Αλέξης ο Ηγεμών.
του Ιωάννης Κανελλόπουλου.
Νομικού – Πολιτικού Επικοινωνιολόγος
Πολιτευτή Β’Αθηνών Ελληνική Λύση
Project Manager – Project Aigeas
Με το βιβλίο του ο Πρίγκιπας, Ο Μακιαβέλι προσπάθησε να εξηγήσει πως στο παιχνιδι της εξουσίας και της πολιτικής δεν υπάρχει χώρος για έννοιες όπως η ηθική. Μάλιστα ένα από τα πιο γνωστά
γνωμικά που αποδίδονται στον Μακιαβέλι είναι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Ο πρίγκιπας δηλαδή δεν χρειάζεται να ενδιαφέρεται για το πόσο ηθική είναι μια πολιτική του πράξη ή πρακτική. Αν οι πράξεις – μηχανορραφίες του εξασφαλίσουν την κατοχή της εξουσίας η τον βοηθήσουν να κρατηθεί στην εξουσία, τότε αυτό είναι ηθικό, διότι ο πρίγκιπας- ηγεμών είναι το φυσικό πρόσωπο που αποκρυσταλλώνει τα ιδανικά της ασφάλειας και της σταθερότητας σε μια πολιτεία. Η ιστορία έδειξε πως ο Τζωρτζ Ουάσιγκτον, ο Φυρερ-Πρινσίπτ Αδόλφος Χίτλερ, ο Στρατάρχης Στάλιν και ο Φιντέλ Κάστρο και ο Γιώργος Παπαδόπουλος πέτυχαν εκεί που άλλοι απέτυχαν. Όσο και αν αυτό φαντάζει εξωφρενικό για κάποιους όλοι οι ηγέτες, δημοκράτες και μη, διολισθαίνουν προς τον απολυταρχισμό- ηγεμονισμό, και την υιοθέτηση του δόγματος της πολιτικής σκοπιμότητας. Δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν, δίχως αιδώ, κάθε θεμιτό η αθέμιτο μέσο για να κατακτήσουν την εξουσία και να παραμείνουν σε αυτήν για όσο το δυνατόν περισσότερο χρονικό διάστημα είναι αυτό εφικτό. Στο παρόν άρθρο ας εξετάσουμε το τρόπο με τον οποίο έδρασε ο Αλέξης Τσίπρας του 2015 προσπαθώντας να δείξουμε πως το “ηλίθιο πλήθος” εξαπατήθηκε από έναν νεαρό ηγεμόνα. Γιατί όπως έγινε φανερό, ο νεαρός Αλέξης Τσιπρας διάβασε τον Ηγεμόνα και εφήρμοσε με αριστοτεχνική ακρίβεια τις «υποδείξεις» του μέντορα Μακιαβέλι.
Το «κόλπο γκρόσο» του δημοψηφίσματος.
Το ακουστικό μπαίνει στην θέση για μια ακόμα μια φορά. Ο νεαρός πρωθυπουργός δαγκώνει τα χείλη του. Μαζεύεται προς το κάθισμα του σκεπτικός. Οι σύμβουλοι του τον κοιτούν με αγωνία. Ξέρουν ότι οι εταίροι δεν δέχονται της προτάσεις της Ελληνικής κυβέρνησης. Πώς να συμφωνήσουν, άλλωστε, όταν διαπραγματευτής είναι ο Γιάνης με το ένα Νι! Η θέση του νεαρού ηγέτη είναι πολύ δύσκολη. Αν τολμήσει να φέρει νομοσχέδιο στο κοινοβούλιο που παρατείνει το μνημόνιο 2 θα γελοιοποιηθεί από τον Άδωνη τον τηλεβιβλιοπώλη. Πώς να δραπετεύσει όμως από τα δύσκολα και το πρόωρο πολίτικο του τέλος. Μα φυσικά προκαλώντας πολύ θόρυβο για το τίποτα. Θα «έκανε» ηρωική έξοδο από τα δύσκολα διεξάγοντας δημοψήφισμα. Οι αριθμοί τον ευνοούσαν. Εκατονείκοσι ψήφοι χρειάζονταν για να επικυρώσουν την διενέργεια δημοψηφίσματος. Ο ίδιος είχε στο χέρι του πολλούς περισσότερους συν έναν χρήσιμο προδότη της παλαιοκομματικής πολιτικής τάξης. Έπρεπε όμως να ολοκληρώσει τον αιφνιδιασμό. Θα διεξήγαγε το δημοψήφισμα το γρηγορότερο δυνατόν και θα επέλεγε μια συγκεκριμένη ημερομηνία για να στείλει τα απαραίτητα μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις. Επέλεξε την 5 Ιουλίου! Μια μέρα ακριβώς μετά την διακήρυξη της ανεξαρτησίας των Αμερικανών από την Βρετανική αυτοκρατορία- αποικιοκρατία.
Με την ανακοίνωση της διενέργειας δημοψηφίσματος όλο το μεικτό επιχειρηματικό –πολιτικό μπλοκ που στηρίζει και στηρίζεται από το Γερμανικό κεφαλαίο αντέδρασε με υπερβολικό και άκομψο τρόπο. Στην ουσία δημιουργήθηκε τέτοια ατμόσφαιρα που ενίσχυσε τις στρατηγικές επιλογές του Αλέξη. Ήταν πασιφανές πως οι παλαιοκομματικές δυνάμεις είχαν κινητοποιήσει τις εκλογικές τους μάζες για να απαλλαγούν από τον “νεαρούλη που νόμιζε πως η χώρα είναι δεκαπενταμελές.” Ο ίδιος ο Αλέξης και τα μελή του Σύριζα εξέπεμπαν την εικόνα μια παράταξης που αγωνιζόταν για το δίκαιο του λάου και βίωναν τις συνέπειες της φιλολαικής στάσης τους. Δεν δίσταζαν να δηλώσουν πως είναι «πατριώτες», που διώκονται από τους «γερμανοτσολιάδες και τα λοιπά σκυλιά του ναι»(βλέπε Δελαστικ). Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία του Αλέξη το 2015. Να πείσει πως αυτός είναι ο σωτήρας και ότι οι άλλοι θέλουν να φέρουν την καταστροφή μέσω της παλινόρθωσης του επαράτου παλαιοκομματισμου.
Η δεύτερη μεγάλη επιτυχία του Αλέξη ήταν να θολώσει τα νερά με την σωστή επιλογή της ερώτησης του δημοψηφίσματος. Έτσι ενώ το ηλίθιο πλήθος πίστεψε πως έδινε στον Αλέξη Τσίπρα εντολή να ακύρωσει την λιτότητα στην ουσία του έδωσε με χαρά την έγκριση- εντολή για την ακύρωση του δεύτερου μνημονίου και την επικύρωση ενός επόμενου πιο σκληρού μνημονίου. Ο νεαρός πολιτικός στην ουσία ζήτησε από τους Έλληνες να συμφωνήσουν μαζί του πως δεν είναι χαρούμενοι με το μνημόνιο που υπέγραψαν οι προηγούμενοι, όχι με το μνημόνιο που θα «έφερνε» ο ίδιος! Ας πρόσεχαν!
Παρίας η Ηγεμόνας;
Σε δημοσίευμα της η εφημερίδα politico αναφέρε «Η νίκη του Έλληνα πρωθυπουργού στο δημοψήφισμα κατά της λιτότητας ενισχύει το στάτους του ως το νέο αριστερό είδωλο του κόσμου». Σε άρθρο που φέρει τον τίτλο η πολιτική μόλυνση του Τσιπρα» The Tsipras political contagion(βλεπε σχετικα Μαριαλένα Περπιράκη, Politico για Αλέξη Τσίπρα: Το νέο είδωλο της παγκόσμιας αριστεράς θα γίνει ο παρίας της Ελλάδας,www.huffingtonpost.gr) ο Matthew Karnitschnig «Κάνοντας την αντιπαράθεση της Ελλάδας με τους πιστωτές να μοιάζει με μια μάχη τύπου “Δαβίδ εναντίον Γολιάθ” ανάμεσα στον απλό πολίτη και τον καπιταλισμό, ο Τσίπρας κέρδισε τις καρδιές των Μαρξιστών όλου του κόσμου». Ο Karnitschnig επισημαίνε, πως οι ΗΠΑ και πολλές Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ανησυχούν πως ένα Grexit θα ωθούσε την Ελλάδα στην… αγκαλιά του Πούτιν ή ακόμα χειρότερα. Μέχρι στιγμής όμως ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται να θέλει να υπογράψει μια συμφωνία με τους θεσμούς και ακολούθως οι τόνοι στις διαπραγματεύσεις έχουν χαμηλώσει.» Πιο ενδιαφέρον, όμως, είναι το σημείο που αναφέρεται στο τρόπο με τον όποιο θα φθαρεί το προφίλ του έλληνα πρωθυπουργού σε περίπτωση που υποταγεί στους δανειστές. «Η πρόθεση όμως του Τσίπρα να σκύψει το κεφάλι και να προχωρήσει σε συμφωνία και να μην κάνει πράξη όλα όσα υποσχέθηκε θα τον μετατρέψουν από «είδωλο της αριστεράς» σε παρία της Ελλάδας καταλήγει ο Karnitschnig.
Δεν είναι γνωστό για πόσο θα διατηρηθεί στην εξουσία ο Τσιπρας και ο συριζα καθώς από την στιγμή που ξεκίνησε η οικονομική κρίση οι εκλεγμένες εθνοτοπικές κυβερνήσεις της Ευρώπης καταρρέουν σε μικρό χρονικό διάστημα. Αυτό που πρέπει να αναγνωριστεί στον Τσίπρα είναι ότι δεν δίστασε να προχωρήσει στην διενέργεια δημοψηφίσματος και να ζητήσει τη έγκριση του ελληνικού λαού. Ο στόχος του δεν ήταν να αλλάξει πορεία και να οδηγήσει την χώρα εκτός ευρώ αλλά να παραμείνει πρωθυπουργός.
Ο Αλέξης κατάφερε: πρώτον να παρουσιαστεί, έστω και προς στιγμήν, ως ένας αριστερός δημοκρατικός ηγέτης που ζητά και λαμβάνει την στήριξη της πλειοψηφίας του ελληνικού, δεύτερον να αναγκάσει σε παραίτηση τον Αντώνη Σαμαρά από την ηγεσία την ΝΔ [βλέπε «Τους αντιπάλους σου ή πρέπει να τους παίρνεις με το μέρος σου (Καμμένος) ή να τους εξοντώνεις (Σαμαράς)» – Νικολό Μακιαβέλι ] , να εξασφαλίσει την ενότητα του κόμματος και την πρωθυπουργική του καρέκλα. Όλα αυτά με την βοήθεια ενός θεμιτού μέσου, αυτού του δημοψηφίσματος και ενός αθέμιτου μέσου, αυτού της εξαπάτησης του “ηλίθιου όχλου”. Και αυτή η σωστή στρατηγική επιλογή του ειναι ό λόγος που τον αποκαλούμε μέχρι και σήμερα Πρωθυπουργό.
