ΟΙ ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΙ ΖΗΘΟΣ ΚΑΙ ΑΜΦΙΩΝ ΚΤΙΖΟΥΝ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΩΝ ΘΗΒΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
υπό Κοσμά Μιλτ. Μαρκάτου, καθηγητού ΤΕΙ, ιδρυτού της Λεξαριθμικής Θεωρίας,
[email protected]
Οι δίδυμοι αδελφοί, Ζήθος και Αµφίων, αναφερόμενοι ως υιοί (κούροι) του Διός και της Αντιόπης), συνδέονται με τα τείχη της πρωτοϊδρυθείσης πόλεως των Θηβών ενΒοιωτία – η ίδρυση της οποίας χάνεται στα βάθη του χρόνου, πριν από τον κατακλυσµόν του Δευκαλίωνος (τοποθετούμενον περί 14.000 χρόνια περίπου από σήμερον).
Τα τείχη επανιδρύθησαν υπό του Κάδμου (όχι του πρώτου), ελθόντος μετά των Ελλήνων Φοινίκων εκ της Φοινίκης της Ηπείρου (ένα μέρος των απογόνων του πρώτουΚάδμου μπορεί να ήλθεν και εκ της Φοινίκης της Ασίας (Λίβανον), αποικίαν της ομωνύμου ηπειρωτικής, χιλιάδες χρόνια μετά τον κατακλυσμόν, οι απόγονοι του οποίου εκ Θηβών είχαν καταφύγει στην Ήπειρον, λόγω του κατακλυσμού.
Κατά την Παράδοση, ο μεν Ζήθος διέθετε κυκλώπειον δύναµη, αφού δια της δυνάμεώς του απέσπα τεραστίους ογκολίθους εκ των γειτονικών ορέων και μετέφερεν αυτούς στον χώρον της περιτειχίσεως (ηχοβόλος μη ελεγχομένης ενεργείας), ο δε Αμφίων ετοποθέτει και συνηρμολόγει αυτούς υπό τούςμαγευτικούς ήχους της μουσικής της κιθάρας του (ηχοβόλος ελεγχομένης ενεργείας). Κατά την γνώµην µου, οι Διόσκουροι Ζήθος και Αμφίων διέθεταν δύο βασικούς τύπους ηχοβόλων:
Ι.Ηχοβόλον μη ελεγχομένης υποηχητικής ενεργείας (σύντριψη και απόσπαση ογκολίθων εκ των συμπαγών βράχων των ορέων – προσωποποιηθέντα στον Ζήθον,
II.Ηχοβόλον ελεγχοµένης υποηχητικής ενεργείας (απλή προωστική συσκευή δια την µεταφοράν των ογκολίθον στον χώρον του κτισίματος των τειχών) και σύνθετον προωστικήν µηχανήν δια την μεταφοράν, την λείανση, την διαμόρφωση στο επιθυμητόν σχήμα και μέγεθος και την συναρµολόγηση αυτών επί τωνανεγειροµένων τειχών της πόλεως – προσωποποιηθέντα στον Αμφίονα.
Σημείωση: Σχετικόν είναι και το αναφερόμενον στην καταστροφήν των τειχών της Ιεριχούς υπό τους ήχους των σαλπίγγων υπό του Ιησού του Ναυή:
Όταν το πλήθος των εξαγομένων ανάρθρων φθόγγων εκ των πολυαρίθμων σαλπίγγων [βλέπε Ηχοβόλον] έφθασε τον κρίσιμον αριθμόν (τον προβλεπόμενον υπό της φύσεως), τότε το άτομον της μουσικής (ο άναρθρος φθόγος) διεσπάθη, με ταυτόχρονον απελευθέρωση τεραστίων δυνάμεων δια την απόσπαση των λίθων των τειχών και την τελικήν κατακρήμνισίν των.
Η παρούσα περίπτωση ταυτίζεται μ’ εκείνην, κατά την οποίαν ο Ζήθος απέσπα τους ογκολίθους εκ των βράχων των ορέων (Ηχοβόλος μη ελεγχομένης ενεργείας).
Η αναβίωση και υλοποίηση του μύθου έχει αρχίσει!
Εδώ και εννέα μήνες περίπου (αρχές 2017), Βρετανοί επιστήμονες των πανεπιστημίων Μπρίστολ και Σάσεξ άρχισαν να επαληθεύουν τον μύθον των διδύμων αδελφών Ζήθου και Αμφίονος: Χρησιμοποιήσαντες συστοιχίας πολλών ηχείων [βλεπε τις σάλπιγγες του Ηχοβόλου], παρήγαγαν ηχητικά κύματα ωρισμένης εντάσεως, τα οποία ηδύναντο – εξ αποστάσεως και άνευ επαφής – να έλκουν, να ανυψώνουν, να στρέφουν και να καθιστούν μικρά αντικείμενα αιωρούμενα. Λέγεται ότι τα παραγόμενα ηχητικά κύματα δημιουργούν ελκτικήν ακτίνα ήχου, η οποία περιβάλλει το αντικείμενον και παράγει πεδίον ελκτικής δυνάμεως.
Βλέπε Nature Communications: