τοῦ σπερματοζωαρίου εἰς τό ὠάριον καί ἡ <σύντηξις> τῶν πυρήνων, μέ τήν δημιουργία ἑνός κυττάρου τό ὁποῖον ἀγκυροβολεῖ εἰς τήν μήτραν, καί εἰς τό ὁποῖον ἀρχίζουν νά πυροδοτοῦνται οἱ διαδικασίες τοῦ πολλαπλασιασμοῦ. Τό ἕνα γίνονται δύο, τά δύο γίνονται τέσσερα, τά τέσσερα ὀκτώ κύτταρα κ.τ.κ ἕως τήν δημιουργίαν ἐντός ἐννεαμήνου τοῦ νεογέννητου ὀργανισμοῦ διά μέσου Θεόπνευστων προδιαγεγραμμένων ἐξελικτικῶν διαδικασιῶν. Καί ἀπό τό ἕνα κύτταρο θά δημιουργηθοῦν 100.000.000.000.000 ἑκατό τρισεκατομμύρια κύτταρα δηλ ἐμεῖς. Ἐάν δέ ἀπό αὐτά τά κύτταρα ξετυλίξομαι τό D.N.A θά καλύψωμεν τήν ἀπόστασιν Γῆς- Ἡλίου ἀρκετές φορές.
Εἰς τά σκίτσα τά ὁποία ἔχετε σκεφθεῖ παρουσιάζετε τόν ἄνθρωπον εὐπρεπέστατον, καί μάλιστα μόλις ἐξελθόντα τοῦ κομμωτηρίου. Ἴσως θά ὁφείλατε νά εἴχατε παρατηρήσει μέ μίαν ἀπλήν ματιάν, ὅτι εἰς ὅλον τό ζωικόν βασίλειον τό τρίχωμα τους μεγαλώνει μέχρις ἑνός συγκεκριμένου μήκους. Μόνον εἰς τόν ἄνθρωπον τά μαλλιά, τοῦ ἀνδρός καί τῆς γυναικός μεγαλώνουν συνεχῶς, καί εἰς μόνον τόν ἄνδρα τά γένια, καί ὄχι εἰς τήν γυναίκα. Ἀντιλαμβάνεσθε ὅτι ἐάν τό τρίχωμα μεγάλωνε συνεχῶς εἰς τά τετράποδα, τοῦτα θά ἦσαν ὅλα κρεμασμένα ἀπό τά κλαδιά τῶν δένρων. Ὁ ἄνθρωπος μέ τήν νόησιν καί μέ τά δάκτυλα του δύναται νά ἐπιμεληθῆ τῆς κώμης του. Θά σᾶς εἶναι γνωστόν ὅτι τά δάκτυλα τῶν ἄνω ἄκρων κάμουν πολυσυνθέτους κινήσεις, ὅπου εἰσέτι καί σήμερον ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι εἰς θέσιν νά κατασκευάση μηχανήν, ὥστε νά ἐπιτελῆ τάς ἰδίας κινήσεις τῶν δακτύλων. Διά νά πραγματοποιηθῆ μία κίνησις ἀπαραίτητος προϋπόθεσις εἶναι ἡ ὕπαρξις τοῦ ἐγκεφάλου, τοῦ μυοσκελετικοῦ συστήματος, τοῦ καρδιαγγειακοῦ, τοῦ νευρικοῦ, τοῦ πεπτικοῦ, τοῦ μεταβολισμοῦ τοῦ σακχάρου διά τήν ἀπελευθέρωσιν ἐνέργειας, τήν ἔκρισιν ἰνσουλίνης ἀπό τό πάγκρεας…..κ.λ.π. Συμπερασματικά: ἤ ταῦτα ἐδημιουργήθησαν ἐν μία στιγμή, ἤ συναρμολόγησις αὐτῶν σέ διάφορα χρονικά διαστήματα εἶναι ἀδύνατον νά συμβῆ.
Μέ μίαν ἀπλήν παρατήρησιν διαπιστώνει κανείς ὅτι ὁ κόσμος τοῦ ζωικοῦ βασιλείου, ἔχει δύο μάτια διά νά βλέπη, ἀλλά κατ΄οὐσίαν ὅμως δέν βλέπουν τά μάτια ἀλλά ὁ ἐγκέφαλος. Τά μάτια παίζουν τόν ρόλον τοῦ φακοῦ, τά ὁποία διά μέσου τοῦ ὀπτικοῦ νεύρου μεταφέρουν ἀντεστραμένον τό εἴδωλον τῶν ἀντικειμένων εἰς τόν ἐγκέφαλον. Ὁ δέ ἐγκέφαλος εἰς ὅλον τό ζωικόν βασίλειον ἀντιστρέφει μέ θαυμαστόν τρόπον τό εἴδωλον, καί βλέπει τά ἀντικείμενα εἰς ὀρθίαν θέσιν. Ἐπίσης οἱ κόρες τῶν ὀφθαλμῶν συστέλονται καί διαστέλονται, ἀναλόγως τῆς ἐντάσεως τοῦ φωτός καί τῆς ἐντάσεως τῆς ψυχῆς μας. Ἡ συστολή καί διαστολή ἐπιτελοῦνται διά μέσου τῶν δύο ἀνταγωνιστικῶν συστημάτων συμπαθητικοῦ-παρασυμπαθητικοῦ. Ἐάν ἐρωτήσωμεν εἰς ποία χρονικά διαστήματα κατασκευάσθησαν αὐτά, μᾶλλον δέν δύναται νά ἀπαντήση οὐδείς. Ἕνα εἶναι ὅμως δεδομένον, αὐτά συναίβησαν ὁμοῦ καί ἅπαξ καί ὄχι σέ διαφορετικά χρονικά διαστήματα. Ἀξίζει δέ νά τονίσωμεν ὅτι τό σύμπαν μπροστά εἰς τόν ἀνθρώπινον ἐγκέφαλον εἶναι μία μικρά καί ἀσήμαντος κουκίδα. Καί τοῦτο διότι αἱ χημικαί ἀντιδράσεις πού συντελοῦνται εἰς τά οὐράνια σώματα εἶναι «πρωτόγονες» ἐν συγκρίσει μέ αὐτάς πού ἐπιτελοῦνται ἀπό τήν πνευματικήν ὑπόστασιν τοῦ ἀνθρωπίνου ἐγκεφάλου.
Ἐμεῖς βλέπομεν τόν μακρόκοσμον, τόν φαινότυπον, ἀλλά διά νά δημιουργηθῆ ὁ φαινότυπος, ἀναγκαία προϋπόθεσις ἡ ὕπαρξις τοῦ μικροκόσμου, τοῦ γονοτύπου τοῦ D.N.A. Εἰς τό D.N.A εἶναι καταγεγραμμένος ὁ μελλοντικός ἄνθρωπος, καί μάλλιστα μέ ἀρμονικήν ἀκολουθίαν. Κάθε μικροδιαταραχή, ἤ ἡ κάθε δ΄ ὑμᾶς<ἐξέλιξις> ποῦ θά ἀφορᾶ τόν ἀριθμόν τῶν χρωμοσωμάτων, ἤ τήν ἀρμονικήν ἀλληλουχίαν των νουκλετιδίων, θά εἶναι ἡ γεννουσιοργός αἰτία ὡστε ὁ νέος ὀργανισμός νά γεννηθῆ ἐλαττωματικός, δέν εἶναι εὐχάριστον νά ἀναφερθῶμεν εἰς αὐτάς τάς γεννητικάς ἀνωμαλίας.
Ἀπο΄ παλαιόθεν μά καί σήμερα προκειμένου οἱ ἐξελικτικοί νά ἐξουδετερώσουν τούς ἰδεαλιστές ἔκαμαν τήν ἐξῆς ἐρώτησιν, ἡ κόττα ἔκαμεν τό αὐγό, ἤ τό αὐγὀ τήν κόττα. Ἡ ἀπάντησις εἶναι ἀπλή συνυπάρχουν. Διά νά γεννηθῆ ὁ μελλοντικός ὀργανισμός ἀνακαία προϋπόθεσις εἶναι ἡ ὕπαρξις τῶν χρωμοσωμάτων, καί διά νά ὑπάρξουν αὐτά ἀναγκαία προϋπόθεσις ὁ ὀργανισμός. Εἰς τόν ἀόρατον γονότυπον εὐρίσκεται ὁ μελοντικός φαινότυπος, καί ὁ φαινότυπος ἔχει ἐγκολποματώσει τόν γονότυπον.
Ὁ πολλαπλασιασμός τοῦ κυττάρου γίνεται ὡς είς τήν φωτογραφίαν. Ἡ ἄλυσος τοῦ D.N.A διαιρεῖται εἰς τά δύο κατά τόν ἐπιμήκη ἄξονα της, καί τό R.N.A messaggero R.N.A trasfer R.N.A ribosomiale τά ὁποία εὐρίσκονται καί αὐτά ἐντός τοῦ κυττάρου <τρέχουν> νά κατασκευάσουν, νά συνθέσουν τήν συμπληρωματικήν ἄλυσον. Οὕτως γεννώνται δύο νέα ταυτόσημα κύτταρα. Ἐκ τῶν ἀνωτέρῳ συνάγεται. ὅτι τό ἀόρατον διά γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ κύτταρόν εἶναι συνθετότερον καί πολυπλοκότερον ἀπό ἕνα ἐργοστάσιον κατασκευῆς ἀεροπλάνων ἤ πυραύλων.
Καί εἶπεν ὁ Θεός Βλαστησάτω ἡ γῆ βοτάνην χόρτου, σπεῖρον σπέρμα κατά γένος καί καθ’ ὁμοιότητα, καί ξύλον κάρπιμον ποιοῦν καρπόν, οὗ τό σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῶ κατά γένος ἐπί τῆς γῆς..
Μήπως ὀφείλομεν νά ἀνακράξωμεν τά πάντα ἐν σοφία ἐποίησας. Οἱ δέ πιστεύοντες εἰς τόν Τριαδικόν Θεόν δύνανται νά ἐπικαλεσθοῦν τήν πραγματοποίησιν τῶν θαυμάτων. Ὅστις ἀμφιβάλει διά τήν ὕπαρξιν των, εἶναι σάν νά ἀμφιβάλη διά τήν παρουσίαν του.
Τά χημικά στοιχεία μιᾶς πέτρας εἶναι ὅμοια μέ τά χημικά στοιχεία τοῦ ἀνθρώπου. Πλήν ὅμως ὁ ἄνθρωπος δύναται ἐκ τοῦ μηδενός νά ποιῆ ἰδέας, νά ἔχη συναισθήματα, νά ἀγαπᾶ καί νά μισῆ, νά χαίρεται καί νά λυπᾶται, νά θαυμάζη καί νά φθονῆ, νά ἐρωτεύεται καί νά ἀπαγοητεύεται, νά ἐλπίζη καί νά ἀπελπίζεται κ.τ.λ.
Μία προσωπική ἐκτίμησις: μήπως ὁ ἄνθρωπος εἰς τό <καί ἀρχέτωσαν τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καί τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καί τῶν κτηνῶν καί πάσης τῆς γῆς καί πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπί τής γῆς>, ἔκαμεν ὑπέρβασιν, καί ποιεῖ αὐτά. Μήπως ἀπό τήν ἀναρρίθμητον ποικηλίαν τῶν δένδρων ὁ μοναδικός ἀπαγορευμένος καρπός διά τούς πρωτόπλαστους ἦτο ὁ καρπός τῆς γνώσεως χειραγωγήσεως τοῦ D.N.A . Μήπως ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἐπέμβει πολύ εἰς τό D.N.A προκαλόντας τήν ἐκτροπή αὐτοῦ, ἀπό τήν θεόπνευστον λειτουργίαν του. Μήπως διά πρώτην φοράν γίνετα μῦξις τῶν D.N.A ἀπό διαφορετικούς ὀργανιμούς, μήπως ὁ <ἄνθρωπος> ἔχει ἀρχίσει νά κατασκευάζη ἐκτρώματα. Τά παραγόμενα ἐκ τοῦ ἀνθρώπου νέα φυτικά ἤ ζωικά προϊόντα εἶναι καί ἄσχημα καί ἄγευστα. Καί ποῦ ἔφτιαξεν ὁ ἄνθρωπος τήν DOLY τί ἔγινεν, μήπως μερικοί μωροφιλόδοξοι <ἐπιστήμονες> προκειμένου νά ἰκανοποιήσουν τά ὑπαρξιακά τους προβλήματα, καί χωρίς νά ρωτήσουν ἐμᾶς δροῦν ὡς οἱ δυνάμεις τοῦ κακοῦ προκαλόντας τήν καταστροφήν τοῦ ὡραιοτέρου ἄστρου τοῦ σύμπαντος καί τῶν ἔπ αὐτοῦ εὐρισκομένων ὅντων.
Πᾶσά τε ἐπιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης καὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς πανουργία, οὐ σοφία φαίνεται. ΠΛΑΤΩΝ
Ὑπάρχουν μερικοί ἰατροί πού ἔχουν κάμει «διάγνωσιν» καί δηλώνουν πῶς δέν ὑπάρχει Θεός, εἶναι ἄθεοι. Ἡ διάγνωσις βέβαια, ὁφείλει νά βασίζεται εἰς ἐπιστημονικήν θεμελίωσιν. Ἐπίσταμαι=γνωρίζω καλῶς. Ἡ ἐπιστήμη βασίζεται εἰς τό πείραμα καί τήν ἀπόδειξιν. Οἱ ἄθεοι ἰατροί ἔκαμαν κάποιο πείραμα καί ἀπέδειξαν πῶς δέν ὑπάρχει Θεός! Ἴσως πιστεύουν εἰς τήν ἐξέλιξιν. Μά ἐάν εἰς αὐτήν πιστεύουν, τότε «εἰσῆλθον, δέν εἶδον καί ἀπῆλθον» ἀπό τό Πανεπιστήμιον ἀπλῶς μέ ἕνα πτυχίον διότι ἀναίρεσαν ἀπό τό ἑαυτόν τους τό τί ἐστί ἡ λέξις ἄνθρωπος.
Σωκράτης: ὧδε. σημαίνει τοῦτο τὸ ὄνομα ὁ ἄνθρωπος ὅτι τὰ μὲν ἄλλα θηρία ὧν ὁρᾷ οὐδὲν ἐπισκοπεῖ οὐδὲ ἀναλογίζεται οὐδὲ ἀναθρεῖ, ὁ δὲ ἄνθρωπος ἅμα ἑώρακεν τοῦτο δ᾽ ἐστὶ [τὸ] ὄπωπε καὶ ἀναθρεῖ καὶ λογίζεται τοῦτο ὃ ὄπωπεν. ἐντεῦθεν δὴ μόνον τῶν θηρίων ὀρθῶς ὁ ἄνθρωπος ἄνθρωπος ὠνομάσθη, ἀναθρῶν ἃ ὄπωπε.
ΠΛΑΤΩΝΟΣ «ΚΡΑΤΥΛΟΣ»399b-399c
Λοιπόν, σημαίνει τοῦτο τό ὄνομα ἄνθρωπος, ὅτι τά μέν ἄλλα θηρία(τά ζῶα) καί ἐξ αὐτῶν ὅσα βλέπουν, τίποτε δέν ἐπιθεωροῦν, τίποτε δέν ἀναλογίζονται καί τίποτε δέν παρατηροῦν μέ προσοχή, ὁ δέ ἄνθρωπος συγχρόνως καί βλέπει, τοῦτο δέ εἶναι τό ἔχω δεῖ, καί παρατηρεῖ μέ προσοχή καί λογίζεται αὐτό τό ὁποῖον ἔχει ἰδεῖ. Ἀπ΄ ἐδῶ καί εἰς τό ἐξῆς, ἀπό ὅλα τά θηρία(τά ζῶα) ὁ ἄνθρωπος ὀρθῶς ὠνομάσθη ἄνθρωπος, διότι ἔχει τήν ἰκανότητα νά διακρίνη μέ τόν νοῦν αὐτά τά ὁποία ἔχει δεῖ.
ΜΠΑΡΑΜΠΟΥΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
loading...
