ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ: «Ο ΛΑΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΕΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΣΕ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ»

ΙΔΟΥ ΑΛΗΘΩΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΠΟΙΜΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ!



Ο Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος μιλά εφ’ όλης της ύλης: Ο μακαριστός Σισανίου Παύλος, η Συμφωνία των Πρεσπών,
οι Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου και ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος.

Η συνέντευξη παραχωρήθηκε στον κ. Γιάννη Ν. Ζαννή και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια» στις 13 Μαρτίου 2019.

Λίγες μέρες μετά την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών από την Βουλή, εξεδήμησε προς Κύριον ένας Μητροπολίτης με ήθος και λόγο, που είχε αντισταθεί στην συμφωνία.

Ο λόγος για τον Σισανίου και Σιατίστης Παύλο. Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου αποδέχθηκε ευγενικά την πρόσκληση της Ορθόδοξης Αλήθειας να μιλήσουμε για τον μακαριστό Μητροπολίτη.

Η συζήτηση επεκτάθηκε και σε άλλα θέματα, όπως η συμφωνία των Πρεσπών, αλλά και οι πριν 60 χρόνια υπογραφείσες συμφωνίες Ζυρίχης –Λονδίνου, που οδήγησαν στην ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Και αφού έγινε λόγος για τις συμφωνίες εκείνες, δεν ήταν δυνατόν να μη συζητήσουμε και για τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, προσεγγίζοντάς τον και ως εκκλησιαστικό ηγέτη, μια όψη του που πολλοί αγνοούν.

Ορθόδοξη Αλήθεια (Ο.Α.): Πανιερώτατε, την ευχή σας. Ο μακαριστός Μητροπολίτης Σιατίστης υπήρξε πνευματικός σας αδελφός, αφού και οι δύο μαθητεύσατε παρά τους πόδας του αγίου Γέροντος Ιακώβου. Θα θέλαμε να μας πείτε λίγα λόγια γι αυτόν.

Μητροπολίτης Μόρφου (Μ.Μ.): Με τον Παύλο γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, λόγω του αγίου Ιακώβου του Τσαλίκη και της Μονής του Οσίου Δαυΐδ . Εκεί έγιναν οι πρώτες μας συναντήσεις.

Όλοι εμείς που πηγαίναμε στον Όσιο Δαυΐδ (και είμαστε πάρα πολλοί που πηγαίναμε τότε και αρκετοί έγιναν αρχιερείς, ή ιερείς, ή ηγούμενοι, ή μοναχοί) , όσοι ήμασταν μικρότεροι, τον βλέπαμε (τουλάχιστον εγώ έτσι τον έβλεπα) σαν τον μεγάλο μας αδελφό.

Έβλεπα την οικειότητα που είχε προς τον Γέροντα Ιάκωβο και την εκτίμηση που του είχε ο Γέροντας. Τον αισθανόταν πραγματικά σαν παιδί του. Το έβλεπα αυτό και το καμάρωνα.

Παραδόξως, έγινα εγώ επίσκοπος πριν από τον Παύλο, πολύ νέος, στα τριάντα έξη μου χρόνια. Θυμάμαι, όταν πρωτοπήγα ως επίσκοπος, σε ένα από τα μνημόσυνα του αγίου Γέροντος Ιακώβου, μου είχαν προσφέρει τέσσερα ράσα.

Το ένα από αυτά το έκανα δώρο στον μακαριστό Παύλο και του είπα «αυτό είναι για αρχιερατικό ράσο». Με χαροποίησε ιδιαίτερα το γεγονός της εκλογής του ως Μητροπολίτου Σιατίστης, διότι έγινε και διάδοχος ενός Αγίου. Εννοώ, του μακαριστού προκατόχου του Αντωνίου.

Θαύμαζα τον λόγο του, τον δυναμισμό του. Και μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι ήταν από τους λίγους αρχιερείς που μπορούσε να έχει και πολιτικό λόγο παράλληλα με τον εκκλησιαστικό.

 Επίσης είχε την τόλμη να οριοθετεί καταστάσεις εντός της Εκκλησίας και να έλθει ακόμα και σε σύγκρουση με ορισμένα εκκλησιαστικά πρόσωπα, όταν χρειάστηκε. Με εντυπωσίαζε επίσης το αεικίνητό του! Ήταν τον αντίθετο από μένα.


Εγώ για να κάνω ταξίδι, πρέπει να προετοιμαστώ πολύν καιρό πριν. Εκείνος, στην προσπάθειά του να προλάβει τους πάντες, γινόταν και… πύραυλος. Είχαμε βέβαια μια διαφορετική αντίληψη ως προς το ζήτημα της μετάφρασης των λειτουργικών κειμένων· εμένα αυτό δεν με βρήκε ποτέ σύμφωνο.




ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ






loading...