Νέα ανήθικη μεθόδευση υπεξαίρεσης μισθού από κέρδος

Της Μαρίας Νεγρεπόντη – Δελιβάνη 

Ολοένα και περισσότερες γιγαντιαίες εταιρίες προσχωρούν στη μεθόδευση που ήδη έχει υιοθετηθεί από επιχειρήσεις, όπως η Uber και η Deliveroo, και οι οποίες,
χάρη σε αυτήν, καταγράφουν τεράστια κέρδη. Συγκεκριμένα, όπως πρόσφατα αναφέρθηκε, η αξία της Uber, αγγίζει τα 70 δισεκατομμύρια δολάρια.

Πρόκειται για κατεξοχήν αναίσχυντη μεθόδευση, που παραπλανά ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ τους τις κυβερνήσεις της υφηλίου, και κυρίως της Ευρώπης. Κάποιες από τις υποθέσεις αυτές απασχολούν, ήδη, δικαστήρια της Ευρώπης, χωρίς ωστόσο να έχουν καταλήξει σε κάποιο ικανοποιητικό αποτέλεσμα.

Συγκεκριμένα, οι “μυημένες” επιχειρήσεις δηλώνουν τους υπαλλήλους που χρησιμοποιούν (συνήθως σε κατεξοχήν ανασφαλείς απασχολήσεις) ως δήθεν ανεξάρτητους εργαζόμενους, ώστε να στερούνται οποιασδήποτε μορφής εργασιακής προστασίας.

Το σύστημα γενικεύεται και αποκτά χαρακτήρα νομιμότητας, καθώς πολλές σημαντικές επιχειρήσεις καταφεύγουν συστηματικά σε αυτό, για να απαλλαγούν από την καταβολή δαπανών κοινωνικής ασφάλισης.

Η σχετικά νέα αυτή μεθόδευση υπεξαίρεσης μισθού από το κεφάλαιο, που επεκτείνεται ήδη ταχύτατα, αποτελεί ένα επιπλέον κρίκο, σε μια ατέλειωτη αλυσίδα μέτρων, τα οποία όλα υπάγονται κάτω από τη γενική ετικέτα της δήθεν “ανάγκης ελαστικοποίησης της αγοράς εργασίας”.

Τα μέτρα αυτά ευθύνονται για την αβυσσαλέα και εξαιρετικά επικίνδυνη, από καθαρά οικονομικής πλευράς, πτώση του μεριδίου εργασίας στο ΑΕΠ, σε συνδυασμό φυσικά με την πραγματοποίηση τεραστίων κερδών .

Η Ευρώπη, με το πρόσχημα ότι η υπερβολική ρύθμιση των αγορών της περιορίζει την ανταγωνιστικότητα της, ενδίδει στην επικράτηση ολοένα μεγαλύτερης αναρχίας στην αγορά εργασίας.

Το αποτέλεσμα είναι, σταθερά, αντίστροφο του επιδιωκόμενου, αφού βυθίζει την Ευρώπη σε μόνιμη στασιμότητα και ταυτόχρονα αυξάνει το χρέος της.

Το πρόβλημα της Ευρώπης, καθώς και του συνόλου των προηγμένων οικονομιών είναι η υπεραφθονία της αποταμίευσης, η οποία αδυνατεί να απορροφηθεί από την αναιμική συνολική δαπάνη της οικονομίας (επένδυση και κατανάλωση).

Δυστυχώς, εξακολουθεί και μάλιστα εντατικοποιείται η υιοθέτηση διαμετρικά αντίθετων μέτρων από αυτά που θα αναζωογονούσαν τις στάσιμες προηγμένες οικονομίες του πλανήτη.

Και η Ελλάδα, με το πρόσχημα του χρέους, μετατρέπει καθημερινά την αγορά εργασίας της σε άγρια ζούγκλα.