ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ: Βρισκόμαστε σε ανάλογη περίσταση όπως μετά τα ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ 2008.

Ο τρόπος “εκπαίδευσης” παραμένει ο ίδιος- Οι….εκπαιδευόμενοι τρομοκράτες χτυπούν αστυνομικά τμήματα

Γράφει ο Μάνος Χατζηγιάννης

Η τρομοκρατία είναι πάντα απρόβλεπτη. Βέβαια αυτό που βλέπουμε στις μέρες μας δεν είναι ακριβώς τρομοκρατία…. Ή τουλάχιστον δεν είναι η τρομοκρατία που γνωρίζαμε. Είναι ένα συνονθύλευμα εγκληματιών και αποπροσανατολισμένων ιδεολόγων του δήθεν «αντάρτικου πόλεων».

Και δεν μιλάμε για τους “χομπίστες” του Ρουβίκωνα που θέλουν να βλέπουν την “ομάδα” τους να παίζει στα κανάλια και μπουκάρουν από εδώ κι από εκεί….

Τα “Δεκεμβριανά” του 2008 είχαν φέρει στο προσκήνιο μια νέα γενιά τρομοκράτων. Ολοι αυτοί οι κατά βάση νεαροί “αντάρτες” “εκπαιδεύτηκαν” μέσα από τις φλόγες που ακολούθησαν τη συμφορά με το χαμό του μικρού Αλέξη. Αρκετοί εξ αυτών αναβαθμίστηκαν γρήγορα κι από τις μολότωφ πέρασαν σε άλλα πολύ πιο επικίνδυνα “παιχνίδια”. Για κάποιους από αυτούς ο κύκλος μάλλον έκλεισε με τις συνεχόμενες συλλήψεις για συμμετοχή σε τρομοκρατικες ομάδες που έγιναν τότε.
Άρα η τρομοκρατία χρειαζόταν νέο αίμα. Και δυστυχώς ο αντιεξουσιαστικός χώρος είναι γεμάτος από πρόθυμα παιδαρέλια, τα οποία αναζητούν να κάνουν τη μικρή ή μεγαλύτερη επανάστασή τους προκειμένου να σπάσουν την ανοία τους.
Βρισκόμαστε λοιπόν σε μια ανάλογη περίσταση όπως μετά τα ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ 2008. Οι ομοιότητες πολλές. Ο τρόπος “εκπαίδευσης” όμως παραμένει ο ίδιος. Οι….εκπαιδευόμενοι χτυπούν αστυνομικά τμήματα.

Το έκαναν και στο παρελθόν….Από το πολύπαθο ΑΤ Εξαρχείων μέχρι κάθε γειτονιά της πρώτεύουσας. Σίγουρη λύση και όχι ιδιαίτερα δύσκολος στόχος για τους “εκπαιδευόμενους”, οι οποίοι νωρίτερα έχουν πάρει το βάπτισμα του πυρός με τον επίσης συνηθισμένο κλεφτοπόλεμο με την “καταραμένη” διμοιρία της Χαριλάου Τρικούπη κάθε τρεις και λίγο.
Τα αστυνομικά τμήματα δυστυχώς έχουν εξελιχθεί σε έυκολους στόχους εδώ και πολύ καιρό. Ξεχνάει κανείς τα χτυπήματα μικρότερης ή μεγαλύτερης εμβέλειας σε μια σειρά από Αστυνομικά Τμήματα πριν από περίπου δέκα χρόνια;Πως μπορεί να ξεχάσει κανείς την επίθεση στο ΑΤ Κορυδαλλού το Φεβρουάριο του 2009; Πως μπορεί κανείς να ξεχάσει την επίθεση με βόμβες μολότοφ στις 3 Ιουνίου 2009 κατά του αστυνομικού τμήματος Μελισσιών; Παλιά πρακτική… Με μολότωφ είχαν επιτεθεί και ακόμη παλιότερα όπως στις 25 Ιανουαρίου 2008 στο ΑΤ Πέυκης, αλλά και το Μαϊο του ιδίου χρόνου στο ΑΤ Αιγάλεω. Αλλά και μετά την άνάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ ποιός μπορεί να ξεχάσει το γάζωμα του ΑΤ Αγίας Παρασκευής με την τραυματισμένη ειδική φρουρό; Φτάνοντας μέχρι την επίθεση ένα Σάββατο Μαϊου του 2011 στο ΑΤ Εξαρχείων την ημέρα που στην Καλλιδρομίου το ξέρουν και οι πέτρες πως έχει λαϊκή αγορά !

Και χθες είχαμε λοιπόν την ίδια πρακτική με επίθεση κουκουλοφόρων ΠΑΛΙ στο Α.Τ. Πεύκης

Οι επαναλαμβανόμενες επιθέσεις από κουκουλοφόρους -φονιάδες και στο παρελθόν δημιούργησαν την εντύπωση ότι το κράτος είναι απόλυτα ανοχύρωτο και πως η Αστυνομία δεν μπορεί να προστατέψει καλά καλά ούτε τα τμήματά της, πολλώ δε μάλλον τον ανυπερασπίστο πολίτη. Αυτό συμβαίνει και σήμερα. Κι ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό αφού η Αστυνομία αποτυγχάνει και με τους κουκουλουφόρους και στις πορείες και στα γήπεδα και στο έγκλημα της γειτονιάς. Και δυστυχώς σε κάθε μια από αυτές τις περιπτώσεις η αδυναμία της Αστυνομίας να πράξει τα αυταπόδεικτα αφήνει πίσω νεκρούς και σοβαρά τραυματίες.
Πού μπορεί να οδηγήσει η κατάσταση αυτή; Για πόσο η Αστυνομία θα κοιτάζει άπραγη το έγκλημα και την τρομοκρατία να γιγαντώνονται; Για πόσο Ποντιοι Πιλάτοι σαν τον κ. Τόσκα θα παίρνουν στο λαιμό τους ολόκληρη την ελληνική κοινωνία επειδή αδυνατούν να ενεργήσουν όπως πρέπει; Για πόσο θα αφήνουν οι αρχές να ποτίζεται και να βγάζει….μπουμπούκια το δέντρο της τρομοκρατίας;

loading...