ΤΑ ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΩΜΑΤΑ ΜΕΡΟΣ Β.

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Τα ματωμενα χωματα ειναι ενα αριστουργημα απο την Διδω Σωτηριου.

Βρισκομαστε στην Μικρα Ασια του 1900 μ,χ, στην οποια κατοικουν ακομη αρκετοι Ελληνες. Στο βιβλιο της η Διδω Σωτηριου μας περιγραφει την Μικρασιατικη καταστροφη μεσα απο την ζωη ενος Ελληνα απο την Μικρα Ασια του Μανωλη Αξιωτη.

Κυριολεκτικα μιλαμε για ενα αριστουργημα απο την Διδω Σωτηριου.

Ολοι οι γνησιοι Ελληνες να δουνε απαραιτητος αυτην την σειρα.

Επισης ολοι οσοι εισαστε γνησιοι Ελληνες θα κλαψετε με απο αυτην την παρα πολυ αξιολογη σειρα.

Μην ξεχνατε οτι ο οποιος λαος δεν γνωριζει την ισοτρια του εξαφανιζεται απο προσωπου γης.

Βρισκόμαστε γύρω στα 1910 στην Τουρκία, σε ένα πανέμορφο χωριό, το Κιρκιντζέ. Ο Μανώλης Αξιώτης, παιδί μιας πολύτεκνης και πολύ φτωχής οικογένειας. Ζει με τους γονείς και τα πέντε του αδέρφια μέσα σε συνθήκες φτώχειας, πείνας και μιζέριας, κάτω από την σκληρή πατρική εξουσία. Όλα τα παιδιά (Μανώλης, Γιώργης, Σοφία, Κώστας, Πανάγος, Μιχάλης) δουλεύουν πολύ σκληρά, περισσότερο από όσο αντέχουν. Ποτέ στη ζωή τους δε γνώρισαν παιχνίδια. Μάλιστα ο πατέρας εναντιωνόταν στη δίψα που είχε ο Μανώλης για μάθηση και δεν του άρεσε που ακολουθούσε το δάσκαλο στις περιηγήσεις σε τόπους με αρχαία. Εκεινη την εποχη οι σχέσεις Ελλήνων και Τούρκων ήταν πολυ καλες. Συνεργάζονταν στις δουλειές τους αλλά πάνω απ’ όλα ήταν φίλοι. Καρδιακή φιλία είχε και ο Μανώλης με ένα Τουρκόπαιδο, τον Σεφκιέτ. Μαζί περνούσαν πολύ όμορφες στιγμές. Τη φιλία τους δυνάμωσε και το περιστατικό όπου αρρώστησε ο πατέρας του Σεφκιέτ. `Οταν ο Μανώλης έγινε 16 χρονών ο πατέρας του θέλησε να τον στείλει στη Σμύρνη να γίνει έμπορας. Στην συνέχεια όμως ο Μανώλης βρίσκεται στο Μπεβελύ, ένα χωριό όπου πήγε για γραμματική-λογιστική δουλειά στο τσιφλίκι του Μουλά εφέντη. Το αφεντικό του, ο Ανέστης, είχε μπλεξίματα και βρωμιές σ’ όλες του τις δουλειές. Ωστόσο ο Μανώλης καλοπερνούσε γιατί σ’ αυτόν ο Αλή Μπέης έδειχνε τον καλύτερο του εαυτό ώστε να αρέσει σε μια εργάτρια. `Ολο αυτό κράτησε περίπου ένα χρόνο, μέχρι που ο Mανώλης αποφασίζει να φύγει. Το Σεπτέμβριο τελικά ο Μανώλης κατεβαίνει στη Σμύρνη. Εντυπωσιάζεται από τη ζωή που αντικρίζει στη Σμύρνη και νιώθει για πρώτη φορά θαυμασια. Εκεί πιάνει δουλειά στο μαγαζί του κυρ-Μιχαλάκη Χατζησταυρή. Επρόκειτο για ένα μαγαζί που πουλούσε σοδειές από σύκα, σταφίδες και άλλα με το κιλό. Ο ίδιος στεκόταν στο καντάρι όπου ζύγιζε την πραμάτεια που ζητούσε ο πελάτης. Πολύ σύντομα όμως απολύεται γιατί εξέφρασε την επιθυμία να αλλάξει δουλειά αφού δεν άντεχε την αδικία που γινόταν στο ζύγισμα. Γρήγορα όμως βρίσκει δουλειά στις αποθήκες του Ζαχαρία, όπου φτιάχνει το σύκο “λαέρ”. Ούτε και σ’ αυτή τη δουλειά θα στεριώσει αφού μετά από λίγο χρονικό διάστημα πάει σε ζαχαροπλαστείο, έπειτα σε φουρνάρικο, σε ταμπάκικο, σε σαντουιτσάδικο και σε αλμάνικο. Η Σμύρνη που τόσο πολύ αγάπησε άρχισε να τον απογοητεύει. Στην συνέχεια πετυχαίνει μια δουλειά με καλό μισθό και εξασφαλισμένο φαί και στέγη, στο Γιαννακό το λουλουδά. Δεν αργεί όμως να έρθει ένα γράμμα από τον πατέρα του, ο οποίος του ζητά να αφήσει τη δουλειά του και να πάει στο μεγάλο έμπορα το Σεϊτάνογλου, όπου του έχει έτοιμη δουλειά. Πάει λοιπόν ο Μανώλης, ο οποίος μένει κατάπληκτος με τα πλούτη και το παλάτι που ζούσε ο ίδιος και η οικογένεια του. Λίγο μετά κηρύσσεται ο Βαλκανικός πόλεμος του 1912. Ο Πανάγος και ο Μιχάλης, τα δύο μεγαλύτερα αδέρφια του, επιστρατεύθηκαν από την Τουρκία. Σε λίγο καιρό ο Μανώλης πληροφορείται ότι ο πατέρας του πέθανε από κάποια αρρώστια. Ο αδερφός του ο Κώστας του στέλνει γράμμα με το οποίο του ζητά να επιστρέψει για να δουλέψει στη γη τους, και αυτό κάνει. Στη συνέχεια ένας Τούρκος αστυνομικός διέταξε το Μανώλη να παρουσιαστεί στον αξιωματικό. Ο λόγος ήταν ένα γράμμα που έστειλε ο αδερφός του ο Μιχάλης που λιποτάκτησε στην Ελλάδα. Μετά από 7-8 μήνες ο Μιχάλης φτάνει στο σπίτι και ζητά το μερτικό του από την κληρονομιά του πατέρα. Ξεσπά καβγάς ανάμεσα στα αδέρφια αλλά τη λύση όπως πάντα στα οικογενειακά προβλήματα δίνει ο Μανώλης. Θα κάνουν δάνειο και θα πληρώνει αυτός τον τόκο. Η Τουρκία στον α παγκόσμιο πόλεμο, ειναι στο πλευρό των Γερμανών. Στο χωριό του Μανώλη ο Κοσμάς ο τελάλης λεει την είδηση στους κατοίκους. Δεν αργεί να φτάσει και η είδηση ότι όλοι οι άντρες Οθωμανοί υπήκοοι, μεταξύ 22-40 χρονών πρέπει να πάνε στρατιώτες. Τους Χριστιανούς τους στέλνουν στα τάγματα εργασίας ή καλύτερα τάγματα θανάτου, αφού περιλαμβάνουν κάθε είδος βασανιστηρίου. `Ερχεται διαταγή οι Ρωμιοί να μετακινηθούν από τα παράλια προς το εσωτερικό της Τουρκίας. Σε λίγες μέρες φεύγει ο Πανάγος και ο Κώστας για τα τάγματα εργασίας. Στο χωριό αρχίζουν οι δυσκολίες του πολέμου: πείνα, βαριές δουλειές, φόνοι, ληστείες, εκμετάλλευση. Επίσης αρχίζουν οι έρευνες και οι εκβιασμοί για τους λιποτάκτες από τα τάγματα, τρόποι με τους οποίους κάποιοι εξασφάλιζαν μεγάλα ποσά χρημάτων. Τώρα όλα τα τουρκοχώρια, μετά από πλύση εγκεφάλου από τους ξένους και από τους Τούρκους που ήταν βαλτοί από τους ξένους, άρχισαν να εχθρεύονται τους `Ελληνες. Κι όχι μόνο, τους πολεμούσαν και τους σκότωναν. Ο φίλος του Μανώλη, ο Σιεφκιέτ, έρχεται και τους προειδοποιεί γι’ αυτό. Ο Μανώλης αφηγείται για το ξακουστό Στρατή τον Ξένο, ο οποίος τη μέρα του γάμου του αναγκάστηκε να φύγει από το χωριό γιατί έγινε φονικό στους συγγενείς του. `Εδωσε μια σκληρή μάχη ώσπου σκοτώθηκε. Το χωριό έπειτα ερήμωσε, αγωνία και τρόμος παντού. Ο Μανώλης έγινε τροφοδότης. Τον Φεβρουάριο του 1915 ο Μανώλης φεύγει για τα τάγματα εργασίας στην `Αγκυρα, στο χωριό Κιλισλάρ. Εδώ περιγράφονται όλα τα βασανιστήρια που έκαναν οι Τούρκοι στα τάγματα εργασίας. Ο Μανώλης δούλεψε για ένα μήνα στη σιδηροδρομική γραμμή και στη συνέχεια ψήνει κάρβουνο. Δεν παραλείπονται βέβαια η πείνα, οι ακαθαρσίες στο περιβάλλον των ταγμάτων, οι αρρώστιες και ο θάνατος. Εμφανίζεται όμως ο Σακρής, ένας γιατρός ο οποίος λειτουργεί ως σωτήρας αφού δίνει φάρμακα, απαιτεί καθαριότητα και δίνει αναρρωτικές άδειες. Ο Μανώλης, μετά την 4μηνη άδεια του επιστρέφει στο “Ικιντζί Αμελέ Ταμπουρού”. Τώρα τα τάγματα δεν είναι όπως παλιά. Υπάρχει καθαριότητα και οι άρρωστοι πάνε στα νοσοκομεία. Ο σκληρότερος βασανιστής όμως, η πείνα, εξακολουθεί να επικρατεί. Ο Μανώλης δουλεύει στα τουνέλια, έπειτα αρχίζει να κατασκευάζει καλάθια και στη συνέχεια πάει στο Γκιούλ Ντερέ να μαζεύουν καρπούς από τα κτήματα των Τούρκων. Δουλεύει με κάποιους συντρόφους του στον Αλή Νταή. Με τη δουλειά του κερδίζει την εμπιστοσύνη του και πιάνει φιλίες με την κόρη του Αλή, την Ενταβιέ, με την οποία μάλιστα καταλήγει να κάνει έρωτα. Η σφαγή και η εξόντωση των Αρμενίων έχει ήδη αρχίσει. Ο Αλή Νταής φέρνει δύο Αρμενόπουλα στο κτήμα. Ο Στεπάν, ο ένας απ’ αυτούς διηγείται στο Μανώλη τους φρικτούς φόνους των Αρμενίων. Αποφασίζει να λιποτακτήσει με τον φίλο του τον Παναγή. Η διαδρομή τους ήταν γεμάτη περιπέτειες. Φτάνουν επιτέλους στο Κιρκιντζέ. Η μητέρα του Μανώλη τους περιποιείται, ενώ ανταμώνει και με τον αδερφό του το Γιώργη, που λιποτάκτησε κι αυτός. Η μητέρα του είχε πάρει στο σπίτι ψυχοκόρη την Κατινιώ. Σε δέκα μέρες μπαίνουν στο σπίτι Τούρκοι. Ο Μανώλης παραδέχεται ότι είναι λιποτάκτης κι έτσι τον κλείνουν σ’ ένα κρατητήριο. Καθώς τον μεταφέρουν το ξανασκάει αφού δωροδόκησε αλλά τον συλλαμβάνουν και πάλι. Φυλακίζεται σε ένα στρατόπεδο αφού τόλμησε να αποδράσει. Η Τουρκία όμως δεν πήγαινε καλά στον πόλεμο. `Ετσι βγήκε απόφαση να πάρουν τουφέκι όλοι. Ο Μανώλης όμως δραπετευσε εκ νεου. Στον δρόμο συναντά τον Αναστάση τον Μελίδη. Αυτός τον βοηθά και τον παίρνει στο σπίτι της μαντάμ Φωφώς όπου αλλάζει ρούχα και φεύγει. Στο χωριό συναντά ένα φίλο του, τον Κιρκόρ, τον οποίο βοήθησε κάποτε να δραπετεύσει. Εκεί μένει 4 μήνες. Κηρύσσεται ανακωχή και οι δύο φίλοι παίρνουν το δρόμο για τη Σμύρνη. Φτάνει τελικά στο χωριό του όπου όλα ήταν έρημα. Δεν αργεί να έρθει και το μαύρο χαμπέρι για το θάνατο του Γιώργη. Ο Σταμάτης και ο Κώστας, τα άλλα αδέρφια του Μανώλη γύρισαν σώοι. Αμέσως άρχισαν δουλειά στα κτήματά τους, να αναστήσουν τη γη τους. Οι Τούρκοι είχαν εξαφανιστεί αφού τρέμανε τώρα τους Έλληνες. Οι Κιρκιντζώτες από την άλλη πηγαίνανε νύχτα στην `Εφεσο και κουβαλούσανε κρυφά στο χωριό μπαρούτι και όπλα. Τότε πήρανε θάρρος κι άρχισαν να νιώθουν ελεύθεροι. Στη Σμύρνη φτάνει ελληνικός στρατός. Μηνύματα χαράς μα και προμηνύματα καινούριας συμφοράς. Με την άφιξη του στρατού στον Κιρκιντζέ αρχίζουν τα γλέντια και οι χαρές. Ο κόσμος γιορτάζει και φωνάζει “Ελλάδα μας, μητέρα μας”. Φθάνει και ο Μανόλης γεμάτος παραγγελίες για εμπόρευμα και μαζί του φέρνει τις βέρες για το γάμο του με την Κατίνα, ένα κορίτσι ορφανό, ανιψιά του παπά Φώτη. Ο Μανόλης θυμάται την ιστορία της αλλά και τις κρυφές τους συναντήσεις. Δεν αργεί όμως και η είδηση-διαταγή για να πάνε όλοι οι νέοι Έλληνες, στρατιώτες στο μέτωπο. `Ετσι ο Μανώλης δεν προλαβαίνει να αρραβωνιαστεί την Κατίνα. Πάει για τρεις μήνες στην Πέργαμο και μετά στο Δονταρλή. Εκεί, στη προσπάθεια τους να συλλάβουν το ληστοσυμμορίτη Κιορ Μεμέτ, συλλαμβάνουν το γαμπρό του και το βασανίζουν για πληροφορίες. Ο Μανόλης τον σκοτώνει μετά από ξυλοδαρμό. Στη συνέχεια μετά από μια μάχη με Τούρκους, ο Μανόλης τραυματίζεται και μένει αρκετό καιρό στο νοσοκομείο. Εκεί τον επισκέπτεται η αδερφή του η Σοφία, από την οποία πληροφορείται ότι η Κατίνα βρίσκεται στο Αίντικ και εκνευρίζεται. Τον Οκτώβρη του 1921 ο Μανώλης παίρνει φύλλο πορείας για το 4ο σύνταγμα της πρώτης μεραρχίας. Εκεί γνωρίζει ένα φαντάρο από την Κρήτη, με το όνομα Νικήτας Δροσάκης και γίνονται φίλοι. Μιλούν ώρες μαζί και ο Δροσάκης του λεει για της σημασία της γνώσης στον άνθρωπο. Σε λίγο καιρό έρχεται καινούριος στο τάγμα του Μανόλη, ο Λευτέρης Κανάκης, Κρητικός. Είναι από αριστοκρατική οικογένεια με φίλους υψηλόβαθμους και στο στρατό και στην εξουσία. Κάνει παρέα με όλους, ιδιαίτερα με το Δροσάκη. Ο Κανάκης κάνει πρόταση στο Δροσάκη να του κανονίσει μετάθεση σε γραφείο αλλά αυτός απαντά πως δεν τον ενδιαφέρει να σώσει το τομάρι του και αρνείται. Ο Μανόλης κάνει για ακόμα μια φορά συζήτηση με το Δροσάκη περί πατρίδας, πίστης, θυσίας και του ρόλου της κυβέρνησης. Άνοιξη 1922. Το τάγμα του Μανόλη στρατοπεδεύει κοντά στο Αφιόν Καραχισάρ. Εκεί μέσα στην ανθισμένη φύση για λίγα λεπτά ο Μανόλης και ο Δροσάκης ξεχνούν τον πόλεμο και θυμούνται ωραίες στιγμές με γυναίκες. Ξαφνικά εκεί που κανένας δεν το περίμενε, αρχίζει η μάχη. Κατά τη διάρκεια της σκοτώνεται ο Σίμος ο σπιούνος και τραυματίζονται σοβαρά ο Δροσάκης και ο Μανώλης, οι οποίοι μεταφέρονται στο ίδιο νοσοκομείο. Τα πράγματα χειροτερεύουν στο μέτωπο, ενώ στο νοσοκομείο οι διαδόσεις για τις ήττες και τις αποτυχίες της Ελλάδας οργιάζουν. Η εικόνα των τραυματισμένων στρατιωτών που κάνουν οτιδήποτε για να παρατείνουν την παραμονή τους εκεί, είναι ανατριχιαστική. Σπαρακτική είναι και η αντίδραση του Αξιώτη όταν ο Δροσάκης του μιλά για την έχουσα κατάσταση, τη στάση των μεγάλων Δυνάμεων και τη σίγουρη καταστροφή της Μικρά Ασίας. Αύγουστος 1922. Ο Μανόλης βρισκόταν στο Αφιόν Καραχισάρ όταν άρχισε η μεγάλη κεμαλική επίθεση που τους αναγκάζει τα ελληνικά στρατεύματα να υποχωρήσουν. Κατά την υποχώρηση ο Μανόλης βρίσκει το Δροσάκη τραυματισμένο και τον παραδίδει στον Ερυθρό Σταυρό. Η πορεία τους δύσκολη με εικόνες που δεν αντέχει το ανθρώπινο μάτι. Ο ίδιος καταφέρνει να κρεμαστεί από ένα τρένο όπου εκτυλίσσονται συνταρακτικές σκηνές. Σε λίγο βρίσκεται σ’ ένα οικόπεδο μ’ ένα μπουλούκι απελπισμένων ανθρώπων. Εκεί συναντά το μικρό Στέλιο, τον οποίο έδωσε στον παππού του. Μετά από όλες αυτές τις περιπέτειες, ο Μανώλης φτάνει στη Σμύρνη όπου η κατάσταση είναι τραγική. Ερημιά. Μπαίνει γρήγορα σε ένα κουρείο. Εκεί κάνει συζήτηση με τον κουρέα που του θυμίζει τον παλιό του εαυτό που πίστευε στη νίκη. Εκεί πληροφορείται ότι ο ελληνικός στόλος φεύγει. Αμέσως όλη η πόλη ξεσηκώνεται. `Ανθρωποι αναστατωμένοι και πανικόβλητοι τρέχουν σαν τρελοί στους δρόμους, χωρίς να ξέρουν τι να κάνουν. Ο Μανόλης συναντά τους δικούς του. Στη συνέχεια οι εγγλέζικες περιπολίες καταφθάνουν και τους μεταφέρουν στα πολεμικά τους. Δεν αργεί όμως να έρθει η ώρα της καταστροφής. Οι Τούρκοι βάζουν φωτιά στη Σμύρνη. Ο κόσμος τρέχει σαν ποτάμι κι ας ξέρει ότι δεν υπάρχει καμιά ελπίδα να σωθεί. Μπρος θάλασσα και πίσω σφαγή και φωτιά. Οι Τούρκοι σταυρώνουν, ατιμάζουν και σφάζουν. Η θάλασσα γέμισε νεκρά σώματα. Εικόνες που κανένα ανθρώπινο στόμα δεν μπορεί να περιγράψει. Μετά τους αναγκάζουν να κατέβουν από τις μαούνες. Πολλοί τραβούν κατά το νεκροταφείο. Δίνεται διαταγή ότι οι άνδρες 18-45 χρονών θα μείνουν αιχμάλωτοι. Ανάμεσα τους και ο Μανόλης και ο αδερφός του ο Κώστας. Ο Μανόλης περιγράφει ότι περπατούσαν αδιάκοπα για μέρες χωρίς νερό. `Οταν περνούσαν από χωριά οι Τούρκοι τους χτυπούσαν και τους μαχαίρωναν για εκδίκηση. Σε κάποια φάση τους μεταφέρουν σ’ ένα στρατόπεδο. Εκεί ο Μανόλης με το φίλο του Πάνο καταστρώνουν σχέδιο απόδρασης το οποίο εφαρμόζουν με επιτυχία το ίδιο βράδυ. Φτάνουν στο Κιρκιντζέ αλλά όλα ήταν έρημα. Πάνε στο σπίτι του Σεφέρογλου απ’ όπου προμηθεύονται τουλούμια για να μπορέσουν να πέσουν στη θάλασσα. Φτάνουν στη θάλασσα μετά από πολύωρη διαδρομή. Ο Μανόλης πέφτει στη θάλασσα και κολυμπά μέχρι που φτάνει σ’ ένα ξερονήσι, χωρίς όμως τον Πάνο. Εκεί βρήκε μια βάρκα με δύο ψαράδες. Πήγαν κατά το μέρος του Πάνου τον οποίο πήραν. Τους περιμάζεψε όμως μια περίπολος και ξαφνικά βρέθηκαν σ’ ένα καράβι με άλλους πρόσφυγες. Δεν τους δέχονταν τα νησιά γιατί γέμισαν από πρόσφυγες. Ο καθένας έλεγε την ιστορία του και θρηνούσε τη μοίρα του.

Βρισκόμαστε γύρω στα 1910 στην Τουρκία, σε ένα πανέμορφο χωριό, το Κιρκιντζέ.

Ο Μανώλης Αξιώτης, παιδί μιας πολύτεκνης και πολύ φτωχής οικογένειας.

Ζει με τους γονείς και τα πέντε του αδέρφια μέσα σε συνθήκες φτώχειας, πείνας και μιζέριας, κάτω από την σκληρή πατρική εξουσία.

Όλα τα παιδιά (Μανώλης, Γιώργης, Σοφία, Κώστας, Πανάγος, Μιχάλης) δουλεύουν πολύ σκληρά, περισσότερο από όσο αντέχουν.

Ποτέ στη ζωή τους δε γνώρισαν παιχνίδια. Μάλιστα ο πατέρας εναντιωνόταν στη δίψα που είχε ο Μανώλης για μάθηση και δεν του άρεσε που ακολουθούσε το δάσκαλο στις περιηγήσεις σε τόπους με αρχαία.

Εκεινη την εποχη οι σχέσεις Ελλήνων και Τούρκων ήταν πολυ καλες.

Συνεργάζονταν στις δουλειές τους αλλά πάνω απ’ όλα ήταν φίλοι.

Καρδιακή φιλία είχε και ο Μανώλης με ένα Τουρκόπαιδο, τον Σεφκιέτ.

Μαζί περνούσαν πολύ όμορφες στιγμές. Τη φιλία τους δυνάμωσε και το περιστατικό όπου αρρώστησε ο πατέρας του Σεφκιέτ.
`Οταν ο Μανώλης έγινε 16 χρονών ο πατέρας του θέλησε να τον στείλει στη Σμύρνη να γίνει έμπορας.

Στην συνέχεια όμως ο Μανώλης βρίσκεται στο Μπεβελύ, ένα χωριό όπου πήγε για γραμματική-λογιστική δουλειά στο τσιφλίκι του Μουλά εφέντη.

Το αφεντικό του, ο Ανέστης, είχε μπλεξίματα και βρωμιές σ’ όλες του τις δουλειές. Ωστόσο ο Μανώλης καλοπερνούσε γιατί σ’ αυτόν ο Αλή Μπέης έδειχνε τον καλύτερο του εαυτό ώστε να αρέσει σε μια εργάτρια. `Ολο αυτό κράτησε περίπου ένα χρόνο, μέχρι που ο Mανώλης αποφασίζει να φύγει.
Το Σεπτέμβριο τελικά ο Μανώλης κατεβαίνει στη Σμύρνη. Εντυπωσιάζεται από τη ζωή που αντικρίζει στη Σμύρνη και νιώθει για πρώτη φορά θαυμασια.

Εκεί πιάνει δουλειά στο μαγαζί του κυρ-Μιχαλάκη Χατζησταυρή. Επρόκειτο για ένα μαγαζί που πουλούσε σοδειές από σύκα, σταφίδες και άλλα με το κιλό.

Ο ίδιος στεκόταν στο καντάρι όπου ζύγιζε την πραμάτεια που ζητούσε ο πελάτης. Πολύ σύντομα όμως απολύεται γιατί εξέφρασε την επιθυμία να αλλάξει δουλειά αφού δεν άντεχε την αδικία που γινόταν στο ζύγισμα.
Γρήγορα όμως βρίσκει δουλειά στις αποθήκες του Ζαχαρία, όπου φτιάχνει το σύκο “λαέρ”. Ούτε και σ’ αυτή τη δουλειά θα στεριώσει αφού μετά από λίγο χρονικό διάστημα πάει σε ζαχαροπλαστείο, έπειτα σε φουρνάρικο, σε ταμπάκικο, σε σαντουιτσάδικο και σε αλμάνικο.

Η Σμύρνη που τόσο πολύ αγάπησε άρχισε να τον απογοητεύει.

Στην συνέχεια πετυχαίνει μια δουλειά με καλό μισθό και εξασφαλισμένο φαί και στέγη, στο Γιαννακό το λουλουδά. Δεν αργεί όμως να έρθει ένα γράμμα από τον πατέρα του, ο οποίος του ζητά να αφήσει τη δουλειά του και να πάει στο μεγάλο έμπορα το Σεϊτάνογλου, όπου του έχει έτοιμη δουλειά. Πάει λοιπόν ο Μανώλης, ο οποίος μένει κατάπληκτος με τα πλούτη και το παλάτι που ζούσε ο ίδιος και η οικογένεια του.
Λίγο μετά κηρύσσεται ο Βαλκανικός πόλεμος του 1912. Ο Πανάγος και ο Μιχάλης, τα δύο μεγαλύτερα αδέρφια του, επιστρατεύθηκαν από την Τουρκία.

Σε λίγο καιρό ο Μανώλης πληροφορείται ότι ο πατέρας του πέθανε από κάποια αρρώστια. Ο αδερφός του ο Κώστας του στέλνει γράμμα με το οποίο του ζητά να επιστρέψει για να δουλέψει στη γη τους, και αυτό κάνει. Στη συνέχεια ένας Τούρκος αστυνομικός διέταξε το Μανώλη να παρουσιαστεί στον αξιωματικό. Ο λόγος ήταν ένα γράμμα που έστειλε ο αδερφός του ο Μιχάλης που λιποτάκτησε στην Ελλάδα.
Μετά από 7-8 μήνες ο Μιχάλης φτάνει στο σπίτι και ζητά το μερτικό του από την κληρονομιά του πατέρα. Ξεσπά καβγάς ανάμεσα στα αδέρφια αλλά τη λύση όπως πάντα στα οικογενειακά προβλήματα δίνει ο Μανώλης. Θα κάνουν δάνειο και θα πληρώνει αυτός τον τόκο.
Η Τουρκία στον α παγκόσμιο πόλεμο, ειναι στο πλευρό των Γερμανών. Στο χωριό του Μανώλη ο Κοσμάς ο τελάλης λεει την είδηση στους κατοίκους. Δεν αργεί να φτάσει και η είδηση ότι όλοι οι άντρες Οθωμανοί υπήκοοι, μεταξύ 22-40 χρονών πρέπει να πάνε στρατιώτες. Τους Χριστιανούς τους στέλνουν στα τάγματα εργασίας ή καλύτερα τάγματα θανάτου, αφού περιλαμβάνουν κάθε είδος βασανιστηρίου. `Ερχεται διαταγή οι Ρωμιοί να μετακινηθούν από τα παράλια προς το εσωτερικό της Τουρκίας. Σε λίγες μέρες φεύγει ο Πανάγος και ο Κώστας για τα τάγματα εργασίας.
Στο χωριό αρχίζουν οι δυσκολίες του πολέμου: πείνα, βαριές δουλειές, φόνοι, ληστείες, εκμετάλλευση. Επίσης αρχίζουν οι έρευνες και οι εκβιασμοί για τους λιποτάκτες από τα τάγματα, τρόποι με τους οποίους κάποιοι εξασφάλιζαν μεγάλα ποσά χρημάτων. Τώρα όλα τα τουρκοχώρια, μετά από πλύση εγκεφάλου από τους ξένους και από τους Τούρκους που ήταν βαλτοί από τους ξένους, άρχισαν να εχθρεύονται τους `Ελληνες. Κι όχι μόνο, τους πολεμούσαν και τους σκότωναν. Ο φίλος του Μανώλη, ο Σιεφκιέτ, έρχεται και τους προειδοποιεί γι’ αυτό.
Ο Μανώλης αφηγείται για το ξακουστό Στρατή τον Ξένο, ο οποίος τη μέρα του γάμου του αναγκάστηκε να φύγει από το χωριό γιατί έγινε φονικό στους συγγενείς του. `Εδωσε μια σκληρή μάχη ώσπου σκοτώθηκε. Το χωριό έπειτα ερήμωσε, αγωνία και τρόμος παντού. Ο Μανώλης έγινε τροφοδότης.
Τον Φεβρουάριο του 1915 ο Μανώλης φεύγει για τα τάγματα εργασίας στην `Αγκυρα, στο χωριό Κιλισλάρ. Εδώ περιγράφονται όλα τα βασανιστήρια που έκαναν οι Τούρκοι στα τάγματα εργασίας. Ο Μανώλης δούλεψε για ένα μήνα στη σιδηροδρομική γραμμή και στη συνέχεια ψήνει κάρβουνο. Δεν παραλείπονται βέβαια η πείνα, οι ακαθαρσίες στο περιβάλλον των ταγμάτων, οι αρρώστιες και ο θάνατος. Εμφανίζεται όμως ο Σακρής, ένας γιατρός ο οποίος λειτουργεί ως σωτήρας αφού δίνει φάρμακα, απαιτεί καθαριότητα και δίνει αναρρωτικές άδειες.
Ο Μανώλης, μετά την 4μηνη άδεια του επιστρέφει στο “Ικιντζί Αμελέ Ταμπουρού”.
Τώρα τα τάγματα δεν είναι όπως παλιά. Υπάρχει καθαριότητα και οι άρρωστοι πάνε στα νοσοκομεία. Ο σκληρότερος βασανιστής όμως, η πείνα, εξακολουθεί να επικρατεί. Ο Μανώλης δουλεύει στα τουνέλια, έπειτα αρχίζει να κατασκευάζει καλάθια και στη συνέχεια πάει στο Γκιούλ Ντερέ να μαζεύουν καρπούς από τα κτήματα των Τούρκων. Δουλεύει με κάποιους συντρόφους του στον Αλή Νταή. Με τη δουλειά του κερδίζει την εμπιστοσύνη του και πιάνει φιλίες με την κόρη του Αλή, την Ενταβιέ, με την οποία μάλιστα καταλήγει να κάνει έρωτα.
Η σφαγή και η εξόντωση των Αρμενίων έχει ήδη αρχίσει. Ο Αλή Νταής φέρνει δύο Αρμενόπουλα στο κτήμα. Ο Στεπάν, ο ένας απ’ αυτούς διηγείται στο Μανώλη τους φρικτούς φόνους των Αρμενίων. Αποφασίζει να λιποτακτήσει με τον φίλο του τον Παναγή. Η διαδρομή τους ήταν γεμάτη περιπέτειες. Φτάνουν επιτέλους στο Κιρκιντζέ. Η μητέρα του Μανώλη τους περιποιείται, ενώ ανταμώνει και με τον αδερφό του το Γιώργη, που λιποτάκτησε κι αυτός. Η μητέρα του είχε πάρει στο σπίτι ψυχοκόρη την Κατινιώ. Σε δέκα μέρες μπαίνουν στο σπίτι Τούρκοι. Ο Μανώλης παραδέχεται ότι είναι λιποτάκτης κι έτσι τον κλείνουν σ’ ένα κρατητήριο. Καθώς τον μεταφέρουν το ξανασκάει αφού δωροδόκησε αλλά τον συλλαμβάνουν και πάλι. Φυλακίζεται σε ένα στρατόπεδο αφού τόλμησε να αποδράσει. Η Τουρκία όμως δεν πήγαινε καλά στον πόλεμο. `Ετσι βγήκε απόφαση να πάρουν τουφέκι όλοι.

Ο Μανώλης όμως δραπετευσε εκ νεου. Στον δρόμο συναντά τον Αναστάση τον Μελίδη. Αυτός τον βοηθά και τον παίρνει στο σπίτι της μαντάμ Φωφώς όπου αλλάζει ρούχα και φεύγει.
Στο χωριό συναντά ένα φίλο του, τον Κιρκόρ, τον οποίο βοήθησε κάποτε να δραπετεύσει. Εκεί μένει 4 μήνες. Κηρύσσεται ανακωχή και οι δύο φίλοι παίρνουν το δρόμο για τη Σμύρνη. Φτάνει τελικά στο χωριό του όπου όλα ήταν έρημα. Δεν αργεί να έρθει και το μαύρο χαμπέρι για το θάνατο του Γιώργη. Ο Σταμάτης και ο Κώστας, τα άλλα αδέρφια του Μανώλη γύρισαν σώοι. Αμέσως άρχισαν δουλειά στα κτήματά τους, να αναστήσουν τη γη τους.

Οι Τούρκοι είχαν εξαφανιστεί αφού τρέμανε τώρα τους Έλληνες. Οι Κιρκιντζώτες από την άλλη πηγαίνανε νύχτα στην `Εφεσο και κουβαλούσανε κρυφά στο χωριό μπαρούτι και όπλα. Τότε πήρανε θάρρος κι άρχισαν να νιώθουν ελεύθεροι. Στη Σμύρνη φτάνει ελληνικός στρατός. Μηνύματα χαράς μα και προμηνύματα καινούριας συμφοράς. Με την άφιξη του στρατού στον Κιρκιντζέ αρχίζουν τα γλέντια και οι χαρές. Ο κόσμος γιορτάζει και φωνάζει “Ελλάδα μας, μητέρα μας”.
Φθάνει και ο Μανόλης γεμάτος παραγγελίες για εμπόρευμα και μαζί του φέρνει τις βέρες για το γάμο του με την Κατίνα, ένα κορίτσι ορφανό, ανιψιά του παπά Φώτη. Ο Μανόλης θυμάται την ιστορία της αλλά και τις κρυφές τους συναντήσεις. Δεν αργεί όμως και η είδηση-διαταγή για να πάνε όλοι οι νέοι Έλληνες, στρατιώτες στο μέτωπο. `Ετσι ο Μανώλης δεν προλαβαίνει να αρραβωνιαστεί την Κατίνα. Πάει για τρεις μήνες στην Πέργαμο και μετά στο Δονταρλή. Εκεί, στη προσπάθεια τους να συλλάβουν το ληστοσυμμορίτη Κιορ Μεμέτ, συλλαμβάνουν το γαμπρό του και το βασανίζουν για πληροφορίες. Ο Μανόλης τον σκοτώνει μετά από ξυλοδαρμό. Στη συνέχεια μετά από μια μάχη με Τούρκους, ο Μανόλης τραυματίζεται και μένει αρκετό καιρό στο νοσοκομείο. Εκεί τον επισκέπτεται η αδερφή του η Σοφία, από την οποία πληροφορείται ότι η Κατίνα βρίσκεται στο Αίντικ και εκνευρίζεται.
Τον Οκτώβρη του 1921 ο Μανώλης παίρνει φύλλο πορείας για το 4ο σύνταγμα της πρώτης μεραρχίας. Εκεί γνωρίζει ένα φαντάρο από την Κρήτη, με το όνομα Νικήτας Δροσάκης και γίνονται φίλοι. Μιλούν ώρες μαζί και ο Δροσάκης του λεει για της σημασία της γνώσης στον άνθρωπο.
Σε λίγο καιρό έρχεται καινούριος στο τάγμα του Μανόλη, ο Λευτέρης Κανάκης, Κρητικός. Είναι από αριστοκρατική οικογένεια με φίλους υψηλόβαθμους και στο στρατό και στην εξουσία. Κάνει παρέα με όλους, ιδιαίτερα με το Δροσάκη.
Ο Κανάκης κάνει πρόταση στο Δροσάκη να του κανονίσει μετάθεση σε γραφείο αλλά αυτός απαντά πως δεν τον ενδιαφέρει να σώσει το τομάρι του και αρνείται.
Ο Μανόλης κάνει για ακόμα μια φορά συζήτηση με το Δροσάκη περί πατρίδας, πίστης, θυσίας και του ρόλου της κυβέρνησης.
Άνοιξη 1922. Το τάγμα του Μανόλη στρατοπεδεύει κοντά στο Αφιόν Καραχισάρ.

Εκεί μέσα στην ανθισμένη φύση για λίγα λεπτά ο Μανόλης και ο Δροσάκης ξεχνούν τον πόλεμο και θυμούνται ωραίες στιγμές με γυναίκες.

Ξαφνικά εκεί που κανένας δεν το περίμενε, αρχίζει η μάχη. Κατά τη διάρκεια της σκοτώνεται ο Σίμος ο σπιούνος και τραυματίζονται σοβαρά ο Δροσάκης και ο Μανώλης, οι οποίοι μεταφέρονται στο ίδιο νοσοκομείο.

Τα πράγματα χειροτερεύουν στο μέτωπο, ενώ στο νοσοκομείο οι διαδόσεις για τις ήττες και τις αποτυχίες της Ελλάδας οργιάζουν. Η εικόνα των τραυματισμένων στρατιωτών που κάνουν οτιδήποτε για να παρατείνουν την παραμονή τους εκεί, είναι ανατριχιαστική. Σπαρακτική είναι και η αντίδραση του Αξιώτη όταν ο Δροσάκης του μιλά για την έχουσα κατάσταση, τη στάση των μεγάλων Δυνάμεων και τη σίγουρη καταστροφή της Μικρά Ασίας.

Αύγουστος 1922. Ο Μανόλης βρισκόταν στο Αφιόν Καραχισάρ όταν άρχισε η μεγάλη κεμαλική επίθεση που τους αναγκάζει τα ελληνικά στρατεύματα να υποχωρήσουν. Κατά την υποχώρηση ο Μανόλης βρίσκει το Δροσάκη τραυματισμένο και τον παραδίδει στον Ερυθρό Σταυρό. Η πορεία τους δύσκολη με εικόνες που δεν αντέχει το ανθρώπινο μάτι.

Ο ίδιος καταφέρνει να κρεμαστεί από ένα τρένο όπου εκτυλίσσονται συνταρακτικές σκηνές. Σε λίγο βρίσκεται σ’ ένα οικόπεδο μ’ ένα μπουλούκι απελπισμένων ανθρώπων. Εκεί συναντά το μικρό Στέλιο, τον οποίο έδωσε στον παππού του.
Μετά από όλες αυτές τις περιπέτειες, ο Μανώλης φτάνει στη Σμύρνη όπου η κατάσταση είναι τραγική.

Ερημιά. Μπαίνει γρήγορα σε ένα κουρείο. Εκεί κάνει συζήτηση με τον κουρέα που του θυμίζει τον παλιό του εαυτό που πίστευε στη νίκη. Εκεί πληροφορείται ότι ο ελληνικός στόλος φεύγει. Αμέσως όλη η πόλη ξεσηκώνεται. `Ανθρωποι αναστατωμένοι και πανικόβλητοι τρέχουν σαν τρελοί στους δρόμους, χωρίς να ξέρουν τι να κάνουν. Ο Μανόλης συναντά τους δικούς του. Στη συνέχεια οι εγγλέζικες περιπολίες καταφθάνουν και τους μεταφέρουν στα πολεμικά τους.
Δεν αργεί όμως να έρθει η ώρα της καταστροφής. Οι Τούρκοι βάζουν φωτιά στη Σμύρνη. Ο κόσμος τρέχει σαν ποτάμι κι ας ξέρει ότι δεν υπάρχει καμιά ελπίδα να σωθεί. Μπρος θάλασσα και πίσω σφαγή και φωτιά. Οι Τούρκοι σταυρώνουν, ατιμάζουν και σφάζουν. Η θάλασσα γέμισε νεκρά σώματα. Εικόνες που κανένα ανθρώπινο στόμα δεν μπορεί να περιγράψει. Μετά τους αναγκάζουν να κατέβουν από τις μαούνες. Πολλοί τραβούν κατά το νεκροταφείο. Δίνεται διαταγή ότι οι άνδρες 18-45 χρονών θα μείνουν αιχμάλωτοι. Ανάμεσα τους και ο Μανόλης και ο αδερφός του ο Κώστας. Ο Μανόλης περιγράφει ότι περπατούσαν αδιάκοπα για μέρες χωρίς νερό. `Οταν περνούσαν από χωριά οι Τούρκοι τους χτυπούσαν και τους μαχαίρωναν για εκδίκηση. Σε κάποια φάση τους μεταφέρουν σ’ ένα στρατόπεδο. Εκεί ο Μανόλης με το φίλο του Πάνο καταστρώνουν σχέδιο απόδρασης το οποίο εφαρμόζουν με επιτυχία το ίδιο βράδυ. Φτάνουν στο Κιρκιντζέ αλλά όλα ήταν έρημα. Πάνε στο σπίτι του Σεφέρογλου απ’ όπου προμηθεύονται τουλούμια για να μπορέσουν να πέσουν στη θάλασσα. Φτάνουν στη θάλασσα μετά από πολύωρη διαδρομή. Ο Μανόλης πέφτει στη θάλασσα και κολυμπά μέχρι που φτάνει σ’ ένα ξερονήσι, χωρίς όμως τον Πάνο. Εκεί βρήκε μια βάρκα με δύο ψαράδες. Πήγαν κατά το μέρος του Πάνου τον οποίο πήραν. Τους περιμάζεψε όμως μια περίπολος και ξαφνικά βρέθηκαν σ’ ένα καράβι με άλλους πρόσφυγες. Δεν τους δέχονταν τα νησιά γιατί γέμισαν από πρόσφυγες. Ο καθένας έλεγε την ιστορία του και θρηνούσε τη μοίρα του.

ΠΟΤΕ ΚΡΙΘΗΚΕ Η ΤΥΧΗ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ;

ΠΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΟ 1921 ;

O Ρωμανος ο Δ` Διογενης ήταν ενας γενναίος αλλα ατυχος αυτοκρατορας ο οποιος εκανε μεγαλες προσπαθειες να βοηθησει το κρατος να σταθει στα ποδια του.

Ο Ρωμανος ο δ, είναι ενας ακομη μεγαλος Ηρωας από την Ελληνικη Καππαδοκια της Μικρας Ασιας.

Η Καππαδοκια ειναι η περιοχη που εβγαλε τους περισσοτερους και σπουδαιοτερους Αγιους και Ηρωες.

Ο Ελληνας Ρωμηνικη Καππαδοκια, ο οποιος εδωσε την ζωη του για την Ελλαδα.*

Δυστυχως ο Ρωμανος. επεσε επανω στην κορυφωση της διαμάχης μεταξυ της Ελληνικης στρατιωτικης αριστοκρατιας, της Μικρας Ασιας ,με την πολιτικη “αριστοκρατια” Κωνταντινουπολεως.

Ανέκαθεν από την πρωτη ημερα που οι Ελληνες από σκλαβοι του Ρωμαικου κρατους εγιναν διοικητες του ,οι εωσφοριστες ,εβαζαν δικους τους αλλοδαπούς, σε ισχυρες θεσεις, του ρωμαικου κρατους με σκοπο να επιτυχουν την πτωση του, και την αποσπαση του από τα χερια των Ελλήνων.

Μεγαλες εθνικες τραγωδιες προκαλεσαν στο περασμα των αιωνων, ολοι αυτοι οι ανθέλληνες αλλοδαποι αξιωματούχοι.

Από τα πιο κλασικα παραδείγματα, ο Εβραιος Σαραντάπηχος, ο δημιουργος της εμφύλιας και πιο καταστρεπτικης μαστιγας, της εικονομαχίας.

Ο Σαραντάπηχος, ηταν ο αυτοκρατορικος

συμβουλος, του Λεων γ του Ισαυρου.

ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ.

Ο εβραιος παρακοιμώμενος Ιωσηφ Βριγγας υποκινει επεισοδια εις βαρος του αγιου Νικηφορου.

Ο εβραιος Βριγγας και η πολιτικη “αριστοκρατια” της Κωνσταντινουπολης

παρακινουν τους Ελληνες να βιαιοπραγησουν εναντια στον αγιο Νικηφορο τον β με πρόσχημα τα βαρια φορολογικα μετρα.

Το μεγαλειο του Αγιου Νικηφορου του β Φωκα, φανηκε για πολλοστη φορα , οταν με Αγια υπομονη ,δεχτηκε την οργη του λαου, για τα βαρια φορολογικα μετρα, εξαιτιας των συνεχομενων αμυντικων πολεμων.

Kινηθηκαν εναντιον του Αγιου Νικηφορου του β που προστατυευε ολους τους Ελληνες Χριστιανους από τους Σατανιστες.

Σε αντιθεση στην σημερινη εποχη ολοι δεχονται τα παρανομα μνημονια.

Ο ΕΒΡΑΙΟΣ ΙΩΣΗΦ ΒΡΙΓΓΑΣ ΚΑΙ Η ΕΒΡΑΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ

ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ

ΕΛΛΗΝΑ ΑΓΙΟ ΝΙΚΗΦΟΡΟ.

Αν και οι αιματηρες φορολογικες θυσιες του Ελληνικου λαου δεν πηγαν χαμενες διοτι κερδίσαμε ολους τους αμυντικούς πολεμους με τους Αραβες.

Εντουτοις σε μια εξοδο του Ελληνα βασιλια με τα ποδια, στους δρομους της Κωνσταντινουπόλεως, βρεθηκαν καποιοι, οι οποιοι του πεταξαν χωμα, πετρες, και ξυλα στο προσωπο.

Ο αγιος Νικηφρος πηγε σε μια εκκλησια, με τα ποδια , χωρις συνοδεια, ενώ ειχαν ξεσπασει ταραχες στην βασιλευουσα μεταξυ Ελλήνων και αρμενιων ναυτων.

Σε περιπτωση που δεν ειχαν επεμβει καποιοι αλλοι Ελληνες, το εξαγριωμενο πληθος, ειχε σκοπο ειτε να τον τραυματισει βαρια, ειτε να τον σκοτωσει.

Ο Αγιος Νικηφοροςόμως που ηταν ταυτόχρονα, ο πιο γεναιος πολεμιστης της αυτοκρατοριας, δεν υπερασπιστηκε τον εαυτο του εκεινη την στιγμη.

Σκεφτείτε λοιπον ότι σε έναν Αγιο ηρωα όπως τον Νικηφορο τον β Φωκα, τον τριτο κορυφαιο αυτοκρατορα ολων των εποχων, μετα τον Ιερο Βασιλειο τον β, και τον Ηρακλειο,του πεταξαν πετρες, χωματα, και ξυλα στο προσωπο.

Εάν δεν ηταν εκει καποιοι επιφανείς Ελληνες σκοπευαν να τον χτυπησουν, ειτε να τον σκοτωσουν.

Όλα αυτά εναντιον ενός Ελληνα Αγιου Βασιλια, ο οποιος καθημερινα επι δεκαετιες θυσιαζε την ζωη του για την Ελλαδα στα πεδια των μαχων, έναν ανθρωπο που δοξασε και προστατευσε την Ελλαδα.

Aυτά τα αισχη εγιναν εναντιον του Αγιου που προστατευε ολους τους Ελληνες Χριστιανους από τους Σατανιστες.

Σε αντιθεση με την σημερινη εποχη οπου οι πολυ σαπιοι ηθικα νεοραγιαδες κάθονται θεατες στον ιδιο τους τον θανατο.

Την εποχη που εχει γινει μεγαλο πραξικοπημα, την ωρα που εχει καταλυθεί το Ελληνικο συνταγμα και ισχυει,το αρθρο 120 του Ελληνικου συνταγματος, όπως μας αναφερει ο Καθηγητης του συνταγματικου δικαιου ο κυριος Κασιμάτης.

Το απογειον βεβαια της ανανδρίας, του ραγιαδισμού είναι ότι από τον Αργαλεο θανατο των σαρακηνων (Νικηφορος β), φτασαμε στην σημερινη εποχη να επιτρέπουμε στους αγαρηνους λαθρο, να αλειψουν με ακαθαρσίες τα εικονίσματα του Χριστου και των αγιων στην Λεσβο, μια ειδηση που διαβασαμε στο διαδικτυο.

Ακομη το απογειο της παρακμης ειναι το να επιτρέπουμε στους Αγαρηνούς να βιαζουν τα κορίτσια μας, με αποκορύφωμα τον βιασμο της ατυχης Μυρτους στην Παρο το 2012.

Οι αιματηρες οικονομικες θυσιες των φτωχων Ελλήνων στους αμυντικούς πολεμους επι Αγιου Νικηφορου του β Φωκα, επιασαν τοπο και η Ελλαδα κερδισε ολους τους αμυντκους πολεμους, ενω ταυτόχρονα περασαμε στην μεγαλη αντεπιθεση και νικήσαμε τους Σαρακηνούς.

Ομως οι φτωχοι ,παρα το σημαντικο γεγονος, ότι γλυτωσαν από της σφαγες, τους βιασμους, της κλοπες, το σκλαβωμα γυναικων, τους εμπρησμούς, τους οποιους εκαναν σε ετησια βαση οι αγαρηνοι, με οδηογυς τους πανούργους εβραιους πολιτικους αξιωματούχους εξαπατηθηκαν και επιτεθηκαν στον αγιο Νιηφρορου, με αιτια την βαρια φορολογια.

Eνας Αγιος του Χριστου, ο τριτος κορυφαιος αυτοκρατορας ολων των εποχων επεβαλε βαρυτατα φορολογικα μετρα ωστε να μπορεσει να ανταπεξελθει η αυτοκρατορια στους συνεχομενους πολεμους.

Σε αντιθεση με τον κορυφαιο Ελληνα ολων των εποχων τον ιερο Βασιλειο τον β,ο οποιος ηταν και είναι παγκόσμιος ο μοναδικος αυτοκρατορας, μεχρι σημερα , οπου οι φτωχοι Ελληνες γνωρισαν την απολυτη ευημερια, χωρις καθολου φορους, χωρις να τους αδικούνε ποτε, ενω τους φορους εισοδήματος των φτωχων Ελλήνων,τους πληρωναν οι πλούσιοι.

Όλα αυτά εγιναν για μια και μοναδικη φορα στα παγκοσμια ιστορικα χρονικα, από τον ιερο Βασιλειο τον β.

Ο Βασιλειος περαν του ότι αποκατεστησε ολες τις αδικιες των πλουσιων εις βαρος των φτωχων Ελλήνων, δεν ηθελε σε καμια των περιπτώσεων να στηριξει της στρατιωτικες του επιτυχιες, και την επιβίωση της Ελληνοχριστιανικης-ρωμαικης αυτοκρατοριας, εις βαρος της οικονομικης ευημεριας, των φτωχων Ελλήνων βαζωντας δυσβασταχτους φορους όπως εκαναν , ο Αγιος Νικηφόρος ο β Φωκας , ο Ιουστινιανος και αλλοι αυτοκρατορες.

Ο μεγιστος των Ελλήνων ο ιερος Βασιλειος ο β, ηξερε πολύ καλα ότι ακομη και σε περιπτώσεις ζωης και θανατου για την αυτοκρατορια ότι η επιβιωση του κρατους δεν επιτρεπετε να επιτυγχάνεται εις βαρος των ασθενέστερων οικονομικα Ελλήνων.

Για τους ιδιους ακριβως λογους γνωριζε ο Βασιλεος ότι ολες οι πολιτικες οι στρατιωτικες επιτυχιες ενός κρατους ενός βασιλια -αυτοκρατορα δεν εχουν απολυτως καμια ηθικη, πολιτικη και στρατιωτικη αξια, εάν γινονται εις βαρος της οικονομικης ευημεριας των φτωχων Ελληνων.

ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΧΡΟΝΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ ΒΡΗΚΕ
ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΡΟΜΕΡΟ
ΚΑΚΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ
ΙΩΣΗΦ.

Ο Αγιος Νικηφόρος Φωκας και ο ανηψιος του Ιωαννης, δυστυχως ηταν μεσα στα αμέτρητα θυματα των σκευωριων, που δημιουργει ανα τους αιωνες, το κομματι του εβραικου λαου το οποιο πιστευει στον εωσφορο.

Ενας ακομη πολιτικος αξιωματούχος σημιτικης καταγωγης ηταν ο Ιωσηφ Βριγγας, ο οποιος προκαλεσε φοβερα πληγματα στην Ελληνικη (ρωμαικη) αυτοκρατορια.

O παρακοιμωμενος Ιωσηφ Βριγγας, ηταν εκεινος ο οποιος κινησε γη και ουρανο, ώστε να εμποδισει τον Αγιο Νικηφορο Φωκα ,από την ανοδο του στον θρονο.

Αρχικα εγραψε επιστολή στον ανηψιο του Νικηφορου του β, τον Ελληνοαρμενιο Ιωαννη Τζιμισκη, με την οποια ζητουσε ειτε να σκοτωσει τον θειο του, ειτε να τον συλλαβει, να τον τυφλωσει, και να τον κλεισει σε μοναστηρι.

Όταν ο Ιωαννης αρνηθηκε, εκανε τα παντα ο Ιωσηφ Βριγγας, για να σταματησει τον Νικηφορο, από την ανοδο του στον θρονο, μεχρι ενοπλη αντισταση προεβαλλε. Όμως δεν πετυχε τιποτα, ο Αγιος Νικηφόρος εγινε αυτοκρατορας, και ο Βριγγας εχασε όλα του τα αξιωματα.

Λιγο πριν πεθανει αυτή η θλιβερη μορφη ζωης, για να εκδικηθεί τον Ιωαννη, εστειλε καποιους,οι οποιοι εξαπατησαν τον Νικηφορο τον β, καθως τον επεισαν ότι ο Ιωαννης ,ετοιμαζει “πραξικοπημα”.

Αυτό το ε κανε ο Ιωσηφ Βριγγας , διοτι ο Ιωαννης δεν υπακουσε στις εντολες του ,να σκοτωσει του θειο του, τον Νικηφορο τον β.

Αυτό που εκανε ο Βριγγας ηταν μια ακομη πλεκτανη, ένα ακομη ψεμα, διοτι ο Ιωαννης μεγαλωσε από μικρο παιδι, με μοναδικο πρωτυπο τον Θειο του τον Νικηφορο τον β, ο οποιος ηταν ο πιο γεναιος πολεμιστης, εκεινης της εποχης στα πεδια των μαχων.

Ο Ιωαννης ηθελε να γινει ομοιος με τον θειο του, τον θαυμαζε παρα πολύ.

Όταν μεγαλωσε εγινε στρατιωτικος, και πολεμουσε πολύ γεναια ,διπλα στον θειο του Νικηφορο β, στην πρωτη γραμμη της κάθε μαχης.

Ένα ονειρο ζωης, ειχε γινει πραγματικοτητα για τον Ιωαννη.Το ιδιο ονειρο ειχαν ολοι ,οι Ελληνες ολους εκεινους τους αιωνες, να πολεμησουν , να υπερασπιστουν την Ελληνικη (ρωμαικη) αυτοκρατορια.

Το ονειρο του Ιωαννη Κουρκουα πλεον ειχε γινει πραγματικοτητα, καθως

πολεμουσε διπλα στον κορυφαιο πολεμιστη του κοσμου τον αγιο Νικηφορο.

Ο Ιωαννης αισθανοταν ότι είναι ο πιο τυχερος και ο πιο ευτυχισμένος σε ολο τον κοσμο.

Ο Ιωαννης εδειξε το ηθος του με το να μην σκοτωσει τον θειο του, και να του αποκαλυψει την συνομωσια.

Δυστυχως όμως ο Νικηφόρος ο β εξαπατηθηκε, από τον πανουργο Ιωσηφ Βριγγα.

Το αποτέλεσμα της νεας πλεκτάνης του Βριγγα, ηταν να αφαιρεσει ο Νικηφόρος όλα τα στρατιωτικα αξιωματα ,από τον Ιωαννη, και να τον θεσει σε κατ οικον περιορισμο. η Ελλαδα εχασε για εκεινο το διαστημα, τον δευτερο γεναιοτερο κατά σειρα πολεμιστη, και στρατηγο.

Η Συνεχεια όμως ηταν ακομη πιο τραγικη, καθως ,κατά την δευτερη συνομωσια , κατά της ζωης του Νικηφορου του β, ο Ιωαννης πλεον πληγωμενος από την αδικια που του εκανε ο θειος του ,δεν θα κανει απολυτος τιποτα, για να σταματησει τους συνομωτες.

Το τραγικο δεν ηταν αυτό, αλλα ηταν και συμφωνος, να δολοφονηθεί ο θειος του.

Ο κοσμος του Ιωαννη ειχε καταρευσει, το ίνδαλμα του, ο θειος του, που τοσο λατερυε , που τοσο θαυμαζε, τον ειχε πληγωσει ανεπανόρθωτα.

Δεν μπορεσε ο Ιωαννης ο Κουρκουας να βρει την δυναμη να συγχωρησει τον θειο του μετα από μια τοση μεγαλη αδικια. Μαλιστα λεγεται ότι λιγο πριν ξεψυχησει ο αγιος πηγε στο δωματιο του και τον εβριζε πολύ ασχημα.

Οι αρμενιοι στρατιωτικοι προστατευαν ως κορη οφθαλμου το δικαιωμα τους να κανουν γαμους με τους Ελληνες στρατιωτικούς, Ηταν μακραν ο μεγαλύτερος τιτλος τιμης για το αρμενικο εθνος σε ολη του την ιστορια μεχρι και σημερα.

Δεν ειχαν λοιπον καμια προθεση να καταστρεψουν τα παντα με την δολοφονια του Αγιου Νικηφορου και οποιουδηποτε αλλου επιφανη Ελληνα της αυτοκρατοριας.

Το διαικωμα αυτό να εχουν συγγενεια με τους Ελληνες στρατιωτικούς το κερδισαν μεσα από πολύ αιμα και πολλες θυσιες στα πεδια των μαχων πολεμώντας διπλα στους Ελληνες στρατιωτικούς.

ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥΣΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ

ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΗ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΦΩΚΑΣ

ΘΑ ΔΕΧΟΤΑΝ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΟΔΟΤΗΣ ΣΤΟΥΣ

ΑΓΑΡΗΝΟΥΣ.

ΦΥΣΙΚΑ ΤΟ ΙΔΟ ΘΑ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ

ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΠΕΣΑΝ

ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΙΣΜΑΗΛΙΤΩΝ.

Οι ηρωες Ελληνες στρατιωτικοι της Μικρας Ασιας, μαζι με τους εξωτερικούς, εχθρούς,ολους εκεινους τους αιωνες αντιμετωπιζαν και τους Εσωτερικούς εχθρούς.

Αυτοι ηταν οι Αλλοδαποι αξιωματούχοι, της πολιτικης “αριστοκρατιας” της Κωνσταντινουπόλεως.

Εκεινοι χωρις να πολεμουν, ηθελαν να ασκουν των ανωτατη εξουσια, για να διαλυσουν την Ελληνικη (ρωμαικη) αυτοκρατορια.

Ηθελαν οι αλλοδαποι πολιτικοι ευνούχοι, πολιτικοι. να δινουν διαταγες από τα παλατια, την ωρα που οι Ελληνες ,ματωναν, εχαναν της ζωες τους, εμεναν αναπηροι ,και επεφταν αιχμάλωτοι ,στα πεδια των μαχων για την Ελλαδα.

Οι πολιτικοι αλλοδαποι αξιωματούχοι, της Βασιλευουσας, είναι οι προγονοι , αρκετων σημερινων “πολιτικων “.

Οι αλλοδαποι ευνούχοι της πολιτικης “αριστοκρατιας” εκαναν ολους εκεινους τους αιωνες, ότι περνουσε από το χερι τους,για να καταστρεψουν οριστικα την Ελληνικη αυτοκρατορια,και το Ελληνικο εθνος.

Ακομη μαζι με της προσπαθειες καταστροφης του Ελληνικου εθνους παντοτε

επιδιδοταν σε αδικο, σε παρανομο πλουτισμο, εις βαρος του Ελληνικου λαου.

Είναι φανερο ,ότι αυτό το εχει η φυλη τους,απο τα αρχαια χρονια, να πλουτιζουν αδικα.

Οι Ελληνες στρατιωτικοι της Μικρας Ασιας σε καμια περιπτωση δεν δεχοταν να θυσιάζονται, επι τοσους αιωνες για την Ελλαδα και να τους κυβερνουν ανθέλληνες εβραιοι αλλοδαποι προδοτες, πολιτικοι ¨αριστοκρατες” από την Bασιλευουσα την Κωνσταντινουπολη,οι οποιοι το μονον που ηθελαν ολους εκεινους τους αιωνες ηταν να καταστρεψουν ολοσχερως το Ελληνικο εθνος του μεσαιωνα, μαζι με την αυτοκρατορια του.

ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

ΤΟΥ Β, ΟΙ ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΟΙ

(ΠΟΛΙΤΙΚΗ) ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ ΣΕ ΧΡΟΝΟ

ΡΕΚΟΡ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ.

Δεν υπαρχει ιστορικο προηγουμενο, μια αυτοκρατορια όπως η παγκοσμια Ελληνικη (ρωμαικη ) αυτοκρατορια,με βασεις τον Πλατωνα , τον Χριστο, την ηθικη ζωη, να διαλυθει ολοσχερως μεσα σε 42 χρονια αριθμος ρεκόρ.

Ολα αυτά μεσα σε 42 χρονια από τον θανατο του Βασιλειου του β.,οπου η Ελλαδα ειχε φτασει στο απογειο της δυνάμεως της ,από την ημερα που ειχε δημιουργηθεί το εθνος των Ελλήνων.

Η πολιτικη “αριστοκρατια”, ειχε διαλυσει ολοσχερως τον Ελληνικο στρατο,ειχε αφαιρεσει την ανωτατη πολιτικη,στρατιωτικη εξουσια από της Ελληνικες στρατιωτικες οικογενειες της Μικρας Ασιας, κατεστρεψαν ολες της υποδομες του στρατου,και του κρατους.

Εφτασαν μεχρι να βαλουν στον Ελληνικο αυτοκρατορικο θρονο έναν δικο τους τον Κωνσταντινο Δουκα. Όταν ανελαβε εκ νεου αυτοκρατορας ενας εκ των Ελληνικων στρατιωτικών οικογενειων της Μικρας Ασιας, ο Ρωμανος ο δ Διογένης, βρηκε εντελως διαλυμενο τον Ελληνικο στρατο.

Οι στρατιώτες χωρις ασπιδες, χωρις σπαθια, χωρις αλογα, απληρωτοι, με σκισμένες σημαιες ,με κουρελιασμένες στολες.

Ακομη η πολιτικη “αριστοκρατια” της Κωνσταντινουπόλεως ειχε καταστρεψει οικονομικα, κοινωνικα, επαγγελματικα μεσα σε 42 χρονια ,ολους τους φτωχούς Ελληνες με συνεπεια να μην μπορουν καποιοι εξ αυτων να πολεμησουν.

Αποτέλεσμα ολων αυτων ηταν να παρει ο Ρωμανος ο δ, Ελληνες στρατιώτες από την Καππαδοκια,και απο την Μακεδονια, επειδη όμως δεν επαρκουσε ο αριθμος αυτων των στρατιωτών , αναγκαστηκε να παρει μεχρι αλλοδαπούς τουρκους μισθοφόρους, ως στρατιώτες του Ελληνικου (ρωμαικου ) αυτοκρατορικου στρατου.

Οι Ελληνικες στρατιωτικες οικογενειες της Μικρας Ασιας αποτελουσαν τον κορμο του Ελληνικου (ρωμαικου) στρατου. Εδωσαν τους πιο γεναιους Ελληνες στρατιώτες σε κάθε εποχη,για την Ελληνικη αυτοκρατορια.

Οι οικογενειες αυτές κατειχαν μονιμος τα ανωτατα στρατιωτικα αξιωματα της αυτοκρατοριας, Φυσικα οι οικογενειες αυτές κατειχαν και όλα τα αλλα ανωτερα, και των μεσαιων βαθμιδων αξιωματα της στρατιωτικης ιεραρχιας.

Καποιοι από τους Ελληνες στρατιωτικούς της Μικρας Ασιας, εγιναν ακομη και βασιλεις (Φωκάδες, Κομνηνοι, Ρωμανος δ, Ρωμανος γ Αργυρος).

Οι Ελληνικες οικογενειες ηταν αυτές που διοικουσαν στρατιωτικα και πολιτικα το κρατος σε όλη την διαρκεια ζωης του.

Ενας ακομη αξιωματούχος σημιτικης καταγωγης ηταν ο Ιωσηφ Τραχωνειατης, ο οποιος προκαλεσε φοβερα πληγματα στην Ελληνικη (ρωμαικη) αυτοκρατορια.

Οι αλλοδαποι πολιτικοι “αριστορκατες” , περιμεναν μαζι ,με τους εωσφοριστες νεοταξιτες, Γερμανους (φραγκους, γοτθους, νορμανδους) και τους σελτζουκους, το ποτε θα πεθανει,ο ιερος Βασιλειος ο β, για να επιτεθουν και να αποτελειωσουν την Ελληνικη (Ρωμαικη) αυτοκρατορια.

Μαζι την οικογενεια των Δουκων, συνταχθηκε ο Υπατος των Φιλοσοφων , ο πρυτανης της ανωτατης Φιλοσοφικης σχολης της Κωνσταντινουπόλεως, ο Μιχαηλ Ψελλος, ο οποιος ηταν και ο καθοδηγητης, σχετικα με της ενεργειες , που θα εκαναν οι υπολοιποι προδοτες.

Η ταχυτητα με την οποια η πολιτικη “αριστοκρατια”, διελυσε το Ελληνικο (ρωμαικο) κρατος, αποτελει ένα ακομη παγκοσμιο εωσφορικο ρεκόρ.

Στις 1/1? 1068 μ.Χ., ανεβηκε στον αυτοκρατορικο θρονο, ο στρατιωτικος απο την Καππαδοκια, ο οποιος ειχε μεγαλη εκτιμηση στον Ελληνικο (ρωμαικο) στρατο και στον λαο καθως ειχε διακριθεί μεχρι τοτε, αντιμετωπιζοντας τους πετσενεγους (πατζινακες) τουρκικο παρακλαδι. Τουρκικο παρακλαδι ηταν και οι κουμανοι (σημερινοι βουλγαροι), οι χαζαροι, οι ουζοι (η ογουζοι), οι ουγγροι και αλλοι τέτοιοι λαοι των εωσφοριστών “νεοταξιτων” που τους εστελναν εναντιον των Ελληνων.

Ο Ελληνας αυτοκρατορας Ρωμανος, εκανε πολύ μεγαλες, παρα πολύ φιλοτιμες προσπάθειες για την ανασυσταση του Ελληνικου (ρωμαικου) στρατου,τον οποιο σκοπιμα διέλυσαν αμεσως μετα τον θανατο του ιερου Βασιλειου του β , οι σατανιστες της “νεας” ταξης, μαζι με τα πιονια τους στην Ελλαδα την πολιτικη αριστοκρατια. ο Προδοτης διανουμενος Υπατος των Φιλοσοφων (πρυτανης) της ανωτατης φιλοσοφικης σχολης Κωνσταντινουπολεως συνεχιζε με αμειωτο ρυθμο της σκευωριες εναντιον του Ρωμανου.

O Ρωμανος ανασυγκροτησε τον Ελληνικο στρατο οσο ηταν δυνατον στρατολογησε κυριως Ελληνες απο την Μακεδονια και την Καππαδοκια, επειδη ομως δεν επαρκουσαν αριθμητικα προσελαβε κουμανους, ουζους η ογουζους, νορμανδους και φραγκους, ολοι αυτοι οι ξενοι μισθοφοροι ηταν παντοτε ετοιμοι δια ασημαντο αφορμη να εγκαταλειψουν τον Ελληνικο αυτοκρατορικο στρατο, ενω αρκετοι στρατηγοι ηταν συμμετοχοι στις ραδιουργιες του Μιχαηλ ψελλου.

Μεσα σε δυο μολις μηνες απο την ενθρονιση του ο Ρωμανος αρχισε τους πολεμους εναντια στους σελτζουκους τουρκους, και τους εξασθενημενους πλεον ως στρατιωτικη, πολιτικη δυναμη αραβες.

Τα προηγουμενα χρονια οι σελτζουκοι με την βοηθεια και δυσαρεστημενων ορθοδοξων χριστιανων του Καυκασου, της Μεσοποταμιας, της Αρμενιας λεηλατησαν πριν την ανοδο του Ρωμανου στον θρονο, την Καισαρεια εδρα των αγιων ,των Ηρωων , και ιδιαίτερης πατριδας του Ηρωα Ρωμανου του δ, την Καισαρεια της Καππαδοκίας.

Εφτασαν να παρουν τα ιερα σκευη απο τον ναο του Αγιου Βασιλειου, μεχρι της πορτες του ναου πηρα, ενω η Κιλικια και η γυρω περιοχη απο την Αντιοχεια ερημωθηκαν.

Το ιδιο εγινε με το Αμοριον στην καρδια της Ανατολιας.

Φυσικα σε καθε πολη ,χωριο, περιοχη εκλεβαν,

εσφαζαν, βιαζαν, εκαιγαν,επαιρναν Ελληνιδες για σεξουαλικα σκευη.

Το 1068 μ.Χ. , ο Ρωμανος οδηγησε τον στρατο του στην νοτια Καππαδοκια οπου πετυχε στην Βορια Συρια μερικες νικες.

Το επομενο ετος το 1069μ.χ., ο Ρωμανος συνεχησε νικηφορα εναντια στους τουρκους το ονομα Ρωμανος αρχισε να προκαλει τρομο πλεον στους σελτζουκους οι οποιοι μονον να ακουγαν Ρωμανος εγκατελειπαν χωρις να πολεμησουν.

Κατα την τριτη και τελευταια εκστρατεια του Ρωμανου το 1071μ.χ., οι προδοτες της πολιτικης αριστοκρατιας της Κωνσταντινουποελως ειναι πλεον αποφασισμενοι να δρασουν και να παρουν πισω τον θρονο απο την στρατιωτικη αριστοκρατια της Μικρας Ασιας.

Ο Ρωμανος εφτασε στην Σεβαστεια, μετα στην Θεοδωσιουπολη, και απο εκει στο Μαντζικερτ Ελληνικη πολη οχυρωμενη με Καστρο κοντα στην λιμνη βαν.

Το Μαντζικερτ σκοπευε να ανακαταλαβει ο Ρωμανος εκανε ομως το λαθος να χωρισει στα δυο της δυναμεις του στελνωντας τον εβραιο Μαγιστρο Ιωσηφ Τραχωνιατη να πολιορκησει την πολη Χλιατ.

Η πολη Χλιατ, ηταν διπλα στο Ματζικερτ, για αυτό από στρατηγικης αποψεως, η κινηση του Ρωμανου, ηταν παρα πολύ καλη, καθως ηταν ενας πολύ εμπειρος στρατιωτικος.

Ο Ιωσηφ Τραχωνιατης ομως ως γνησιος Ιωσηφ οπως και ολοι οι ομοεθνεις του (Σημιτες) οχι μονον δεν πολιορκησε το Χλιατ αλλα στο ακουσμα, οτι ο σουλτανος Αλπ Αρσλαν ερχεται εναντιον του Ρωμανου, αρνηθηκε να υπακουσει στις διαταγες του αυτοκρατορα ,για αυτό εφυγε επιδεικτικα, πισω στην Ελλαδα, αγνοωντας τον Ελληνα αυτοκρατορα, που του εδωσε διαταγή να επιστρεψει μαζι με τον στρατο πισω στο Ματζικερτ για να ενωθει εκ νεου με τα υπολοιπα Ελληνικα στρατευματα.

Ο Ιωσηφ ειχε υπο την διοικηση, του τα πιο αξιόμαχα Ελληνικα στρατεύματα, τον τακτικο Ελληνικο στρατο.

Χωρις λοιπον να ειδοποιησει τον Ελληνα βασιλια- αυτοκρατορα επεστρεψε σε Ελληνικο εδαφος μεσω Μεσοποταμιας.

Τα στρατευματα που ειχε μαζι του ηταν απο τα πιο αξιόμαχα.

Για να κανει μια τετοια ενεργεια ο Σημιτης Ιωσηφ ,γνωριζε από πριν το προδοτικο σχεδιο εις βαρος της Ελλαδος, εις βαρος του Ρωμανου.

Για αυτό τολμησε με της πλατες των ομοεθνων του, τους προδοτες της πολιτικης αριστοκρατιας ,να μην υπακουσει στον Ελληνα αυτοκρατορα.

Φυσικα για να δεχτει ο Ελληνικος στρατος να παει πισω στην Ελλαδα μαζι με τον ιωσηφ τραχωνειατη, σκεφτείτε, τι απειλες και τι πιεσεις δεχτηκαν ,οι Ελληνες στρατιώτες, για να εκγαταλειψουν τον Ρωμανο.

Ο Βασιλιας Ρωμανος, δεν απελπιστηκε, αυτό είναι το πραγματικο Ελληνικο μεγαλειο ψυχης εκει που όλα δειχνουν τελειωμένα , να αγωνιζεσαι ,εναντια σε κάθε λογικη.

Ο γεναιος Ελληνας Ρωμανος ο δ, πηρε την αποφαση, να δωσει την μαχη με τους Τουρκους, μονον με τον εφεδρικο Ελληνικο στρατο.

Η μαχη αρχισε, οι Ελληνες κερδιζουν κατα κρατος τρεποντας σε φυγη τους σελτζουκους τουρκους και τον σουλτανο.

Ειχε αρχισει πλεον να νυχτωνει, ο Ρωμανος διεταξε να σταματησουν οι στρατιωτες την επιθεση για να γυρισουν να ξεκουραστουν ,και να συνεχισουν με το πρωτο φως της επομενης ημερας.

Τοτε οι προδοτες εδρασαν για μια ακομη φορα.

Την εντολη αυτή του Ρωμανου του δ, εκμεταλευτηκε ο προδοτης ανδρονικος δουκας, ανηψιος του θανοντος Κωνσταντινου Ι Δουκα (αυτοκρατορας) και

αρχισε να φωναζει ψεματα οτι υποχωρει ηττημενος ο Ελληνικος στρατος για αυτο επιστρεφει, και όχι γιατι εδωσε εντολη ο αυτοκρατορας για ξεκουραση λογω του ότι σκοτινιασε.

Αμεσως αρχισε να υποχωρει ατακτα, φοβισμενα ο στρατος ,αυτο το ειδαν οι εντρομοι μεχρι εκεινη την στιγμη τουρκοι και επεστρεψαν αιχαμαλωτιζοντας, σκοτονωντας εναν μικρο αριθμο που πολεμησε γεναια μαζι με τον ιδιο τον Ελληνα αυτοκρατορα Ρωμανο Διογενη.

Το μεγαλυτερο μερος του στρατου μας ειχε τραπει σε ατακτη φυγη.

Με αυτον τον προδοτικο τροπο των ψευδοελληνων πολιτικων της πολιτικης αριστοκρατιας της πολης- Κωνσταντινουπολεως και του ιωσηφ τραχωνιατη πετυχαν την πρωτη και καθοριστικη νικη που εκρινε την τυχη της Μικρας Ασιας .

Από εκεινη την στιγμη σταθεροποιηθηκαν δια παντος οι Τουρκοι στην Μικρα Ασια, δημιουργωντας το σουλτανατο του Ικονιου οι τουρκοι παιρνοντας δικο τους το μεγαλυτερο μερος της Μικρας Ασιας.

Εκατον πεντε χρονια αργοτερα θα ερθει και η καθοριστικη νικη η οποια εκρινε,οχι μονον την τυχη του υπολοιπου κομματιου της Μικρας Ασιας το οποιο βρισκοταν σε Ελληνικα χερια.

Η συγκεκριμενη μαχη θα κρινει και την τυχη ολοκληρης της Ελληνικης (ρωμαικης) αυτοκρατοριας τον Σεπτεμβριο του 1176 μ.χ, στο Μυριοκεφαλο (η μαχη του Ματζικερτ εγινε τον Αυγουστο του 1071μ.χ.)

Όπως ειδατε για μια ακομη φορα σε μια ακομη εθνικη ηταν ενας ακομη Ιωσηφ.

Στο σημειο να διευκρινισω ότι αναφέρομαι μονον για το κομματι, του Εβραικου λαου που από μονοθειστες της παλαιας διαθηκης, και πιστοι των προφητών, εγιναν σατανιστες, και όχι για ολους τους εβραιους.

Διαβαστε σχετικα της αμέτρητες, δηλωσεις συνεντεύξεις του Σεραφειμ Πειραιως σχετικα με τους Εβραιους.

Είναι απολυτος βεβαιο, ότι σε περιπτωση που δεν γινοταν αυτή η προδοσια, ο γεναιος Ελληνας αυτοκρατορας Ρωμανος ο δ, θα κερδιζε την μαχη του Ματζικερτ με της εφεδρειες.

Σχετικα με την απαντηση του Ρωμανου του δ, προς τον σουλτανο, οταν τον ρωτησε τι θα εκανε εαν εκεινος τον επιανε αιχμαλωτο, ειναι κατασκευασμενη η απαντηση του Ρωμανου οτι θα εκτελουσε δηθεν τον τουρκο σουλτανο.

Όλα αυτά τα εγραψε ο Μιχαηλ Ψελλος, με στοχο να παρουσιασουν τον Ρωμανο ως βαρβαρο, στην θεση του σελτζουκου σουλτανου.

Τον ΕΛΛΗΝΑ ΗΡΩΑ ΡΩΜΑΝΟ, συνελαβαν οι προδοτες αλλοδαποι, της πολιτικης “αριστοκρατιας” , και τον τυφλωσαν, πεθανε λιγο αργοτερα φυλακισμένος και τυφλος, σε αθλια κατασταση. Από τα πρωτα χρονια εδειξε την αξια του ο Ρωμανος ο δ Διογένης.

Ηδη υπηρετωντας στα Βορεια Συνορα του κρατους ο Ρωμανος κοντεψε να χασει την ζωη του πολεμωντας με το σπαθι στο χερι οπως εκαναν εκατομμυρια Ελληνες Αξιωματικοι τον Μεσαιωνα, την ζωη του Ρωμανου εσωσε, σε εκεινη την μαχη, ο γνωστος Νικηφορος Βοτανειατης.

Παγια αρχη μου είναι ότι ολοι οι λαοι, ολοι οι ανθρωποι, εχουν δικαιωμα να πιστευουν οπου θελουν.

Όλα αυτά με την απαραιτητη προυποθεση να μην επιβαλλουν τα πιστευω τους σε τριτους, ειτε δια της βιας, ειτε με πλαγιους τροπους.

Τι γινεται όμως στην περιπτωση που η άλλη πλευρα δεν συναινει ; Εναι λοιπον δικαιο να καθησουμε να αφανιστουμε ολοι οι Ελληνες χωρις να εχουμε πειραξει κανεναν απολυτως ;

Όλα αυτά διοτι από τα αρχαια χρονια ο πολιτισμος μας, και η ιδεολογια μας , είναι εμποδιο στην δημιουργια παγκοσμιου εωσφορικου κρατους.

Από ολους τους προαναφερομενους, εξαιρείται, ένα μικρο μερος , βαση των παγκοσμιων μαθηματικων σταθερων, μετρον αριστον και μηδεν αγαν.