Ψηφιακή Εξυπηρέτηση πολιτών – Μεγάλα λόγια, μικρό καλάθι.

Πολλά ακούμε και ακούσαμε καθημερινά για Ψηφιακή διακυβέρνηση και εξυπηρέτηση πολιτών. Και όμως εγώ θα σας πω ένα -όχι τυχαίο- ‘ψηφιακό’ βίωμα που έζησα.

Χρειάστηκε να βγάλω Κλειδάριθμο για δύο νέα μέλη της οικογενείας μου. Για το σκοπό αυτό έμαθα την διαδικασία και αμέσως μετά μπήκα στην πλατφόρμα της ΑΑΔΕ για να συμπληρώσω την αίτηση. Η αίτηση ήταν μόνο μία φόρμα στην οποία έδινες τα κατάλληλα στοιχεία. Έδωσα τα στοιχεία, αλλά η αίτηση δεν γινόταν με τίποτα δεκτή!. Έλεγξα και πάλι τα στοιχεία με μεγάλη σχολαστικότητα. Και όμως τίποτα!. Μετά από 5 ώρες επίμονης προσπάθειας, πήγα στην Εφορία όπου ο υπάλληλος με ‘εξαπόστελε’ λέγοντάς μου ότι κάτι δεν κάνεις καλά και επέστρεψα ταπεινωμένος στον λογιστή μου για να μου κάνει αυτός πλέον και αυτή την εξυπηρέτηση. Περιμένοντας στο μεταξύ άλλες 1-2 ημέρες.

Αυτό όμως είναι εξυπηρέτηση πολίτη; Είναι προφανές ότι η συγκεκριμένη φόρμα δεν δουλεύει καλά – τουλάχιστον για τους πολίτες.  Σε ποιόν μπορούμε να διαμαρτυρηθούμε; Στον υπουργό ή μήπως στους απρόσωπους και Προϊσταμένους; Πολλές φορές αναρωτιέμαι σε τι διαφέρει το σημερινό Μηχανογραφημένο σύστημα από το Παλιό – τουλάχιστον για τον πολίτη. Η ταλαιπωρία σε πολλά σημεία εξακολουθεί να είναι η ίδια. Οράματα πολλά, στην πράξη όμως; 

Εδώ ισχύει το όπου ακούς μεγάλα λόγια κράτα μικρό καλάθι.

Ε. Στεργίου

loading...